Guide to Evagrius Ponticus

Gn.

44

εἶναι τὸ θεωρεῖν τὰς νοερὰς καὶ ἁγίας δυνάμεις δίχα

🗏🗐

KG

1.42

δὲ πλέον ἐν ταῖς νοεραῖς δυνάμεσιν, ἐν αὐταῖς ἐστι

🗏🗐

5.74

πόλις ἐστὶ νοητὴ νοερὰς περιέχουσα φύσεις

🗏🗐

Monks

133.1 Gress

Καθαίρων ἑαυτὸν ὄψεται φύσεις νοεράς,

🗏🗐

Eul

pref (2 vers.)

εἶναι τὴν εὐσέβειαν, ἀλλὰ νοερᾷ ὁράσει τῆς τροφίμου τῶν

🗏🗐

pref

τῶν ὑπερτάτων λαμπηδόνι τὴν νοερὰν οὐσίαν ἐκτρεφόμενος ταῖς συναγωγαῖς

🗏🗐

8

κάτω λογισμοὺς αἰχμαλωτίζει, τοῦ νοεροῦ ὄμματος καθάπερ τροφὴν τὴν

🗏🗐

8 PG

τοῦ νοεροῦ ὄμματος καθάπερ ἰσχὺν τὴν

🗏🗐

15 (2 vers.)

γὰρ γνωστικὴ πτεροῖ τὴν νοερὰν οὐσίαν τῇ τῶν κρειττόνων

🗏🗐

15

Ἐν ὅλοις δὲ τοῖς νοεροῖς σου πόνοις εἷς ἐὰν

🗏🗐

15 PG

ἐν ὅλοις δὲ τοῖς νοεροῖς σου πόνοις, οἷς ἐὰν

🗏🗐

On Prayer

27 (2 vers.)

καὶ οὗτος ταράττει τὸν νοερὸν ὀφθαλμόν, λυμαινόμενος τὴν κατάστασιν

🗏🗐

86 (2 vers.)

ἐστι τῆς προσευχῆς, τὴν νοερὰν δύναμιν τοῦ νοῦ διυπνίζουσα

🗏🗐

Sch Ps

17.sch4

ναὸς δὲ Χριστοῦ αἱ νοεραὶ καὶ ἅγιαι δυνάμεις. Διὸ

🗏

18.sch1

δόξαν τοῦ θεοῦ τῆς νοερᾶς εἰσι φύσεως, οὐρανοὶ λεγόμενοι

🗏

104.sch20

πυρὸς ὁμοίως δύναμιν σημαίνει νοεράν.

🗏

106.sch5

χεῖρες ὀνομάζονται δυνάμεις τινὲς νοεραί, οὕτω καὶ βουλὴ κυρίου

🗏

112.sch1

εἰσι αἱ φύσεις αἱ νοεραὶ ἐν αἷς ὁ τῆς

🗏

113.sch2

ὄρη καὶ οἱ βουνοὶ νοεραὶ φύσεις εἰσὶ χαίρουσαι ἐπὶ

🗏

113.sch8

κύριον ὡς κύριον αἱ νοεραὶ καὶ ἅγιαι δυνάμεις ἐπίστανται

🗏

Counsel

13

τὸ ἐν αὐτῇ βασιλεῦον νοερὸν καὶ ἅγιον φῶς τοῦ

🗏🗐

Disc.

1

Ἐπιτηδειότητες ἰατρικαὶ ποιότητές εἰσιν νοεραί, αἱ δὲ ποιότητες ἐν

🗏

Gn.

1

Πρακτικοὶ λόγους νοήσουσι πρακτικούς, γνωστικοὶ δὲ ὄψονται

🗏🗐

Ep fid

4 Grib (+2)

καὶ οἱ τούτους ὑψηλότερον νενοηκότες ἐδίδαξαν;

🗏🗐

10 Grib (+2)

καὶ θνητός. Οὕτω κἀκεῖνα νοοῦμεν ἐπὶ τῆς φύσεως εἰρημένα

🗏🗐

25 Grib (+2)

καὶ καιροὺς μή μοι νόει αἰσθητούς, ἀλλὰ διαστήματά τινα

🗏🗐

Eul

4

καὶ ὁ ἀπατήσας ἐχάρῃ · νόει δέ μοι καὶ τὸν

🗏🗐

4 PG

ἠπατήθη καὶ ἀπατήσας ἐχάρη. Νόει δέ μοι καὶ τὸν

🗏🗐

6

Νόει δέ μοι τὴν ἐναντίαν

🗏🗐

6 PG

Νόει δέ μοι τὴν ἐναντίαν

🗏🗐

18 (2 vers.)

ἐκτυφλώττῃ περὶ τὰ κάκιστα. Νόει δέ μοι πορνείας εἶναι

🗏🗐

Thoughts

33

μέχρι τῆς σήμερον οὐκ ἐνόησα, καίτοι πολλάκις αὐτὸ πεπονθώς

🗏🗐

On Prayer

pref.3

πεντηκοστὸν τρίτον τρίγωνον ὄντα, νόει πρακτικήν, φυσικήν, θεολογικήν, ἢ

🗏🗐

pref.3 PG

ἑκατοστὸν τρίτον τρίγωνον ὄντα, νοεῖν προσήκει πρακτικὴν, φυσικὴν, θεολογικὴν

🗏🗐

Sch Ps

17.sch7

καὶ διὰ τῶν ποιημάτων νοούμενος καθορᾶται.

🗏

34.sch3

τινὸς οὐκ ἂν οὕτω νοηθείη.

🗏

68.sch14

τὰ περὶ Χριστοῦ μὴ νοοῦντες · αὕτη γὰρ κηρύσσει Χριστὸν

🗏

73.sch8b

μὴ πεποιηκότος, ἀναγωγικῶς δηλονότι νοούμενα καὶ τὰ ἑξῆς δὲ

🗏

73.sch11

καὶ ἀνομία περὶ πρᾶξιν νοεῖται.

🗏

87.sch2

ἐπὶ τοῦ σωτῆρος λαβεῖν, νοησάτω οὕτως · εἰ πᾶς ὁ

🗏

94.sch2b

ὡς μᾶλλον τῶν ἄλλων νοῶν περὶ θεοῦ.

🗏

100.sch2

προνοίας καὶ κρίσεως λόγον νοῆσαι τῶν ἀδυνάτων ἐστίν, διόπερ

🗏

118.sch15

Συνέσεως χρῄζομεν πρὸς τὸ νοῆσαι τὸν νόμον.

🗏

137.sch1

ἐναντίον ἀγγέλων ψάλλει ὁ νοῶν τὴν δύναμιν τῶν ψαλμῶν

🗏

145.sch2

οὔτε τὸν νοῦν μὴ νοεῖν αὐτὰ καταναγκάζει, τοῦ γὰρ

🗏

145.sch2

τοῦ γὰρ ὑπ' αὐτοῦ νοεῖσθαι ἕνεκεν γέγονεν, ἀλλὰ διὰ

🗏

Sch Prov

103

Εἰ δὲ τοῦτο, πῶς νοήσωμεν τὸ «ἄρτον ἀγγέλων ἔφαγεν

🗏

169

ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν μητέρων νοηθήσεται καὶ ἐπὶ τοῦ θανάτου

🗏

218

Οὐ δύναται νοῆσαι τὰς ὁδοὺς κυρίου ὁ

🗏

247

καθαρότητος τὴν καρδίαν αὐτοῦ νοήσει τοὺς τοῦ θεοῦ λόγους

🗏

251

τὴν θείαν γραφὴν νοητῶς νοεῖσθαι καὶ πνευματικῶς · ἡ γὰρ

🗏

362

δικαίου ὁ τὰ αὐτῇ νενοημένα νοῆσαι βουλόμενος.

🗏

362

ὁ τὰ αὐτῇ νενοημένα νοῆσαι βουλόμενος.

🗏

365

τὸ «ἐὰν γὰρ καὶ νοήσῃ, οὐχ ὑπακούσεται» · ὁ γὰρ

🗏

365

οὐκ ἂν ὀρθόν τι νοήσοι ποτέ. Τοῦτο δὲ λέγω

🗏

Disc.

21

ἐπὶ τῶν ἄλλων ὁμοίως νοήσεις συμβολικῶς.

🗏

85

θεωρῶν μὲν ὁ νοῦς νοεῖν λέγεται, νοήματα δὲ αἰσθητὰ

🗏

129

ὑποβάλλουσιν ἡμῖν ποιῆσαι κακῶν, νοήσομεν ὁποῖοί εἰσι καί, εἰ

🗏

149

καὶ ἐπὶ πάντων οὕτως νοεῖν ἡμᾶς χρή.

🗏

159

καλῶς ἐχρήσατό τε καὶ ἐνόησεν αὐτά, τούτων ὄψεται τὴν

🗏

179

καὶ ἐπὶ τῶν ἀρχαρίων νοεῖν χρή.

🗏

Prak

42

ἐξαφανίζεις τῶν ἀντικειμένων τὰ νοήματα. Τοῦτο γὰρ ἡ ὀργὴ

🗏🗐

42

καὶ ἐπὶ τῶν κρειττόνων νοημάτων ἐργάζεσθαι πέφυκεν.

🗏🗐

KG

4.32

μέρους τῆς ψυχῆς συνιστάμενον νόημα

🗏🗐

6.53

μέρους τῆς ψυχῆς συνιστάμενον νόημα

🗏🗐

Skemmata

2 barb gr 51 (+3)

στερησάτω ἑαυτὸν πάντων τῶν νοημάτων, καὶ τότε ὄψεται ἑαυτὸν

🗏🗐

7 paris gr 91

Νοῦ φίλημα ἐστι ψεκτὸν, νόημα ἐμπαθὲς πράγματος αἰσθητοῦ · δι

🗏🗐

16 barb gr 51 (+1)

ἀπαθῶς ἀεὶ δεχόμενος τὰ νοήματα:-

🗏🗐

16 paris gr 309

τούτου ἀπαθῶς δεχόμενος τὰ νοήματα.

🗏🗐

17 barb gr 51 (+2)

ὧν ὁ νοῦς λαμβάνει νοήματα · καὶ πρῶτος μὲν τρόπος

🗏🗐

17 barb gr 51 (+2)

ὀφθαλμῶν, μορφοῦντα μόνον λαμβάνει νοήματα · διὰ δὲ τῆς ἀκοῆς

🗏🗐

19#2 Sink

Λογισμὸς δαιμονιώδης ἐστὶ νόημα πράγματος αἰσθητοῦ, θυμὸν ἢ

🗏🗐

20 paris gr 309

πρακτικῇ ὢν, ἐν τοῖς νοήμασιν τοῦ κόσμου τούτου ἐστίν

🗏🗐

20 paris gr 91

πρακτικῇ ὢν, ἐν τοῖς νοήμασιν ἐστιν τοῦ κόσμου τούτου

🗏🗐

22 paris gr 309

νοῦς ποτὲ μὲν ἀπὸ νοήματος εἰς νόημα μεταβαίνει · ποτὲ

🗏🗐

22 paris gr 309

μὲν ἀπὸ νοήματος εἰς νόημα μεταβαίνει · ποτὲ δὲ ἀπὸ

🗏🗐

22 paris gr 91

νοῦς ποτὲ μὲν ἀπὸ νοήματος εἰς νοήματα μεταβαίνει · ποτὲ

🗏🗐

22 paris gr 91

μὲν ἀπὸ νοήματος εἰς νοήματα μεταβαίνει · ποτὲ δὲ ἀπὸ

🗏🗐

22 paris gr 309

καὶ ἀπὸ θεωρήματος ἐπὶ νόημα · ἔστι δὲ ὅτε ἀπὸ

🗏🗐

22 paris gr 91

καὶ ἀπὸ θεωρήματος ἐπὶ νοήματα · ἔστι δὲ ὅτε καὶ

🗏🗐

22 paris gr 309 (+1)

τῆς ἀνειδέου καταστάσεως ἐπὶ νοήματα καὶ ἐπὶ θεωρήματα, καὶ

🗏🗐

23 barb gr 51

τῶν ἐν τοῖς πράγμασι νοημάτων ὑψηλότερος γεγονώς · οὐ γενήσεται

🗏🗐

23 paris gr 309

τῶν ἐν τοῖς πράγμασιν νοημάτων ὑψηλότερος γεγονώς · καὶ ἀπεκδυσάμενος

🗏🗐

23 paris gr 91

τῶν ἐν τοῖς πράγμασιν νοημάτων ὑψηλότερος γεγονώς · οὐ γενήσεται

🗏🗐

23 barb gr 51 (+1)

συνδεσμοῦντα αὐτὸν διὰ τῶν νοημάτων τοῖς πράγμασι τοῖς αἰσθητοῖς

🗏🗐

26 barb gr 51 (+1)

νοῦ, φθαρτικὴ παντὸς ἐπιγείου νοήματος ·

🗏🗐

62 paris gr 91

Τῶν νοημάτων τὰ μὲν ἐξ αἰσθήσεως

🗏🗐

Ep

4.5

καὶ αὐτὴν φίλην τῶν νοημάτων ἀφίστησι, πρὸς τὴν ἀνείδεον

🗏🗐

39.2

χρονίζει τὸ τοῦ ἄρτου νόημα ἐν τῷ πεινῶντι διὰ

🗏🗐

39.2

καὶ τὸ τοῦ ὕδατος νόημα ἐν τῷ διψῶντι διὰ

🗏🗐

39.2

καὶ τὸ τῶν χρημάτων νόημα χρονίζει διὰ πλεονεξίαν. Ταῦτα

🗏🗐

39.2

πλεονεξίαν. Ταῦτα δὲ τὰ νοήματα αἰσθητῶν πραγμάτων ἐστὶν νοήματα

🗏🗐

39.2

νοήματα αἰσθητῶν πραγμάτων ἐστὶν νοήματα τυποῦντα τὸν νοῦν ἡμῶν

🗏🗐

39.2

πράγματα ὧν ἐστι τὰ νοήματα. Οὐκ ἔστι δὲ μετὰ

🗏🗐

39.2

δὲ μετὰ τούτων τῶν νοημάτων δέξασθαι γνῶσιν θεοῦ, διότι

🗏🗐

39.2

ἡγεμονικὸν ἡμῶν διὰ τῶν νοημάτων.

🗏🗐

39.3

τῶν ἐν τοῖς πράγμασι νοημάτων> · ἀδύνατον δὲ ἀποθέσθαι τὰ

🗏🗐

39.3

ἀδύνατον δὲ ἀποθέσθαι τὰ νοήματα μὴ τὰ πάθη ἀπεκδυσάμενον

🗏🗐

39.3

χρονίζει ἐν ἡμῖν τὰ νοήματα τῶν πραγμάτων τῶν αἰσθητῶν

🗏🗐

58.3 (2 vers.)

ἐμπαθεῖς λογισμοὺς ἐπιγινώσκει τὰ νοήματα · δεῖ δὲ αὐτὸν κατὰ

🗏🗐

58.3 (2 vers.)

διὰ πάντων χωροῦντα τῶν νοημάτων, οὕτω φθάσαι καὶ πρὸς

🗏🗐

58.3

τῶν ἐν τοῖς πράγμασι νοημάτων ἐπιφαίνεται τῇ καρδίᾳ ·

🗏🗐

58.3

τῶν ἐν τοῖς πράγμασιν νοημάτων ἐπιφαίνεται τῇ καρδίᾳ.

🗏🗐

58.4

τῶν ἐν τοῖς πράγμασι νοημάτων. Ἐπὶ τοῦτο τὸ ὄρος

🗏🗐

58.4

τῶν ἐν τοῖς πράγμασιν νοημάτων.

🗏🗐

Thoughts

2

Πάντες οἱ δαιμονιώδεις λογισμοὶ νοήματα εἰς τὴν ψυχὴν αἰσθητῶν

🗏🗐

2 PG

Πάντες οἱ δαιμονιώδεις λογισμοὶ, νοήματα εἰς τὴν ψυχὴν αἰσθητῶν

🗏🗐

2 (2 vers.)

τῶν ἐν τοῖς πράγμασι νοημάτων ἐν τῷ καιρῷ τῆς

🗏🗐

6 (2 vers.)

ὁ Ἰησοῦς ὄχλου ὄντος νοημάτων ἐν τῷ κατὰ διάνοιαν

🗏🗐

16 (2 vers.)

καὶ διαφθείροντα αὐτοῦ τὰ νοήματα · καὶ τοῦτό ἐστι τὸ

🗏🗐

17

Τὰ νοήματα τοῦ αἰῶνος τούτου ὁ

🗏🗐

17 PG

Τὰ νοήματα τοῦ αἰῶνος τούτου ὁ

🗏🗐

17 (2 vers.)

φυγαδεύῃ τὰ τῶν λύκων νοήματα, διὰ δὲ τῆς ἐπιθυμίας

🗏🗐

17 (2 vers.)

ποίμνιον, μή τι τῶν νοημάτων γένηται θηριάλωτον ἢ λῃσταῖς

🗏🗐

17 (2 vers.)

ἄρκτου. Γίνεται δὲ τὸ νόημα τὸ περὶ τοῦ ἀδελφοῦ

🗏🗐

17 (2 vers.)

πλεονεξίας αὐλίζοιτο · καὶ τὰ νοήματα τῶν ἁγίων χαρισμάτων, εἰ

🗏🗐

17 (2 vers.)

ἐπὶ τῶν ἄλλων δὲ νοημάτων ὡσαύτως συμβήσεται κλεπτομένων τοῖς

🗏🗐

18 (2 vers.)

ἢ κατηγορίας ἡμῖν ἐμβάλλουσι νοήματα, ἅπερ οὐδενὸς ἅπτεται τῶν

🗏🗐

19

νοῦν καὶ εἰς τὸ νόημα τοῦ χρυσοῦ καὶ εἰς

🗏🗐

19

τοῦ θεοῦ · ἀλλὰ τὸ νόημα τοῦ χρυσοῦ; καὶ τοῦτο

🗏🗐

19 PG

νοῦν, καὶ εἰς τὸ νόημα τοῦ χρυσίου, καὶ εἰς

🗏🗐

19 PG

εἰκὼν Θεοῦ. Ἀλλὰ τὸ νόημα τοῦ χρυσοῦ; καὶ τοῦτο

🗏🗐

19

ὑφεστὸς κατ' οὐσίαν οὐδὲ νόημα πράγματος οὐδὲ νοῦς πάλιν

🗏🗐

19 PG

ὑφεστὼς κατ' οὐσίαν, οὐδὲ νόημα πράγματος, οὐδὲ νοῦς πάλιν

🗏🗐

22 (2 vers.)

ἀπώλειαν» · ὥσπερ γὰρ τὸ νόημα τοῦ ἄρτου χρονίζει ἐν

🗏🗐

22 (2 vers.)

τὴν πεῖναν καὶ τὸ νόημα τοῦ ὕδατος ἐν τῷ

🗏🗐

22

δίψαν, οὕτω καὶ τὰ νοήματα τῶν χρημάτων καὶ κτημάτων

🗏🗐

22 PG

δίψαν, οὕτω καὶ τὰ νοήματα τῶν κτημάτων, καὶ τῶν

🗏🗐

22 (2 vers.)

τὴν πλεονεξίαν καὶ τὰ νοήματα τῶν βρωμάτων καὶ τῶν

🗏🗐

22

καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων νοημάτων ὁμοίως φανερωθήσεται. Οὐκ ἔστι

🗏🗐

22

πνιγόμενον ὑπὸ τῶν τοιούτων νοημάτων παραστῆναι θεῷ καὶ τὸν

🗏🗐

22 (2 vers.)

ἡ αἰτία τοῦ τὰ νοήματα τῶν αἰσθητῶν πραγμάτων χρονίζοντα

🗏🗐

23

παθῶν, τῆς καρδίας ἀπὸ νοήματος εἰς νόημα καὶ ἀπὸ

🗏🗐

23

καρδίας ἀπὸ νοήματος εἰς νόημα καὶ ἀπὸ τούτου ἐφ

🗏🗐

24

πραγμάτων αἰσθητῶν δέχεσθαι τὰ νοήματα · εἴπομεν γὰρ ἐν τῷ

🗏🗐

24

ἦν καὶ χρυσοῦ δέξασθαι νόημα καὶ τοῦ λελυπηκότος τὸ

🗏🗐

24

καὶ τοῦ λελυπηκότος τὸ νόημα, πάντως ἂν καὶ συνέβη

🗏🗐

24

τὸ τοῦ λελυπηκότος δέξασθαι νόημα. Δεῖ τοίνυν ἐν τοῖς

🗏🗐

24

ἀκαθάρτου λογισμοῦ ἐφ' ἕτερον νόημα καὶ ἀπὸ τούτου ἐπ

🗏🗐

25

πραγμάτων πέφυκε δέχεσθαι τὰ νοήματα καὶ τυποῦσθαι κατ' αὐτὰ

🗏🗐

25

καὶ ὁμοιώματα λέγεται τὰ νοήματα τῶν πραγμάτων τῷ τὴν

🗏🗐

25

αἰσθητῶν πραγμάτων δέχεται τὰ νοήματα, οὕτω καὶ τοῦ ἰδίου

🗏🗐

25

βούλεται τῷ τάχει τῶν νοημάτων, ποτὲ μὲν τοῦ ἰδίου

🗏🗐

25

ὢν καὶ ἄνευ τοιούτων νοημάτων ἐγγίσαι πράγματι αἰσθητῷ μὴ

🗏🗐

37

τῶν ἐν τῇ καρδίᾳ νοημάτων ἐπιγινώσκουσιν. Ἅπερ ἐγὼ νῦν

🗏🗐

40

τῶν ἐν τοῖς πράγμασιν <νοημάτων> ὑψηλότερος γεγονώς · οὐ γενήσεται

🗏🗐

40

συνδεσμοῦντα αὐτὸν διὰ τῶν νοημάτων τοῖς πράγμασι τοῖς αἰσθητοῖς

🗏🗐

41

Τῶν νοημάτων τὰ μὲν τυποῖ τὸ

🗏🗐

41 PG

Τῶν νοημάτων, τὰ μὲν τυποῖ τὸ

🗏🗐

41 (2 vers.)

θεὸν» ἐναποτίθεται μέν τι νόημα τῇ καρδίᾳ, οὐ μὴν

🗏🗐

41 (2 vers.)

καὶ ἀγνωσία. Τὸ τοίνυν νόημα τοῦ θεοῦ οὐκ ἐν

🗏🗐

41

θεοῦ οὐκ ἐν τοῖς νοήμασιν εὑρεθήσεται τοῖς τυποῦσι τὸν

🗏🗐

41

τὸν νοῦν, ἀλλὰ ἐν νοήμασι τοῖς μὴ τυποῦσι · διόπερ

🗏🗐

41 PG

τὸν νοῦν, ἀλλὰ τοῖς νοήμασι τοῖς μὴ τυποῦσι τὸν

🗏🗐

41

δεῖ παντάπασι χωρίζεσθαι τῶν νοημάτων τῶν τυπούντων τὸν νοῦν

🗏🗐

41 (2 vers.)

ἀφίστησι τὸν νοῦν τῶν νοημάτων τῶν τυπούντων αὐτὸν, ἀτύπωτον

🗏🗐

41 (2 vers.)

διότι τὸ τοῦ θεοῦ νόημα οὐκ ἐν τοῖς τυποῦσιν

🗏🗐

41

τοῖς τυποῦσιν τὸν νοῦν νοήμασίν ἐστιν – οὐ γάρ ἐστι

🗏🗐

41 (2 vers.)

ἐτύπου · ἐνταῦθα δὲ οὐδέτερον νόημα τὸν νοῦν τυποῖ.

🗏🗐

42

τῶν γεγονότων · τὰ δὲ νοήματα τυποῦντα τὸ ἡγεμονικὸν ἡμῶν

🗏🗐

Eight Thoughts

4.8

εἰρηνικῇ δὲ καταστάσει ἐννήχεται νοήματα θεοπρεπῆ.

🗏🗐

On Prayer

4

λύσεις ἐκ σοῦ πᾶν νόημα ἐμπαθές;

🗏🗐

4 PG

λύεις ἐκ σοῦ πᾶν νόημα ἐμπαθές;

🗏🗐

10 (2 vers.)

ἀληθῶς προσεύξασθαι, τότε ὑποτίθενται νοήματα τινῶν πραγμάτων δῆθεν ἀναγκαίων

🗏🗐

47 (2 vers.)

Οὐ παύεται οὖν τὰ νοήματα κινῶν τῶν πραγμάτων διὰ

🗏🗐

54

βουλόμενον, ἀλλὰ καὶ ἐκτὸς νοήματος ἐμπαθοῦς γενέσθαι.

🗏🗐

54 PG

ἄλλα καὶ ἐκτὸς ἐμπαθοῦς νοήματος γενέσθαι.

🗏🗐

55 (2 vers.)

ἀεὶ συνομιλεῖ, ἀποστρεφόμενος πᾶν νόημα ἐμπαθές.

🗏🗐

56 (2 vers.)

γὰρ ἐν τοῖς ψιλοῖς νοήμασι εἶναι και ἐν ταῖς

🗏🗐

57 (2 vers.)

νους ἐν τοῖς ψιλοῖς νοήμασι τῶν πραγμάτων ἤδη καὶ

🗏🗐

62

ἢ μνήμης ἢ κράσεως νοήματα ἀποστρέφηται, εὐλαβείας ὁμοῦ καὶ

🗏🗐

62 PG

ἐξ ἐνθυμήσεως, ἢ κράσεως νοήματα ἀποστρέφηται, εὐλαβείας ὁμοῦ, καὶ

🗏🗐

63 (2 vers.)

αὐτὸν τῶν λογισμῶν ἢ νοημάτων φάλαγγα ἐξαφανίζει, προτρεπόμενον αὐτὸν

🗏🗐

64 (2 vers.)

τῷ νῷ λογισμοὺς ἢ νοήματα ἢ θεωρήματα · ὁ δὲ

🗏🗐

69

δὲ ἔθος ἔχων ἐν νοήμασι συνεῖναι ῥᾳδίως κάμπτεται · καὶ

🗏🗐

69 PG

δὲ ἔχων ἔθος ἐν νοήμασιν, εὐχερῶς κάμπτεται, καὶ πρὸς

🗏🗐

70 (2 vers.)

τὸν νοῦν σου ἀπὸ νοημάτων κατὰ τὸν καιρὸν τῆς

🗏🗐

71 (2 vers.)

προσευχὴ γάρ ἐστιν ἀπόθεσις νοημάτων.

🗏🗐

72

περιφέρεται ἐκ τοῦ ἐμπαθοῦς νοήματος καὶ οὐχ ἕξει στάσιν

🗏🗐

72 PG

περιφέρεται ἐκ τοῦ ἐμπαθοῦς νοήματος, καὶ οὐχ ἵσταται ἀκλόνητος

🗏🗐

94 (2 vers.)

ἐξ αὐτοῦ ἐστι τὸ νόημα, αὐτός σε φωτίσῃ · εἰ

🗏🗐

Sch Ps

67.sch14

ἐκ τῶν δαιμόνων ἐπισυμβαίνοντα νοήματα τῇ ψυχῇ.

🗏

73.sch6

τὴν διάνοιαν συνιστάμενα φαῦλα νοήματα. Συνέτριψαν δὲ αὐτὰ δι

🗏

108.sch6

καὶ τὰ τούτων φαῦλα νοήματα.

🗏

118.sch43

οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν.

🗏

119.sch4

ἐχθροὶ, ἵνα μὴ εὐπορήσωμεν νοημάτων ἀντικειμένων τοῖς λογισμοῖς αὐτῶν

🗏

129.sch5

γὰρ πρακτικὴ οὐ τὰ νοήματα τῆς καρδίας περιαιρεῖ, ἀλλὰ

🗏

129.sch5

περιαιρεῖ, ἀλλὰ τὰ ἐμπαθῆ νοήματα · ἡ δὲ γνῶσις καὶ

🗏

129.sch5

δὲ γνῶσις καὶ τὰ νοήματα περικόπτει. Ἴδια γὰρ λοιπὸν

🗏

136.sch5

τοῦ Χριστοῦ τὰ φαῦλα νοήματα διαφθείρουσι τῆς ψυχῆς, οὗτοι

🗏

139.sch3

τοῦτο · τὰ γὰρ φαῦλα νοήματα πολλάκις οὐ γυμνὰ ἐναποτίθενται

🗏

139.sch3

μετά τινων ἄλλων χρηστοφανῶν νοημάτων, καὶ τὰ πονηρὰ νοήματα

🗏

139.sch3

νοημάτων, καὶ τὰ πονηρὰ νοήματα ἐπισπείρουσι. Καὶ τοῦτο μόνον

🗏

139.sch5

τῇ καρδίᾳ πονηρὸν συνιστάμενον νόημα, περὶ οὗ εἶπεν καὶ

🗏

140.sch1

τὸ δὲ τοῦ θεοῦ νόημα διασῴζει τὸν νοῦν ἀναγκαίως

🗏

145.sch2

νοῦν οὔτε τὰ τούτων νοήματα, ἀλλὰ τὰ ἐμπαθῆ τῶν

🗏

145.sch2

τὰ ἐμπαθῆ τῶν πραγμάτων νοήματα. Καὶ γὰρ τὸν χρυσὸν

🗏

145.sch2

νοῦν ἀναγκάζουσι χρονίζειν τὰ νοήματα τῶν πραγμάτων ἐν τῇ

🗏

145.sch2

πράγματα διὰ τῶν ἐμπαθῶν νοημάτων, καθάπερ καὶ τὸ ὕδωρ

🗏

145.sch2

ἅπερ ἕτερά ἐστι τῶν νοημάτων καὶ τῶν πραγμάτων ἀφ

🗏

Sch Prov

70

τῇ ψυχῇ συνιστάμενον ἀκάθαρτον νόημα. Διὸ καὶ πρὸ τοῦ

🗏

93

Φίλημα δὲ δαιμονιῶδές ἐστιν νόημα ἐμπαθὲς πρὸς αἰσχρὰν ἐργασίαν

🗏

115

νοῦν ἐγχρονίζειν τοῖς φαύλοις νοήμασιν · «οὐδεὶς γὰρ ἀποδήσει πῦρ

🗏

166

Ἐν καρδίᾳ νοήματα λαμβάνοντος ἄδικα οὐ κατευοδοῦνται

🗏

166

ὁδοί · τὰ γὰρ ἐμπαθῆ νοήματα ὠνόμασε δῶρα παρὰ τῶν

🗏

263

Νοῦς δεξάμενος ἀλλότριον νόημα μελετήσει λογισμοὺς κακούς · ὁ

🗏

317

Τῶν νοημάτων τοῦ νοῦ, τὰ μὲν

🗏

317

τῆς ψυχῆς καὶ τῶν νοημάτων αὐτῆς. Ἃ δὲ τίθησι

🗏

344

τὰ ἐν αὐτῷ ἐμπαθῆ νοήματα, ἅπερ ἐκτρέφων ἐν ἑαυτῷ

🗏

Sch Eccl

3

πᾶσιν. Εἰ γὰρ τὰ νοήματα τῶν πραγμάτων ἐν τῇ

🗏

3

νοῦν, πάντων δὲ τῶν νοημάτων χωρίζεται νοῦς θεὸν θεασάμενος

🗏

35

ἀπὸ τούτων λαμβάνοντα τὰ νοήματα περὶ τοῦ ὄντος ἐν

🗏

Counsel

1

μὴ παραδεχόμενος μηδὲ ψιλὸν νόημα

🗏🗐

Disc.

6

καὶ τέταρτον εἰ χωρὶς νοημάτων καὶ θεωρημάτων προσεύχεται · τὸ

🗏

9

μνήμη καὶ τὸ λαβεῖν νοήματα αἰσθητὰ καὶ τὸ γινώσκειν

🗏

22

καὶ οὕτως ὄντων τῶν νοημάτων, τρεῖς ὑποστάσεις λέγομεν. Μονογενὴς

🗏

23

ὁ δὲ ἐτυποῦτο, τὰ νοήματα ἀπαθῶς λαμβάνων.

🗏

32

Ὅταν τὰ νοήματα τῶν γυναικῶν καὶ τῶν

🗏

39

ἀπάθεια ψιλὰ ποιεῖ τὰ νοήματα, ἡ δὲ γνῶσις καὶ

🗏

58

ὁ νοῦς, διὰ τῶν νοημάτων τῶν ἐμπαθῶν. Καὶ ὥσπερ

🗏

58

κατὰ διάνοιαν χωρίζεται τῶν νοημάτων, ὅπερ δοκιμάσας εὑρήσεις ἐπὶ

🗏

61

δὴ τρόπον ἵνα ψιλὸν νόημα ὁποιουδήποτε πράγματος λάβῃ · τοῦτον

🗏

64

πράγματα οὐδὲ πρὸς τὰ νοήματα, ἀλλὰ πρὸς τὰ πάθη

🗏

65

ἐπιθυμία καὶ τὰ ἑξῆς, νόημα δέ ἐστι μνήμη ψιλή

🗏

65

ψιλή, λογισμὸς δέ ἐστι νόημα ἐμπαθές. Τὸν οὖν θυμὸν

🗏

66

Ἔστι καὶ διὰ νοήματος ψιλοῦ ἐκφυγεῖν τὸν ἐμπαθῆ

🗏

74

Πᾶν νόημα πράγματος αἰσθητοῦ ἐν ᾧ

🗏

77

Ὁ νοῦς μόνων νοημάτων ἐστὶ δεκτικὸς καὶ μορφοῦται

🗏

77

καὶ μορφοῦται πρὸς ἕκαστον νόημα ὡς μορφοῦται ὀφθαλμὸς ἐν

🗏

78

πρακτικῇ, κοῦφα ἔχει τὰ νοήματα τῶν αἰσθητῶν · προκόπτων δὲ

🗏

79

ἐγχρονίσαι ἐν αὐτῷ τὸ νόημα, τρίτος τὸ μηδὲ ὅλως

🗏

84

Ἁμαρτάνει νοῦς, νόημα ἐμπαθὲς λαμβάνων καὶ ἐν

🗏

84

τούτῳ ἐγχρονίζων · <...> μετὰ ἐμπαθοῦς νοήματος καὶ ἔτι μὴ δεχόμενος

🗏

84

ἔτι μὴ δεχόμενος ἐμπαθὲς νόημα, καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ

🗏

85

Τὰ τῆς θεωρίας νοήματα οὐ τυποῦσι τὸν νοῦν

🗏

85

τὸν νοῦν, ἀλλὰ τὰ νοήματα τῶν αἰσθητῶν · καὶ θεωρῶν

🗏

85

ὁ νοῦς νοεῖν λέγεται, νοήματα δὲ αἰσθητὰ λαμβάνων βλέπειν

🗏

85

βλέπειν λέγεται · ἑκάτερα δὲ νοήματά εἰσιν. Ἐπὰν οὖν προσεύχηται

🗏

85

ἐστιν ὁ θεὸς οὔτε νόημα πράγματος αἰσθητοῦ.

🗏

87

τὸ ἔχειν ἔσω φροντίδα νοημάτων καὶ περιστάσεώς τινος ἢ

🗏

101

Οὗτος μετανοεῖ ὁ ἀπαθὲς νόημα κτησάμενος ἀντικείμενον τῷ πρώτῳ

🗏

101

τῷ πρώτῳ [ἀντικειμένῳ] ἐμπαθεῖ νοήματι.

🗏

104

μὴ ἐῶν ἐγχρονίσαι τὰ νοήματα.

🗏

115

ὁ> μὴ ἔχων ἐμπαθῆ νοήματα, κατὰ δὲ θεωρίαν ὁ

🗏

118

Εἰ τὰ νοήματα τῶν πραγμάτων κακία εἰσίν

🗏

118

αἴτιος · ἀλλ' οὔτε τὰ νοήματα οὔτε τὰ πράγματα κακία

🗏

126

Ὁ νοῦς νοήμασιν ὑπόκειται, τὸ δὲ σῶμα

🗏

126

ἀδύνατον τὸ σῶμα ὑποκεῖσθαι νοήμασιν, οὕτως ἀδύνατον τὸν εὐχόμενον

🗏

131

θεώρημα ψιλὸν καὶ μνήμη νοήματος ἐμπαθοῦς καὶ πράγματος αἰσθητοῦ

🗏

148

ἡ κατάστασις ἡ ψιλὰ νοήματα λαμβάνουσα καὶ [ἡ] θεωροῦσα

🗏

150

νοῦς ἢ ἐν τοῖς νοήμασι τῶν τοῦ κόσμου πραγμάτων

🗏

150

καὶ ἐν μὲν τοῖς νοήμασιν ὢν τοῖς πάθεσι ἀπαντᾷ

🗏

152

σώματος ἀλλοιῶν τὴν κρᾶσιν νόημα τῆς ποτὲ ἑωραμένης ἐντίθησι

🗏

152

πορνείας δι' αὐτοῦ τὸ νόημα ἐντίθησιν ἤτοι ἡμέρας ἢ

🗏

158

δὲ θεωρητικοῦ τὰ ἐμπαθῆ νοήματα, γνωστικοῦ δὲ τὰ ψιλὰ

🗏

158

γνωστικοῦ δὲ τὰ ψιλὰ νοήματα.

🗏

159

ὁ νοῦς, καλῶς τὰ νοήματα αὐτῶν λαμβάνει · οἷς δὲ

🗏

162

Ἐν οἷς πράγμασιν ἢ νοήμασιν ἔχει πάθος ὁ νοῦς

🗏

165

τὸ πρᾶγμα οὐδὲ τὸ νόημα τοῦ πράγματος, ἀλλὰ τὸ

🗏

165

πάθος τὸ συνεζευγμένον τῷ νοήματι · ἐγὼ δὲ αἴτιος τῆς

🗏

167

ἐστιν · ὁ μὲν γὰρ νοήματα ἐμπαθῆ λαμβάνει, τὸ δὲ

🗏

170

κόσμου, τουτέστιν ἐν τοῖς νοήμασιν αὐτοῦ, ἀβλαβῶς καὶ ἀπαθῶς

🗏

Sch Eccl

15

ἐν αὐτοῖς περισπωμένη καὶ νοηματιζομένη ἐκφεύγῃ τοὺς μέλλοντας αὐτῇ

🗏

On Prayer

35

Ἀπερίσπαστος προσευχή ἐστιν ἄκρα νόησις νοός.

🗏🗐

Sch Ps

108.sch12

τοῦ θέλειν τὴν εὐλογίαν νοητέον · οὐ γὰρ ὁ λόγῳ

🗏

113.sch7

ἀλλ' ἐπὶ τοῦ ἐντὸς νοητέον.

🗏

118.sch25

κατ' ἐνέργειαν, διττὰ ἄρα νοητέον καὶ τὰ σχοινία. Καὶ

🗏

Sch Prov

116

καὶ ὑδάτων καὶ ὑετῶν νοητέον.

🗏

249

ἐπ' αὐτῆς τῆς πίστεως νοητέον. Μάλιστα δὲ τοῦτο τηρητέον

🗏

Sch Ps

102.sch1

ἔσω ἀνθρώπου ἐστὶν ἡ νοητικὴ δύναμις καὶ διανοητικὴ καὶ

🗏

Sch Iob

20.46

οὖν ὀφθαλμὸς ἐπὶ τῆς νοητικῆς ὁδηγίας, ὁ δὲ ποὺς

🗏

KG

1.70 (2 vers.)

λόγους τοὺς περὶ τῶν νοητῶν θεωρῶν, τρίτος δὲ πάλιν

🗏🗐

2.35

μὲν αὐτὰ ψιλὰ τὰ νοητὰ παρίστησιν αὐτῷ πράγματα · ἀκοὴ

🗏🗐

2.45

δὲ μόνος ἔχει τὰ νοητά · καὶ γὰρ τῶν πραγμάτων

🗏🗐

3.44

ἥλιός ἐστι νοητός, φύσις λογικὴ τὸ πρῶτον

🗏🗐

3.52

σελήνη ἐστὶ νοητὴ φύσις λογικὴ πρὸς τοῦ

🗏🗐

3.62

ἀστέρες εἰσὶ νοητοὶ λογικαὶ φύσεις τοὺς ἐν

🗏🗐

4.12

περιτομή ἐστι νοητὴ ἀπόθεσις παθημάτων ἑκούσιος τῆς

🗏🗐

4.28

ἄζυμα νοητά ἐστιν ἕξις ἀρίστη λογικῆς

🗏🗐

4.36 (2 vers.)

Στέαρ ἐστὶ νοητὸν ἡ ἐκ τῆς κακίας

🗏🗐

4.36 PG

Στέαρ μὲν νοητὸν ἡ ἐκ τῆς κακίας

🗏🗐

4.52

πέταλόν ἐστι νοητόν γνῶσις ἀληθὴς τῆς ἁγίας

🗏🗐

4.66

ὑποδύτης ἐστὶ νοητὸς γνῶσις άπόρρητος τῶν τοῦ

🗏🗐

4.72

περισκέλιον ἐστι νοητὸν νέκρωσις τοῦ ἐπιθυμητικοῦ τῆς

🗏🗐

4.75

ποδήρης ἐστὶ νοητὸς δικαιοσύνη ψυχῆς καθ' ἣν

🗏🗐

5.13

νεφέλη ἐστὶ νοητὴ φύσις λογικὴ τοὺς ὑποδεεστέρους

🗏🗐

5.16

γνόφος ἐστὶ νοητὸς θεωρία πνευματικὴ τοὺς περὶ

🗏🗐

5.28

Ῥομφαία ἐστὶ νοητὴ λόγος πνευματικὸς χωρίζων ψηχὴν

🗏🗐

5.28

Ῥομφαία ἐστὶ νοητὴ λόγος πνευματικὸς ἐκκόπτων ψυχὴν

🗏🗐

5.28

ῥομφαία ἐστὶ νοητὴ λόγος πνευματικὸς σῶμα χωρίζων

🗏🗐

5.34

περικεφαλαία ἐστὶ νοητὴ γνῶσις πνευματικὴ τὸ λογικὸν

🗏🗐

5.40

ὄρος ἐστὶ νοητὸν θεωρία πνευματικὴ εἰς ὕψος

🗏🗐

5.41

Ὁ τὸν νοητὸν κόσμον ἐν ἑαυτῷ περιφέρων

🗏🗐

5.43

ὁδός ἐστι νοητὴ κατάστασις ἀρίστη λογικῆς ψυχῆς

🗏🗐

5.68

ἀλλόφυλός ἐστι νοητὸς ὁ τοῖς ἐπὶ τὴν

🗏🗐

5.71

ῥαφαίτης ἐστὶ νοητὸς ὁ τοὺς εἰσελθόντας εἰς

🗏🗐

5.74

πόλις ἐστὶ νοητὴ νοερὰς περιέχουσα φύσεις

🗏🗐

5.77

πύλαι εἰσὶ νοηταὶ ἀρεταὶ ψυχῆς λογικῆς διὰ

🗏🗐

5.80

μοχλός ἐστι νοητὸς αὐτεξουσιότης ἄκαμπος δι' αὐτὸ

🗏🗐

5.82

τεῖχός ἐστι νοητὸν ἀπάθεια ψυχῆς λογικῆς ἀπρόσιτος

🗏🗐

5.84

ναός ἐστι νοητὸς νοῦς καθαρὸς τὴν πολυποίκιλον

🗏🗐

6.53

βέλος ἐστὶ νοητὸν τὸ πρῶτον ἐκ τοῦ

🗏🗐

6.55

τὸ τηνικαῦτα ἐπιβάλλει τοῖς νοητοῖς, ὁπηνίκα ἂν μηκέτι ποιῶται

🗏🗐

Skemmata

4 barb gr 51

Οὐ κατάστασίς ἐστιν ὕψος νοητὸν οὐρανίῳ χρώματι παρεμφερές · ᾧ

🗏🗐

4 paris gr 105 (+1)

Νοῦ κατάστασίς ἐστιν ὕψος νοητὸν οὐρανίῳ χρώματι παρεμφερής · ᾧ

🗏🗐

Ep

27.6

ἀναγκάζει καταλιμπάνειν · πότερον τὸν νοητὸν ἢ τὸν αἰσθητόν, ὃν

🗏🗐

58.3 (2 vers.)

αἴτιον καὶ πατέρα τῶν νοητῶν, ὅστις κατὰ στέρησιν τῶν

🗏🗐

58.4

ὄρος γάρ ἐστι τὸ νοητὸν γνῶσις τῆς ἁγίας τριάδος

🗏🗐

58.4

ὄρος γάρ ἔστιν τὸ νοητὸν γνῶσις πνευματικὴ τῆς ἁγίας

🗏🗐

Ep fid

7 Grib (+1)

τῆς μακαρίας ἐκείνης καὶ νοητῆς φύσεως; Ὁ γὰρ ἀριθμός

🗏🗐

7 Eras

ἐξοριζόντων τῆς μακαρίας καὶ νοητῆς φύσεως. ὁ γὰρ ἀριθμός

🗏🗐

25 Grib (+2)

τινα γνώσεως ὑπὸ τοῦ νοητοῦ ἡλίου γινόμενα. Δεῖ γὰρ

🗏🗐

38 Grib (+1)

οὕτως ὁ νοῦς τῶν νοητῶν ἐπήβολός ἐστιν. Ἅμα δὲ

🗏🗐

38 Garn

οὕτως ὁ νοῦς τῶν νοητῶν ἐπίβολός ἐστιν. Ἅμα δὲ

🗏🗐

38 Grib (+2)

τὸν νοῦν ἐπιβάλλειν τοῖς νοητοῖς διδάξοι τις ἄν. Καὶ

🗏🗐

33 Chapters

22

ψυχαῖς τὴν παρὰ τοῦ νοητοῦ ἡλίου γενομένην ἡμέραν.

🗏🗐

On Prayer

53

ἔρωτι ἀκροτάτῳ εἰς ὕψος νοητὸν ἀπαρτίζουσα τὸν φιλόσοφον καὶ

🗏🗐

53 PG

ἔρωτι ἀκροτάτῳ εἰς ὕψος νοητὸν ἁρπάζουσα τὸν φιλόσοφον, καὶ

🗏🗐

58 (2 vers.)

γὰρ ἐν τῇ τῶν νοητῶν εἶναι γνώσει καὶ ποικίλλεσθαι

🗏🗐

147

τῷ θεῷ θυμίαμα τῷ νοητῷ θυσιαστηρίῳ.

🗏🗐

147 PG

Θεῷ θυμίαμα ἐν τῷ νοητῷ θυσιαστηρίῳ.

🗏🗐

Sch Ps

7.sch6

Ῥομφαία ἐστὶ νοητὴ λόγος πνευματικὸς χωρίζων ψυχὴν

🗏

16.sch4

Στέαρ ἐστὶ νοητὸν ἡ ἐκ τῆς κακίας

🗏

18.sch4

τῶν αἰσθητῶν ἐπὶ τὰ νοητά. Καὶ τάχα τὸ δεύτερον

🗏

21.sch8

τοῦ νόμου φυλάσσοντες τὰ νοητὰ ἱμάτια τοῦ σωτῆρος ἡμῶν

🗏

27.sch3

κυρίου τάχα ἐστὶ τὰ νοητά, ἔργα δὲ χειρῶν αὐτοῦ

🗏

72.sch15

λόγους τοὺς περὶ τῶν νοητῶν θεωρῶν, τρίτος δὲ πάλιν

🗏

74.sch1

κακίας · πῦρ δέ ἐστι νοητὸν διδασκαλία πνευματικὴ τοῦ σωτῆρος

🗏

96.sch3

διδασκαλία πνευματικὴ ἀπὸ τῶν νοητῶν νεφελῶν γινομένη, αἷς πολλάκις

🗏

108.sch5

ὀλίγαι αἱ ὑπὸ τοῦ νοητοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης γινόμεναι

🗏

118.sch67

Ἀωρία ἐστὶ νοητὴ διάθεσις ἕξεως ἐπὶ τὴν

🗏

122.sch1

αὐτοῦ, ἐν δὲ τοῖς νοητοῖς ὡς δικαιοσύνη καὶ γνώσις

🗏

138.sch1

αἰσθητῶν πραγμάτων ἐπὶ τὰ νοητὰ μετάβασις.

🗏

148.sch3

Οὐρανός ἐστι νοητὸς φύσις λογικὴ τὸν τῆς

🗏

149.sch2

Ῥομφαία ἐστὶ νοητὴ λόγος πνευματικὸς ἐκκόπτων ψυχὴν

🗏

149.sch3

Δεσμός ἐστι νοητὸς ἀπάθεια ψυχῆς λογικῆς. Δεσμός

🗏

149.sch3

ψυχῆς λογικῆς. Δεσμός ἐστι νοητὸς διδασκαλία πνευματικὴ μὴ συγχωροῦσα

🗏

149.sch3

κακίαν ὁδεύειν. Δεσμός ἐστι νοητὸς ὁ φόβος κυρίου ἐκκλίνων

🗏

149.sch3

ἀπὸ κακίας. Δεσμός ἐστι νοητὸς ἀγάπη πνευματικὴ μηδὲν προτιμῶσα

🗏

149.sch3

τοῦ θεοῦ. Δεσμός ἐστι νοητὸς ἐπιθυμία...

🗏

Sch Iob

8.20

ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς νοητοῖς αὐτοῦ ἔργοις θεωρεῖται ἡ

🗏

9.33

νοῦς μὲν γὰρ τὰ νοητά, αἴσθησις δὲ τὰ αἰσθητὰ

🗏

Sch Prov

1

αἰσθητῶν πραγμάτων σημαίνων πράγματα νοητά.

🗏

4

λεγομένων, νοῦς δὲ τῶν νοητῶν.

🗏

5

τῶν ἀρετῶν ἐποπτεύει τὰ νοητά · διόπερ καὶ αἰσθήσεως αὐτὰς

🗏

93

κεκλασμένη εὐθεῖα, γωνία ἄρα νοητή ἐστιν ἀκάθαρτος λογισμός. Τὸ

🗏

193

Οὔτε ἡ νοητὴ τρυφὴ οὔτε ἡ αἰσθητὴ

🗏

208

τῷ αἰῶνι τῷ μέλλοντι νοητὸν σῖτον δανείσασθαι παρὰ τῶν

🗏

216

διὰ δὲ τῆς σοφίας νοητῶν πληρούμεθα ἄρτων.

🗏

290

εὐλογία ἡ ἀγαθὴ ἡ νοητή ἐστιν εὐλογία, ἥτις ἀντιδιαιρεῖται

🗏

291

τοῦ νοῦ μόνου ἐστίν, νοητὸς ὢν καὶ συνεστὼς ἐκ

🗏

Sch Eccl

2

τοὺς εἰσελθόντας εἰς τὴν νοητὴν ἐκκλησίαν καὶ θαυμάζοντας τὴν

🗏

8

ἡμῖν · αἴτησις τοίνυν ἐστὶ νοητὴ ἀπάθεια ψυχῆς λογικῆς ἁγίαν

🗏

35

τοῦ ὄντος ἐν τοῖς νοητοῖς θεοῦ καὶ πᾶσαν διαφεύγοντος

🗏

43

προδότης Ἰούδας ἔλαβε πλοῦτον νοητὸν καὶ ὑπάρχοντα πνευματικά, ἀλλ

🗏

Disc.

129

αἰσθητῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν νοητῶν ὡς ἀνάξιοι. Ἐξ ὧν

🗏

Sch Ps

68.sch22

Εἰ δὲ τὰ ἕρποντα νοητῶς ῥητέον, καὶ τὰ οἰκοδομούμενα

🗏

68.sch22

καὶ τὰ οἰκοδομούμενα δηλονότι νοητῶς ἐκληπτέον.

🗏

146.sch3

νῦν λέγει φύσεις λογικὰς νοητῶς τρέφειν δικαίους πεπιστευμένας καὶ

🗏

Sch Prov

251

Δεῖ τὴν θείαν γραφὴν νοητῶς νοεῖσθαι καὶ πνευματικῶς · ἡ

🗏

340

ἀλλὰ καρδίαις προσέχειν καὶ νοητῶς ποιμαίνειν τὰ πρόβατα.

🗏

Comm par et Prov

15

Παῖδες νόθοι οἱ τῶν ἑτεροδόξων λόγοι

🗏

Eul

22

πολλῶν χρεία κόπων τὴν νομὴν τῶν κακῶν εἰς ἄκρον

🗏🗐

22 PG

πολλῶν χρεία κόπων τὴν νομὴν κακῶν εἰς ἄκρον ἐκκόψαι

🗏🗐

Sch Prov

271

τὸν θεόν · οὗτος γὰρ νομὴ δικαίου καὶ οὐ μὴ

🗏

Prak

pref.1

εἰκῇ οὐδὲ παρέλκον αὐτὸ νενόμικας τοσαύτην παραλλαγὴν ἔχον παρὰ

🗏🗐

14

τῶν κατορθουμένων αἰτίαν εἶναι νομίζειν καὶ φυσιοῦσθαι κατὰ τῶν

🗏🗐

16

τοῦ ἄρτου μακαριότητα εἶναι νομίζει.

🗏🗐

55

τῆς παραυτίκα πληγῆς σύμβολον νόμιζε.

🗏🗐

KG

5.49

καὶ παρὰ τοῖς ἔθνεσι νενομισμένος.

🗏🗐

Ep

52.6 (2 vers.)

γίνου, παρακαλῶ, ἀδιάκριτος, μηδὲ νόμιζε τὸν νηστεύοντα μόνον γνώσεως

🗏🗐

56.4

καὶ μηδὲν ἄλλο τι νομίζωμεν εἶναι δαίμονα ἢ θυμούμενον

🗏🗐

Ep fid

37 Grib (+2)

τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν νομίσητε ἢ τὴν τῶν ὄντων

🗏🗐

Sent alph I

12

ἔχειν ἀρετὴν καλὸν εἶναι νόμιζε, ἀλλὰ τὸ ὡς δεῖ

🗏🗐

12 PG

τὸ ἔχειν ἀρετὴν, καλὸν νόμιζε, ἀλλὰ τὸ ὡς δεῖ

🗏🗐

Eul

pref (2 vers.)

ἕνεκα τὰς εὐχὰς ποιούμενοι νομίζοντες πορισμὸν εἶναι τὴν εὐσέβειαν

🗏🗐

11 (2 vers.)

ἵνα ἐκ τῆς ἐναντιώσεως νομίσῃς αὐτοὺς καὶ τὰς ἐνθυμήσεις

🗏🗐

13

ὄγκον κακῶν σκληρουχούμενοι μεγάλοι ἐνομίσθησαν καὶ τῆς μὲν ψυχῆς

🗏🗐

13 PG

ὄγκον καλῶν σκληρουχούμενοι, μεγάλοι ἐνομίσθησαν καὶ τῆς μὲν ψυχῆς

🗏🗐

14

αὐτῶν ἀνταγωνίσματα, ἵνα μὴ νομισθῶσιν ἤδη νίκης εἶναι στεφανώματα

🗏🗐

14 (2 vers.)

οἰκείας ἰσχύος ἔχειν ταύτην νομιζέτωσαν · αἴτιος γὰρ ἁπάντων τῶν

🗏🗐

14 PG

αὐτῶν ἀνταγωνίσματα ἵνα μὴ νομισθῶσι, νίκης εἶναι στεφανώματα. Οἱ

🗏🗐

17 (2 vers.)

προσάψας αὐτὸς ὡς ἄφθονος νομίζηται. Μὴ ὡς ὑπόδουλον θέλων

🗏🗐

20

φυγαδεύσῃς, κἂν λέγειν τἀληθῆ νομίζῃ ὡς οὐκ οὔσης ἀγάπης

🗏🗐

20 PG

φυγαδεύσῃς, κἂν λέγῃ τἀληθῆ. Νομίζω, ὡς, οὐκ οὔσης ἀγάπης

🗏🗐

23

ἰσχυροὺς καὶ δυνατοὺς εἶναι νομίσωμεν.

🗏🗐

23 PG

ἰσχυροὺς καὶ δυνατοὺς εἶναι νομίσωσι.

🗏🗐

30

πιστεύειν, κἂν λέγειν τἀληθῆ νομίζωσι · διὰ γὰρ τῆς δῆθεν

🗏🗐

30 PG

κἂν λέγειν τ' ἀληθῆ νομίζωσι · διὰ γὰρ τῆς δῆθεν

🗏🗐

32

ἐντὸς ὑποτοπίζοντες, ὡς ἵνα νομισθῇ τὸ πνεῦμα τῆς πορνείας

🗏🗐

32 PG

ἐντὸς ἐκτοπίζοντες, ὡς ἵνα νομισθῇ τὸ πνεῦμα τῆς πορνείας

🗏🗐

Thoughts

5 (2 vers.)

ἐπιθυμίας ἔγωγε σύμβολον εἶναι νομίζω.

🗏🗐

6 (2 vers.)

τις ἀσχημονεῖν ἐπὶ πενιχρᾷ νομίζει στολῇ, βλεπέτω τὸν ἅγιον

🗏🗐

11 (2 vers.)

καὶ τὴν παρανομίαν οὐ νομίζει παρανομίαν, κολάσεως τε καὶ

🗏🗐

24

παρὰ τοῦτο δεῖ καὶ νομίζειν ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ

🗏🗐

35 (2 vers.)

μὴ πείθεσθαι δίκαιον εἶναι νομίζω μηδὲ ἀπέχεσθαι ἄρτου καὶ

🗏🗐

37

ὥς τινες τῶν ἀνθρώπων νομίζουσι · κύριος γὰρ μόνος ἐστὶ

🗏🗐

37 PG

ὥς τινες τῶν ἀνθρώπων νομίζουσι · καὶ γὰρ μόνος ἐστὶ

🗏🗐

Eight Thoughts

2.7

σχολάζειν προσευχαῖς, ἢ τιμᾷν νομίζοντα τὰς ἑορτὰς, γίνεσθαι πάρεργον

🗏🗐

2.19

μνήμη γένηται ἀπαθῶς, τότε νόμιζε τῶν ὅρων ἐπιβεβηκέναι τῆς

🗏🗐

2.19

ψυχήν σου περιλαμβάνουσι, τότε νόμιζε ἔξω εἶναι τῆς ἀρετῆς

🗏🗐

On Prayer

32

ἀπήντησεν τὸ πρᾶγμα, οἷον ἐνόμιζον.

🗏🗐

32 PG

ἀπήντησε τὸ πρᾶγμα, οἷον ἐνόμιζον.

🗏🗐

62 (2 vers.)

χαρᾶς ἔμπλεως γενόμενος, τότε νόμιζε ἠγγικέναι ὅροις προσευχῆς.

🗏🗐

136 (2 vers.)

Μὴ νόμιζε κεκτῆσθαι ἀρετήν, μὴ πρότερον

🗏🗐

Sch Ps

27.sch3

ἔργα δὲ χειρῶν αὐτοῦ νομίζω εἶναι τὰ αἰσθητὰ · Οὐχὶ

🗏

34.sch6

Νομίζω περὶ τοῦ σταυροῦ λέγειν

🗏

41.sch5

ἀγνοίας τὸ ἐν τόπῳ νομίζειν εἶναι τὸν θεόν, ὄγκῳ

🗏

88.sch5

καὶ βαθυτάτην θεωρίαν ἀποκεῖσθαι νομίζω, ἣν ὁ ἐξαπλῶσαι βουλόμενος

🗏

104.sch6

πολλὰς αὐτὸν λέγειν γενεὰς ἐνόμισαν, οἱ δὲ τὰς ὑπὸ

🗏

104.sch8

τῶν τοῦ κόσμου τούτου νομίζοντες.

🗏

106.sch7

ἀρετὴν τοῦ ἡγεμονικοῦ δεδηλῶσθαι νομίζω.

🗏

118.sch44

χρόνον καὶ τὴν ἀπάθειαν νομίζοντας εἶναι πρόξενον τῆς γνώσεως

🗏

134.sch7

τὰ εἴδωλα θεοὺς εἶναι νομίζουσιν καὶ οὕτω θείαν εὕρωσιν

🗏

Sch Iob

19.102

νομίζω περὶ τοῦ Χριστοῦ λέγειν

🗏

Sch Prov

68

περὶ τῆς ἔξωθεν σοφίας νομίσουσι λέγεσθαι, πρὸς ἣν χρονίζειν

🗏

190

τῶν ἰδίων παθῶν ἐνοχλούμενοι νομίζουσιν ἀκατόρθωτον εἶναι τὴν ἀρετήν

🗏

200

Ἐγὼ νομίζω τὴν μὲν πολλὴν ζημίαν

🗏

213

μέγα καὶ μικρὸν εἶναι νομίζω καὶ καθόλου πᾶσαν ὑπερβολὴν

🗏

213

μέγα καὶ μικρὸν εἶναι νομίζω · ἑκάτερα γὰρ κακίαι.

🗏

331

ψευδώνυμον γνῶσιν ἀληθῆ γνῶσιν νομίζει.

🗏

Sch Eccl

2

ὁ λόγος φησί · μὴ νομίσητε τοῦτο εἶναι τὸ ἔσχατον

🗏

30

Ἐγὼ νομίζω τὸν ἐπικραταιούμενον ἕνα τὸν

🗏

36

δώρων, πῶς ἐκληπτέον; ἐγὼ νομίζω ὅτι ὁ ὑποσχόμενος πίστιν

🗏

59

γνώσεως ἡμερῶν. Τὸ δὲ νομίζειν τοῖς πρεσβυτέροις κατὰ τὸν

🗏

Sch Lu

4

ἐπαγγελίας χαμαιζήλως τινὲς διανοηθέντες, νομίζουσιν σατραπείας καὶ δυναστείας ἐγχειρισθήσεσθαι

🗏

4

αὐτοῦ εἰς πέρας ἀγαγοῦσιν · νομίζομεν τοίνυν παραπλησίους εἶναι τὰς

🗏

4

περιέχει τῆς ἐπουρανίου, οὕτω νομίζω καὶ τὰς ὑπὸ ταύτῃ

🗏

5

σπουδὴν ἔχουσι βιοῦν ἀνεπιλήπτως, ἐνόμισαν ἐμποδίζειν τὴν τῶν ἀνθρώπων

🗏

Admonition on the Marks of Serenity

13

ἔσχατον πάντων, ἑαυτὸν εἶναι νόμιζε.

🗏🗐

13

ἔσχατον ἑαυτὸν πάντων εἶναι νόμιζε.

🗏🗐

Eul

15 (2 vers.)

τοῦ ὠτὸς ἐκτινάσσων καὶ νομικῆς ἐντολῆς παρήκοος ἔσται. Μὴ

🗏🗐

Sch Ps

106.sch11

Ἀναίρεσιν νομικῆς λατρείας.

🗏

Eul

14 (2 vers.)

ἵνα τῆς προσφορᾶς σου νομικῶς προσενεχθείσης ἡ κακία καταισχύνηται

🗏🗐

Sch Prov

27

τοῦ νόμου ὁ μὴ νομίμως βιούς, οὗτος μέμνηται τοῦ

🗏

Sch Ps

147.sch4

διδόναι τὸν θεὸν ἐνταῦθα νομιστέον, εἴπερ ἀποστέλλων τὸν λόγον

🗏

Prak

49

προσεύχεσθαι δὲ ἡμῖν ἀδιαλείπτως νενομοθέτηται · διότι ἐκεῖνα μὲν τὸ

🗏🗐

KG

5.44

τοὺς ναζιραίους ἐκτὸς εἶναι νενομοθέτηται.

🗏🗐

Thoughts

2

μοιχεύει καὶ μάχεται, τοῦ νομοθετήσαντος αὐτὸν θεοῦ τὴν φαντασίαν

🗏🗐

2 PG

μοιχεύει, καὶ μάχεται, τοῦ νομοθετήσαντος αὐτὸν τὴν φαντασίαν ἀναδέξασθαι

🗏🗐

Sch Ps

21.sch6

μὴ συντρίβειν τοῖς Ἰουδαίοις νενομοθέτηται · Ὀστοῦν γὰρ αὐτοῦ, φησίν

🗏

118.sch50

εὖ ποιεῖν τοὺς κακούργους νενομοθέτηται. Δύναται δὲ παρανόμους ἐνταῦθα

🗏

123.sch3

κατ' ἐνέργειαν συντρίβει παγίδας, νομοθετοῦσα τὸ οὐ μοιχεύσεις · ἡ

🗏

Sch Prov

206

τοὺς ναζιραίους ἐκτὸς εἶναι νενομοθέτηται.

🗏

272

οὗ καὶ προσεύχεσθαι ἡμᾶς νενομοθέτηκεν ἐν τοῖς εὐαγγελίοις ὁ

🗏

Sch Lu

6

ἔθους γινομένης τοῦ ἡλίου, νομοθετοῦσι τοιαῦτα · ὡς ἄρα ἑτέρῳ

🗏

Disc.

195

δίκαιος · ὀφείλει οὖν ὁ νομοθετῶν μὴ τὰ ἀνθρώπινα μόνα

🗏

Sch Ps

117.sch7

Ταύτην τὴν ἡμέραν οὐ νομοθέται, οὐ προφῆται πεποιήκασιν, ἀλλ

🗏

Sch Ps

76.sch15

καὶ τὸ κυρίως λεγόμενον νομοθετικόν, ἅπερ ἂν εἴη τῆς

🗏

Vices

6 A1 (+2)

φόβος, τυπτόμενος χρυσός, θλίψεων νομοθήκη, βίβλος εὐχαριστίας, θώραξ ἡσυχίας

🗏🗐

Prak

70

ἀνακραθείς, οὐκ ἔτι μέμνηται νόμου ἢ ἐντολῶν ἢ κολάσεως

🗏🗐

Gn.

15

τοὺς λόγους καὶ τοὺς νόμους, ἵνα ἔχῃς ἑκάστῳ τὰ

🗏🗐

KG

5.44

οἱ ναζιραῖοι κατὰ τὸν νόμον ἀπέχονται, θυμοῦ ἄρα τοὺς

🗏🗐

Monks

20.1 Gress

Ἀτιμάζει θεὸν ὁ παραβαίνων νόμον αὐτοῦ,

🗏🗐

Ep fid

30 Grib (+2)

τῆς δουλείας; Ὁ γὰρ νόμος, φησί, τοῦ Πνεύματος τῆς

🗏🗐

30 Grib (+2)

ἠλευθέρωσέ σε ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας.

🗏🗐

Hypotyposis

10 PG

εὐχαρίστει τῷ Θεῷ, ὅτι νόμον ἀγάπης πεπλήρωκας, καὶ ὡς

🗏🗐

Sent alph I

13 (4 vers.)

Νόμον τιμῶν κατὰ νόμον ζήσεις

🗏🗐

Eul

5 (2 vers.)

σου, τὸν ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός σου καὶ

🗏🗐

5 (2 vers.)

καὶ αἰχμαλωτίζοντά σε τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι

🗏🗐

5 (2 vers.)

πόνους ἀναλέξωσιν. Ἔστω τοίνυν νόμος ἡμῶν τῆς καρδίας ἔγγραφος

🗏🗐

12 (2 vers.)

Τῷ οὖν διατάγματι τοῦ νόμου τῶν αἰσθήσεων τὴν τάξιν

🗏🗐

22 (2 vers.)

ἐξάψαντες τὸν πυρετὸν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας γνωμοδοτοῦσί σοι

🗏🗐

22

ἐντολήν · φιλάνθρωπος γὰρ ὁ νόμος καὶ συγχωρῶν ἀνομίας τοῖς

🗏🗐

22 PG

ἐντολήν. Φιλάνθρωπος γὰρ ὁ νόμος, καὶ συγχωρῶν ἁμαρτίαν τοῖς

🗏🗐

22 (2 vers.)

ἡδονῶν συνηθείᾳ ὡς ὑπὸ νόμον δεθέντες. Τί γὰρ οἴδας

🗏🗐

Vices

5 A1 (+2)

καρδίας, ἐρευγομένη φλόξ, θυμοῦ νόμος , [γνῶσις πυρετοῦ, κοιταζουμένη τίγρις

🗏🗐

9

πνεύματος, ὑπακοῆς ῥίζα, κατόρθωσις νόμου, φιλία πρὸς κύριον, ἀναίρεσις

🗏🗐

Thoughts

19 (2 vers.)

περιτέμνειν ὁ τοῦ θεοῦ νόμος πεπίστευται. Καὶ ταῦτά σου

🗏🗐

37 (2 vers.)

ἐφέδρῳ συγγινόμενος κατὰ τὸν νόμον ὑπεύθυνος γίνεται. Πλὴν ὅτι

🗏🗐

On Prayer

1 (2 vers.)

ἐξίσου συνθήσει κατὰ τὸν νόμον · ταῦτα δέ ἐστιν ἡ

🗏🗐

Exhortations to Monks

2.16

οὕτως ὁ ἐναρξάμενος θείῳ νόμῳ πορεύεσθαι, ἐὰν μὴ τελέσῃ

🗏🗐

2.23

ταῖς ἁμαρτίαις ἡμεροῦται, εἰ νόμῳ Θεοῦ πολιτεύσεται.

🗏🗐

2.38

παιδεία ἡ μὴ διδάσκουσα νόμον Κυρίου, μωρία ἐστὶ καὶ

🗏🗐

Sch Ps

1.sch4

οὗτος διαπαντὸς μελετήσει τῷ νόμῳ τοῦ θεοῦ ὁ τὰ

🗏

20.sch2

Καὶ διὰ μὲν τοῦ νόμου εὑρίσκομεν θεόν, διὰ δὲ

🗏

21.sch8

Ἰουδαῖοι μὲν τὸν γραπτὸν νόμον τηροῦντες τὰ αἰσθητὰ ἱμάτια

🗏

21.sch8

δὲ τὸ πνεῦμα τοῦ νόμου φυλάσσοντες τὰ νοητὰ ἱμάτια

🗏

24.sch6

Δικαίῳ γὰρ νόμος οὐ κεῖται.

🗏

50.sch6

Οἱ δὲ ἀγαπῶντες τὸν νόμον, περιβάλλουσιν ἑαυτοῖς τεῖχος, τουτέστιν

🗏

70.sch2

παραβαίνειν αὐτὸν τὸν φυσικὸν νόμον αὐτοῦ, ἄδικον δὲ διὰ

🗏

76.sch15

ἡμῖν ἐκληπτέον καὶ τοῦ νόμου τὴν βουλὴν ὡς τύπον

🗏

77.sch3

ὁ μὴ φυλάσσων τὸν νόμον τοῦ θεοῦ.

🗏

80.sch2

Νόμον ὃν οὐκ ἠπίστατο ἤκουσεν

🗏

104.sch12

ὅτι πνευματικὸς ὄντως ὁ νόμος ἐστί, καὶ τὰ πραττόμενα

🗏

104.sch24

Εἰ ὁ νόμος πνευματικός ἐστι, χρῄζει πρὸς

🗏

118.sch5

ἀπαρχῆς τὸν τοῦ Μωσέως νόμον δεξάμενοι, ἀλλ' ἡμεῖς μὲν

🗏

118.sch7

τοῦ θεοῦ, τόν τε νόμον καὶ τοὺς προφήτας, τὰς

🗏

118.sch8

Ὁ νόμος ἀποκαλύψεως δεῖται. Ἡ γὰρ

🗏

118.sch8

ἐντολὴ κυρίου τηλαυγής ἐστιν · νόμον δὲ ἐνταῦθα ὠνόμασεν τὴν

🗏

118.sch8

μοι, φησίν, οἱ ὑπὸ νόμον θέλοντες εἶναι, τὸν νόμον

🗏

118.sch8

νόμον θέλοντες εἶναι, τὸν νόμον οὐκ ἀναγινώσκετε; Γέγραπται γὰρ

🗏

118.sch15

πρὸς τὸ νοῆσαι τὸν νόμον.

🗏

118.sch15b

τὸν ἀνωτέρω τὸν εἰρημένον νόμον ἠθέλησα.

🗏

118.sch22

καὶ τὸ παραβαίνειν τὸν νόμον αὐτοῦ.

🗏

118.sch26

Εἰ οὗτος ἐπιλανθάνεται τοῦ νόμου ὁ μὴ ζῶν κατ

🗏

118.sch26

αὐτόν, οὗτος μνημονεύει τοῦ νόμου ὁ κατὰ τὸν νόμον

🗏

118.sch26

νόμου ὁ κατὰ τὸν νόμον πολιτευόμενος.

🗏

118.sch29

λογικῆς διὰ τοῦ πνευματικοῦ νόμου προσγινομένη · χρηστότης δέ ἐστιν

🗏

118.sch40

Παροιμίαις λεγόμενον ὅτι ἐκεῖνος νόμον μὴ ἔχων τὸν καταναγκάζοντα

🗏

118.sch41

θεοῦ · ἔχων γὰρ ὁ νόμος πνευματικὰ θεωρήματα πρὸς ἑαυτὸν

🗏

118.sch47

τὰς γὰρ ἐντολὰς ὁ νόμος ἡμᾶς καταναγκάζει ποιεῖν. Ὁ

🗏

118.sch47

κύριε · παραβαίνων δὲ τοῦ νόμου τινὰ τοῦτο λέγειν οὐχ

🗏

118.sch50

ἐνταῦθα λέγειν λόγους καὶ νόμους οὓς μεμίσηκεν ὁ Δαυίδ

🗏

138.sch11

τοῦ θεοῦ, πεφυκυῖαι δέχεσθαι νόμον θεοῦ καὶ αὐτὸν τὸν

🗏

144.sch8

λογικὴ εὐκόλως ὑποδεχομένη τὸν νόμον τοῦ θεοῦ. Ἔστι δὲ

🗏

Sch Iob

1.41

κατὰ τὸ ἐν τῷ νόμῳ εἰρημένον · ἐκτύπωμα σφραγῖδος ἁγίασμα

🗏

Sch Prov

12

εἴπερ «οἱ ἀγαπῶντες τὸν νόμον περιβάλλουσιν ἑαυτοῖς τεῖχος», ὑπὲρ

🗏

27

Εἰ οὗτος ἐπιλανθάνεται τοῦ νόμου ὁ μὴ νομίμως βιούς

🗏

27

βιούς, οὗτος μέμνηται τοῦ νόμου ὁ ζῶν κατ' αὐτόν

🗏

27

γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι, φησίν, παρὰ τῷ

🗏

27

ἀλλ' οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται.»

🗏

41

δῶρον ἀγαθὸν ὀνομάζει τὸν νόμον διὰ τὸν λαμβάνοντα δῶρα

🗏

42

Οὗτος ἐγκαταλιμπάνει τὸν νόμον ὁ παραβαίνων αὐτόν.

🗏

70

τὸν ὕπνον κωλύων ὁ νόμος, τὸν δὲ νυσταγμὸν τὸ

🗏

80

Ὅτι ἡ ἐντολὴ τοῦ νόμου λύχνος ἐστὶ καὶ φῶς

🗏

87

διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τις τὸν θεὸν ἀτιμάζει

🗏

87

τοῦ ποιεῖ δηλονότι τὸν νόμον τιμᾷ τὸν θεὸν.

🗏

109

Εἰ «τὸ γνῶναι τὸν νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθῆς», καὶ

🗏

109

ἐντολὴν τοῦ γνῶναι τὸν νόμον, εἴπερ ἡ γνῶσις μετὰ

🗏

190

οὗτοι τῷ δεδωκότι τὸν νόμον ἐγκαλοῦσιν ἀδίκως.

🗏

204

Διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν θεὸν ἀτιμάζει καὶ

🗏

206

οἱ ναζιραῖοι κατὰ τὸν νόμον ἀπέχονται, θυμοῦ ἄρα τοὺς

🗏

241

φαυλίζει ὁ παραβαίνων τὸν νόμον αὐτοῦ. Σημειωτέον δὲ ὅτι

🗏

246

οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ νόμου δίκαιοι παρὰ θεῷ, ἀλλὰ

🗏

246

ἀλλὰ οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται.»

🗏

285

Τῷ γὰρ νόμῳ κυρίου «οὐκ ἔστιν προσθεῖναι

🗏

299

διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου ἀτιμάζει αὐτόν.

🗏

304

ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου.» Εἰ οὖν ἡ φιλία

🗏

343

Πᾶς ὁ ἀγαπῶν τὸν νόμον ποιεῖ τὸν νόμον · πᾶς

🗏

343

τὸν νόμον ποιεῖ τὸν νόμον · πᾶς δὲ ὁ ποιῶν

🗏

343

δὲ ὁ ποιῶν τὸν νόμον ἀπάθειαν κτᾶται καὶ γνῶσιν

🗏

343

δὲ «οἱ ἀγαπῶντες τὸν νόμον περιβάλλουσιν ἑαυτοῖς τεῖχος», νῦν

🗏

344

διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν θεὸν ἀτιμάζει». Ἀσωτία

🗏

346

Οὐχ ὁ νόμος βδελύσσεταί τινος τὴν προσευχήν

🗏

346

ἀλλ' ὁ δεδωκὼς τὸν νόμον θεός. Καὶ ὁ Παῦλός

🗏

364

Τοῖς μὲν φυλάξασι τὸν νόμον ὑπάρξει ἐξηγητής · τοῖς δὲ

🗏

369

Ὅρκον εἶπε τὸν νόμον · ὥσπερ γὰρ ὁ ὅρκος

🗏

369

ψυχῇ, οὕτω καὶ ὁ νόμος εἰσάγει θεὸν εἰς ψυχήν

🗏

369

αὐτῆς. Ἐὰν οὖν, φησίν, νόμου τεθέντος ἀκούσαντες μὴ ἐξαγορεύσωσιν

🗏

Sch Eccl

57

ἀκροατὴν τοῦ νόμου · οἱ γὰρ πρῶτοι λόγοι

🗏

Sch Lu

1

ὅσα προστάττει ἡμῖν ὁ νόμος, ταῦτα δεῖ κατὰ ἀγάπην

🗏

4

πατρὶ τοὺς θείους πεπαιδευμένος νόμους, ὡς πασῶν ἡδονῶν καὶ

🗏

6

παθόντος δυνάμεως · ἀλλὰ καὶ νόμοι οἱ παρ' ἑκάστοις, σχολάζουσι

🗏

6

λοιπὸν, μόνου τοῦ εὐαγγελικοῦ νόμου πολιτευομένου καὶ κρατοῦντος τοῦ

🗏

6

φασκούσης · ἐκ Σιὼν ἐξελεύσεται νόμος, καὶ λόγος κυρίου ἐξ

🗏

Counsel

8

τελείωσις οἰκοδομῆς Χρίστου, πλήρωμα νόμου καὶ χάριτος, τελείωσις τέκνων

🗏🗐

Disc.

7

περιαιρεῖ, ταύτην καὶ ὁ νόμος προστάσσει. Κατὰ δὲ τὴν

🗏

195

Ὁ μὲν βασιλεὺς νόμος ἐστὶν ἔμψυχος · ὁ δὲ

🗏

195

ἐστὶν ἔμψυχος · ὁ δὲ νόμος βασιλεύς ἐστι δίκαιος · ὀφείλει

🗏

198

ἀγαθῇ τὸν θεῖον δέξηται νόμον εἰς κάθαρσιν τελείαν τῆς

🗏

206

ὅσα προστάσσει ἡμῖν ὁ νόμος, ταῦτα δεῖ κατὰ ἀνάγκην

🗏

207

καὶ τῷ ἀντιδίκῳ αὐτοῦ νόμῳ τὰ ἐναντία ὧν ὑποβάλλει

🗏

212

τῶν ὑπὲρ φύσιν τίθεται νόμος, οὐδεὶς ἄρα νόμος παρθενίας

🗏

212

τίθεται νόμος, οὐδεὶς ἄρα νόμος παρθενίας ἐστίν · διόπερ τὴν

🗏

Thoughts

17

ἔδωκε πρὸς τούτοις καὶ νομόν, ὅπως ποιμαίνῃ τὰ πρόβατα

🗏🗐

17 PG

αὐτῷ πρὸς τούτοις καὶ νομὸν, ὅπως ποιμαίνῃ τὰ πρόβατα

🗏🗐

Prak

3

συμπαρεκτεινομένη τῇ συστάσει τοῦ νοός, καὶ ὑπερβάλλουσα τὴν ἀφθαρσίαν

🗏🗐

11

ταῖς προσευχαῖς συναρπάζει τὸν νοῦν, τὸ τοῦ λελυπηκότος πρόσωπον

🗏🗐

15

Νοῦν μὲν πλανώμενον ἵστησιν ἀνάγνωσις

🗏🗐

21

ποιήσωσι τῇ ἐπιούσῃ τὸν νοῦν πρὸς τὸν πόλεμον · τὰ

🗏🗐

21

λειποτάκτην οὕτως ἄλλο τὸν νοῦν ἀπεργάζεται ὡς θυμὸς ταρασσόμενος

🗏🗐

23

προσκαλεῖται · ἑκάτερα δὲ τὸν νοῦν σου ῥυπῶντα ποιεῖ · καὶ

🗏🗐

24

βιάζονται, ἵνα σκοτισθεὶς ὁ νοῦς καὶ τῆς γνώσεως ἐκπεσὼν

🗏🗐

28

καὶ περιίστασθαι ἄτεχνον τὸν νοῦν καὶ δειλὸν καὶ δραπέτην

🗏🗐

36

ψυχὴν καὶ ἐναποπνίγειν τὸν νοῦν. Διὸ γλυκεῖα ἡ ἀναχώρησις

🗏🗐

41

μήποτε παχυνθεὶς ἡμῶν ὁ νοῦς καὶ τῆς συνήθους ἐπιμελείας

🗏🗐

43

καὶ πρὸς βλασφημίαν τὸν νοῦν ἁρπάζοντες. Ταῦτα δὲ ἀναγκαῖον

🗏🗐

46

δαίμων ὁ συναρπάζων τὸν νοῦν πρὸς βλασφημίαν Θεοῦ καὶ

🗏🗐

47

σωτηρίας ἡμῶν. Τὸν γὰρ νοῦν μόνος ἐπίσταται ὁ ποιήσας

🗏🗐

48

γάρ τι πρᾶγμα ὁ νοῦς καὶ πρὸς τὰς ἀνόμους

🗏🗐

49

ἡ δὲ προσευχὴ τὸν νοῦν ἐρρωμένον καὶ καθαρὸν πρὸς

🗏🗐

51

σχεδὸν τὴν κίνησιν τοῦ νοὸς ἡμῶν παρατρέχοντας · τὸν δαίμονα

🗏🗐

58

ἴσχυσε γάρ σου ὁ νοῦς λογισμοῖς ἀνθρωπίνοις λογισμοὺς ἀφανίσαι

🗏🗐

61

Οὐκ ἂν προέλθοι ὁ νοῦς, οὐδὲ ἀποδημήσει τὴν καλὴν

🗏🗐

62

Τὸν νοῦν καὶ αἱ ἀρεταὶ καὶ

🗏🗐

63

Ὅταν ὁ νοῦς ἀπερισπάστως ἄρξηται ποιεῖσθαι τὰς

🗏🗐

64

Ἀπαθείας τεκμήριον, νοῦς ἀρξάμενος τὸ οἰκεῖον φέγγος

🗏🗐

65

Ἔρρωται νοῦς μηδὲν τῶν τοῦ κόσμου

🗏🗐

66

Νοῦς σὺν Θεῷ πρακτικὴν κατορθώσας

🗏🗐

71

ἀεὶ τῆς ἀρετῆς τὸν νοῦν προκαλοῦνται, περιζέοντα τὸν θυμὸν

🗏🗐

74

ἀναβὰς καὶ σκοτίζων τὸν νοῦν.

🗏🗐

79

κατάλληλοι ταύταις διαδέξωνται τὸν νοῦν θεωρίαι.

🗏🗐

82

οὕτως ἐνεργῶν καὶ ὁ νοῦς τὴν οἰκείαν ἐνέργειαν τάς

🗏🗐

83

Ὁ νοῦς τὸν ἐμπαθῆ πόλεμον πολεμῶν

🗏🗐

99

καὶ ἐκταράσσοντά μου τὸν νοῦν καὶ τὴν γνῶσιν ἀποδιώκοντα

🗏🗐

Gn.

4

πρὸς ἃ βλέπων ὁ νοῦς, τοὺς αὐτῶν λόγους προσίεται

🗏🗐

6

διὰ τὸ πεφυκέναι τὸν νοῦν ὑπὸ τῆς ἐλαττουμένης προδίδοσθαι

🗏🗐

42

ὑπόληψις ψευδὴς περὶ τὸν νοῦν ἱσταμένη τοῦ ὑπάρχοντος μὲν

🗏🗐

45

τὸ οἰκεῖον φέγγος τοῦ νοῦ περιλάμπον αὐτοὺς θεωροῦσιν.

🗏🗐

47

ἄγγελος Σαραπίων ὅτι ὁ νοῦς μὲν πεπωκὼς πνευματικὴν γνῶσιν

🗏🗐

KG

1.53

Τὰ μὲν τῷ νοῒ μαχόμενα δαιμόνια καλοῦνται πτηνά

🗏🗐

1.81

οὖν καὶ φῶς τοῦ νοός ἐστιν ἡ γνῶσις, δόξα

🗏🗐

1.85 (2 vers.)

Κυκλεύει γὰρ ὁ νοῦς ἐμπαθὴς ὢν καὶ δυσκάθεκτος

🗏🗐

2.35

Πέντε καὶ ὁ νοῦς κέκτηται θεῖας αἰσθήσεις, δι

🗏🗐

2.45

Αἴσθησις μὲν καὶ νοῦς μερίζονται τὰ αἰσθητά · νοῦς

🗏🗐

2.45

νοῦς μερίζονται τὰ αἰσθητά · νοῦς δὲ μόνος ἔχει τὰ

🗏🗐

2.83

ποιοτήτων, οὕτω καὶ ὁ νοῦς ἀλλοιοῦται ποικίλαις θεωρίαις ἐνατενίζων

🗏🗐

3.12

νοῦς τέλειός ἐστιν ὁ τὴν

🗏🗐

3.30

νοῦς ἐστιν ὁ τῆς ἁγίας

🗏🗐

3.35

Νοῦν μὲν καθαίρει πνευματικὴ γνῶσις

🗏🗐

3.90

μηδὲν πλημμελοῦντα, ἵνα τὸν νοῦν πρὸς αὐτοὺς περισπάσωσιν · νέφος

🗏🗐

3.90

γάρ τι περὶ τὸν νοῦν ἵσταται καὶ τῆς θεωρίας

🗏🗐

3.90

τῆς θεωρίας ἀπάγει τὸν νοῦν, καθ’ὃν καιρὸν ὡς

🗏🗐

4.68

δι' ὧν παρακύπτων ὁ νοῦς βλέπει τὰ αἰσθητά. = E13.

🗏🗐

5.15

Νοῦς παθῶν γυμνωθεὶς ὅλος φωτοειδὴς

🗏🗐

5.28 PG

Ῥομφαῖα ἐστὶ νοῦς λογικὸς ἐκκόπτων ψυχὴν ἀπὸ

🗏🗐

5.40

δυσπρόσιτον, ἐφ' ἧς ὁ νοῦς γεγονὼς τῶν κατωτέρων πραγμάτων

🗏🗐

5.42

τῶν αἰσθήσεων περισπωσῶν τὸν νοῦν, καὶ τοῦ αἰσθητοῦ φωτὸς

🗏🗐

5.43

ψυχῆς ἐφ' ἡς ὁ νοῦς τὴν πορείαν ποιούμενος ἁπαντᾷ

🗏🗐

5.45

Ὁ νοῦς μὲν κεφαλὴ τῆς ψυχῆς

🗏🗐

5.53

ἐπὶ τὴν κατάστασιν τοῦ νοῦ ὡς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον

🗏🗐

5.67

Ξηραίνεται νοῦς ὕδατος πνευματικοῦ ἀπορῶν τοῦ

🗏🗐

5.70

Τόπος γνώσεως Θεοῦ · καὶ νοῦς τόπος γνώσεως Θεοῦ.

🗏🗐

5.70

Τόπος γνώσεως Θεοῦ καὶ νοῦς.

🗏🗐

5.84

ναός ἐστι νοητὸς νοῦς καθαρὸς τὴν πολυποίκιλον τέως

🗏🗐

5.90

ὡς ἔχει φύσεως ἢ νοῦς καθαρὸς ὁρᾷ, ἢ λόγος

🗏🗐

6.48 (5 vers.)

Ψαλτήριόν ἐστι νοῦς καθαρὸς ὑπὸ πνευματικῆς κινούμενος

🗏🗐

6.55

Ὁ νοῦς τὸ τηνικαῦτα ἐπιβάλλει τοῖς

🗏🗐

6.60

ἄγονος ἐστι νοῦς πνευματικῆς διδασκαλίας ἐστερημένος · ἢ

🗏🗐

6.60 (2 vers.)

πνευματικῆς διδασκαλίας ἐστερημένος · ἢ νοῦς ἀπορῶν πνευματικῶν σπερμάτων σπειρομένων

🗏🗐

6.60

νοῦς ἄγονός ἐστι πνευματικῆς διδασκαλίας

🗏🗐

6.63

οὕτω καὶ ὁ καθαρὸς νοῦς ὑπὸ ὀργῆς ταρασσόμενος περιδράξασθαι

🗏🗐

6.66

ὑπὸ τῶν παθῶν καλυπτόμενον νοῦν δογματικῶς περιτέμνουσα

🗏🗐

Skemmata

2 barb gr 51 (+3)

βούλοιτο ἰδεῖν τὴν τοῦ νοῦ κατάστασιν, στερησάτω ἑαυτὸν πάντων

🗏🗐

4 paris gr 105 (+1)

Νοῦ κατάστασίς ἐστιν ὕψος νοητὸν

🗏🗐

6 barb gr 51

Θυμιατήριόν ἐστι νοῦς καθαρὸς κατὰ τὸν καιρὸν

🗏🗐

6 paris gr 105

Θυμιατήριόν ἐστι νοῦς καθαρὸς κατὰ τὸν καιρὸν

🗏🗐

6 paris gr 91

Θυμιατήριόν ἐστι νοῦς καθαρὼς κατὰ τὸν καιρὸν

🗏🗐

7 paris gr 91

Νοῦ φίλημα ἐστι ψεκτὸν, νόημα

🗏🗐

9 barb gr 51 (+1)

Κυνικός ἐστι νοῦς θεωρητικὸς διὰ τῆς κινήσεως

🗏🗐

10 barb gr 51 (+1)

Κυνικός ἐστι νοῦς πρακτικὸς, πάντας τοὺς ἀδίκους

🗏🗐

13 barb gr 51 (+1)

διάνοιαν, μεθ' ἧς ὁ νοῦς κινούμενος ἐμπαθῶς λέγει τί

🗏🗐

16 barb gr 51 (+1)

Νοῦς ἐστι πρακτικὸς, ὁ τοῦ

🗏🗐

16 paris gr 309

Νοῦς ἐστι πρακτικὸς, ὁ τοῦ

🗏🗐

17 barb gr 51 (+2)

εἰσὶ δι' ὧν ὁ νοῦς λαμβάνει νοήματα · καὶ πρῶτος

🗏🗐

17 barb gr 51 (+1)

ἑκάτερα γὰρ μορφοῦσι τὸν νοῦν καὶ οὐ μορφοῦσι μιμούμενα

🗏🗐

17 paris gr 309

ἑκάτεραι γὰρ μορφοῦσι τὸν νοῦν.

🗏🗐

19 barb gr 51 (+2)

πέντε αἰσθήσεων λαμβάνει ὁ νοῦς λογισμοὺς, τηρητέον ἐκ ποίας

🗏🗐

20 paris gr 309

Ὁ νοῦς ἐν πρακτικῇ ὢν, ἐν

🗏🗐

20 paris gr 91

Ὁ νοῦς ἐν πρακτικῇ ὢν, ἐν

🗏🗐

22 paris gr 309

Ὁ νοῦς ποτὲ μὲν ἀπὸ νοήματος

🗏🗐

22 paris gr 91

Ὁ νοῦς ποτὲ μὲν ἀπὸ νοήματος

🗏🗐

23 barb gr 51

Οὐκ ἂν ἴδοι ὁ νοῦς τὸν τοῦ Θεοῦ τόπον

🗏🗐

23 paris gr 309

ἂν δὲ ἴδῃ ὁ νοῦς τὸν τοῦ Θεοῦ τόπον

🗏🗐

23 paris gr 91

Οὐκ ἂν ἴδοι ὁ νοῦς τὸν τοῦ Θεοῦ τόπον

🗏🗐

25 barb gr 51 (+1)

ψυχὴ λογική · κατοικητήριον δὲ νοῦς φωτοειδὴς τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας

🗏🗐

25 paris gr 309

τοῦ Θεοῦ, καὶ κατοικητήριον νοῦς φωτοειδὴς, τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας

🗏🗐

26 barb gr 51 (+1)

Προσευχή ἐστι κατάστασις νοῦ, φθαρτικὴ παντὸς ἐπιγείου νοήματος

🗏🗐

27 paris gr 105 (+1)

Προσευχή ἐστι κατάστασις νοῦ ὑπὸ φωτὸς μόνου γινομένη

🗏🗐

28 barb gr 51 (+1)

Δέησίς ἐστιν ὁμιλία νοῦ πρὸς Θεὸν μεθ' ἱκεσίας

🗏🗐

34 barb gr 51 (+1)

Νοῦς ἐστι ναὸς τῆς ἁγίας

🗏🗐

35 barb gr 51 (+1)

Νοῦς ἐνσώματός ἐστιν, ὁ πάντων

🗏🗐

36 barb gr 51 (+1)

Νοῦς ἀκάθαρτός ἐστιν, ὁ ἐγχρονίζων

🗏🗐

60 barb gr 51 (+2)

ἢ λύπης δεσμοῦσι τὸν νοῦν:-

🗏🗐

Monks

13.2 Gress

μνησικακία δὲ τὸν νοῦν ἀπὸ γνώσεως.

🗏🗐

107.2 Gress

οὕτως ἐν ψυχῇ πραείᾳ νοῦς καθαρός.

🗏🗐

136.1 Gress

Γνῶσις ἀσωμάτων ἐπαίρει τὸν νοῦν

🗏🗐

Ep

6.4

τοῖς δαίμοσι προδιδόντος τὸν νοῦν · κρατείτω δὲ διὰ πραότητος

🗏🗐

17.3

καιρὸν τῆς προσευχῆς τὸν νοῦν περιλάμποντος. Περὶ τούτων δὲ

🗏🗐

25.6

ὑπὸ ποίων φαντασιῶν ὁ νοῦς σου κλονεῖται καὶ περισπᾶται

🗏🗐

39.2

ἐστὶν νοήματα τυποῦντα τὸν νοῦν ἡμῶν, ἀναγκαίως καὶ σχηματίζοντα

🗏🗐

39.3

Δεῖ τοίνυν τὸν μέλλοντα νοῦν δέχεσθαι γνῶσιν θεοῦ πάντων

🗏🗐

39.5

Ὅταν ὁ νοῦς τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀποδυσάμενος

🗏🗐

43.1

Κυκλεύει γὰρ ὁ νοῦς ἐμπαθὴς ὢν καὶ δυσκάθεκτος

🗏🗐

52.6 (2 vers.)

τῶν λογισμῶν λῦσαι τὸν νοῦν, τοῖς δὲ πάλιν συνδῆσαι

🗏🗐

52.6

παντὸς λογισμοῦ ἀκαθάρτου τὸν νοῦν ἐλεύθερον παραστῆσαι Χριστῷ.

🗏🗐

52.6

παντὸς λογισμοῦ ἀκαθάρτου τὸν νοῦν ἐλεύθερον παραστῆσαι Χριστῷ. Οἱ

🗏🗐

56.2

οὐκ ἔστιν ἄνευ τοῦ <νοῦ> ἀσωμάτου θεάσασθαι τὸν ἀσώματον

🗏🗐

56.2

ἀσώματον, καὶ οὐχ ὡς νοῦς μόνον ὁρᾷ θεόν, ἀλλ

🗏🗐

56.2

ὁρᾷ θεόν, ἀλλ' ὡς νοῦς καθαρός · « μακάριοι γάρ, φησίν

🗏🗐

56.3

μεθ' ἧς ὄψεται ὁ νοῦς τὴν πρώτην ἀγάπην · « διδάξει

🗏🗐

56.4

ἄλλη κακία δαίμονα τὸν νοῦν ὡς θυμὸς ἀπεργάζεται · « θυμὸς

🗏🗐

58.3 (2 vers.)

τοῖς αἰσθητοῖς, οὕτως οὐδὲ νοῦς ἔχων ἐμπαθεῖς λογισμοὺς ἐπιγινώσκει

🗏🗐

58.4

γὰρ γνῶσίς ἔστι γυμνῷ <νῷ> παθῶν καὶ σωμάτων ἐμφανιζομένη

🗏🗐

58.4 (2 vers.)

Ἀδύνατον δὲ σωθῆναι τὸν νοῦν μὴ ἐπὶ τοῦτο τὸ

🗏🗐

58.4 (2 vers.)

δυσπρόσιτον, ἐφ' ᾗ ὁ νοῦς γεγονὼς πάντων ἐκπίπτει τῶν

🗏🗐

Ep fid

23 Grib (+2)

ἑτέρα. Τηνικαῦτα γὰρ ὁ νοῦς ἡμῶν ἐξανίσταται καὶ πρὸς

🗏🗐

23 Grib (+2)

ἐπειδὴ παχυνθεὶς ἡμῶν ὁ νοῦς τῷ χοῒ συνεδέθη καὶ

🗏🗐

38 Grib (+2)

ἐμπίπλασθαι ὑλῶν, τὸν δὲ νοῦν μόνον εἴργεσθαι τῆς οἰκείας

🗏🗐

38 Grib (+1)

τῶν αἰσθητῶν, οὕτως ὁ νοῦς τῶν νοητῶν ἐπήβολός ἐστιν

🗏🗐

38 Garn

τῶν αἰσθητῶν, οὕτως ὁ νοῦς τῶν νοητῶν ἐπίβολός ἐστιν

🗏🗐

38 Grib (+2)

καὶ ψυχρῶν. Οὐδὲ τὸν νοῦν ἐπιβάλλειν τοῖς νοητοῖς διδάξοι

🗏🗐

38 Grib (+2)

ἀποπληροῦσιν, οὕτως καὶ ὁ νοῦς σαρκὶ συνδεθεὶς καὶ τῶν

🗏🗐

Hypotyposis

4 PG

πολυπραγμοσύνης αἰτίας ἐμβάλλουσα τὸν νοῦν. Ἔχεις ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ

🗏🗐

6 PG

γὰρ μετὰ ἐπιθυμίας, μεταλλεύει νοῦν ἄκακον. Πολλοὶ διὰ τοῦτο

🗏🗐

8 PG

σχέσεις, μή σου ὁ νοῦς περισπαστικὸς γένηται, καὶ τὸν

🗏🗐

9 PG

πραγμάτων παραθήσομαί σοι τὸν νοῦν · σὺ δέ μοι ἄκουε

🗏🗐

9 PG

σου. συνάγαγέ σου τὸν νοῦν · μνήσθητι ἡμέρας θανάτου · ἴδε

🗏🗐

11 PG

ἡμῖν, ἐκεῖνα ἡμῖν τῷ νῷ ὑποβάλλοντες, ἃ μὴ δεῖ

🗏🗐

11 PG

ἵνα αἰχμάλωτον ἡμῶν τὸν νοῦν ἀπαγάγωσι, καὶ ἀργὴν καὶ

🗏🗐

33 Chapters

20

Ἀσκαλαβότης ἐστὶ νοῦς πρακτικὸς ἐπερειδόμενος ἀρεταῖς καὶ

🗏🗐

Eul

5 (2 vers.)

ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός σου καὶ αἰχμαλωτίζοντά σε

🗏🗐

6 (2 vers.)

ἵνα τῷ παρασκιάσματι τὸν νοῦν ἀποπλανήσαντες τῶν φρενῶν ἀποστήσωσιν

🗏🗐

6

λύπην τὴν ἐναντίαν τῷ νῷ παραπετάζει, ἵνα ταῖς ἀντιστρόφοις

🗏🗐

6 PG

λύπης, τὴν ἐναντίαν τῷ νῷ παραπειράζει, ἵνα ταῖς ἀντιστρόφοις

🗏🗐

8 (2 vers.)

τὸ μὴ ἐπιβαρηθῆναι τὸν νοῦν · τότε γὰρ οἱ λογισμοὶ

🗏🗐

15 (2 vers.)

ἵν' ὑπ' ἐκείνης τοῦ νοῦ κλαπέντος ἑτοίμως αὐτῇ παρεισέλθοι

🗏🗐

16

Νοῦς κλεπτόμενος ἀπὸ θεοῦ καὶ

🗏🗐

16 PG

νοῦς κλεπτόμενος ἀπὸ Θεοῦ, καὶ

🗏🗐

17

τῆς ἀρεσκείας πνεύματι τοῦ νοῦ πασσομένου.

🗏🗐

17 PG

τῆς ἀρεσκείας ὄμματι, τοῦ νοῦ παυσομένου.

🗏🗐

18

Ἔστω σου πηρὸς ὁ νοῦς περὶ τὰ αἴσχιστα · κύριος

🗏🗐

18 PG

Ἔστω σου πηρὸς ὁ νοῦς περὶ τὰ αἴσχιστα, Κύριος

🗏🗐

20

Ἀκροώμενος λόγον ἐρώτα τὸν νοῦν σου καὶ τότε διακρίνας

🗏🗐

20 PG

ἀκροώμενος λόγων, ἐρώτα τὸν νοῦν σου καὶ τότε διακρίνας

🗏🗐

20 (2 vers.)

δώσεις. Μὴ παραλογίζου τὸν νοῦν σου ἀβουλίᾳ ῥημάτων, ἵνα

🗏🗐

27

τοιούτοις κλέψαντες αὐτοῦ τὸν νοῦν ὑφαρπάζουσιν ἄφνω ἐπιστάντες ὕπνῳ

🗏🗐

27 PG

τοιούτοις κλέψαντες αὐτοῦ τὸν νοῦν ὑφαρπάζουσιν · ἄφνω δὲ ἐπιστάντες

🗏🗐

29 (2 vers.)

τῆς ἐπιούσης νυκτὸς τὸν νοῦν ἀγωνιῶντα κινδυνεύειν τὴν τῶν

🗏🗐

31

ἀρετὰς ἀναφέρουσι. Τότε ὁ νοῦς ἀναπαύσεως αἴσθεται ὁπότε τὰς

🗏🗐

31 PG

ἀρετὰς ἀναφέρουσι. Τότε ὁ νοῦς ἀναπαύσεως αἰσθάνεται, ὁπότε τὰς

🗏🗐

Vices

8

σώματος, ψυχῆς ζημίωσις, συμπεποδισμένος νοῦς, ἐσκοτισμένη καρδία, προκοπῆς ἀλλοτρίωσις

🗏🗐

9

ἀφροσύνης φυγαδευτήριον, φωτισμὸς ψυχῆς, νοὸς καθαρισμός, θανάτου μέριμνα, ἀπολογίας

🗏🗐

Thoughts

2 (2 vers.)

ἐν οἷς τυπούμενος ὁ νοῦς τὰς μορφὰς τῶν πραγμάτων

🗏🗐

2 (2 vers.)

πέφυκε καὶ αὐτὸς ὁ νοῦς κινούμενος ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου

🗏🗐

2

τῶν δυνάμεων τούτων ὁ νοῦς κατὰ διάνοιαν μοιχεύει καὶ

🗏🗐

2 PG

δύο δυνάμεων τούτων, ὁ νοῦς κατὰ διάνοιαν μοιχεύει, καὶ

🗏🗐

3 (2 vers.)

συνίστανται λογισμοὶ οἱ τὸν νοῦν ἐμβάλλοντες «εἰς ὄλεθρον καὶ

🗏🗐

3

τοῖς Εὐαγγελίοις τὸν κυβερνήτην νοῦν παιδεύων φησί · «Προσέχετε τὴν

🗏🗐

3 PG

τοῖς Εὐαγγελίοις, τὸν κυβερνήτην νοῦν παιδεύων, «Προσέχετε, φησὶν, τὴν

🗏🗐

3 (2 vers.)

δὲ τῆς προσευχῆς τὸν νοῦν καθαρίζει, καὶ πάλιν διὰ

🗏🗐

4 (2 vers.)

τοιοῦτο ἔοικε συμβαίνειν τῷ νῷ ἢ δι' ὀφθαλμῶν ὁρῶντι

🗏🗐

4 (2 vers.)

εὑρίσκειν φαντασιῶν διαφορὰς τὸν νοῦν τῆς ἐκείνων κακοτεχνίας ἐστὶ

🗏🗐

6 (2 vers.)

περιελκυσθήσεται, καθάπερ καὶ ὁ νοῦς ὑπὸ τῶν λογισμῶν τῆς

🗏🗐

6

λόγος ὁ λέγων τὸν νοῦν τῷ ἰδίῳ προσκαρτερεῖν θησαυρῷ

🗏🗐

6 PG

λέγων τῷ ἰδίῳ τὸν νοῦν προσκαρτερεῖν θησαυρῷ, «Ὅπου γάρ

🗏🗐

9

παριστάμενος, ὅστις περιάγει τὸν νοῦν ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν

🗏🗐

9 (2 vers.)

ἐκκαυθεὶς ἐκ τούτων ὁ νοῦς καὶ ἐκ τῶν πολλῶν

🗏🗐

9

κατ' ὀλίγον ἐλαύνει τὸν νοῦν πρὸς τὸν θάνατον, ἐπεὶ

🗏🗐

9 PG

κατ' ὀλίγον συνελαύνει τὸν νοῦν πρὸς τὸν θάνατον, ἐπεὶ

🗏🗐

9 (2 vers.)

συμβαίνει τεθολωμένον ὄντα τὸν νοῦν μὴ ἀκριβῶς ἰδεῖν τὰ

🗏🗐

9 PG

περιάγει τοῦ ἀναχωρητοῦ τὸν νοῦν ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν

🗏🗐

13

γίνεται τῶν ἀναχωρούντων ὁ νοῦς εἰς τὸ τῆς πραΰτητος

🗏🗐

13 PG

γίνεται τῶν ἀναχωρούντων ὁ νοῦς, εἰς τὸ τῆς πραότητος

🗏🗐

14

ταπεινοῖ τοῦ ἀναχωροῦντος τὸν νοῦν πολλῶν λόγων καὶ πραγμάτων

🗏🗐

14 PG

ταπεινοῖ τοῦ ἀναχωροῦντος τὸν νοῦν, πολλῶν λόγων αὐτὸν καὶ

🗏🗐

15 (2 vers.)

ἀπαθείας τῶν ἀναχωρούντων ὁ νοῦς ἐπιλάβηται, τότε κενοδοξίας ἵππον

🗏🗐

16 (2 vers.)

τῶν τοιούτων εἰδώλων τὸν νοῦν ἵνα μὴ χρονίσας ἐν

🗏🗐

19 (2 vers.)

μάλιστα τὸ θλίβον τὸν νοῦν. Ὃ δὲ λέγω τοιοῦτόν

🗏🗐

19 (2 vers.)

τε τὸν ὑποδεξάμενον αὐτὸν νοῦν καὶ εἰς τὸ νόημα

🗏🗐

19 (2 vers.)

ἐστὶν ἁμαρτία · πότερον ὁ νοῦς καὶ πῶς; εἰκών ἐστι

🗏🗐

19 (2 vers.)

τοῦτο τίς ἂν εἴποι νοῦν ἔχων ποτέ; ἀλλ' αὐτὸς

🗏🗐

19 (2 vers.)

οὐδὲ νόημα πράγματος οὐδὲ νοῦς πάλιν ἀσώματος, ἀλλ' ἡδονή

🗏🗐

19 (2 vers.)

τοῦ θεοῦ κτίσμασι τὸν νοῦν ἀναγκάζουσα, ἥνπερ περιτέμνειν ὁ

🗏🗐

21 (2 vers.)

καὶ οὕτως ὁ ταλαίπωρος νοῦς ἐνδεθεὶς τούτοις τοῖς λογισμοῖς

🗏🗐

22 (2 vers.)

ἐν ἡμῖν κατάγουσι τὸν νοῦν «εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν

🗏🗐

22

φανερωθήσεται. Οὐκ ἔστι δὲ νοῦν πνιγόμενον ὑπὸ τῶν τοιούτων

🗏🗐

22 PG

φανερωθήσεται. Οὐκ ἔστι δὲ νοῦν πνιγόμενον ὑπὸ τοιούτων παραστῆναι

🗏🗐

22

Εὐαγγελίοις ἐκεῖνος ὁ τρισάθλιος νοῦς τὸ τῆς γνώσεως τοῦ

🗏🗐

22 PG

ἐν τοῖς Εὐαγγελίοις τρισάθλιος νοῦς, τὸ τῆς Χριστοῦ γνώσεως

🗏🗐

24

τὸ μὴ πεφυκέναι τὸν νοῦν κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν

🗏🗐

24

τὴν κίνησιν ἡμῶν ὁ νοῦς ἀλλήλους συνάπτει τοὺς λογισμούς

🗏🗐

24

τὸ μὴ δύνασθαι τὸν νοῦν, ὥσπερ ἔφην, ἐν τῷ

🗏🗐

24

πειρασμῶν πειρᾶσθαι μεταφέρειν τὸν νοῦν ἀπὸ τοῦ ἀκαθάρτου λογισμοῦ

🗏🗐

24

δὲ μὴ μεταβαίνει ὁ νοῦς περιεχόμενος τοῦ πράγματος, τῷ

🗏🗐

25

τοῦ λόγου ὅπως ὁ νοῦς πάντων τῶν αἰσθητῶν πραγμάτων

🗏🗐

25

τοιαύτην ἀνάγκη καὶ τὸν νοῦν δέξασθαι τὴν εἰκόνα · ὅθεν

🗏🗐

25

ὥσπερ οὖν πάντων ὁ νοῦς τῶν αἰσθητῶν πραγμάτων δέχεται

🗏🗐

25

ἔνδον τοῦ σχήματος ὁ νοῦς ἡμῶν πάντα πράττει καὶ

🗏🗐

25

οὐκ ἂν ποιήσοι τι νοῦς, ὢν καὶ ἀσώματος καὶ

🗏🗐

25

ἀναχωροῦντα τηρεῖν τὸν ἴδιον νοῦν κατὰ τὸν καιρὸν τῶν

🗏🗐

25

τοῦ σχήματος οὐκ ἂν νοῦς μοιχεύσοι ποτέ, ἀσώματος ὢν

🗏🗐

25

τοῦ ἰδίου σώματος ὁ νοῦς ἐνδύεται τὴν μορφήν, τὸν

🗏🗐

25

ἀνόμημα» · μέλλει γὰρ ὁ νοῦς κατὰ τὸν καιρὸν τῶν

🗏🗐

25

ἀτελής, μεθ' ἧς ὁ νοῦς κινούμενος ἐμπαθῶς λέγει τι

🗏🗐

26

διδασκόμενα. Κυκλεύει γὰρ ὁ νοῦς ἐμπαθὴς ὢν καὶ δυσκάθεκτος

🗏🗐

30

καιρὸν τῆς προσευχῆς τὸν νοῦν περιλάμποντος. Περὶ τούτων δὲ

🗏🗐

32

καθαρᾶς ἐφίεται προσευχῆς καὶ νοῦν ἄνευ λογισμῶν προσάγειν θεῷ

🗏🗐

32

οἵτινες μάλιστα τυφλοῦσι τὸν νοῦν καὶ τὴν οὐράνιον αὐτοῦ

🗏🗐

33

ἀναγινώσκουσι προσκαθέζονται καὶ τὸν νοῦν αὐτῶν ἁρπάζειν ἐπιχειροῦσι, πολλάκις

🗏🗐

34

προφάσεως. Φευγέτω τοίνυν ὁ νοῦς ταῦτα θεώμενος πρὸς τὸν

🗏🗐

35 (2 vers.)

ἀσκήσεως ἀκροτάτης ἐμβάλλει τὸν νοῦν, ἐξ ὧν καὶ τοὺς

🗏🗐

37 (2 vers.)

καρδιογνώστης «ὁ ἐπιστάμενος τὸν νοῦν τῶν ἀνθρώπων» καὶ «πλάσας

🗏🗐

37

ἤνοιγες θύραν καὶ τὸν νοῦν κατὰ τὸν καιρὸν τῆς

🗏🗐

37 PG

ἤνοιγες θύραν, καὶ τὸν νοῦν κατὰ καιρὸν τῆς προσευχῆς

🗏🗐

37 (2 vers.)

γὰρ βλέπει πάντως ὁ νοῦς προσευχόμενος, τοῦτο καὶ θεὸν

🗏🗐

37 (2 vers.)

καιρὸν τῆς προσευχῆς συκοφαντήσωσι νοῦν καὶ τὸ μακάριον αὐτοῦ

🗏🗐

39 (2 vers.)

Ὅταν ὁ νοῦς τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀποδυσάμενος

🗏🗐

40

Οὐκ ἂν ἴδῃ ὁ νοῦς τὸν τοῦ θεοῦ τόπον

🗏🗐

41

μόνον μὴ τυποῦντα τὸν νοῦν μηδὲ σχηματίζοντα · τὸ γὰρ

🗏🗐

41 PG

παρέχει μὴ τυποῦντα τὸν νοῦν, μηδὲ σχηματίζοντα. Τὸ γὰρ

🗏🗐

41

λαβὼν ἄρτον» σχηματίζει τὸν νοῦν, τὸ δὲ «ἔκλασε» πάλιν

🗏🗐

41 PG

Λαβὼν ἄρτον,» σχηματίζει τὸν νοῦν, τὸ δὲ, «κλάσαι,» πάλιν

🗏🗐

41

ἔκλασε» πάλιν τυποῖ τὸν νοῦν · τὸ δὲ «εἶδον τὸν

🗏🗐

41 PG

κλάσαι,» πάλιν τυποῖ τὸν νοῦν. Τὸ δὲ, «Εἶδον τὸν

🗏🗐

41 (2 vers.)

καὶ ἐπηρμένου» τυποῖ τὸν νοῦν χωρὶς τοῦ «εἶδον τὸν

🗏🗐

41

ῥητὸν δοκεῖ τυποῦν τὸν νοῦν, τὸ δὲ σημαινόμενον οὐ

🗏🗐

41 PG

ῥητὸν δοκεῖ τυποῦν τὸν νοῦν, τὸ δὲ σημαῖνον, οὐ

🗏🗐

41

καὶ θρόνος λέγεται θεοῦ νοῦς καθαρός · λέγεται καὶ «θρόνος

🗏🗐

41 PG

καὶ θρόνος λέγεται Θεοῦ νοῦς καθαρός. Λέγεται δὲ καὶ

🗏🗐

41

εὑρεθήσεται τοῖς τυποῦσι τὸν νοῦν, ἀλλὰ ἐν νοήμασι τοῖς

🗏🗐

41 PG

ἐν τοῖς τυποῦσι τὸν νοῦν, ἀλλὰ τοῖς νοήμασι τοῖς

🗏🗐

41

νοημάτων τῶν τυπούντων τὸν νοῦν. Καὶ ζητήσεις εἴπερ ὡς

🗏🗐

41 PG

χωρίζεσθαι τῶν τυπούντων τὸν νοῦν. Καὶ ζητήσεις, εἴπερ, ὡς

🗏🗐

41

ἄλλως μὲν τυπωθήσεται ὁ νοῦς ὁρῶν νοῦν, καὶ ἄλλως

🗏🗐

41

τυπωθήσεται ὁ νοῦς ὁρῶν νοῦν, καὶ ἄλλως διατεθήσεται ὁρῶν

🗏🗐

41 PG

ὁ νοῦς τυπωθήσεται ὁρῶν νοῦν, καὶ ἄλλως διατεθήσεται ὁρῶν

🗏🗐

41 (2 vers.)

ἡ πνευματικὴ ἀφίστησι τὸν νοῦν τῶν νοημάτων τῶν τυπούντων

🗏🗐

41

ἐν τοῖς τυποῦσιν τὸν νοῦν νοήμασίν ἐστιν – οὐ γάρ

🗏🗐

41 (2 vers.)

τῶν μὴ τυπούντων τὸν νοῦν, τὰ μὲν οὐσίαν σημαίνει

🗏🗐

41 (2 vers.)

τὰ μὲν ἐτύπου τὸν νοῦν, τὰ δὲ οὐκ ἐτύπου

🗏🗐

41 (2 vers.)

δὲ οὐδέτερον νόημα τὸν νοῦν τυποῖ.

🗏🗐

41 PG

τοῖς μὴ τυποῦσι τὸν νοῦν. Διότι τὸν προσευχόμενον δεῖ

🗏🗐

41 PG

καὶ ἄλλως μὲν ὁ νοῦς τυπωθήσεται ὁρῶν νοῦν, καὶ

🗏🗐

43 (2 vers.)

σοι καρδίας ἀπάθεια καὶ νοῦν ἀστεροειδῆ ὄψει ἐν προσευχῇ

🗏🗐

Eight Thoughts

1.13

ὑγρὸς δὲ βίος βαπτίζει νοῦν εἰς βυθόν.

🗏🗐

1.15

νηστεύοντος νοῦς, ἀστὴρ ἐν αἰθρίᾳ λαμπρὸς

🗏🗐

1.16

καλύπτει ἡλιακὰς ἀκτῖνας, καὶ νοῦν σκοτίζει παχεῖα βρωμάτων ἀνάδοσις

🗏🗐

1.18

γῆ ἀκάνθας τίκτει, καὶ νοῦς γαστριμάργου βλαστάνει λογισμοὺς αἰσχρούς

🗏🗐

2.3

ἀνερμάτιστον, καὶ λογισμὸς πορνείας, νοῦν ἀκρατῆ.

🗏🗐

3.9

ἡδονὴν γαστρὸς, οὐδὲ δουλώσει νοῦν ἐλεύθερον δεσπόταις πολλοῖς · ἱκαναὶ

🗏🗐

4.6

ἥλιον ὑποδραμὼν νέφος, καὶ νοῦν λογισμὸς μνησικακίας.

🗏🗐

4.16

ταράσσει ὀφθαλμοὺς, οὕτω μνησικακία νοῦν, ἐν καιρῷ προσευχῆς.

🗏🗐

5.6

μοναχὸς οὐ κινήσει τὸν νοῦν εἰς θεωρίαν, οὐδὲ προσευχὴν

🗏🗐

5.21

ἐνέργειαν ἀμαυροῖ γνόφος, καὶ νοῦν θεωρητικὸν ἀμβλύνει λύπη ·

🗏🗐

6.3

διώκεται ὑπὸ ἀνέμου, καὶ νοῦς ὑπομονὴν μὴ ἔχων, ὑπὸ

🗏🗐

7.20

ψυχῆς, κενοδοξία δὲ νευροῖ νοῦν ἀποπεπτωκότα Θεοῦ, τὸν ἀσθενοῦντα

🗏🗐

On Prayer

pref.1

ἐπαφῇ, τὸν κάμνοντά μου νοῦν ἐν τοῖς αἰσχίστοις παραμυθησάμενος

🗏🗐

pref.1 PG

ἐπαφῇ, τὸν κάμνοντά μου νοῦν ἐν τοῖς ἐσχάτοις παραμυθησάμενος

🗏🗐

pref.2 (2 vers.)

ἐχόντων, ἀλλὰ τῶν ἐν νῷ ἱδρυμένων δι' ἀγάπης καὶ

🗏🗐

pref.2 (2 vers.)

ὡς πάντως τοῦ γράμματος νοῦς προηγεῖται · οὐκ ὄντος γὰρ

🗏🗐

1 (2 vers.)

τυγχάνωσιν, οὐ προδοθήσεται ὁ νοῦς.

🗏🗐

2

ἄκλονον τὴν τάξιν τοῦ νοῦ κατασκευάζει, δεκτικὸν αὐτὸν ποιοῦσα

🗏🗐

2 PG

ἀκλόνητον τὴν τάξιν τοῦ νοῦ κατασκευάζει, δεκτικὸν αὐτὸν ποιοῦσα

🗏🗐

3

Ἡ προσευχὴ ὁμιλία ἐστι νοῦ πρὸς θεόν · Ποίας οὖν

🗏🗐

3 PG

Ἡ προσευχὴ, ὁμιλία ἐστὶ νοῦ πρὸς Θεόν · ποίας οὖν

🗏🗐

3

οὖν δεῖται καταστάσεως ὁ νοῦς, ἵνα ἰσχύσῃ ἀμεταστρόφως ἐκταθῆναι

🗏🗐

3 PG

οὖν δεῖται καταστάσεως ὁ νοῦς, ἵνα ἡσυχάσῃ ἀμεταστρόφως ἐκσταθῆναι

🗏🗐

10 (2 vers.)

αὐτῶν μνήμην, κινοῦντες τὸν νοῦν πρὸς ζήτησιν αὐτῶν, καὶ

🗏🗐

10

μνημονευθέντων, ἵνα χαυνωθεὶς ὁ νοῦς πρὸς τὴν γνῶσιν αὐτῶν

🗏🗐

10 PG

μνημονευθέντων, ἵνα χαυνωθεὶς ὁ νοῦς πρὸς γνῶσιν αὐτῶν ἀπολέσῃ

🗏🗐

11 (2 vers.)

Ἀγωνίζου στῆσαι τὸν νοῦν σου κατὰ τὸν καιρὸν

🗏🗐

28 (2 vers.)

προσεύχου, ἀλλὰ τρέπε τὸν νοῦν σου εἰς συναίσθησιν πνευματικῆς

🗏🗐

30 (2 vers.)

ἡμῖν, καὶ εὑρίσκεται ὁ νοῦς ἐν πολλῇ ἀνέσει, ὑγιῶς

🗏🗐

30

πολέμου ἐπικειμένου, πυκτεύει ὁ νοῦς καὶ οὐ συγχωρεῖται ἀνανεῦσαι

🗏🗐

30 PG

ἡμῖν ἐπικειμένου, πυκτεύει ὁ νοῦς, καὶ οὐ συγχωρεῖται ἀνανεῦσαι

🗏🗐

35

προσευχή ἐστιν ἄκρα νόησις νοός.

🗏🗐

36 (2 vers.)

Προσευχή ἐστιν ἀνάβασις νοῦ πρὸς Θεόν.

🗏🗐

44

Ἐὰν περιβλέπηται ὁ νοῦς σου ἀκμὴν ἐν καιρῷ

🗏🗐

44 PG

Ἐὰν περιβλέπηται ὁ νοῦς σου ἀκμὴν ἐν τῷ

🗏🗐

45

Λίαν γὰρ πέφυκεν ὁ νοῦς συλᾶσθαι ὑπὸ τῆς μνήμης

🗏🗐

45 PG

γὰρ πέφυκε συλᾶσθαι ὁ νοῦς ὑπὸ τῆς μνήμης κατὰ

🗏🗐

48 (2 vers.)

ἄλογον ἐρεθίσας, ὑβρίζει τὸν νοῦν.

🗏🗐

51

παχυνθεὶς ἐξ αὐτῶν ὁ νοῦς μὴ δυνηθῇ ὡς δεῖ

🗏🗐

51 PG

πάθη; ἵνα παχυνθεὶς ὁ νοῦς ἐξ αὐτῶν, μὴ δυνηθῇ

🗏🗐

53 (2 vers.)

τὸν φιλόσοφον καὶ πνευματικὸν νοῦν.

🗏🗐

57

ὅτε μὴ χρονίζῃ ὁ νους ἐν τοῖς ψιλοῖς νοήμασι

🗏🗐

57 PG

ὅτε μὴ ἐγχρονίζῃ ὁ νοῦς ἐν τοῖς ψιλοῖς νοήμασι

🗏🗐

57

τυποῦσι καὶ σχηματίζουσι τὸν νοῦν καὶ μακρὰν ἀπάγουσιν ἀπὸ

🗏🗐

57 PG

ὄντα θεωρήματα, τυποῦσι τὸν νοῦν, καὶ μακρὰν ἀπάγουσιν ἀπὸ

🗏🗐

58

τῆς σωματικῆς φύσεως ὁ νοῦς γένηται, οὔπω τέλειον τὸν

🗏🗐

58 PG

τῆς σωματικῆς φύσεως ὁ νοῦς γένηται, οὔπω τέλεον τὸν

🗏🗐

62

Ὅταν ὁ νοῦς σου τῷ πολλῷ πρὸς

🗏🗐

62 PG

Ὅταν ὁ νοῦς σου τῷ πολλῷ πρὸς

🗏🗐

63

καὶ εἰ εὕροι τὸν νοῦν μόνον φιλαλήθως αὐτῷ προσευχόμενον

🗏🗐

63 PG

καὶ εἰ εὕροι τὸν νοῦν ἡμῶν φιλαλήθως αὐτῷ προσευχόμενον

🗏🗐

64 (2 vers.)

τοῦ σώματος ἐμποιοῦσι τῷ νῷ λογισμοὺς ἢ νοήματα ἢ

🗏🗐

64

τοὐναντίον δρᾷ · αὐτῷ τῷ νῷ ἐπιβαίνων, ἐντίθησιν αὐτῷ γνῶσιν

🗏🗐

64

βούλεται καὶ διὰ τοῦ νοῦ τὴν ἀκρασίαν τοῦ σώματος

🗏🗐

64 PG

τοὐναντίον δρᾷ, αὐτῷ τῷ νῷ ἐπιβαίνει, καὶ ἐντιθεὶς αὐτῷ

🗏🗐

64 PG

βούλεται, καὶ διὰ τοῦ νοῦ τὴν τοῦ σώματος ἀκρασίαν

🗏🗐

67 (2 vers.)

συγχωρήσῃς τυπωθῆναί σου τὸν νοῦν, ἀλλὰ ἄϋλος τῷ ἀΰλῳ

🗏🗐

69 (2 vers.)

ξένην τινὰ φαντασίαν τῷ νῷ καὶ μορφῶσαι αὐτόν. Ὁ

🗏🗐

70 (2 vers.)

φυλακῆς σου, φυλάττων τὸν νοῦν σου ἀπὸ νοημάτων κατὰ

🗏🗐

72

δύναται δεδεμένος δραμεῖν οὐδὲ νοῦς πάθει δουλεύων προσευχῆς πνευματικῆς

🗏🗐

72 PG

δύναται δεδεμένος δραμεῖν, οὐδὲ νοῦς πάθεσι δουλεύων προσευχῆς πνευματικῆς

🗏🗐

73

καὶ ἀπαθῶς προσεύχηται ὁ νοῦς, το τηνικαῦτα οὐκ ἔτι

🗏🗐

73 PG

καὶ ἀληθῶς προσεύχηται ὁ νοῦς τὸ τηνικαῦτα. οὐκ ἔτι

🗏🗐

74 (2 vers.)

τόπου τὸ περὶ τὸν νοῦν φῶς τρέπειν καθὼς βούλεται

🗏🗐

74

εἰς λογισμὸν μορφοῦντα τὸν νοῦν κουφογνωμόνως πρὸς τὸν τοπασμὸν

🗏🗐

74 PG

εἰς λογισμὸν μορφοῦντα τὸν νοῦν κοῦφον γνωμόνως πρὸς τὸν

🗏🗐

75 (2 vers.)

κινεῖ τὸ φῶς τοῦ νοῦ ἀπλανῶς ἐνεργεῖν.

🗏🗐

76 (2 vers.)

τε καὶ ὀλιγωρίας τὸν νοῦν.

🗏🗐

83 (2 vers.)

προσευχὴ ἐνεργεῖν παρασκευάζει τὸν νοῦν τὴν ἰδίαν ἐνέργειαν.

🗏🗐

84

ἐνέργεια τῇ ἀξίᾳ τοῦ νου, ἤτοι ἡ κρείττων καὶ

🗏🗐

84 PG

ἐνέργεια, τῇ ἀξίᾳ τοῦ νοῦ ἤτοι κρείττων, καὶ εἰλικρινὴς

🗏🗐

86 (2 vers.)

τὴν νοερὰν δύναμιν τοῦ νοῦ διυπνίζουσα πρὸς θεωρίαν τῆς

🗏🗐

90

κινήσεως καὶ νήψεως του νοός σου, ὡς καὶ ἀπὸ

🗏🗐

90 PG

κινήσεως καὶ νήψεως τοῦ νοός σου, καὶ ἀπὸ Θεοῦ

🗏🗐

99 (2 vers.)

σε καὶ διαρπάζειν τὸν νοῦν σου ἢ ὡς θῆρες

🗏🗐

101 (2 vers.)

ψυχῇ, οὕτω καὶ τοῦ̂ νοῦ ἡ πνευματικὴ προσευχὴ τροφὴ

🗏🗐

110 (2 vers.)

καὶ τὴν ψυχήν, κατὰ νοῦν ζῆθι.

🗏🗐

111

βραχὺ καταγαγεῖν αὐτοῦ τὸν νοῦν ἐκ τῆς ἐμπύρου προσευχῆς

🗏🗐

111 PG

οὐδόλως ἴσχυσαν κατάγειν τὸν νοῦν αὐτοῦ ἐκ τῆς ἐμπύρου

🗏🗐

116

Ἀρχὴ πλάνης νοῦ κενοδοξία, ἐξ ἧς κινούμενος

🗏🗐

116 PG

Ἀρχὴ πλάνης, νοῦ κενοδοξία, ἐξ ἧς κινούμενος

🗏🗐

116

ἐξ ἧς κινούμενος ὁ νοῦς σχήμασι καὶ μορφαῖς περιγράφειν

🗏🗐

116 PG

ἐξ ἧς κινούμενος ὁ νοῦς, ἐν σχήματι καὶ μορφαῖς

🗏🗐

117 (2 vers.)

νεωτέροις εἴρηκα · μακάριός ἐστι νοῦς ὃς κατὰ τὸν καιρὸν

🗏🗐

118

Μακάριός ἐστι νοῦς ὃς ἀπερισπάστως προσευχόμενος πλείονα

🗏🗐

118 PG

Μακάριός ἐστιν ὁ νοῦς, ὃς ἀπερισπάστως εὐχόμενος, πλείονα

🗏🗐

119 (2 vers.)

Μακάριός ἐστι νοῦς ὃς κατὰ τὸν καιρὸν

🗏🗐

120 (2 vers.)

Μακάριός ἐστι νοῦς ὁ κατὰ τὸν καιρὸν

🗏🗐

141 (2 vers.)

τοις πάθεσιν, αλλ' ὁ νοῦς σου ἐναντιοῦται τῇ ἀρετῇ

🗏🗐

146 (2 vers.)

τὸν ἐμπαθῆ καὶ ἀκάθαρτον νοῦν ἡ τῆς ἐν πνεύματι

🗏🗐

152 (2 vers.)

τοῦ σώματος καὶ ὁ νοῦς σου τὰ τῆς σκηνῆς

🗏🗐

Exhortations to Monks

1.3

Πλανώμενον νοῦν συστέλλει ἀνάγνωσις λογίων Θεοῦ

🗏🗐

1.8

Ῥεμβασμὸς ἐπιθυμίας μεταλλεύει νοῦν ἄκακον.

🗏🗐

2.4

ἔχειν ἔκβασιν, οὕτως καὶ νοῦς οὐκ ἂν φρονήσῃ τὰ

🗏🗐

2.5

ἑαυτοῦ εἰκόνα, οὕτω καὶ νοῦς οὐ δυνήσεται τὸν Κυρίον

🗏🗐

2.15

ὕδωρ ῥέει · οὕτως καὶ νοῦς καθαιρόμενος ἀπὸ ὀργῆς καὶ

🗏🗐

Sch Ps

1.sch1

τοῖς αἰσθητοῖς πράγμασι τὸν νοῦν προσδεσμῶν. [Οὐκ εἶπε δὲ

🗏

3.sch2

Τὸ τηνικαῦτα ὑψοῦται νοῦς ὁπηνίκα ἂν ἐπιβάλῃ τῇ

🗏

6.sch4

Οὐδὲν οὕτω τυφλοῖ νοῦν ὡς θυμὸς ταρασσόμενος.

🗏

7.sch10

Ἡ κορυφὴ νῦν τὸν νοῦν σημαίνει, εἴπερ ὁ στέφανος

🗏

10.sch1

Τόξον ἐστὶν ἀκάθαρτος νοῦς.

🗏

15.sch4

Ἀντὶ τοῦ ὁ νοῦς μου · ἔθος γὰρ τῇ

🗏

15.sch4

θείᾳ γραφῇ ἀντὶ τοῦ νοῦ τὴν καρδίαν λαμβάνειν κατὰ

🗏

15.sch4

δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν. Νοῦς δέ ἐστιν ὁ πιστεύων

🗏

16.sch6

ἀκαθάρτου λογισμοῦ ὑπολαμβάνει τὸν νοῦν ἡμῶν ὁ ἀντικείμενος ἡμῖν

🗏

17.sch16

λύχνον δὲ νῦν τὸν νοῦν ὀνομάζει · οὗτος γάρ ἐστι

🗏

25.sch4

Λογικὸν θυσιαστήριον θεοῦ ὁ νοῦς ἡμῶν ἐστιν, ἐφ' οὗ

🗏

25.sch4

ἀσωμάτων, ἐφ' ἧς καθαίρεται νοῦς, ἣν ὁ κυκλώσας, τουτέστιν

🗏

27.sch1

Τοῦ νοῦ λάκκος ἡ ἄγνοιά ἐστιν

🗏

30.sch4

τὸ πνεῦμα σημαίνει τὸν νοῦν · ὁ γὰρ κολλώμενος τῷ

🗏

30.sch4

γὰρ κολλώμενος τῷ κυρίῳ νοῦς ἓν γίνεται πνεῦμα.

🗏

30.sch9

θυμοῦ καὶ ἐπιθυμίας τὸν νοῦν θανατοῦσιν.

🗏

30.sch13

οὕτως ἡ σκηνὴ τὸν νοῦν διὰ τῆς ἀληθοῦς γνώσεως

🗏

30.sch15

Ἀληθινῶν γὰρ στόμα, τουτέστι νοῦν, ἐμπλήσει γέλωτος, ἀντὶ τοῦ

🗏

32.sch3

Ψαλτήριόν ἐστι νοῦς καθαρὸς ὑπὸ πνευματικῆς κινούμενος

🗏

34.sch11

Κόλπον νῦν τὸν νοῦν ὀνομάζει.

🗏

36.sch9

θεωρίᾳ λέγεται εἶναι ὁ νοῦς.

🗏

37.sch7

καιρῷ πειρασμοῦ διαφεύγει τὸν νοῦν.

🗏

39.sch11

λέγει τὴν ποιὰν τοῦ νοῦ διάθεσιν.

🗏

43.sch4

Κέρας ψυχῆς νοῦς καθαρός. Καὶ διὰ μὲν

🗏

44.sch3

ψυχὴν ἀπὸ κακίας καὶ νοῦν ἀπὸ ἀγνωσίας, τὸν λεγόμενον

🗏

48.sch6

Τάφος νοῦ ἀκάθαρτος ψυχή · τάφος δὲ

🗏

54.sch2

δι' ἧς ὑψωθεὶς ὁ νοῦς καταπαύει εἰς γνῶσιν τῆς

🗏

56.sch5

λέγει τὸ χάρισμα τοῦ νοῦ · αὐτὸς δὲ ὁ νοῦς

🗏

56.sch5

νοῦ · αὐτὸς δὲ ὁ νοῦς ψαλτήριον, τὸ δὲ περικείμενον

🗏

56.sch5

τὸ δὲ περικείμενον τῷ νῷ, ὅπερ ἐστὶν ἡ ψυχή

🗏

56.sch5b

μέσου, ὅπερ ἐστὶν ὁ νοῦς · αὐτὸ δὲ τὸ μέσον

🗏

57.sch2

ἢ ἡμίονος γίνεται · τοῦ νοῦ δὲ ἄγγελος ἢ καὶ

🗏

70.sch3

Ἐὰν μὴ πληρωθῇ ὁ νοῦς χάριτος θεοῦ, ὑμνῆσαι τὴν

🗏

70.sch3

γὰρ τῆς ψυχῆς τὸν νοῦν ὠνόμασεν, δόξαν δὲ τὸν

🗏

73.sch3

τοῦ θεοῦ ἐστιν ὁ νοῦς, ὅστις βεβηλοῦται γήϊνος ἀντὶ

🗏

73.sch11

Ἐσκοτισμένος νοῦς πληροῦται ἀνομιῶν · σκότος γὰρ

🗏

74.sch3

Κέρας νῦν τὸν νοῦν ὀνομάζει.

🗏

75.sch2

Κατοικητήριον θεοῦ νοῦς θεωρητικός.

🗏

77.sch10

σημαίνει · τοῦτο γὰρ ἐσθίει νοῦς ὃ γινώσκει καὶ τοῦτο

🗏

78.sch2

Τόπος γνώσεως θεοῦ · καὶ νοῦς τόπος γνώσεως θεοῦ.

🗏

78.sch4

Νοῦν μὲν δεσμεῖ ἀγνωσία, ψυχὴν

🗏

80.sch5

Στόμα νῦν λέγει τὸν νοῦν ὅστις πλατύνεται διὰ πολιτείας

🗏

82.sch2

γνῶσιν ὁ τὸν πεφυκότα νοῦν ὁρᾶν τὴν γνῶσιν ἁμαρτάνειν

🗏

82.sch5

ἀπάτης, οὗ φθαρέντος ὁ νοῦς ἐκζητεῖ τὸ ὄνομα κυρίου

🗏

86.sch2

δὲ γεννᾶσθαι ἐν τῷ νῷ.

🗏

88.sch7

ψυχρόν · ἑαυτὸν δὲ ποιεῖ νοῦς Βορρᾶν καὶ ἑαυτὴν ψυχὴ

🗏

88.sch9

Κέρας νῦν τὸν νοῦν ὀνομάζει · ὑψοῦται δὲ νοῦς

🗏

88.sch9

νοῦν ὀνομάζει · ὑψοῦται δὲ νοῦς διὰ γνώσεως του θεοῦ

🗏

88.sch21

γῆν ἀπ' οὐρανοῦ καταράσσεται νοῦς ἀντὶ ἐπουρανίου χοϊκὸς γεγονώς

🗏

91.sch2

Ψαλτήριόν ἐστι νοῦς καθαρὸς ὑπὸ πνευματικῆς κινούμενος

🗏

93.sch3

Χήραν ψυχὴν καὶ προσήλυτον νοῦν ἀποκτείνει ὁ κακῶς τὰς

🗏

93.sch4

Ὀρφανός ἐστι νοῦς ἐστερημένος τοῦ ἐπουρανίου πατρός

🗏

93.sch9b

Ἔλεος μὲν νοῦ γνῶσις, ἔλεος δὲ ψυχῆς

🗏

96.sch1

Νῆσός ἐστι νοῦς ἀκλινὴς ὑπὸ τῶν τοῦ

🗏

97.sch3

ὅτι πολλαχοῦ τὸ κέρας νοῦς λέγεται τοῦ ἀνθρώπου, ὡς

🗏

97.sch3

κέρας μου, δηλονότι ὁ νοῦς. Ὑψοῦται γὰρ τῷ θεῷ

🗏

98.sch5

Ὑπὸ καθαροῦ νοῦ πέφυκεν ὑψοῦσθαι θεός.

🗏

101.sch2

Ξηραίνεται νοῦς ὕδατος πνευματικοῦ ἀπορῶν τοῦ

🗏

101.sch4

Οὐδὲν ἄλλο τὸν νοῦν οὕτως ἀπεργάζεται κοῦφον ὡς

🗏

106.sch16

ἡ ἀπάθεια · λιμὴν δὲ νοῦ γνῶσις σωμάτων καὶ ἀσωμάτων

🗏

107.sch2

Τοῦ νοῦ μὲν σύμβολόν ἐστι τὸ

🗏

107.sch2

ψυχῆς ἡ κιθάρα. Καὶ νοῦς μὲν ἐγείρεται ἀποβάλλων ἄγνοιαν

🗏

111.sch6

φοβεῖται ὁ σατανᾶς ὡς νοῦν ὑψωθέντα ἐν γνώσει θεοῦ

🗏

112.sch3

ἐπ' ἀρετὴν ὁ θεός · νοῦν δὲ ἀπὸ ἀγνωσίας εἰς

🗏

117.sch4

τούτων τῶν πυλῶν εἰσέρχεται νοῦς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν

🗏

118.sch22

τῇ διανοίᾳ περισπᾷ τὸν νοῦν καὶ χωρίζει αὐτὸν τῆς

🗏

118.sch43

Νοῦς παθῶν γυμνωθεὶς καὶ γνώσεως

🗏

118.sch45

τρεφόμενος ἐπὶ τῇ γνώσει νοῦς ὀνομάζεται στόμα.

🗏

118.sch64

Μὴ μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ νοὸς ἡμῶν, ἀντὶ τοῦ ἀπὸ

🗏

121.sch2

Πυργόβαρίς ἐστι νοῦς θεωρητικός.

🗏

123.sch2

ἀθρόως ἐπιπηδᾶν εἰς τὸν νοῦν καὶ πάλιν ἀποξηραίνεσθαι.

🗏

127.sch2

Ἡ γυνὴ τοῦ νοῦ ἡ σοφία ἐστίν · Ἐράσθητι

🗏

127.sch2

αὐτὴν καὶ ἀδελφὴν τοῦ νοῦ · Εἶπον τὴν σοφίαν ἀδελφὴν

🗏

128.sch4

καὶ οὐ πληροῖ τὸν νοῦν · οὐ γάρ ἐστιν ἐκ

🗏

129.sch2

κατὰ διάνοιαν ἁμαρτίαι τὸν νοῦν ἀκάθαρτον ποιοῦσαι τῆς τοῦ

🗏

129.sch5

Τὸ τηνικαῦτα ὁ νοῦς ἀπαλλάττεται τῶν κατὰ διάνοιαν

🗏

129.sch5

Ἴδια γὰρ λοιπὸν ὁ νοῦς κτησάμενος θεωρήματα τοὺς παρὰ

🗏

131.sch2

Τόπος κυρίου ὁ νοῦς καθαρός.

🗏

134.sch5b

τὸν ἀπὸ πρακτικῆς ὑψωθέντα νοῦν ἐπὶ τὴν τῆς γνώσεως

🗏

136.sch4

ψυχῇ, ἵνα παντάπασιν ὁ νοῦς ἀρετῆς ἐκπεσὼν κατὰ τὴν

🗏

138.sch3

τὰ σώματα διαφύγῃ ὁ νοῦς, ἀλλ' εἰς τοὺς λόγους

🗏

138.sch3

τῆς ἀσωμάτου φύσεως ὁ νοῦς ὑπερβαίη, ὄψεται πάλιν τὴν

🗏

138.sch8

διὰ τῆς γνώσεως γράφεσθαι νοῦς καθαρός · ἐν δὲ τούτῳ

🗏

139.sch2

πρὸς βλασφημίαν θεοῦ τὸν νοῦν ἐξαρπάζων.

🗏

139.sch3

δαίμονες, ἵνα μὴ ὁ νοῦς ἄντικρυς τὸ ἄλογον αὐτῶν

🗏

140.sch1

ἓν εἶδος προσευχῆς ὁμιλία νοῦ πρὸς θεὸν ἀτύπωτον τὸν

🗏

140.sch1

πρὸς θεὸν ἀτύπωτον τὸν νοῦν διασῴζουσα · ἀτύπωτον δὲ λέγω

🗏

140.sch1

διασῴζουσα · ἀτύπωτον δὲ λέγω νοῦν τὸν μηδὲν σωματικὸν κατὰ

🗏

140.sch1

καὶ ῥημάτων τυποῖ τὸν νοῦν ἡμῶν καὶ σχηματίζει τὰ

🗏

140.sch1

τῶν αἰσθητῶν, προσευχόμενον δὲ νοῦν πάντη δεῖ τῶν αἰσθητῶν

🗏

140.sch1

θεοῦ νόημα διασῴζει τὸν νοῦν ἀναγκαίως ἀτύπωτον · οὐ γάρ

🗏

141.sch4

Πειρασμοὶ συνεχεῖς διώκουσι τὸν νοῦν ἀπὸ γνώσεως.

🗏

142.sch5

τοῦτο γὰρ ἀκούειν λέγεται νοῦς ὃ γινώσκει καὶ τοῦτο

🗏

142.sch5

τινα θεωρίαν σημαίνει, εἴπερ νοῦς ἐστιν ὁ τοῦ ἐλέους

🗏

143.sch5

ἐγγινόμενος καὶ κατέχων τὸν νοῦν, ἀλλ' αὐτὴ μὲν ἡ

🗏

144.sch1

Ὕψωσις πνευματική ἐστι εὐχαριστία νοῦ καθαροῦ ἐπὶ τοῖς συμβᾶσιν

🗏

145.sch2

τὰ πράγματα δεσμεῖ τὸν νοῦν οὔτε τὰ τούτων νοήματα

🗏

145.sch2

ἡ πλεονεξία δεσμοῦσι τὸν νοῦν ἀναγκάζουσι χρονίζειν τὰ νοήματα

🗏

145.sch2

καρδίᾳ. Ἵστησι γὰρ τὸν νοῦν τὰ πράγματα διὰ τῶν

🗏

145.sch2

ἐστι δημιουργός, οὔτε τὸν νοῦν μὴ νοεῖν αὐτὰ καταναγκάζει

🗏

145.sch2

ἀρχὰς, ἐλεύθερον ἀφῆκε τὸν νοῦν τῶν δεσμῶν · καὶ τοῦτ

🗏

147.sch1

ἡ δὲ Σιὼν τὸν νοῦν · ἑρμηνεύεται γὰρ Ἱερουσαλὴμ μὲν

🗏

148.sch5

Κέρας ἐστὶ νοῦς καθαρός.

🗏

149.sch3

πνευματικὴ μὴ συγχωροῦσα τὸν νοῦν ἐπὶ τὴν κακίαν ὁδεύειν

🗏

150.sch1

Σάλπιγξ ἐστὶ νοῦς θεωρητικὸς ἢ νοῦς διδασκαλίαν

🗏

150.sch1

ἐστὶ νοῦς θεωρητικὸς ἢ νοῦς διδασκαλίαν πνευματικὴν γνῶναι πεπιστευμένος

🗏

150.sch9

Κύμβαλόν ἐστιν ἀλαλαγμοῦ νοῦς καθαρὸς παρὰ τῆς τοῦ

🗏

Comm par et Prov

3

Βλέφαρα τὰ περὶ τοῦ νοῦ ἐνεργήματα, οἱ λογισμοὶ τοῦ

🗏

3

ἐνεργήματα, οἱ λογισμοὶ τοῦ νοῦ.

🗏

10

Φρέαρ τὸ τοῦ νοῦ βάθος.

🗏

Sch Iob

6.59

ἀντὶ τοῦ · τὸν νοῦν ἐμπλήσει γνώσεως.

🗏

9.32

πρὸς διάκρισιν βρωμάτων, καὶ νοῦν εἰς γνῶσιν θεοῦ.

🗏

9.33

νοῦς μὲν γὰρ τὰ νοητά

🗏

11.54

ἐνταῦθα τὸν νοῦν εἶπε τὸν βλέποντα ἐπὶ

🗏

Sch Prov

4

ἐν ἡμῖν, αἴσθησις, λόγος, νοῦς · καὶ αἴσθησις μὲν τῶν

🗏

4

ῥημάτων καὶ τῶν λεγομένων, νοῦς δὲ τῶν νοητῶν.

🗏

5

διὰ τῶν αἰσθήσεων ὁ νοῦς ἐπιβάλλει τοῖς αἰσθητοῖς, οὕτω

🗏

7

τράχηλος δηλοῖ ἐνταῦθα τὸν νοῦν, οὕτω καὶ ὁ στέφανος

🗏

7

ἀγγέλους αὐτοῦ καὶ τὸν νοῦν καὶ τὴν ἀρετὴν καὶ

🗏

8

ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας ὁ νοῦς ἐκπέσῃ τῶν ἁγίων τούτων

🗏

23

Εἰ ἡ βουλὴ ποιὰ νοῦ κίνησίς ἐστιν, πῶς αὕτη

🗏

30

μὴ συγχωρούμενοι · ὁ γὰρ νοῦς τοῖς τῆς σοφίας ποιούμενος

🗏

31

Νοῦς καθαρὸς ἐγγίζει σοφίᾳ · ὁ

🗏

41

τοῦ πονηροῦ, ἅπερ ὁ νοῦς δεχόμενος οὐ κατευοδοῦται ἐν

🗏

59

ἐπὶ τὴν ἀρετὴν ὁδεύοντα νοῦν. Ἢ τάχα τὴν ἀρετὴν

🗏

115

Οὐ δεῖ τὸν νοῦν ἐγχρονίζειν τοῖς φαύλοις νοήμασιν

🗏

124

Στόμα νῦν τὸν νοῦν εἴρηκεν.

🗏

127

λύχνον μὲν εἰπὼν τὸν νοῦν–αὐτὸς γάρ ἐστιν γνώσεως

🗏

152

ὁ κόλπος ἤτοι τὸν νοῦν ἢ τὴν γνῶσιν σημαίνει

🗏

155

τούτου, οὕστινας χρήματα τοῦ νοῦ τροπικῶς προσηγόρευσεν · ὁ δὲ

🗏

184

τῶν ἁγίων δυνάμεων ὀνομάζει · νοῦ γὰρ καθέδρα ἐστὶν ἕξις

🗏

198

δὲ πρὸς τὸν ὁδεύοντα νοῦν ἐν αὐταῖς καλοῦνται ὁδοί

🗏

198

καὶ ὁ δεξάμενος αὐτὰ νοῦς ὀνομάζεται μάρτυς, ὅστις ψευσάμενος

🗏

217

Ζυγὸν δόλιον λέγει τὸν νοῦν πεφυκότα μὲν δικαίως κρίνειν

🗏

221

λύχνον ὠνόμασεν ἐκκενοῦντα τὸν νοῦν τῶν ἀγαθῶν καὶ μετασχηματιζόμενον

🗏

223

αὐτοῦ ἐστιν καὶ ὁ νοῦς, ὀρθὸς ἄρα καὶ ἁγνὸς

🗏

223

παρὰ τοῦ κυρίου ὁ νοῦς.

🗏

230

καὶ γλῶσσαν ψυχὴν καὶ νοῦν · ψυχὴν δέ φασιν θυμὸν

🗏

232

Ἵππον λέγει τὸν νοῦν · «ἐπιβήσῃ γάρ, φησίν, ἐπὶ

🗏

248

ἑστῶτος ἐν τῇ δικαιοσύνῃ νοῦ ἱμάτιον λέγεται · τοῦ δὲ

🗏

256

θεωρήματα ἔγγονα εἶπεν τοῦ νοῦ. Διὸ καὶ ἄτεκνός ἐστιν

🗏

258

ψυχὴν εἰπόντος μητέρα τοῦ νοῦ · αὕτη γάρ, φησίν, διὰ

🗏

258

εἰς φῶς προάγει τὸν νοῦν. Ψυχὴν δὲ ἔλεγεν τὸ

🗏

260

Νοῦς ὁμιλῶν ἐν περιπάτοις ἀξίως

🗏

263

Νοῦς δεξάμενος ἀλλότριον νόημα μελετήσει

🗏

287#2

τις ἀλλότρια θεωρήματα, ἵνα νοῦν ἐμπλήσῃ πεινῶντα. Ἀλλὰ τοῦτο

🗏

289

Φυγόντα νοῦν τὴν κακίαν μὴ πάλιν

🗏

291

ἐνταῦθα δηλούμενος ἀγρὸς τοῦ νοῦ μόνου ἐστίν, νοητὸς ὢν

🗏

300

ἐν δικαιοσύνῃ τὸν ἑαυτοῦ νοῦν, ὅστις λέγεται εἶναι θρόνος

🗏

307

καὶ σοφίαν κυρίου εἰς νοῦν ἀπαθῆ.

🗏

310

πνευματικῆς ἐκπέσωμεν γνώσεως, τοῦ νοῦ δι' οἰκείαν ἀσθένειαν συνεχῶς

🗏

315

ὁ Σολομὼν γλῶσσαν τὸν νοῦν λέγει. Τοῦτο οὖν τὸ

🗏

317

Τῶν νοημάτων τοῦ νοῦ, τὰ μὲν πτώματα αὐτοῦ

🗏

317

πολλῶν εἰπεῖν, ἔστι ταῦτα · νοῦν, ψυχήν, καρδίαν, ἄνθρωπον, ἄνδρα

🗏

317

Ἐνταῦθα οὖν πίπτει δίκαιος νοῦς ἐνώπιον τοῦ σατανᾶ, λογισμὸν

🗏

333

Νοῦς ἀπαθὴς πολυποικίλῳ τέρπεται σοφίᾳ

🗏

333

ἀπαθὴς πολυποικίλῳ τέρπεται σοφίᾳ · νοῦς δὲ ἐμπαθὴς ἐν ἀγνωσίᾳ

🗏

341

Πεδίον λέγει τὸν νοῦν, χλωρὰ δὲ τὰς ἐν

🗏

344

Ποιμένα λέγει τὸν νοῦν, πρόβατα δὲ τὰ ἐν

🗏

344

σώματος ἐκτελούμενοι · ἀσωτία δὲ νοῦ ἐστι ψευδῶν δογμάτων καὶ

🗏

354

δέ ἐστιν, ἐν ᾧ νοῦς καθέζεται, γνῶσις πνευματικὴ τοὺς

🗏

358#2

Ἄλλως. Ποιμήν ἐστιν ἀγαθὸς νοῦς ἀπαθεῖς λογισμοὺς κεκτημένος καὶ

🗏

358#2

καὶ ποιμήν ἐστι πονηρὸς νοῦς ἐμπαθεῖς λογισμοὺς κεκτημένος. Εἰ

🗏

360

ἐστιν ὁ μὴ ἔχων νοῦν ἐπιγνώμονα.

🗏

375

Λύχνος ἐστὶ νοῦς καθαρὸς πνευματικῆς θεωρίας πεπληρωμένος

🗏

376

Ἄτρακτός ἐστι νοῦς καθαρὸς συμπλέκων ἀρετὴν ἀρετῇ

🗏

376

προφορικὸς ἕλκων ἀπὸ τοῦ νοῦ πνευματικὴν θεωρίαν.

🗏

377

Οὐκ ἂν προέλθοι ὁ νοῦς οὐδ' ἐν τῇ θεωρίᾳ

🗏

378

ἁγίας τριάδος ἔνδυμα εἶναι νοῦ καθαροῦ ἐκ βύσσου καὶ

🗏

Sch Eccl

3

ἄγει τῶν πραγμάτων τὸν νοῦν, πάντων δὲ τῶν νοημάτων

🗏

3

δὲ τῶν νοημάτων χωρίζεται νοῦς θεὸν θεασάμενος, πάντων ἄρα

🗏

3

ἄρα τῶν γεγονότων ἐπιλανθάνεται νοῦς ὑποδεξάμενος τὴν ἁγίαν τριάδα

🗏

5

Διεστραμμένον τὸν νοῦν τὸν ἀκάθαρτον λέγει · «διεστραμμένη

🗏

5

σοφία θεοῦ. Διεστραμμένος τοιγαροῦν νοῦς κοσμηθῆναι μὲν δύναται · ἐπικοσμηθῆναι

🗏

10

γὰρ προαίρεσίς ἐστι ποιὰ νοῦ κίνησις. Καὶ ὁ Δαυίδ

🗏

15

ἔτι ὡς περισπῶντα τὸν νοῦν αὐτοῦ μόνον ὁ καθαρὸς

🗏

15

Ἄλλως γὰρ τυποῦται ὁ νοῦς τοῖς αἰσθητοῖς διὰ τῶν

🗏

15

τρέφει καὶ ποτίζει τὸν νοῦν ὡς ἀρετὴ καὶ γνῶσις

🗏

31

Σπαρτίον ἔντριτόν ἐστι νοῦς ἀπαθὴς πνευματικῆς πληρούμενος γνώσεως

🗏

31

πνευματικῆς πληρούμενος γνώσεως ἢ νοῦς σοφὸς ἄγγελον θεοῦ παρεπόμενον

🗏

42

τοῦ θεοῦ λέγεται τοῦ νοῦ καὶ βρῶσις καὶ πόσις

🗏

Apophthegmata

2 PG

σχέσεις · μή σου ὁ νοῦς περιστατικὸς γένηται, καὶ τὸν

🗏🗐

Admonition on the Marks of Serenity

12

νήφων στήκε · ἀποσυνάγων τὸν νοῦν ἀπὸ λογισμῶν ἀνωφελῶν καὶ

🗏🗐

Counsel

1

θυσιαστήριόν ἐστι νοῦς καθαρὸς καὶ ἄϋλος ἐν

🗏🗐

10

ἐν καιρῷ προσευχῆς τῷ νῷ προσγινομένη κατὰ θεωρίαν μνήμην

🗏🗐

Disc.

14

Ἡ πατρὶς τοῦ καθαροῦ νοῦ ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ

🗏

20

πραγμάτων. Οὕτως καὶ ὁ νοῦς, ἐν τοῖς κτίσμασιν ἢ

🗏

25

τῶν συνθέτων, ὁ δὲ νοῦς ἀσύνθετός ἐστιν, ἐπεὶ μὴ

🗏

31

ὅτε καθαρός ἐστιν ὁ νοῦς ὄψεται τὰ πράγματα.

🗏

37

Ἡ σωματικὴ φύσις τὸν νοῦν σημαίνει, αἱ δ' ἐν

🗏

37

τὰς ἐπιτηδειότητας τῶν τοῦ νοῦ καταστάσεων.

🗏

39

Ἀδύνατον τὸν νοῦν χρονίσαι <ἐν> πράγματι εἰ

🗏

39

ἀνείδεον εἶναι συνεθίζουσι τὸν νοῦν, καὶ ἐκ τούτου συμβαίνει

🗏

40

Ἀνατολὴ τοῦ νοὸς ἡ καθαρότης ἐστὶ καὶ

🗏

47

Πρῶτον δεῖ τὸν νοῦν διὰ τῆς ἐγκρατείας πολεμῆσαι

🗏

49

ἁμαρτίας ἐμμένει ἐν τῷ νῷ τῆς ψυχῆς καὶ τὸ

🗏

52

Ὅταν ὁ νοῦς ἐν λιμῷ τῆς ἀρετῆς

🗏

58

ἔσω ἄνθρωπος, τουτέστιν ὁ νοῦς, διὰ τῶν νοημάτων τῶν

🗏

58

σώφρων, οὕτως καὶ ὁ νοῦς, καθαρῶς ὁρῶν καὶ ἀπαθῶς

🗏

68

Ἐὰν ὁ νοῦς κατ' ἐνέργειαν ἁμάρτῃ καὶ

🗏

74

ἐν ᾧ χρονίζει ὁ νοῦς, πάντως ὅτι πάθος ἔχει

🗏

77

Ὁ νοῦς μόνων νοημάτων ἐστὶ δεκτικὸς

🗏

78

Προκόπτων ὁ νοῦς ἐν τῇ πρακτικῇ, κοῦφα

🗏

79

Πρῶτος πόλεμος τοῦ νοῦ πρὸς τὴν κατ' ἐνέργειαν

🗏

81

χειρὸς δι' ἧς ὁ νοῦς παλαίει · καλὸν δὲ λέγω

🗏

83

δι' ἔργων πολεμεῖ ὁ νοῦς, καὶ δεύτερον διὰ λόγων

🗏

84

Ἁμαρτάνει νοῦς, νόημα ἐμπαθὲς λαμβάνων καὶ

🗏

85

νοήματα οὐ τυποῦσι τὸν νοῦν, ἀλλὰ τὰ νοήματα τῶν

🗏

85

καὶ θεωρῶν μὲν ὁ νοῦς νοεῖν λέγεται, νοήματα δὲ

🗏

89

Ἀκαθαρσία νοῦ, ἁμαρτία τε καὶ ἀδιακρισία

🗏

94

οὕτως τυφλοῦντες ἡμῶν τὸν νοῦν ἐπιβουλεύουσιν. Διὸ σκοπὸς τῶν

🗏

94

τὸ μὴ θυμοῦσθαι τὸν νοῦν · ἀλλὰ καὶ ὁ Χριστὸς

🗏

97

δαιμόνων ἵνα τυφλὸν τὸν νοῦν διὰ οἱασδήποτε προφάσεως ποιήσωσι

🗏

98

καὶ οὕτως ἐξίσταται ὁ νοῦς ἢ πτωματίζεται ἢ κυκλοῦται

🗏

102

Τριχῶς τρέπεται ὁ νοῦς, ἀπὸ κακίας ἐπ’ ἀρετήν

🗏

114

Πᾶς νοῦς <οὐ> καθὸ νοῦς ἐστιν

🗏

114

Πᾶς νοῦς <οὐ> καθὸ νοῦς ἐστιν υἱὸς θεοῦ, ἀλλὰ

🗏

115

μηδὲν κατ' ἐνέργειαν ἁμαρτάνον · νοῦς δὲ καθαρός, ἐν μὲν

🗏

118

εἰσίν, ὁ τοιοῦτον τὸν νοῦν κατασκευάσας αἴτιος, καὶ εἰ

🗏

124

λέοντος · οὕτως καὶ ὁ νοῦς διὰ πράξεως καὶ γνώσεως

🗏

125

Ὁ καθαρὸς νοῦς πέφυκε θεωρεῖν τὴν ἀλήθειαν

🗏

126

Ὁ νοῦς νοήμασιν ὑπόκειται, τὸ δὲ

🗏

126

οὕτως ἀδύνατον τὸν εὐχόμενον νοῦν κρατεῖσθαι τοῖς τοῦ σώματος

🗏

131

Ἀποσπᾷ νοῦν ἀπὸ προσευχῆς καὶ θεώρημα

🗏

131

ἢ ἵνα εὐεπίβατον τὸν νοῦν πρὸς τὴν αὔριον ἑτοιμάσωσιν

🗏

132

Οἶκος νοῦ ἡ τελεία ἐστὶ κατάστασις

🗏

138

κοινωνίαν ἀθέμιτον κινῶν τὸν νοῦν, ὡς ἐπὶ χρημάτων καὶ

🗏

139

ἀφ' ἑαυτοῦ λογίζεται ὁ νοῦς, ταῦτα ἀπαθῆ λέγονται · ὅσα

🗏

139

λέγονται ὡς πρὸς τὸν νοῦν · ὅσα δὲ μὴ συντελοῦντα

🗏

139

λέγονται καὶ κακίαι τοῦ νοῦ, ἔσθ' ὅτε καὶ προστιθεμένων

🗏

145

Δεῖ τὸν νοῦν οὕτως ἐξετάζειν ἑαυτὸν μήπως

🗏

147

Κινεῖται νοῦς ἀπὸ κακίας ἀγνωσίας ἐπ

🗏

150

Ὁ νοῦς ἢ ἐν τοῖς νοήμασι

🗏

156

προσεύχεσθαι παντὸς κακοῦ τὸν νοῦν ἐλευθεροῖ.

🗏

158

πρακτικοῦ αἱ ἁμαρτίαι εἰσί, νοῦ δὲ θεωρητικοῦ τὰ ἐμπαθῆ

🗏

159

τοῖς πράγμασι χρήσηται ὁ νοῦς, καλῶς τὰ νοήματα αὐτῶν

🗏

160

καὶ> ὁ τοῦτο ἔχων νοῦς οἶδε λέπραν ἄλλου νοῦ

🗏

160

νοῦς οἶδε λέπραν ἄλλου νοῦ καθαρίσαι.

🗏

162

νοήμασιν ἔχει πάθος ὁ νοῦς, ἐν τούτοις περικαθέζεται · ἐκ

🗏

163

εἶναι καὶ ἀδύνατον τὸν νοῦν ἐν ἀγάπῃ τελειωθῆναι · οὐ

🗏

165

Κακία οὐκ ἔστιν ὁ νοῦς οὐδὲ τὸ πρᾶγμα οὐδὲ

🗏

167

Ἡ ἁμαρτία καὶ νοῦ καὶ σώματός ἐστιν · ὁ

🗏

167

ποιεῖσθαι καὶ τὸν μὲν νοῦν διὰ λόγων κρατεῖν, οἷον

🗏

167

ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ» · νοῦ γὰρ οὐ καθάπτεται νηστεία

🗏

170

Οὗτός ἐστιν εὐφυὴς νοῦς ὁ ἐν τοῖς πράγμασιν

🗏

172

Χοϊκὸς νοῦς ἐστιν ὁ πρὸς θάνατον

🗏

175

Ὅπου ὁ νοῦς καθ' ὥραν καὶ μὴ

🗏

176

Καθαρὸς ὢν ὁ νοῦς, ἔσοπτρόν ἐστι καλόν, καὶ

🗏

189

Ὅταν ἄρξηται ὁ νοῦς καθαρῶς τὴν εὐχὴν ποιεῖν

🗏

190

ἐμπεσοῦσαν αὐτῷ ἄγραν, οὕτως νοῦς θεωρητικὸς τὴν [ἐμπεσοῦσαν] κακίαν

🗏

192

δι' ὧν προβαίνων ὁ νοῦς κατὰ βαθμὸν πρὸς θεὸν

🗏

196

εἰς τὴν καθαρότητα τοῦ νοὸς ἡμῶν ἐν προσχήματι γυναικός

🗏

197

ἰδίαν μὲν εἰς τὸν νοῦν, ἐν συντυχίαις δὲ εἰς

🗏

198

Πίστεως δεῖται ὁ νοῦς ἵνα ἐπ' ἐλπίδι ἀγαθῇ

🗏

125_suppl_f3

Ὁ καθαρὸς νοῦς πέφυκε θεωρεῖν τὴν ἀλήθειαν

🗏

Hypotyposis

1 PG

τόπῳ τούτῳ · Ἐν θανάτῳ νοσερῷ ἀποθανοῦνται. Τοῦτο δεικνύντος τοῦ

🗏🗐

1 PG

εἴρηται τὸ, Ἐν θανάτῳ νοσερῷ ἀποθανοῦνται · ἀλλὰ καὶ περὶ

🗏🗐

1 PG

ἐπιθυμιῶν, ὡς ἐν τῷ νοσερῷ καὶ ἀσθενεῖ καὶ ἐκλύτῳ

🗏🗐

Prak

54

ἐν τούτῳ τῷ μέρει νοσοῦμεν καὶ τὸ πάθος ἰσχύει

🗏🗐

On Masters and Disciples

13

δὲ πρὸς τὸν ἀκουσίως νοσήσαντα. Τέμνων ἰατρός, χωρὶς ὀργῆς

🗏🗐

Thoughts

28

αὐτοῖς τινας τῶν ἰδίων νοσούντας καὶ κατὰ γῆν ἢ

🗏🗐

Eight Thoughts

5.15

προσποιούμενος ἀπάθειαν, ὅμοιός ἐστι νοσοῦντι, καὶ ὑγείαν ὑποκρινομένῳ · ὡς

🗏🗐

5.15

ὑποκρινομένῳ · ὡς γὰρ ὁ νοσῶν δηλοῦται ἀπὸ τοῦ χρώματος

🗏🗐

6.16

προσευχῆς · ὥσπερ γὰρ ὁ νοσῶν οὐ βαστάζει φορτίον βαρὺ

🗏🗐

8.5

Ὑπερηφανίαν νοσεῖ ὁ ἀποστήσας ἑαυτὸν Θεοῦ

🗏🗐

Sch Ps

106.sch8

Ὥσπερ οἱ νοσοῦντες πᾶν βρῶμα βδελύσσονται, οὕτως

🗏

114.sch3

Ὥσπερ ὁ νοσῶν ἐπιστρέφει πρὸς τὴν ὑγίειαν

🗏

114.sch3

ψυχή · Καὶ γὰρ ὁ νοσήσας ἐν τῇ ὑγιείᾳ ὑπῆρχέν

🗏

Sch Lu

1

νεκρῶν δὲ, οἱ δαίμονες · νοσούντοων δὲ, οἱ ἄνθρωποι, πρὸς

🗏

Disc.

201

νεκρῶν δὲ οἱ δαίμονες, νοσούντων δὲ οἱ ἄνθρωποι πρὸς

🗏

Sent alph II

13 (2 vers.)

Νόσημα ψυχῆς γνώμη φιλόδοξος.

🗏🗐

Vices

3 A1 (+2)

ἀδικίας γένος, [προσπεισμάτων ποιότης,] νοσημάτων πιότης, πολυετίας δὲ μάντις

🗏🗐

Thoughts

15

καὶ τοῖς ἐξ ὑποστροφῆς νοσήμασι περιπίπτουσι. Διόπερ καθεζόμενοι πρόσχωμεν

🗏🗐

15 PG

καὶ τοῖς ἐξ ὑποστροφῆς νοσήμασι περιπίπτουσι. Διόπερ καθεζόμενοι μᾶλλον

🗏🗐

Prak

7

καὶ ὕδρωπα διαγράφων, καὶ νόσον μακράν, καὶ σπάνιν τῶν

🗏🗐

9

λιμούς τε ἐσομένους καὶ νόσους συμβησομένας, καὶ τὰ τῆς

🗏🗐

Ep fid

28 Grib (+2)

ἡμῶν ἦρε καὶ τὰς νόσους ἐβάστασε. Μία δὲ τῶν

🗏🗐

Eul

6

λύπην ἀπελαύνων. Λύπη ψυχῆς νόσος καὶ σαρκὸς τυγχάνει καὶ

🗏🗐

6 PG

λύπην ἀπελαύνει. Λύπη, ψυχῆς νόσος καὶ σαρκὸς τυγχάνει, καὶ

🗏🗐

10

μαντεύεται λιμούς τε καὶ νόσους, ἵνα σου τὴν εἰς

🗏🗐

10 PG

γῆράς σοι μαντεύεται · καὶ νόσους, ἵνα σου τὴν εἰς

🗏🗐

13

τῆς δὲ εὐφημίας ἡ νόσος εὐρύνετο · οἱ δὲ λογισμοὶ

🗏🗐

13 PG

τῆς δὲ εὐφημίας ἡ νόσος ἐνευρύνετο, οἱ δὲ λογισμοὶ

🗏🗐

Vices

1 A1 (+2)

πῶλος, ἀχαλίνωτος μανία, δοχεῖον νόσου, ὑγείας φθόνος, φραγμὸς συρίγγων

🗏🗐

Thoughts

11

συμφοραῖς ἑτέρων ἢ ἐν νόσοις πιεζομένων ἢ ἐν φυλακαῖς

🗏🗐

11 PG

γὰρ ἑτέρων ἢ ἐν νόσοις πιεζομένων, ἢ ἐν φυλακαῖς

🗏🗐

23

τὸν ἰώμενον πάσας τὰς νόσους σου · τὸν λυτρούμενον ἐκ

🗏🗐

37

ἀγαπητοί, τῆς κακηγορίας τὴν νόσον καὶ μηδενός ποτε κακῶς

🗏🗐

37 PG

ἀγαπητοὶ, τῆς κακηγορίας τὴν νόσον, μηδενός ποτε κακῶς μνημονεύσωμεν

🗏🗐

Sch Ps

88.sch20

ἡμῶν ἦρεν, καὶ τὰς νόσους ἐβάστασεν.

🗏

102.sch2

-Ἰᾶται τὰς νόσους ὡς ἰατρὸς τῶν ψυχῶν

🗏

Sch Prov

64

δεύτεραι, ὥσπερ καὶ ὑγείας νόσος ἐσχάτη καὶ ζωῆς θάνατος

🗏

77

ὡς οὐδὲ κατὰ φθορὰν νόσου ὑγεία, τῶν παιδίων μετὰ

🗏

317

καὶ θάνατος, τὰ δὲ νόσοι καὶ ὑγεῖαι · καὶ ἄλλα

🗏

Sch Eccl

21

τούτῳ, οἷον ζωήν, θάνατον, νόσον, ὑγείαν, πλοῦτον, πενίαν, ἀποβολὰς

🗏

Sch Lu

5

τέλει χρήσασθαι, ἤ τοι νόσῳ διαφθαρείσης αὐτῷ μετὰ σαρκὸς

🗏

Disc.

12

τὸ ζῷον, ὑγεία καὶ νόσος ὁμοίως, δικαιοσύνη δὲ καὶ

🗏

54

νηστεύειν μηδὲ ἀγρυπνεῖν διὰ νόσον ἢ δι' ἄλλην αἰτίαν

🗏

88

ἀρετὰς ἐπιτελεῖν ἢ διὰ νόσον ἢ δι' ἄλλην αἰτίαν

🗏

Instr

18 barb gr 51

ὀργῆς · καὶ λύπης ὄρνιθες νοσσεύσουσιν ἐν αὐτοῖς:-

🗏🗐

Monks

36.1 Gress

Ὥσπερ νότος ἰσχυρὸς ἐν πελάγει

🗏🗐

Sch Ps

71.sch6

ἧς ἦλθεν ἡ βασίλισσα νότου πρὸς Σαλομών. Θαρσεὶς δὲ

🗏

88.sch7

Τὸν Βορρᾶν ἵστησιν ὁ νότος, τουτέστιν ὁ τῷ πνεύματι

🗏

96.sch4

βορρᾶς, τοῦτο τήκει ὁ νότος · διὸ καλῶς λέγει ἡ

🗏

96.sch4

Ἐξεγείρου βορρᾶ καὶ ἔρχου, νότε, διάπνευσον κῆπόν μου καὶ

🗏

103.sch2

καὶ ἀρκτοῦρον καὶ ταμιεῖα νότου.

🗏

Monks

73.2 Gress

καὶ μὴ ἀκύρους ποίει νουθεσίας αὐτοῦ.

🗏🗐

Eul

15

μαθὼν ἐμπρήσῃς. Ἐπὰν πατρικῆς νουθεσίας λόγον ἀκροᾶσαι, μὴ τῶν

🗏🗐

15 (2 vers.)

καταστήσαντες κριτὴν τῆς ἐπωφελοῦς νουθεσίας ἀποστήσωσι. Μὴ ἀπαναίνου νουθετούμενος

🗏🗐

15 PG

μαθὼν ἐμπρήσῃς, ἐπὰν πατρικῆς νουθεσίας ἀκροᾶσαι. Μὴ τῶν ἔργων

🗏🗐

Vices

5 A1 (+2)

δικαστήριον, καρδίας ἰατρεῖον, θρασυνομένων νουθεσία, ταρασσομένων γαλήνη, ἀχείμαστος λιμήν

🗏🗐

9 A2

τοῦ ἐχθροῦ πολιορκία, ἐναργὴς νουθεσία φθορᾶς. Ταπεινοφροσύνη εὐχάριστος θεοῦ

🗏🗐

Eul

15 (2 vers.)

εἰς τὸ πρακτικὸν τοῦ νουθετοῦντός σε ἀπάγειν, ἵνα δεινόν

🗏🗐

15 (2 vers.)

νουθεσίας ἀποστήσωσι. Μὴ ἀπαναίνου νουθετούμενος, κἂν γνωστικὸς ὑπάρχῃς · ἐὰν

🗏🗐

Thoughts

21

ὑποδείκνυσιν, ἄλλους πάλιν ἀποτάξασθαι νουθετεῖ βαλλάντιον ἁδρὸν κεκτημένους · καὶ

🗏🗐

21 PG

καὶ ἄλλους πάλιν ἀποτάξασθαι νουθετεῖ βαλάντιον ἁδρὸν κεκτημένους, καὶ

🗏🗐

29

δὲ αὐτῶν μᾶλλον καὶ νουθετοίη περὶ σωφροσύνης, οὗτος ὄντως

🗏🗐

Sch Eccl

39

οὐδὲ παραβαλεῖ αὐτὴν ἐπὶ νουθέτησιν τῷ υἱῷ αὐτοῦ · οὐδὲ

🗏

On Prayer

137 (2 vers.)

πονηρῶν δαιμόνων · διὸ προσεκτέον νουνεχῶς.

🗏🗐

Guide to Evagrius Ponticus

edited by Joel Kalvesmaki

νο

νοερός

νοέω

νόημα

νοηματίζω

νόησις

νοητέος

νοητικός

νοητός

νοητῶς

νόθος

νομή

νομίζω

νομικός

νομικῶς

νομίμως

νομιστέος

νομοθετέω

νομοθέτης

νομοθετικός

νομοθήκη

νόμος

νομός

νόος

νοσερός

νοσέω

νόσημα

νόσος

νοσσεύω

νότος

νουθεσία

νουθετέω

νουθέτησις

νουνεχῶς