Guide to Evagrius Ponticus

Prak

pref.2

κεφαλῆς φέρουσι τοῦτο δυνάμει ψάλλουσι ταῦτα · ἐὰν μὴ Κύριος

🗏🗐

40

ἐγκρατεύεσθαι καὶ βεβαρημένους ἑστῶτας ψάλλειν προτρέπονται.

🗏🗐

69

μεῖζον δὲ τὸ καὶ ψάλλειν ἀπερισπάστως.

🗏🗐

Monks

98.1 Gress

Ψάλλοντος ἡσυχάζει θυμὸς

🗏🗐

Ad virg.

35.1 Gress

Ψάλλε ἀπὸ καρδίας σου,

🗏🗐

Eul

19 (2 vers.)

ὑπὸ τῶν ἔνδον ἐπαινούμενος ἔψαλλεν · Ἀποστραφήτωσαν παραυτίκα αἰσχυνόμενοι οἱ

🗏🗐

On Prayer

82 (2 vers.)

ἐπιεικῶς καὶ ἀταράχως και ψάλλε συνετῶς καὶ εὐρύθμως, καὶ

🗏🗐

Sch Ps

9.sch4

Ἐκεῖνος ψάλλει ὁ ἔχων ἐν ἑαυτῷ

🗏

12.sch4

ᾀδέτω καὶ ὁ εὐθυμῶν ψαλλέτω · Εὐθυμεῖ γάρ τις ἐν

🗏

12.sch4

γάρ τις ἐν ὑμῖν, ψαλλέτω.

🗏

46.sch4

θεὸν εὐθυμούντων ἐστὶ τὸ ψάλλειν · Εὐθυμεῖ γάρ, φησίν, τις

🗏

46.sch4

φησίν, τις ἐν ὑμῖν; Ψαλλέτω.

🗏

48.sch1

Εἰ ὁ εὐθυμῶν ψάλλει, διὰ δὲ τοῦ ψαλτηρίου

🗏

65.sch2

Εὐθυμεῖ τις ἐν ὑμῖν, ψαλέτω, φησὶν ὁ ἀπόστολος.

🗏

67.sch21

ἐπὶ δυσμῶν, νῦν δὲ ψάλατε τῷ ἐπιβεβηκότι ἐπι τὸν

🗏

118.sch79

τῶν εὐθυμούντων ἐστὶ τὸ ψάλλειν — εὐθυμεῖ γάρ τις, φησίν

🗏

118.sch79

τις, φησίν, ἐν ὑμῖν, ψαλλέτω — οὕτω τὸ ὑμνεῖν τῶν

🗏

118.sch79

ἐστίν. Ἀλλὰ τὸ μὲν ψάλλειν ἀνθρώποις ἁρμόζει, τὸ δὲ

🗏

118.sch79

ἀγραυλοῦντες ποιμένες οὐκ ἤκουσαν ψαλλόντων τῶν ἀγγέλων, ἀλλ' ὑμνούντων

🗏

137.sch1

Ἐναντίον ἀγγέλων ψάλλειν ἐστὶν τὸ ἀπερισπάστως ψάλλειν

🗏

137.sch1

ψάλλειν ἐστὶν τὸ ἀπερισπάστως ψάλλειν, ἤτοι τυπουμένου τοῦ ἡγεμονικοῦ

🗏

137.sch1

τάχα οὗτος ἐναντίον ἀγγέλων ψάλλει ὁ νοῶν τὴν δύναμιν

🗏

Apophthegmata

3 PG

μεῖζον δὲ καὶ τὸ ψάλλειν ἀπερισπάστως.

🗏🗐

Disc.

11

δαίμονες · εὐχόμενοι δὲ καὶ ψάλλοντες καὶ θεολογοῦντες καὶ θεωροῦντες

🗏

34

λογισμὸν ἢ προσευχόμενον ἢ ψάλλοντα ἢ ἀναγινώσκοντα ἢ περισπῶντα

🗏

83

τὸ μὲν πρῶτον προσεύχεται, ψάλλει, ἀναχωρεῖ, <εἰ> ἠδίκησεν ἀποδίδει

🗏

100

Οὐκ ἔστι παραυτίκα ψάλλειν καὶ εὔχεσθαι ἀπερισπάστως · πολλῆς

🗏

Prak

71

φαντασίας ἐμβάλλουσιν · οἱ δὲ ψαλμοὶ καὶ ὕμνοι καὶ αἱ

🗏🗐

Eul

7 (2 vers.)

Πῇ μὲν ῥοίζῳ τὸν ψαλμὸν ἐν τῇ νήψει λεκτέον

🗏🗐

30

τοῦτον ἐν τῇ τῶν ψαλμῶν ὑμνῳδίᾳ καὶ ἐκτυποῦντες ἐν

🗏🗐

30 PG

τοῦτον ἐν τῇ τῶν ψαλμῶν ὑμνῳδίᾳ, καὶ ὑστεροῦντες ἐν

🗏🗐

Thoughts

27

καρδίαν, πραΰτητι μὲν καὶ ψαλμοῖς τὸν θυμὸν καταπαύοντας, λιμῷ

🗏🗐

Sch Ps

12.sch4+

[Τὸ καὶ ψαλμῷ τῷ ὀνόματι κυρίου τοῦ

🗏

15.sch7

δὲ εἰ ὅλον τὸν ψαλμὸν ἐφαρμόσαι δεῖ τῷ Χριστῷ

🗏

30.sch14

καὶ ἐν τῷ νʹ ψαλμῷ παρακαλεῖ τὸν κύριον ἵν

🗏

34.sch8

τάχα καὶ ὅλος ὁ ψαλμός.

🗏

41.sch+1

[Μέχρι τούτου τοῦ ψαλμοῦ καθ' Ἑβραίους ἡ πρώτη

🗏

41.sch+1

ἡ πρώτη βίβλος τῶν ψαλμῶν.]

🗏

43.sch1

διασπορᾷ ὁ παρών ἐστι ψαλμὸς ἢ ἐκ προσώπου τῶν

🗏

68.sch2

τὸν σωτῆρα ἀναφέρεται ὁ ψαλμός, διὰ τὸ ὁ ζῆλος

🗏

70.sch9

Σκεῦος ψαλμοῦ ψυχὴ καθαρά.

🗏

73.sch8b

καὶ παρῆκε, φησίν, ὁ ψαλμὸς ὡς τοῦ θεοῦ αὐτὰ

🗏

89.1

ἡ τετάρτη βίβλος τῶν ψαλμῶν ἐντεῦθεν ἄρχεται, ἀπὸ τοῦ

🗏

89.1

ἄρχεται, ἀπὸ τοῦ πθʹ ψαλμοῦ.]

🗏

106.sch+1

ἵσταται μέχρι τοῦ ρεʹ ψαλμοῦ.]

🗏

135.sch3

τὰ ἑξῆς δὲ τοῦ ψαλμοῦ ἀκολουθεῖ τῇ δευτέρᾳ ἐξηγήσει

🗏

136.sch2

καὶ δαίμονας ἀναγκάζοντας λέγειν ψαλμοὺς καὶ ᾠδὰς πνευματικὰς ἐν

🗏

137.sch1

σημαινομένοις πράγμασιν ὑπὸ τοῦ ψαλμοῦ, ἢ καὶ μὴ τυπουμένου

🗏

137.sch1

νοῶν τὴν δύναμιν τῶν ψαλμῶν.

🗏

Sch Lu

4

περὶ ἧς λέγεται ἐν ψαλμοῖς ὑπὸ τῶν ἐπ' αὐτὴν

🗏

Eul

7

τῷ πάλιν προσεύχεσθαι ἢ ψαλμῳδεῖν κατεπείγων ταράττει · ἐντεῦθεν πρὸς

🗏🗐

Prak

15

θυμὸν δὲ καταπαύει κυκώμενον ψαλμῳδία καὶ μακροθυμία καὶ ἔλεος

🗏🗐

Eul

7

ἐπιψηφίζει τῇ ψυχῇ τὴν ψαλμῳδίαν καὶ τὸν ὄκνον ὡς

🗏🗐

7

ἐν γρηγορούσῃ διανοίᾳ τῇ ψαλμῳδίᾳ παραστῶμεν. Πῇ μὲν ῥοίζῳ

🗏🗐

7 PG

ἔχωμεν, γρηγορούσῃ διανοίᾳ, τῇ ψαλμωδίᾳ παρίστασθαι. Πὴ μὲν ῥοίζῳ

🗏🗐

7

δὲ ἐνδελεχεῖν ἐν τῇ ψαλμῳδίᾳ δοκιμαστέον · κατὰ γὰρ τὴν

🗏🗐

7 PG

δὲ ἀδολεσχεῖν ἐν τῇ ψαλμῳδίᾳ δοκιμαστέον · κατὰ γὰρ τὴν

🗏🗐

7 PG

ἐπιψηφίζει τῇ ψυχῇ τὴν ψαλμῳδίαν, τὸν ὄκνον, ὡς ἀντίπαλον

🗏🗐

23 (2 vers.)

καρδίαν καὶ παρακάλει τῇ ψαλμῳδίᾳ · Οὐ φοβηθήσῃ, λέγων, ἀπὸ

🗏🗐

Vices

4 A1 (+2)

θλίψεως ἀντίληψις, [εὐχαριτίας ἐπανάληψις, ψαλμῳδιάς ἀγαλλίαμα,] ἀγάπης ἔμψηφος καὶ

🗏🗐

6 A1 (+2)

φιλεργίας μῖσος, ἡσυχίας μάχη, ψαλμῳδίας ζάλη, εὐχῆς ὄκνος, ἀσκήσεως

🗏🗐

Eight Thoughts

4.18

προσευχὴ ἐβδελυγμένον θυμίαμα · καὶ ψαλμῳδία ὀργίλου ἦχος ἀηδής.

🗏🗐

On Prayer

83 (2 vers.)

Ἡ μὲν ψαλμῳδία τὰ πάθη κατευνάζει καὶ

🗏🗐

85

Ἡ μὲν ψαλμῳδία τῆς ποικίλης σοφίας ἐστίν

🗏🗐

85 PG

Ἡ μὲν ψαλμῳδία τύπος τῆς ποικίλης σοφίας

🗏🗐

87 (2 vers.)

ἔλαβες χάρισμα προσευχῆς ἢ ψαλμῳδίας, ἐπέδρευσον καὶ λήψῃ.

🗏🗐

Exhortations to Monks

1.3

καταδρομὴν, καταπραΰνει μακροθυμία και ψαλμῳδία.

🗏🗐

Sch Ps

134.sch7

πείθομαι καταρᾶσθαι τὸν ἅγιον ψαλμῳδόν.

🗏

KG

6.48 (5 vers.)

Ψαλτήριόν ἐστι νοῦς καθαρὸς ὑπὸ

🗏🗐

Thoughts

17 (2 vers.)

καὶ ὕδωρ ἀναπαύσεως καὶ ψαλτήριον καὶ κιθάραν καὶ ῥάβδον

🗏🗐

17 (2 vers.)

τῆς γνώσεως πέτραν τῷ ψαλτηρίῳ προσομιλήσωμεν, πλήσσοντες διὰ τῶν

🗏🗐

Sch Ps

32.sch3

Ψαλτήριόν ἐστι νοῦς καθαρὸς ὑπὸ

🗏

48.sch1

ψάλλει, διὰ δὲ τοῦ ψαλτηρίου ἀνοίγει τὸ πρόβλημα, διὰ

🗏

56.sch5

αὐτὸς δὲ ὁ νοῦς ψαλτήριον, τὸ δὲ περικείμενον τῷ

🗏

56.sch5b

αὐτὸ δὲ τὸ μέσον ψαλτήριον, τὸ δὲ περικείμενον τῷ

🗏

91.sch2

Ψαλτήριόν ἐστι νοῦς καθαρὸς ὑπὸ

🗏

107.sch2

μὲν σύμβολόν ἐστι τὸ ψαλτήριον, τῆς δὲ ψυχῆς ἡ

🗏

150.sch2

Ψαλτήριον.

🗏

Sch Ps

106.sch17

τοῦ οἰκοδομήσαντος ἐπὶ τῆς ψάμμου.

🗏

Thoughts

8

χρυσὸς καὶ διὰ τί ψαμμώδης κάτω που τοῖς μορίοις

🗏🗐

8 PG

χρυσὸς, καὶ διὰ τί ψαμμώδης, καὶ κάτω που τοῖς

🗏🗐

Eul

7

τῇ σπουδῇ παρεμβάλλει, ἵνα ψαύσας τῷ τάχει τὴν σάρκα

🗏🗐

7 PG

τῇ σπουδῇ παραβάλλει, ἵνα ψαύσας τῷ τάχει τὴν σάρκα

🗏🗐

32 (2 vers.)

αὐτῶν ἐν τοῖς χαλεπωτέροις ψαύουσι τὴν ψυχήν. Καὶ γὰρ

🗏🗐

Sent alph I

23 (2 vers.)

Ψέγειν τὸν ἀνεπίληπτον εἰς θεὸν

🗏🗐

Eul

16

Ὁ φιλῶν εἰσακούειν τοῦ ψέγοντος τὸν δεῖνα, δυσὶ συνεργοῖς

🗏🗐

16 PG

Ὁ φιλῶν ἐξακούειν τοῦ ψέγοντος τὸν δεῖνα, δυσὶ συνεργοῖς

🗏🗐

17 (2 vers.)

ὡς ἐξ ἑτέρου προσώπου ψέγε ζήλῳ τὸν φίλον, ἵνα

🗏🗐

17 (2 vers.)

ἐξ ἄλλου δῆθεν στόματος ψέγων ἐκεῖνον σεαυτὸν ὡς ἀθῷον

🗏🗐

17 (2 vers.)

προσώπου ὄφεως τὸν ὕψιστον ψέγοντος, ἵνα ὡς ἐξ ἑτέρου

🗏🗐

17

Ὁ πταίσας καὶ ἑτέρους ψέγειν ἢ πταίειν μὴ ἐπιτηρείτω

🗏🗐

Eight Thoughts

6.15

καὶ τὰς τετράδας ἐπιψηφίζει, ψέγει τὸ γράμμα καὶ τὴν

🗏🗐

Gn.

21

Τοὺς τῶν ψεκτῶν προσώπων λόγους οὐκ ἀλληγορήσεις

🗏🗐

Skemmata

7 paris gr 91

Νοῦ φίλημα ἐστι ψεκτὸν, νόημα ἐμπαθὲς πράγματος αἰσθητοῦ

🗏🗐

36 barb gr 51 (+1)

ὁ ἐγχρονίζων μετὰ πάθους ψεκτοῦ τοῖς πράγμασι τοῖς αἰσθητοῖς

🗏🗐

Sch Ps

21.sch9

ῥομφαία. Ῥομφαία τοίνυν ἐστὶ ψεκτὴ πειρασμὸς εἰς ἀπιστίαν Θεοῦ

🗏

35.sch4

ποιεῖ · διὸ ἐπὶ τῆς ψεκτῆς μέθης εἴρηται · Ἐκνήψατε δικαίως

🗏

77.sch2

τοῦ θεοῦ οὐ γίνονται ψεκτοὶ ὡς οἱ πατέρες αὐτῶν

🗏

130.sch1

τῆς ὑπερηφανίας πάθος καρδίας ψεκτὸν ὕψωμα καὶ ὀφθαλμῶν μετεωρισμὸν

🗏

134.sch7

τὰς αἰσθήσεις ἀποβάλωσι τὰς ψεκτὰς καθ' ἃς κινούμενοι τὰ

🗏

144.sch8

θεοῦ. Ἔστι δὲ καὶ ψεκτὴ σάρξ, ὡς τὸ οὐ

🗏

Sch Prov

152

δ' ἐστὶ καὶ κόλπος ψεκτός, τὴν ἀγνωσίαν δηλονότι δηλώσει

🗏

313

Λύπη ἐστὶ ψεκτὴ στέρησις φθαρτῆς ἡδονῆς · λύπη

🗏

Sch Eccl

51

προσήκει, ἀλλὰ τοῖς μὲν ψεκτοῖς πράγμασιν ἐφαρμόζειν, τοῖς δὲ

🗏

52

ἤτοι ἐπαινετὴν οὖσαν ἢ ψεκτήν · ἀλλὰ τὰ μὲν πρότερα

🗏

56

διαμάχηται τοῖς ἀνθρώποις, γίνεται ψεκτός. Ἐνταῦθα τοίνυν ὃ λέγει

🗏

Sch Ps

118.sch7

βάσανον ἀδολεσχίαν ἐκάλεσεν οὐ ψεκτῶς, ἐπεὶ καὶ Ἰσαὰκ ἐξῆλθεν

🗏

Ep

27.2

τούτῳ φορβαίαν καὶ τρῆσαι ψελλίῳ ῥῖνα αὐτοῦ, πραΰτητα κτησάσθω

🗏🗐

Gn.

42

Πειρασμὸς γνωστικοῦ ἐστιν ὑπόληψις ψευδὴς περὶ τὸν νοῦν ἱσταμένη

🗏🗐

KG

2.35

εἰσδέχεται · τῆς δὲ παντὸς ψευδοῦς ἀμιγοῦς εὐωδίας ἀπολαύει ἡ

🗏🗐

Monks

43.2 Gress

ὁ δὲ προσέχων γνώσει ψευδεῖ τελευτήσει αἰσχρῶς.

🗏🗐

81.1 Gress

Κυκλευτὴς μοναχὸς μελετήσει ῥήσεις ψευδεῖς,

🗏🗐

126.4 Gress

σὴν ψυχὴν ἀπὸ γνώσεως ψευδοῦς.

🗏🗐

33 Chapters

29

Ὕδωρ ἐστὶ γνῶσις ψευδὴς σβεστικὴ γνώσεως ἀληθοῦς.

🗏🗐

Vices

9 A2

φρύαγμα φρονήματος, σαρκὸς οἴησις, ψευδὴς φιλοδοξία, δουλεία πονηρῶν λογισμῶν

🗏🗐

Sch Ps

9.sch12c

ἁμαρτίας γεννῶντες καὶ δόγματα ψευδῆ · οἱ δὲ τῷ σώματι

🗏

26.sch10

λογισμοὺς ἀκαθάρτους καὶ δόγματα ψευδῆ.

🗏

29.sch2

κακίαν, ἡ δὲ τὰ ψευδῆ δόγματα διελέγχει γνῶσις οὖσα

🗏

61.sch5

ζυγός ἐστι τῶν ἀρετῶν — ψευδεῖς εἰσιν υἱοὶ ἐκ τοῦ

🗏

72.sch3

δὲ ἀσέβεια ἐν τοῖς ψευδέσι δόγμασι.

🗏

118.sch6b

οὐ μόνον τὸ λέγειν ψευδῆ, ἀλλὰ καὶ τἀληθῆ τοῖς

🗏

143.sch5

ἐστιν ἡ χεὶρ γνῶσις ψευδὴς αὐτῶν τῶν πραγμάτων ἢ

🗏

Sch Prov

35

λογισμὸς ἀκάθαρτος ἢ γνῶσις ψευδής.

🗏

44

καὶ πᾶσαν ἀπωθουμένη γνῶσιν ψευδῆ.

🗏

84

ἀληθοῦς, ἀποθήσεται πᾶσαν γνῶσιν ψευδῆ ὁ πρότερον δι' ἔνδειαν

🗏

212

σώσει με.» Καὶ πάλιν · «ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν» καὶ

🗏

282#2

ἀληθοῦς γνώσεως ἔκρυψε γνῶσιν ψευδῆ;

🗏

317

σατανᾶ, λογισμὸν ἀκάθαρτον ἢ ψευδὲς δόγμα ὑποδεξάμενος. Καὶ ὁ

🗏

321

ὁδὸν κακὴν καὶ γνῶσιν ψευδῆ μακρὰν ποίησον ἀπ' αὐτοῦ

🗏

349

αἱ κακίαι καὶ τὰ ψευδῆ δόγματα · ταῦτα γὰρ αὐτῷ

🗏

Disc.

115

δὲ θεωρίαν ὁ μηδὲν ψευδὲς δόγμα ἔχων καὶ μηδὲν

🗏

KG

4.53

Τοῖς ἀπὸ κακίας καὶ ψευδῶν δογμάτων πόλιν οἰκοδομοῦσιν ἀγνωσία

🗏🗐

Ep fid

9 Grib (+2)

ὀνομάζονται, οἳ δὲ κατὰ ψεῦδος Ὁ δὲ Θεὸς μόνος

🗏🗐

Eul

20

γὰρ φωλεύει τὸ δόλιον ψεῦδος. [Ὅπλισαι δὲ σοφίας λόγον

🗏🗐

20

ἵν' ἐκπολημήσῃς τὸ πολυμήχανον ψεῦδος.] Ὁ ταῖς παρ' ἑτέρων

🗏🗐

20 PG

γὰρ φωλεύει τὸ δόλιον ψεῦδος. Ὁ ταῖς παρ' ἑτέρων

🗏🗐

30 (2 vers.)

τῆς δῆθεν ἀληθείας τὸ ψεῦδος παρεισφέρουσιν, ἵν' ἐκ τοῦ

🗏🗐

Vices

7 A1 (+2)

σχημάτισμα φιλοπονίας, ἀληθείας ἐναντία, [ψεύδους συνευδοκία, ἐπίγειος πλοῦτος, ψυχῆς

🗏🗐

On Prayer

127

Πᾶν ψεῦδος καὶ πάντα ὅρκον περιΐστασο

🗏🗐

127 PG

Πᾶν ψεῦδος, καὶ πάντα ὅρκον περιίστασο

🗏🗐

Sch Ps

5.sch3

κύριος τοὺς λαλοῦντας τὸ ψεῦδος, πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης

🗏

30.sch13

λόγων ἐναντίων καὶ δογμάτων ψευδῶν.

🗏

54.sch3

Τοῖς ἀπὸ κακίας καὶ ψευδῶν δογμάτων πόλιν οἰκοδομοῦσιν ἀγνωσία

🗏

Sch Prov

77

τρεφόμενοι τῷ ἄρτῳ τοῦ ψεύδους. Καὶ οἱ μὲν θύοντες

🗏

114

Ἡδύνθη αὐτοῖς ἄρτος ψεύδους καὶ μετὰ τοῦτο πλησθήσεται

🗏

317

καὶ ἄλλα πάλιν ὀνομάζεται ψεῦδος καὶ ἀλήθεια · καὶ πολλὰ

🗏

344

ἀσωτία δὲ νοῦ ἐστι ψευδῶν δογμάτων καὶ θεωρημάτων ὑπόληψις

🗏

Sch Eccl

35

φωνὴν τοῦ ἄφρονος, μετὰ ψευδῶν παραγινόμενον λόγων καὶ τὴν

🗏

37

καὶ ματαιοτήτων καὶ λόγων» ψευδῶν γίνεται ἄνθρωπος, διαφθαρέντων αὐτοῦ

🗏

Disc.

134

ἔτι δὲ ἐπὶ τοῦ ψεύδους καὶ τῆς ἀληθείας ὡσαύτως

🗏

Instr

8 barb gr 51

ἀνὴρ πραύς · ὕδωρ δὲ ψεύδους δοθήσεται ἀνδρὶ ὀργίλῳ:-

🗏🗐

Monks

127.1 Gress

Ἀνὴρ ψευδόμενος ἐκπεσεῖται θεοῦ,

🗏🗐

Sch Ps

9.sch12b

γὰρ ἐν τῷ Ἰὼβ ψευδόμενος ὁ διάβολός φησι · Περιελθὼν

🗏

61.sch5

Οἱ ψευδόμενοι περὶ τὴν δικαιοσύνην — αὐτὴ

🗏

65.sch1

ὁ δὲ πιστεύσας αὐτῷ ἐψεύσατο αὐτὴν. Σημεῖα κυρίου γεννῶσι

🗏

98.sch3

τὴν ἀλήθειαν ὁ μὴ ψευδόμενος καὶ τὴν ἀγάπην ὁ

🗏

Sch Iob

2.156

πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς κεκτημένος. ψεύδεται οὖν ἐν παντὶ λέγων

🗏

Sch Prov

198

νοῦς ὀνομάζεται μάρτυς, ὅστις ψευσάμενος αὐτὰ οὐκ ἀτιμώρητος ἔσται

🗏

Disc.

155

ἰατρῷ ἔξεστι θυμοῦσθαι ἢ ψεύδεσθαι · ὁμοίως δὲ καὶ τῷ

🗏

Sch Ps

21.sch9

τὴν ψυχὴν ἢ γνῶσις ψευδώνυμος ἢ λογισμὸς ἀκάθαρτος εἰς

🗏

Sch Prov

46

ἡ κακία καὶ ἡ ψευδώνυμος γνῶσις.

🗏

286

Ψευδώνυμον γνῶσιν μακράν μου ποίησον

🗏

288

ἀλλ' ὁ ἐκ τῆς ψευδωνύμου ὑφαιρούμενος γνώσεως. Καὶ γὰρ

🗏

331

δὲ ἀκάθαρτος καὶ τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν ἀληθῆ γνῶσιν νομίζει

🗏

Disc.

13

δὲ τοὺς πειρασμοὺς τῆς ψευδωνύμου γνώσεως, ἡμέραν δὲ τὴν

🗏

Ep fid

11 Grib (+2)

ὄντας θεούς, ὀνομαζομένους δὲ ψευδῶς. Ὡς τὸ Κύριος μόνος

🗏🗐

Disc.

99

γνῶσιν · ὁ δὲ κακῶς, ψευδῶς τὰς περὶ αὐτῶν ὑπολήψεται

🗏

Sch Ps

5.sch3

ψεῦδος, πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης κατὰ τὸν Δαυίδ, πάντας

🗏

95.sch5

κυριεύει φρόνησις καὶ τοῖς ψεύσταις ὅτι δεσπόζει ἡ ἀλήθεια

🗏

115.sch2

ἐστι καὶ ὁ Δαυίδ, ψεύστης ἐστίν. Εἰ δὲ ψεύστης

🗏

115.sch2

ψεύστης ἐστίν. Εἰ δὲ ψεύστης ἐστίν, ψεύστης ἐστὶν λέγων

🗏

115.sch2

Εἰ δὲ ψεύστης ἐστίν, ψεύστης ἐστὶν λέγων ἑαυτὸν ψεύστην

🗏

115.sch2 (2 vers.)

ψεύστης ἐστὶν λέγων ἑαυτὸν ψεύστην. Εἰ δὲ ψεύστης ἐστὶν

🗏

115.sch2

ἑαυτὸν ψεύστην. Εἰ δὲ ψεύστης ἐστὶν λέγων ἑαυτὸν ψεύστην

🗏

115.sch2

ἑαυτὸν ψεύστην, οὐκ ἔστι ψεύστης, ἀλλ' ἀληθευτής ἐστιν. Εἰ

🗏

115.sch2

ἀληθευτής ἐστι λέγων ἑαυτὸν ψεύστην ἄνθρωπος ὢν. Εἰ δὲ

🗏

115.sch2

ἀληθευτής ἐστι λέγων ἑαυτὸν ψεύστην ἄνθρωπος ὤν, ψεύστης ἐστίν

🗏

115.sch2

ἑαυτὸν ψεύστην ἄνθρωπος ὤν, ψεύστης ἐστίν. Περιεγράφη ἄρα ὁ

🗏

115.sch2

εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν ψεύστην. Καὶ καλεῖται ὁ λόγος

🗏

115.sch2b

ὅσον ἄνθρωπός τίς ἐστι, ψεύστης ἐστίν · ἐὰν δὲ ἀποθῆται

🗏

115.sch2b

τὸ εἶναι ἄνθρωπος, οὐκέτι ψεύστης, ἀλλὰ ἀληθευτής ἐστι. Τὸ

🗏

Sch Prov

39

δικαιοσύνη ἀντιτάσσεται καὶ τοῖς ψεύσταις ὡς ἀλήθεια, οὕτω καὶ

🗏

287#2

μὴ πλησθεὶς ἀπροσίτου γνώσεως ψεύστης τοῖς ἀνθρώποις φανῶ, τοιαῦτα

🗏

Ad virg.

55.5 Gress

χεῖρες παρθένοι ψηλαφήσουσι κύριον,

🗏🗐

Thoughts

28

καὶ τυφλοὺς πάλιν ποιοῦντες ψηλαφῶντας τοὺς τοίχους. Καὶ ἄλλα

🗏🗐

33

τῶν ὀφθαλμῶν. Πολλάκις γοῦν ψηλαφήσας κατέλαβον δίκην κρυστάλλου πεπηγότα

🗏🗐

Disc.

152

ἐντίθησι καὶ [τὸ μόριον ψηλαφῶν] τὸ πάθος ἐξάπτει · ὡσαύτως

🗏

152

ὅτε δὲ τὸ μόριον ψηλαφῶν ὁ τῆς πορνείας δι

🗏

Eul

2 (2 vers.)

ὁ ἀρχόμενος ἀρετῆς ἐφάπτεσθαι, ψηφιζέτω καὶ τὸν κατ' αὐτῆς

🗏🗐

18

χρόνους σοι μετ' ἐγκωμίων ψηφίζοντες ὑπενδοῦναί σε τοῖς πόνοις

🗏🗐

18 PG

χρόνους σοι μετ' ἐγκωμίων ψηφίζουσιν ὑπενδοῦναί σε τοῖς πόνοις

🗏🗐

Sch Prov

326

τῷ ῥητῷ πρὸς τοὺς ψηφιζομένους τινὰς τῶν ἀναξίων ἐν

🗏

Thoughts

24

κεραμέως τροχός, συνάπτων δύο ψηφίδας ἀλλήλαις πεπηγυίας ἐν τοῖς

🗏🗐

Sch Prov

114

πλησθήσεται τὸ στόμα αὐτῶν ψηφῖδος.»

🗏

Eul

20 (2 vers.)

καὶ τότε διακρίνας τὸ ψήφισμα δώσεις. Μὴ παραλογίζου τὸν

🗏🗐

Vices

3 A1 (+2)

φειδώλιον, δήμου προφητεία, σφιγγίας ψῆφος, ἐναπόθετος λογιστεία, αἰχμαλωσίας πλοῦτος

🗏🗐

Sch Lu

5

ἑαυτοῦ, ἐξέφυγεν ἂν τὴν ψῆφον τοῦ θανάτου · οὐκ ἔχοντος

🗏

On Prayer

111

δεχόμενοι αὐτὸν ἐν τῳ ψιαθίῳ · καὶ οὐδ' ὅλως ἴσχυσαν

🗏🗐

111 PG

δεχόμενοι αὐτὸν ἐν τῷ ψιαθίῳ, καὶ οὐδόλως ἴσχυσαν κατάγειν

🗏🗐

Prak

16

γένηται καὶ ἐπ' αὐτῷ ψιλῷ τῷ ψωμῷ · κόρος γὰρ

🗏🗐

36

αἱ μνῆμαι μόνον εἰσὶ ψιλαί · καὶ ἡ πάλη οὐ

🗏🗐

KG

2.35

καὶ ὅρασις μὲν αὐτὰ ψιλὰ τὰ νοητὰ παρίστησιν αὐτῷ

🗏🗐

Skemmata

23 barb gr 51 (+1)

τῶν ἀρετῶν, τοὺς δὲ ψιλοὺς λογισμοὺς διὰ τῆς πνευματικῆς

🗏🗐

Ep fid

23 Grib (+2)

τῷ πηλῷ συμφύρεται καὶ ψιλῇ τῇ θεωρίᾳ ἐνατενίζειν ἀδυνατεῖ

🗏🗐

Eul

17 (2 vers.)

ἐὰν γὰρ δι' ὄνομα ψιλὸν τῶν σπουδαίων ἐφάπτῃ, οὐ

🗏🗐

Thoughts

8 (2 vers.)

χρυσοῦ τὴν μορφὴν εἰσφέρει ψιλὴν, πάθους πλεονεξίας κεχωρισμένην. Ὁ

🗏🗐

9

ἀπὸ οἰκίας εἰς οἰκίαν, ψιλὰς δῆθεν τὰς συντυχίας ποιούμενον

🗏🗐

9 PG

ἀπὸ κώμης εἰς κώμην, ψιλὰς δῆθεν πρῶτον τὰς συντυχίας

🗏🗐

11 (2 vers.)

καὶ κρίσεως αἰωνίου ὡς ψιλοῦ ῥήματος μέμνηται, «καταγελᾷ δὲ

🗏🗐

40

τῶν ἀρετῶν, τοὺς δὲ ψιλοὺς λογισμοὺς διὰ τῆς πνευματικῆς

🗏🗐

On Prayer

56 (2 vers.)

δύναται γὰρ ἐν τοῖς ψιλοῖς νοήμασι εἶναι και ἐν

🗏🗐

57 (2 vers.)

ὁ νους ἐν τοῖς ψιλοῖς νοήμασι τῶν πραγμάτων ἤδη

🗏🗐

57 (2 vers.)

ἀδολεσχεῖν, ἅπερ εἰ καὶ ψιλὰ ῥήματά εἰσιν, αλλ' ὡς

🗏🗐

142

διαπαντός, οὐ λόγῳ ἁπλῶς ψιλῷ, ἀλλὰ πράξει ἀγγελικῇ καὶ

🗏🗐

142 PG

παντὸς, οὐ λόγῳ ἁπλῶς ψιλῷ, ἀλλὰ πράξει ἀγγελικῇ καὶ

🗏🗐

Sch Ps

77.sch20

τῶν μάγων κατὰ φαντασίαν ψιλήν, καθ' ἣν ἐφαίνετο μὲν

🗏

Sch Eccl

28

τις βούλοιτο καὶ τὴν ψιλὴν ἔννοιαν τούτων τῶν ῥητῶν

🗏

Counsel

1

προσευχῆς μὴ παραδεχόμενος μηδὲ ψιλὸν νόημα

🗏🗐

Disc.

32

λυπησάντων καὶ τὰ ἑξῆς ψιλὰ ἀνενέγκῃ ἡ μνήμη χωρὶς

🗏

39

λύπης. Ἡ οὖν ἀπάθεια ψιλὰ ποιεῖ τὰ νοήματα, ἡ

🗏

61

οἷον δὴ τρόπον ἵνα ψιλὸν νόημα ὁποιουδήποτε πράγματος λάβῃ

🗏

65

νόημα δέ ἐστι μνήμη ψιλή, λογισμὸς δέ ἐστι νόημα

🗏

66

Ἔστι καὶ διὰ νοήματος ψιλοῦ ἐκφυγεῖν τὸν ἐμπαθῆ λογισμόν

🗏

131

ἀπὸ προσευχῆς καὶ θεώρημα ψιλὸν καὶ μνήμη νοήματος ἐμπαθοῦς

🗏

147

ἀπὸ ἐμπαθῶν λογισμῶν ἐπὶ ψιλοὺς λογισμούς, ἀπὸ δὲ ψιλῶν

🗏

147

ψιλοὺς λογισμούς, ἀπὸ δὲ ψιλῶν ἐπὶ θεωρίαν, καὶ ἀπὸ

🗏

148

ἐστὶν ἡ κατάστασις ἡ ψιλὰ νοήματα λαμβάνουσα καὶ [ἡ

🗏

158

νοήματα, γνωστικοῦ δὲ τὰ ψιλὰ νοήματα.

🗏

Disc.

9

προφορικὸν λόγον ὡς ὁ ψιττακὸς καὶ ἡ κίσσα τῆς

🗏

On Prayer

106

ὄνυχας ἑκατέρωθεν ταῖς δυσὶ ψόαις ἐμπείρειν τοῦ ἀγωνιστοῦ καὶ

🗏🗐

106 PG

ὄνυχας ἑκατέρωθεν ταῖς δυσὶ ψύαις ἐμπείρειν τοῦ ἀγωνιστοῦ, καὶ

🗏🗐

Eul

17 (2 vers.)

θρηνήσωσιν, ἀλλ' ἵνα τῶν ψόγων τὰς φήμας σκιάσωσιν. Ἀλλὰ

🗏🗐

KG

1.36

πηλικότης καὶ ἀντιτυπία καὶ ψόφοι καὶ ἀτμοὶ καὶ χυμοί

🗏🗐

Ep fid

2 Grib (+2)

καθάπερ οἱ τοῖς αἰφνιδίοις ψόφοις ἀθρόως καταπλαγέντες, οὐ κατέσχον

🗏🗐

38 Grib (+2)

σχημάτων ἀντιλαμβάνεσθαι, οὐδ' ἀκοὴν ψόφων τε καὶ φωνῶν, οὐδ

🗏🗐

On Prayer

97

Ψόφους μὲν καὶ κτύπους καὶ

🗏🗐

97 PG

Ψόφους μὲν καὶ κτύπους καὶ

🗏🗐

On Prayer

105 (2 vers.)

ἵνα μὴ νυττόμενος ὑπὸ ψύλλης ἢ φθειρὸς ἢ κώνωπος

🗏🗐

Sch Ps

1.sch5

ὡς φύλλοις τῇ ἐλπίδι ψυχαγωγούσῃ τὴν τῶν κόπων βαρύτητα

🗏

Prak

pref.6

πάθη, τὰς δὲ τῆς ψυχῆς κακίας μετουσίᾳ τοῦ καλοῦ

🗏🗐

2

Βασιλεία οὐρανῶν ἐστιν ἀπάθεια ψυχῆς μετὰ γνώσεως τῶν ὄντων

🗏🗐

6

πάντας παρενοχλεῖν μὲν τῇ ψυχῇ ἢ μὴ παρενοχλεῖν, τῶν

🗏🗐

8

ἀνύοντες παύσωνται · καὶ τὴν ψυχὴν μιαίνων περὶ ἐκείνας κατακάμπτει

🗏🗐

10

εἰς μνήμην ἄγουσι τὴν ψυχὴν οἴκου τε καὶ γονέων

🗏🗐

10

ὑπάρξαι · καὶ ἡ ταλαίπωρος ψυχή, ὅσον διεχύθη ἐπὶ τοῖς

🗏🗐

11

πανημέριον μὲν ἐξαγριοῖ τὴν ψυχὴν, μάλιστα δὲ ἐν ταῖς

🗏🗐

12

τετάρτην, κυκλοῖ δὲ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ μέχρις ὥρας ὀγδόης

🗏🗐

12

μετὰ τὸν ἀγῶνα τὴν ψυχὴν διαδέχεται.

🗏🗐

14

δαίμων χαλεπωτάτης πτώσεως τῇ ψυχῇ πρόξενος γίνεται · ἀναπείθει γὰρ

🗏🗐

16

βρωμάτων ἐφίεται ἡμῶν ἡ ψυχή, τὸ τηνικαῦτα ἐν ἄρτῳ

🗏🗐

21

οἱ δαίμονες ἐκδειματώσωσι τὴν ψυχὴν καὶ δειλότερον ποιήσωσι τῇ

🗏🗐

22

θυμικὸν ἡμῶν μέρος τῆς ψυχῆς ἐκταράσσεται, τὸ τηνικαῦτα καὶ

🗏🗐

23

μὲν γὰρ ἐπισκοτεῖ τῇ ψυχῇ, τὸ δὲ πρὸς τὴν

🗏🗐

23

κυνὸς καθάπερ νεβρὸν τὴν ψυχὴν διαρπάζει.

🗏🗐

27

δαίμονι, τὸ τηνικαῦτα τὴν ψυχὴν μετὰ δακρύων μερίσαντες τὴν

🗏🗐

27

τί περίλυπος εἶ, ἡ ψυχή μου, καὶ ἵνα τί

🗏🗐

28

ὢν δοκιμωτάτην μάλιστα τὴν ψυχὴν ἀπεργάζεται. Τὸ γὰρ φεύγειν

🗏🗐

35

Τὰ μὲν τῆς ψυχῆς πάθη ἐκ τῶν ἀνθρώπων

🗏🗐

35

ἐγκράτεια, τὰ δὲ τῆς ψυχῆς ἀγάπη πνευματική.

🗏🗐

36

ἑνός τινος μέρους τῆς ψυχῆς ἐφαπτόμενοι · ὁ δὲ μεσημβρινὸς

🗏🗐

36

ὅλην περιλαμβάνειν εἴωθε τὴν ψυχὴν καὶ ἐναποπνίγειν τὸν νοῦν

🗏🗐

39

ἀνάπτεσθαι πρὸς λογισμοὺς ἡ ψυχή, ὅταν αὐτῶν ἐγγιζόντων ἀντιλαμβάνηται

🗏🗐

42

τὸν θλίβοντα · τῆς γὰρ ψυχῆς σου πεποιωμένης τοῖς λογισμοῖς

🗏🗐

44

αἰφνιδίως ἐπεισελθόντες, τὴν ἀθλίαν ψυχὴν διαρπάζουσιν.

🗏🗐

45

συμφωνοῦσιν ἐπ’ ἀπωλείᾳ μόνον ψυχῆς.

🗏🗐

47

Τῶν ἐν τῇ ψυχῇ παθημάτων σύμβολον γίνεται ἢ

🗏🗐

49

τὸ παθητικὸν μέρος τῆς ψυχῆς θεραπεύοντα καὶ τοῦ σώματος

🗏🗐

49

ὑπὲρ πασῶν τῶν τῆς ψυχῆς δυνάμεων τοῖς δαίμοσι μάχεσθαι

🗏🗐

52

Σῶμα μὲν χωρίσαι ψυχῆς, μόνου ἐστὶ τοῦ συνδήσαντος

🗏🗐

52

μόνου ἐστὶ τοῦ συνδήσαντος · ψυχὴν δὲ ἀπὸ σώματος, καὶ

🗏🗐

53

Δημιουργοῦ οἱ τὴν τῆς ψυχῆς ἀπάθειαν διὰ τοῦ σώματος

🗏🗐

55

ὑγιαίνειν ποσῶς μηνύουσι τὴν ψυχήν · πῆξις δὲ εἰδώλων ἀρρωστίας

🗏🗐

56

ἀπάθειαν ὑγείαν ἐροῦμεν εἶναι ψυχῆς, τροφὴν δὲ τὴν γνῶσιν

🗏🗐

57

Δύο τῆς ψυχῆς εἰρηνικαὶ καταστάσεις εἰσί, μία

🗏🗐

58

καὶ τούτους ἅμα προσβαλεῖν ψυχῇ τῶν οὐκ ἐνδεχομένων ἐστίν

🗏🗐

59

Ὅσῳ προκόπτει ψυχή, τοσούτῳ μείζονες αὐτὴν ἀνταγωνισταὶ

🗏🗐

60

Ἡ μὲν τελεία τῇ ψυχῇ ἀπάθεια μετὰ τὴν νίκην

🗏🗐

63

τὸ θυμικὸν μέρος τῆς ψυχῆς νύκτωρ καὶ μεθ' ἡμέραν

🗏🗐

66

τοῦ ἀλόγου μέρους τῆς ψυχῆς ἐπαισθάνεται, τῆς γνώσεως αὐτὸν

🗏🗐

67

Ἀπάθειαν ἔχει ψυχή, οὐχ ἡ μὴ πάσχουσα

🗏🗐

71

καὶ εἰς αἰσχρὰς τὴν ψυχὴν φαντασίας ἐμβάλλουσιν · οἱ δὲ

🗏🗐

73

δαιμόνων πεπίστευται, τὰς τῆς ψυχῆς δυνάμεις κατὰ φύσιν ἐνεργεῖν

🗏🗐

74

τοῦ παθητικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς ἀναβὰς καὶ σκοτίζων τὸν

🗏🗐

76

προσεγγίζοντες εἰς αἰσχρὰς τὴν ψυχὴν φαντασίας ἐμβάλλουσιν.

🗏🗐

78

τὸ παθητικὸν μέρος τῆς ψυχῆς ἐκκαθαίρουσα.

🗏🗐

79

ἰάσασθαι τὰς δυνάμεις τῆς ψυχῆς, ἐὰν μὴ καὶ κατάλληλοι

🗏🗐

82

διὰ τοῦ σώματος ἡ ψυχὴ τῶν ἀσθενούντων μελῶν ἐπαισθάνεται

🗏🗐

84

παθητικοῦ μέρους ἐφάπτονται τῆς ψυχῆς, οὗτοι λέγονται ἀντικεῖσθαι τῇ

🗏🗐

85

ὁμοῦ τε καθαίρουσι τὴν ψυχὴν καὶ καθαρθείσῃ συμπαραμένουσιν.

🗏🗐

86

Κατὰ φύσιν ἐνεργεῖ ψυχὴ λογικὴ ὅταν τὸ μεν

🗏🗐

89

Τριμεροῦς δὲ τῆς λογικῆς ψυχῆς οὔσης κατὰ τὸν σοφὸν

🗏🗐

89

ἐν ὅλῇ δὲ τῇ ψυχῇ, δικαιοσύνη. Καὶ φρονήσεως μὲν

🗏🗐

89

καὶ ἁρμονίαν τῶν τῆς ψυχῆς μερῶν κατεργάζεσθαι.

🗏🗐

93

τὴν μνημονευτικὴν δύναμιν τῆς ψυχῆς ἀφανίζομεν, δαίμοσι δὲ μνησικακοῦντες

🗏🗐

98

ἐν ταῖς δυνάμεσι τῆς ψυχῆς · καὶ γὰρ τὸ φῶς

🗏🗐

Gn.

2

τὸ παθητικὸν μέρος τῆς ψυχῆς μόνον ἀπαθὲς κεκτημένος.

🗏🗐

36

οὐ γὰρ ἴσασιν ὀδύνην ψυχῆς λογικῆς καταδικασθείσης τὴν ἄγνοιαν

🗏🗐

KG

1.15

τῇ διαζεύξει γὰρ τῆς ψυχῆς ἀναιρουμένων τῶν τεσσάρων στοιχείων

🗏🗐

1.70 (2 vers.)

ὁ δὲ τὴν τῆς ψυχῆς ἀπάθειαν κεκτημένος πέμπτος ἂν

🗏🗐

1.86

ἐστὶν ἕξις ἀρίστη λογικῆς ψυχῆς, καθ' ἣν οὐδὲν τῆς

🗏🗐

2.6

Ψυχὴ δὲ ἡ τὴν πρακτικὴν

🗏🗐

2.32

αὐτῶν θεωρίαι αὔξουσι τὴν ψυχήν.

🗏🗐

3.14

ψυχή ἐστιν ἀτελὴς ἧς ἡ

🗏🗐

3.16

ψυχή τελεία ἐστίν, ἧς ἡ

🗏🗐

3.83

πίστις ἐστὶν ἡ ὑγιὴς ψυχῆς διάθεσις ἢ ὑπόληψις ἑκούσιος

🗏🗐

4.28

ἐστιν ἕξις ἀρίστη λογικῆς ψυχῆς ἐξ ἀρετῶν καθαρῶν καὶ

🗏🗐

4.32

τοῦ ἐπιθυμητικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς συνιστάμενον νόημα

🗏🗐

4.44

σάββατόν ἐστιν ἠρεμία ψυχῆς λογικῆς, καθ’ ἣν πέφυκε

🗏🗐

4.68

τὸ σῶμα τὸ τῆς ψυχῆς, αἱ δὲ αἰσθήσεις θυρίδων

🗏🗐

4.70

ἔκβαλλε ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου, εἰ μὴ τῶν

🗏🗐

4.70

ἔκβαλλε ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου ἀλλὰ τῶν δυναμένων

🗏🗐

4.70 PG (+1)

Ἔκβαλε ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου,” ἀλλ’ ἢ τῶν

🗏🗐

4.70

τῶν δυναμένων διὰ καθαρότητα ψυχῆς καὶ χωρὶς τοῦ σώματος

🗏🗐

4.75

ποδήρης ἐστὶ νοητὸς δικαιοσύνη ψυχῆς καθ' ἣν εἴωθεν ἄμεμπτος

🗏🗐

4.76

σώματος τούτου περισπᾶται ἡ ψυχὴ ἀπὸ τῶν παθῶν αὐτῆς

🗏🗐

4.82

ἐστι σῶμα πρακτικὸν ἐμπαθοῦς ψυχῆς ἀπὸ τῶν κυκλούντων αὐτὴν

🗏🗐

4.90

γνῶσις οὐ διαλεκτικῆς χρίζει ψυχῆς, ἀλλὰ βλεπούσης · τὸ μὲν

🗏🗐

4.90

καὶ ταῖς ἀκαθάρτοις προσγίνεται ψυχαῖς · τὸ δὲ βλέπειν μόναις

🗏🗐

5.28

νοητὴ λόγος πνευματικὸς χωρίζων ψηχὴν ἀπὸ σώματος ἢ κακίας

🗏🗐

5.28

νοητὴ λόγος πνευματικὸς ἐκκόπτων ψυχὴν ἀπὸ κακίας καὶ ἀγνωσίας

🗏🗐

5.28

πνευματικὸς σῶμα χωρίζων ἀπὸ ψυχῆς, ἢ κακίαν καὶ ἀγνωσίαν

🗏🗐

5.28 PG

ἐστὶ νοῦς λογικὸς ἐκκόπτων ψυχὴν ἀπὸ κακίας καὶ ἀγνωσίας

🗏🗐

5.34

τὸ λογικὸν μέρος της ψυχῆς διαφυλάττουσα ἀνεπιβούλευτον

🗏🗐

5.43

νοητὴ κατάστασις ἀρίστη λογικῆς ψυχῆς ἐφ' ἡς ὁ νοῦς

🗏🗐

5.45

νοῦς μὲν κεφαλὴ τῆς ψυχῆς ὀνομάζεται, αἱ δὲ ἀρεταὶ

🗏🗐

5.77

πύλαι εἰσὶ νοηταὶ ἀρεταὶ ψυχῆς λογικῆς διὰ πρακτικῆς καὶ

🗏🗐

5.82 (2 vers.)

τὴν ἀπάθειαν σημαίνει τῆς ψυχῆς, ἥντινα διαφθείραντες οἱ δαίμονες

🗏🗐

5.82

τεῖχός ἐστι νοητὸν ἀπάθεια ψυχῆς λογικῆς ἀπρόσιτος δαίμοσιν

🗏🗐

6.21

ἐστιν ἕξις ἀρίστη λογικῆς ψυχῆς, καθ' ἣν δυσκίνητος γίνεται

🗏🗐

6.21

δέ ἐστιν ἕξις ἀρίστη ψυχῆς λογικῆς, καθ' ἣν δυσκίνητος

🗏🗐

6.46 (3 vers.)

Κιθάρα ἐστὶ ψυχὴ πρακτικὴ ὑπὸ τῶν ἐντολῶν

🗏🗐

6.46

κιθάρα ἐστὶ ψυχὴ πρακτικὴ ὑπὸ τῶν ἐντολῶν

🗏🗐

6.46 PG

Κιθάρα ἐστὶ ψυχὴ πρακτικὴ ὑπὸ τῶν ἐντολῶν

🗏🗐

6.51

Εἰ πασῶν τῶν τῆς ψυχῆς δυνάμεων τὸ λογιστικὸν μέρος

🗏🗐

6.52

πάθη κέκρυπται ἐν ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν, ἅπερ λανθάνοντα ἡμᾶς

🗏🗐

6.53

τοῦ παθητικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς συνιστάμενον νόημα

🗏🗐

6.55

τοῦ παθητικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς λογισμοῖς. = E 23.

🗏🗐

6.62

Στεῖρά ἐστι ψυχὴ λογικὴ ἡ πάντοτε μανθάνουσα

🗏🗐

Skemmata

3 barb gr 51

Ἀπάθειά ἐστι κατάστασις ἠρεμαῖα ψυχῆς λογικῆς, ἐκ πραύτητος καὶ

🗏🗐

3 paris gr 91

Ἀπάθειά ἐστι κατάστασις ἠρέμεα ψυχῆς λογικῆς, ἐκ πραύτητος καὶ

🗏🗐

8 barb gr 51

Θυμός ἐστι δύναμις ψυχῆς, φθαρτικὸς λογισμῶν:-

🗏🗐

8 paris gr 91

Θυμός ἐστι δύναμις ψυχῆς, φθαρτικὴ λογισμῶν.

🗏🗐

19#1 Sink

τῆς μνήμης γεννῶνται τῆς ψυχῆς · καὶ οἱ μὲν ἔξωθεν

🗏🗐

24 barb gr 51 (+1)

τὸν εὐώνυμον ὀφθαλμὸν τῆς ψυχῆς ἐκτυφλοῦσι, τὸν ἐπιβαλλοντα τῇ

🗏🗐

25 barb gr 51 (+1)

τόπος τοίνυν ἐστὶ Θεοῦ, ψυχὴ λογική · κατοικητήριον δὲ νοῦς

🗏🗐

25 paris gr 91

ἐπιθυμίας ἀρνησάμενος, τοὺς τὴς ψυχῆς λόγους ἀποσκοπεύειν δεδιδαγμένος.

🗏🗐

29 barb gr 51

Ψυχή ἐστιν ὑπόσχεσις ἀγαθῶν ἑκούσιος

🗏🗐

37 paris gr 91

Ἐπιθυμία ἐστὶ δύναμις ψυχῆς, ὀργῆς ἀφανιστική.

🗏🗐

48 barb gr 51 (+1)

οἱ μὲν ἐκ τῆς ψυχῆς κινουμένης γεννῶνται · οἱ δὲ

🗏🗐

48 paris gr 309

οἱ μὲν αὐτῶν τῆς ψυχῆς γεννῶνται · οἱ δὲ ἔξωθεν

🗏🗐

Monks

4.1 Gress

Φόβος κυρίου διατηρήσει ψυχήν,

🗏🗐

7.2 Gress

πνεῦμα δὲ σωφροσύνης ἐν ψυχαῖς ἐγκρατῶν.

🗏🗐

10.1 Gress

Ὁ ἐναποδεσμεύων μνησικακίαν ἐν ψυχῇ αὐτοῦ

🗏🗐

15.5 Gress

γὰρ ποιῶν ῥύσῃ σὴν ψυχὴν

🗏🗐

21.2 Gress

θάνατον αὐτοῦ ἀποθανεῖται ἡ ψυχή σου,

🗏🗐

22.4 Gress

οὕτως ἀκάθαρτος ψυχὴ ἐκ τοῦ ἰδίου σώματος

🗏🗐

23.1 Gress

Ψυχὰς δικαίων ὁδηγοῦσιν ἄγγελοι,

🗏🗐

23.2 Gress

ψυχὰς δὲ πονηρῶν παραλήψονται δαίμονες

🗏🗐

31.2 Gress

θρόνος δὲ ἀπαθείας ψυχὴ πρακτική.

🗏🗐

40.2 Gress

πεντηκοστὴ δὲ αὐτοῦ ἀνάστασις ψυχῆς.

🗏🗐

44.2 Gress

ὑπὲρ ἑορτὴν ἐν ἀκαθαρσίᾳ ψυχῆς.

🗏🗐

47.3 Gress

ὅτι κύριος σκοπεύει σὴν ψυχὴν

🗏🗐

53.1 Gress

Μετάνοια καὶ ταπείνωσις ἀνώρθωσαν ψυχήν,

🗏🗐

54.3 Gress

οὐκ ἔσται πλημμέλεια ἐν ψυχῇ σου.

🗏🗐

62.3 Gress

μὴ κύριος ἐγκαταλίπῃ σὴν ψυχήν,

🗏🗐

64.2 Gress

ψυχὴ δὲ πρακτικὴ πίεται ἀπ

🗏🗐

65.1 Gress

Σκεῦος ἐκλογῆς ψυχὴ καθαρά,

🗏🗐

70.1 Gress

Βέλος πεπυρωμένον ἀνάπτει ψυχήν,

🗏🗐

74.1 Gress

Πονηρὸς οἰκονόμος ἐκθλίψει ψυχὰς ἀδελφῶν,

🗏🗐

83.4 Gress

οὕτως ἑλκυσθήσεται ἡ ψυχή σου.

🗏🗐

90.2 Gress

καὶ μὴ διεγείρῃς ψυχὴν ἀτιμάζοντος αὐτόν,

🗏🗐

101.2 Gress

ἡ δὲ ψυχὴ αὐτοῦ ὄψεται σκότος.

🗏🗐

107.2 Gress

οὕτως ἐν ψυχῇ πραείᾳ νοῦς καθαρός.

🗏🗐

124.5 Gress

γένηται κύριος ἐν σῇ ψυχῇ

🗏🗐

125.2 Gress

αὐτοὺς ἀπολεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν.

🗏🗐

126.4 Gress

ἀπόστησον δὲ σὴν ψυχὴν ἀπὸ γνώσεως ψευδοῦς.

🗏🗐

137.2 Gress

ἐπιλάθησθε τῆς ταπεινῆς μου ψυχῆς ἐν καιρῷ

🗏🗐

Ad virg.

6.2 Gress

γένηται εἴδωλα ἐν σῇ ψυχῇ

🗏🗐

26.2 Gress

ἀνατρέπει κατάστασιν ψυχῆς καὶ διαφθείρει προθυμίαν αὐτῆς

🗏🗐

28.1 Gress

Φθόνος τήκει ψυχήν,

🗏🗐

37.2 Gress

οὕτως ψυχὴ παρθένου τρωθεῖσα δυσίατος.

🗏🗐

38.1 Gress

Μὴ δώῃς τὴν ψυχήν σου διαλογισμοῖς πονηροῖς,

🗏🗐

48.1 Gress

δαιμόνων καὶ αὐλοὶ ἐκλύουσιν ψυχὴν

🗏🗐

51.3 Gress

οὐκ εὐφρανθήσεται ἐπὶ ἀπαθείᾳ ψυχῆς.

🗏🗐

53.1 Gress

Ψυχαὶ παρθένων φωτισθήσονται,

🗏🗐

53.2 Gress

ψυχαὶ δὲ ἀκαθάρτων ὄψονται σκότος

🗏🗐

55.7 Gress

παρθένος ψυχὴ στεφανωθήσεται,

🗏🗐

Ep

4.4

ἢ συκοφαντεῖν δυναμένων τὴν ψυχήν · ὥσπερ γὰρ ἡ φρόνησις

🗏🗐

4.4

καὶ μνήμην πρὸς ἀπάτην ψυχῆς λογικῆς σπευδούσης εἰς τὴν

🗏🗐

6.4

τὸ ἐπιθυμητικὸν μέρος τῆς ψυχῆς καὶ λογισμῶν αἰσχρῶν ἀνεπίδεκτον

🗏🗐

7.1

πνευματικὴν ἐπαγγέλλομαι, τῇ δὲ ψυχῇ συναναστρέφεσθαι τοῖς ἀνθρώποις οὐ

🗏🗐

56.2

μέν ἐστιν ἀπάθεια λογικῆς ψυχῆς, θέα δὲ τοῦ θεοῦ

🗏🗐

Ep fid

4 Grib (+2)

Γραφῶν διδάσκειν τὰς ἀκεραιοτέρας ψυχάς, ἀλλ' ἐκ τῆς ἔξωθεν

🗏🗐

6 Grib (+2)

ἐστιν, ἐκ σώματος καὶ ψυχῆς συνεστώς. Ὁμοίως δὲ καὶ

🗏🗐

15 Grib

δι' ἧς τρέφεταί τε ψυχὴ καὶ πρὸς τὴν τῶν

🗏🗐

15 Garn (+1)

ἐδήλωσε, δι' ἧς τρέφεται ψυχὴ, καὶ πρὸς τὴν τῶν

🗏🗐

37 Grib (+2)

Κύριον. Εἰς γὰρ κακότεχνον ψυχήν, φησίν, οὐκ εἰσελεύσεται σοφία

🗏🗐

Hypotyposis

3 PG

τὴν τὰ τοιαῦτα σπουδάζουσαν ψυχὴν Μάρθαν, καὶ λέγοντα · Τί

🗏🗐

8 PG

τὰ βλαβερὰ τῶν τῆς ψυχῆς αἰτιῶν καταπέσῃς, φιλονεικίας, ἐπιορκίας

🗏🗐

9 PG

ἄρα εἰσὶν ἐκεῖ αἱ ψυχαὶ, ἐν ποίᾳ πικροτάτῃ σιωπῇ

🗏🗐

10 PG

ἁμαρτίας περικαθαριεῖ, σεμνύνει τὴν ψυχὴν, ἀγιάζει τὸ φρόνημα, δαίμονας

🗏🗐

10 PG

προαιρέσεως ἂν εἴη καὶ ψυχῆς πόνος.

🗏🗐

33 Chapters

19

Ἀβασίλευτοι ἀκρίδες εἰσὶ ψυχαὶ λογικαὶ μὴ βασιλευόμεναι ὑπὸ

🗏🗐

22

γνώσεως καὶ ἑτέραις εὐαγγελιζόμενος ψυχαῖς τὴν παρὰ τοῦ νοητοῦ

🗏🗐

24

αἷμα ἐκ τῶν λογικῶν ψυχῶν ἐκμυζῶσα.

🗏🗐

26

Γυνή ἐστιν ἀφροσύνη λογικὰς ψυχὰς ἐπὶ ἀκαθαρσίαν προσκαλουμένη.

🗏🗐

32

Φάραγγές εἰσι ψυχαὶ λογικαὶ κοιλανθεῖσαι ἀπὸ κακίας

🗏🗐

Sent alph I

7

ἐκεῖνος φίλων ὁ τὴν ψυχὴν διατρέφων.

🗏🗐

7 PG

ὁ φίλος, ὁ τὴν ψυχὴν διατρέφων.

🗏🗐

17 (2 vers.)

τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν λόγος θεοῦ.

🗏🗐

22 (2 vers.)

ἀποδέχου, ἀλλὰ τὸ τῆς ψυχῆς φρόνημα.

🗏🗐

Sent alph II

7 (2 vers.)

Ἡ τῆς ψυχῆς εὐγένεια ἐκ τῆς εὐτονίας

🗏🗐

13 (2 vers.)

Νόσημα ψυχῆς γνώμη φιλόδοξος.

🗏🗐

18

Σωφροσύνη καὶ πραΰτης ψυχῆς Χερουβίμ.

🗏🗐

18 PG

Σωφροσύνη καὶ πραότης ψυχῆς, χερουβίμ.

🗏🗐

20 (2 vers.)

Ὑπερῷον ψυχῆς θεωρία ἀληθής.

🗏🗐

23 (2 vers.)

Ψυχὴ καθαρὰ μετὰ θεὸν θεός

🗏🗐

Assorted Chapters

11 (2 vers.)

Λάκκος ἄνυδρος φιλόδοξος ψυχή.

🗏🗐

12 (2 vers.)

Ὑπερήφανος ψυχὴ πανδοχεῖον λῃστῶν, μισεῖ δὲ

🗏🗐

15 paris gr 105 (+2)

Ἄρρηκτον ὅπλον ταπεινοφροσύνη ψυχῆς.

🗏🗐

23 (2 vers.)

ῥᾴθυμος δὲ ψυχὴ τοιοῦτον οὐχ ἕξει φίλον

🗏🗐

Eul

1

πτέρυξιν ἀρετῆς ἔσται περικεχρυσωμένη ψυχὴ, τῶν οἰκείων τόπων ἀφιπταμένη

🗏🗐

1 PG

πτέρυξιν ἀρετῆς ἔσται περικεχρυσωμένη ψυχὴ τῶν οἰκείων τόπων ἀφισταμένη

🗏🗐

1 (2 vers.)

ὀλίγον, ἕως οὗ τὴν ψυχὴν περὶ τὰς θλίψεις καταμάθοι

🗏🗐

1

ὁ νυκτικόραξ ἐπισκοτίζει τὴν ψυχὴν τῆς τῶν κρειττόνων ἀκτῖνος

🗏🗐

1

μᾶλλον χαλεπὴν ὑποδείκνυσι τῇ ψυχῇ τὴν ξενιτείαν, οὐκ ἐν

🗏🗐

1 PG

μᾶλλον χαλεπὴν ἐπιδείκνυσι τῇ ψυχῇ τὴν ξενιτείαν. οὐκ ἐν

🗏🗐

1 PG

ὁ νυκτικόραξ ἐπισκοτεῖ τῇ ψυχῇ τῆς τῶν κρειττόνων ἀκτῖνος

🗏🗐

3

σαυτόν, καὶ ὁ τῆς ψυχῆς τὴν ἀσθένειαν θρήνοις ἐκκαλύπτων

🗏🗐

3 PG

ἑταίρῳ, καὶ ὁ τῆς ψυχῆς τὴν ἀσθένειαν θρήνοις ἐκκαλύπτων

🗏🗐

5

πνεύματι καὶ ἐν τῇ ψυχῇ. Ὅταν γὰρ τῆς σῆς

🗏🗐

5 PG

σου, καὶ ἐν τῇ ψυχῇ. Ὅταν γὰρ τῆς σῆς

🗏🗐

5

ταῖς θλίψεσιν μάλιστα τῇ ψυχῇ ἐφάλλεται καὶ τῷ πνεύματι

🗏🗐

5 PG

ταῖς θλίψεσι μάλιστα, τῇ ψυχῇ ἐφάλλεται, καὶ τῷ πνεύματι

🗏🗐

5 (2 vers.)

χώραν ἑτοιμάζεται ὅπως τὴν ψυχὴν σκοτίσωσι καὶ ἅμα τοὺς

🗏🗐

6

πνεύματι τῆς λύπης τὴν ψυχὴν παραδιδοῖ, ὅτι τῆς πνευματικῆς

🗏🗐

6 PG

Πνεύματι τῆς λύπης τὴν ψυχὴν παραδίδωσιν, ὅτι τῆς πνευματικῆς

🗏🗐

6 (2 vers.)

κρειττόνων ἀκτῖνος μερίμναις τὴν ψυχὴν ἀμαυρώσῃ. Διτταὶ τῆς κακίας

🗏🗐

6 (2 vers.)

λύπη τοῖς δάκρυσι τὴν ψυχὴν ἀνακαλεῖται τὴν ἀπεναντίας χαράν

🗏🗐

6

πικρὰν λύπην ἀπελαύνων. Λύπη ψυχῆς νόσος καὶ σαρκὸς τυγχάνει

🗏🗐

6 PG

πικρὰν λύπην ἀπελαύνει. Λύπη, ψυχῆς νόσος καὶ σαρκὸς τυγχάνει

🗏🗐

7

ὡς φορτικὴν ἐπιψηφίζει τῇ ψυχῇ τὴν ψαλμῳδίαν καὶ τὸν

🗏🗐

7 PG

ὡς φορτικὴν ἐπιψηφίζει τῇ ψυχῇ τὴν ψαλμῳδίαν, τὸν ὄκνον

🗏🗐

7 (2 vers.)

ὑποτίθενται τῆς ἀκηδίας τὴν ψυχὴν περιεχούσης, ποτὲ δὲ μελῳδεῖσθαι

🗏🗐

7

ἐρεθίζουσι τῆς αὐταρεσκίας τῇ ψυχῇ παρεμποδιζούσης. Τῆς ἀκηδίας ὁ

🗏🗐

7

θεωρίαν ὀφθαλμιῶσιν ἡμῶν αἱ ψυχαὶ καὶ ἄτονοι καθίστανται, μάλιστα

🗏🗐

8

δὲ λογισμοῖς βελτίστοις τὴν ψυχὴν προγυμνάζων ἐλλάμπεσθαι τὴν στήλην

🗏🗐

8

τὴν οἰκίαν ἐργασίαν τῆς ψυχῆς προσφέρουσιν, ὅταν αὐτὴν ταῖς

🗏🗐

8 PG

τὴν οἰκείαν ἐργασίαν τῇ ψυχῇ προσφέρουσιν, ὅταν αὐτὴν ταῖς

🗏🗐

11

χώραν ἕξουσι τοῦ τῇ ψυχῇ συνομιλεῖν οὐδ' αὖ πάλιν

🗏🗐

11

πρὸς τὸ πολεμεῖν ἡ ψυχὴ πρὶν ἢ μάθῃ ἀντιπαράττεσθαι

🗏🗐

11

γαστέρα προπυρώσαντες ἀκοπωτέρως τὴν ψυχὴν τῇ ἀσελγείᾳ βαραθρόσωσιν. Ἐν

🗏🗐

11

Ἐν τῇ ῥᾳθυμίᾳ τῆς ψυχῆς περιδράσονται ἡμῶν οἱ δαίμονες

🗏🗐

11

τοῦ πάθους πολεμοῦσι τὴν ψυχὴν.

🗏🗐

12 (2 vers.)

τὰς ὄψεις αἰσθήσεων τὴν ψυχὴν πολεμεῖται · ὁ δὲ φιλήσυχος

🗏🗐

12

ἀκοῇ μάστιγας κακῶν τῇ ψυχῇ σου καταρράξῃς. Ἔν δυσὶν

🗏🗐

12 PG

ἀκοῇ, μάστιγας κακῶν τῇ ψυχῇ σου ταράξῃς · ἐν δυσὶν

🗏🗐

13

ἐνομίσθησαν καὶ τῆς μὲν ψυχῆς τὸ συνειδὸς εἱλκοῦτο, τῆς

🗏🗐

13 PG

ἐνομίσθησαν καὶ τῆς μὲν ψυχῆς τὸ συνειδὸς ἡλκοῦτο, τῆς

🗏🗐

13 (2 vers.)

λογισμοὶ τῶν τραυμάτων τὴν ψυχὴν ἀποπλανῶντες ἐν ταῖς εὐφημίαις

🗏🗐

14

ἐξουδένωσιν ποιήσῃς τὰ τῆς ψυχῆς σου σύμφορα · φόβου καὶ

🗏🗐

14 PG

ἐξουδένωσιν ποιήσῃ τὰ τῆς ψυχῆς σου σύμφορα. Φοβοῦ καὶ

🗏🗐

14

ἀνθρωπαρέσκῳ κομίσῃ τὸν τῆς ψυχῆς ὄλεθρον. Εἰ δὲ καὶ

🗏🗐

14 PG

ἀνθρωπάρεσκον κομίσῃ τὸν τῆς ψυχῆς ὄλεθρον · εἰ δὲ καὶ

🗏🗐

15 (2 vers.)

ἀμφοτέρων πηγῶν τὸ τῆς ψυχῆς χωρίον ἀρδεύοιτο πρὸς ἀρετήν

🗏🗐

15

διὰ τῶν λογισμῶν τὴν ψυχὴν πολεμοῦσι · κἀκεῖνοι δὲ χαλεπωτέρως

🗏🗐

15

ἡσυχίᾳ φράσσε τὰς τῆς ψυχῆς σου πύλας. Θῆγε δὲ

🗏🗐

15 PG

ἡσυχίᾳ φράττε τὰς τῆς ψυχῆς σου πύλας, θίγε δὲ

🗏🗐

15 PG

διὰ τῶν λογισμῶν τῇ ψυχῇ πολεμοῦσι, κακεῖνοι χαλεπωτέρως διὰ

🗏🗐

16 (2 vers.)

δὲ ἐκείνους οὐκ ἀνακόπτων. Ψυχὴν τῶν κρειττόνων ὁ φιλοσκώπτης

🗏🗐

17

μὴ ἰὸν πικρὸν τῇ ψυχῇ σου σιφωνήσῃς · τοῦτο γὰρ

🗏🗐

17 PG

μὴ ἰὸν πικρὸν τῇ ψυχῇ σου σιφωνίσῃς. Τοῦτο γὰρ

🗏🗐

17 (2 vers.)

ἀνδριζέσθω · ἡ γὰρ τῆς ψυχῆς ἀνδρεία οὐκ ἐν τῇ

🗏🗐

17 (2 vers.)

τότε γὰρ ἁμαυροῦται τῆς ψυχῆς τὸ ὄμμα τῷ τῆς

🗏🗐

18 (2 vers.)

τότε ἐκτυπώματι πλάνης ἡ ψυχή σου συγγίνεται. Προσώπῳ θηλείας

🗏🗐

18 (2 vers.)

δαίμων, ἵνα φαρμάξῃ σὴν ψυχὴν μετ' αὐτοῦ συμμιγῆναι · μορφῆς

🗏🗐

18

ἵνα λογισμῷ ἀκολάστῳ τὴν ψυχὴν ἐκπορνεύσῃ · μὴ οὖν συγκατακάμπτου

🗏🗐

18 PG

ἵνα λογισμῷ ἀκολάστῳ τὴν ψυχὴν ἐκπορνεύσῃ. Μὴ οὖν συγκαλύπτου

🗏🗐

18 (2 vers.)

μάθῃς καρδίᾳ πονεῖν καὶ ψυχῇ συμπονεῖν. Οἱ τοῦ προσώπου

🗏🗐

20 (2 vers.)

τῶν λογισμῶν αἰχμαλωσίᾳ τὴν ψυχὴν προδώσωμεν, ἀλλὰ τῷ κέντρῳ

🗏🗐

20 (2 vers.)

φήμην καὶ οὐκ ἐπιμέλειαν ψυχῆς τοῖς εὐλαβέσι φιλιοῦνται, ἵν'

🗏🗐

20 (2 vers.)

ἐρεθίζει ἐν τῷ τὴν ψυχὴν διὰ τῶν τοιούτων τιτρωσκομένην

🗏🗐

20 (2 vers.)

Ἐμπρησμὸς καρδίας μῆνις ἀντιλογίας, ψυχαὶ δὲ ἀμνησικάκων δροσίζονται πνευματικῶς

🗏🗐

20 (2 vers.)

ἐρεύγονται · οὕτως καὶ μνησίκακοι ψυχαὶ λογισμοὺς πονηρούς. Ὥσπερ πληγὴ

🗏🗐

20 (2 vers.)

πόνον, οὕτω καὶ μνησίκακος ψυχὴ πικρότατον ἔχει τὸν ἰόν

🗏🗐

21

τυγχάνων παρεσκιασμένως ἐφίπταται τῇ ψυχῇ τῶν ἐθελοπόνων, τὴν δι'

🗏🗐

21 PG

τυγχάνων παρεσκιασμένως ἐφίσταται τῇ ψυχῇ τῶν ἐθελοπόνων τὴν δι

🗏🗐

21 (2 vers.)

πορνείας, ταπεινούτω δὲ τὴν ψυχὴν κατὰ τῆς κενοδοξίας · οὕτω

🗏🗐

22

τῇ ἀντιστρόφῳ μετανοίᾳ τὴν ψυχὴν ἀνακλάσαντες τὸν ναὸν τῆς

🗏🗐

22 PG

ὅπως τῇ ἀντιστρόφῳ μετανοίᾳ ψυχὴν ἀνακαλέσαντες, τὸν ναὸν τῆς

🗏🗐

23

βλάπτειν ταῖς φαντασίαις τὴν ψυχὴν δειλοκοποῦσιν, ἵνα τοὺς ἀσθενεῖς

🗏🗐

23 PG

βλάπτειν, ταῖς φαντασίαις τὴν ψυχὴν δειλοκοποῦσιν, ἵνα οἱ ἄνθρωποι

🗏🗐

24 (2 vers.)

φοροῦνται, ἀλλ' ἐν κάλλει ψυχῆς οἱ πόνοι χρυσοφοροῦνται. Τὸν

🗏🗐

25 (2 vers.)

λογισμοὶ τὸ ὄμμα τῆς ψυχῆς παρακεντοῦντες τυφλώττουσιν, ἵνα ταῖς

🗏🗐

26 (2 vers.)

ἐκ τοῦ σταυροῦ τὴν ψυχὴν κρεμάσασα τὸν δαίμονα τοῦ

🗏🗐

27

ἐκ διαφόρων τρόπων τὴν ψυχὴν περιτινάξαντες τῶν πατρικῶν ἀγκαλῶν

🗏🗐

27 PG

ἐκ διαφόρων τρόπων τὴν ψυχὴν περιτινάξαντες, τῶν ἀγκαλῶν σκορπίσωσι

🗏🗐

27 (2 vers.)

ἐπιστάντες ὕπνῳ ὑπερορίῳ τὴν ψυχὴν φόβῳ ῥαντίζουσι καὶ τὰς

🗏🗐

28 (2 vers.)

μεγαλύνωσι, τούτους ἀποπτύοντες τὴν ψυχὴν εὐτελίζωμεν · ὅταν δὲ πάλιν

🗏🗐

28 (2 vers.)

δὲ καὶ δειλίᾳ τὴν ψυχὴν διαρπαζόντων.

🗏🗐

29

νύκτας ὁ πόλεμος τῇ ψυχῇ ἐφίστατο · ὁ δὲ κινδυνεύων

🗏🗐

29 PG

νύκτας ὁ πόλεμος τῇ ψυχῇ ἀφίπτατο, ὁ δὲ κινδυνεύων

🗏🗐

29 (2 vers.)

τῆς εὐχῆς δοτῆρι τὴν ψυχὴν ἀποκρεμνῶν καὶ τὰς πράξεις

🗏🗐

29 (2 vers.)

πυρᾷ τῆς κρίσεως τὴν ψυχὴν περισπῶν ἐξεφόβει, ἵνα φόβῳ

🗏🗐

29 (2 vers.)

γὰρ δαιμόνων πολυτρόπως τὴν ψυχὴν ἐκφοβούντων ὁ κάμνων τὸν

🗏🗐

29

δὲ ταῖς φαντασίαις τὴν ψυχὴν περισπώντων, οὗτος τῶν πταισμάτων

🗏🗐

29 PG

δὲ ταῖς φαντασίαι; τὴν ψυχὴν περισπώντων, οὗτος τῶν πταισμάτων

🗏🗐

29 (2 vers.)

μνήμῃ τῶν ἁμαρτημάτων ἡ ψυχὴ ταπεινωθεῖσα καὶ τῷ φόβῳ

🗏🗐

29 (2 vers.)

τὰ φόβητρα, τὴν δὲ ψυχὴν καταπίπτουσαν ὑποστηρίξαι · ὑποστηρίζει γὰρ

🗏🗐

29 (2 vers.)

καθαρᾷ τῇ προσευχῇ ἡ ψυχὴ ἐγγίνεται · ὅτι τὸ μὲν

🗏🗐

29 PG

ἐπανελθεῖν εἰς τὴν τῆς ψυχῆς καθαρότητα, ἅμα δὲ καὶ

🗏🗐

29 PG

νύκτα, καὶ ἐλλαμφθῆναι τῆς ψυχῆς τὸ φέγγος.

🗏🗐

30

καὶ εἰς ἕτερα τὴν ψυχὴν ἀποπλανήσωσι. Προΐσασι γὰρ οὗτοι

🗏🗐

30 PG

καὶ εἰς ἕτερα τὴν ψυχὴν ἀποπλανήσωσιν. Προΐσασι γὰρ οὗτοι

🗏🗐

31

παραμύθιον υἱοί, οὕτω καὶ ψυχῆς πταισάσης παρηγορία πόνοι, οἵτινες

🗏🗐

31 PG

οἱ υἱοὶ, οὕτω καὶ ψυχῆς πταισάσης παρηγορία πόνοι, οἵτινες

🗏🗐

31 (2 vers.)

τῆς τοιαύτης φιλοσοφίας ἡ ψυχὴ εὑρίσκοιτο · ἐὰν γὰρ ἐφ'

🗏🗐

31 (2 vers.)

εἰς διαρπαγὴν τούτοις τὴν ψυχὴν προεκδώσωμεν. Ὥσπερ ἡ τῶν

🗏🗐

31 (2 vers.)

φωταυγέσι πράξεσιν ἁπάσῃ προσχαίρει ψυχῇ · ἥνπερ ἐὰν κατάσχωμεν, τὰ

🗏🗐

31

τῇ δόξῃ συμμίγνυνται · διὰ ψυχῆς ταπείνωσιν Δαυὶδ μετὰ πένθους

🗏🗐

31 PG

τῇ δόξῃ συμμίγνυνται. Διὰ ψυχῆς ταπείνωσιν Δαβὶδ μετὰ πένθους

🗏🗐

31 (2 vers.)

ἡμεῖς διὰ νηστείας τὴν ψυχὴν ταπεινώσωμεν.

🗏🗐

32 (2 vers.)

οἱ δαίμονες ὀφρυώσουσι τὴν ψυχήν, καὶ τὴν τραχύτητα καὶ

🗏🗐

32 (2 vers.)

τοῖς χαλεπωτέροις ψαύουσι τὴν ψυχήν. Καὶ γὰρ ἐνθρονίζουσιν αὐτὸν

🗏🗐

Vices

1 A1 (+2)

θραῦσις, σώματος παιδαγωγὸς [καὶ ψυχῆς ἀνάλωγος καὶ] πόνων πύργος

🗏🗐

1 A1 (+2)

ἀναστολή, νέκρωσις μελῶν, ἀναβίωσις ψυχῶν, ἀναστάσεως μίμημα, ἁγιασμοῦ πολίτευμα

🗏🗐

4 A1 (+2)

ἔγκλημα, ὕβρεως ὑπόμνημα καὶ ψυχῆς σκότισμα, ἠθῶν κατήφεια, φρονήσεως

🗏🗐

7 A1 (+2)

ψεύδους συνευδοκία, ἐπίγειος πλοῦτος, ψυχῆς πενία, ἀγγέλων ἀποστροφή, δαιμόνων

🗏🗐

7 A1 (+2)

δόκιμος χρυσός, ἀνέμπαικτος πλοῦτος, ψυχῆς εὐστάθεια, λογισμῶν εὐταξία, θεοῦ

🗏🗐

7 A1 (+2)

γνώσεως θεωρία, κόσμου ἐναντία, ψυχῆς εὐαισθησία, εὐτελείας δόγμα, [δόξης

🗏🗐

8

διαβόλου βέλος, πήξις σώματος, ψυχῆς ζημίωσις, συμπεποδισμένος νοῦς, ἐσκοτισμένη

🗏🗐

8

ἀνθρώπων κτῆμα παρὰ θεοῦ, ψυχῆς ἁπλότης, καρδίας διηνεκὴς χαρά

🗏🗐

8

οὐρανίον, ἀρετῶν σωρός, ἀσφάλεια ψυχῆς, γλώττης γλυκύτης, ἀκοῆς γαλήνη

🗏🗐

9 A2

λογισμῶν, φιλία δαιμόνων, περιφανὴς ψυχή, ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ πολιορκία

🗏🗐

9

ἀσκήσεως σκορπισμός, πόνων λικμητός, ψυχῆς ἔκπτωσις, φρενῶν ἔκπληξις, ἀπωλείας

🗏🗐

9

κέντρον, πλεονεξίας σύμβολον, γύμνωσις ψυχῆς, ἱππασία κακῶν, Αἰγυπτία πληγή

🗏🗐

9

τεκμήριον, ἀφροσύνης φυγαδευτήριον, φωτισμὸς ψυχῆς, νοὸς καθαρισμός, θανάτου μέριμνα

🗏🗐

Thoughts

2

λογισμοὶ νοήματα εἰς τὴν ψυχὴν αἰσθητῶν εἰσφέρουσιν πραγμάτων, ἐν

🗏🗐

2 PG

λογισμοὶ, νοήματα εἰς τὴν ψυχὴν αἰσθητῶν πραγμάτων εἰσφέρουσιν, ἐν

🗏🗐

3 (2 vers.)

ἐνταῦθα τῷ ἰατρῷ τῶν ψυχῶν, πῶς διὰ μὲν τῆς

🗏🗐

4

μετὰ τοῦ σώματος ἡ ψυχὴ εἰσδέχεται εἴδωλα, ταῦτα ἐκτὸς

🗏🗐

4 PG

μετὰ τοῦ σώματος ἡ ψυχὴ εἰσδέχεται εἴδωλα, ταῦτα ἄνευ

🗏🗐

6

Μὴ μεριμνήσητε γὰρ τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε ἢ

🗏🗐

6 PG

μεριμνήσητε γὰρ, φησὶ, τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε, ἢ

🗏🗐

10

φιλίαν καὶ συνήθειαν τὴν ψυχὴν πάλιν ἐκκαλουμένων · ἀλλὰ ταύτην

🗏🗐

10

γάγγραιναν, ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν δι' ἐγκαταλείψεως θεραπεύει · συγχωρεῖ

🗏🗐

10 PG

γάγραιναν ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν δι' ἐγκαταλείψεως θεραπεύει · συγχωρεῖ

🗏🗐

10 (2 vers.)

ἡμέραν · καὶ πάλιν ἡ ψυχὴ πρὸς τὸ ἀρχέτυπον μῖσος

🗏🗐

10 PG

καὶ συνήθειαν πάλιν τὴν ψυχὴν ἐκκαλουμένων · ἀλλὰ ταύτην τὴν

🗏🗐

11

τοῦ δαίμονος τοῦ τὴν ψυχὴν ποιοῦντος ἀναισθητεῖν, τί δεῖ

🗏🗐

11 (2 vers.)

περὶ αὐτοῦ, πῶς ἡ ψυχὴ τῆς οἰκείας ἐξίσταται καταστάσεως

🗏🗐

11

θανάτῳ, φυγαδεύεται οὗτος, τῆς ψυχῆς κατὰ μικρὸν κατανυσσομένης καὶ

🗏🗐

11 PG

θανάτοις, φυγαδεύεται οὗτος, τῆς ψυχῆς κατὰ μικρὸν κατανυσσομένης, καὶ

🗏🗐

11 PG

τοῦ δαίμονος, τοῦ τὴν ψυχὴν ἀναισθητεῖν ποιοῦντος, τί δεῖ

🗏🗐

12 (2 vers.)

δαίμονες φιλήδονον διδάσκουσι τὴν ψυχήν, μόνος δὲ ὁ τῆς

🗏🗐

12

διαφθείρει, πᾶσαν ἡδονὴν τῆς ψυχῆς περικόπτων καὶ ξηραίνων διὰ

🗏🗐

12 (2 vers.)

λογισμοὺς ὑπεξάγειν ἑαυτὴν τῇ ψυχῇ συμβουλεύοντας ἢ φεύγειν τὸν

🗏🗐

13 (2 vers.)

καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν». Εἰ δέ τις

🗏🗐

14 (2 vers.)

ὧν πάντα τὰ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ τραύματα θεραπεύειν σπουδάζει

🗏🗐

14 (2 vers.)

αὐτοῦ πάντες εἰς τὰς ψυχὰς λαμβάνουσιν εἴσοδον ποιοῦντες ὄντως

🗏🗐

16 (2 vers.)

ἐν τοῖς πειρασμοῖς τῇ ψυχῇ προσαγόμενον. Μιμεῖται δὲ καὶ

🗏🗐

18 (2 vers.)

πρὸς σέ.» Εἰ δὲ «ψυχὴ ἡ ἁμαρτάνουσα αὕτη ἀποθανεῖται

🗏🗐

21

ἐξαπατήσας κατὰ μικρὸν τὴν ψυχὴν τοῖς τῆς φιλαργυρίας αὐτὴν

🗏🗐

21 PG

ἐξαπατήσας κατὰ μικρὸν τὴν ψυχὴν, τῆς φιλαργυρίας αὐτὴν λογισμοῖς

🗏🗐

22 (2 vers.)

ἔνδυμά ἐστι γαμικὸν ἀπάθεια ψυχῆς λογικῆς κοσμικὰς ἀρνησαμένης ἐπιθυμίας

🗏🗐

23

λόγοις πνευματικοῖς παρακαλεῖν τὴν ψυχὴν τούτου καὶ τὰ τοῦ

🗏🗐

23

πρὸς αὐτήν · «Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν κύριον καὶ

🗏🗐

23

προσευχῆς ἀεὶ κάλει τὴν ψυχὴν πρὸς τὸν κύριον.

🗏🗐

28

βάραθρον λογισμῶν κατάγουσι τὴν ψυχήν. Ἔστι δὲ αὐτῶν τὰ

🗏🗐

28

ἀπάτην καὶ πλάνην τῶν ψυχῶν ταῦτα ποιοῦντας. Τὰ γὰρ

🗏🗐

28

πολλὴν γαλήνην ἔχοντα τῆς ψυχῆς καὶ χαρὰν ἀνεκλάλητον καὶ

🗏🗐

29

τῆς τοιαύτης ἀπαθείας ἐστί · ψυχὴ γὰρ πρακτικὴν σὺν θεῷ

🗏🗐

34

Ἀλλὰ καὶ οὗτος τῆς ψυχῆς ἡμῶν πάνυ συνίησι αὐτὴν

🗏🗐

36 (2 vers.)

ῥᾷον γὰρ ἀκάθαρτον καθάραι ψυχὴν ἢ καθαρθεῖσαν καὶ πάλιν

🗏🗐

38

τούτου πατὴρ τὴν ἀποθανοῦσαν ψυχὴν τὸν θάνατον τοῦ Χριστοῦ

🗏🗐

38 PG

πατὴρ τὴν ἀποθανοῦσαν ταύτης ψυχὴν, τὸν θάνατον τοῦ Χριστοῦ

🗏🗐

41 (2 vers.)

ἀτιμίας γυνὴ», ἀντὶ τοῦ ψυχὴ, «μισοῦσα δίκαια» · ἀτιμία δὲ

🗏🗐

41 (2 vers.)

μισοῦσα δίκαια» · ἀτιμία δὲ ψυχῆς κακία καὶ ἀγνωσία. Τὸ

🗏🗐

42

τὸν εὐώνυμον ὀφθαλμὸν τῆς ψυχῆς ἐκτυφλοῦσι τὸν ἐπιβάλλοντα τῇ

🗏🗐

app_1 (2 vers.)

πόλεμον ἵστανται καὶ τὰς ψυχὰς διὰ τῶν ἀκαθάρτων λογισμῶν

🗏🗐

app_2

τῶν ἀκαθάρτων λογισμῶν τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων ἐκκαλοῦνται πρὸς

🗏🗐

Eight Thoughts

1.21

Μνήμας μαρτύρων ἀριθμεῖ ψυχὴ γαστριμάργου, ἡ δὲ τοῦ

🗏🗐

1.30

οὐ ταράξει σου τὴν ψυχήν.

🗏🗐

1.34

ἕως ἂν αἰχμαλωτεύσῃ σὴν ψυχὴν, καὶ δοῦλον παραδώσει σε

🗏🗐

2.6

ἐστὶ πεφαρμακευμένον, ἔτρωσε τὴν ψυχὴν, καὶ τὸν ἰὸν ἐναπέθετο

🗏🗐

2.8

διὰ πάντων πολιορκήσωσι τὴν ψυχήν. Ταῦτα γίνεταί σοι ἄγκιστρα

🗏🗐

2.13

ἐπείγεται χειμαζομένη ναῦς, καὶ ψυχὴ σώφρονος ἐπιζητεῖ ἐρημίαν · φεύγει

🗏🗐

2.19

τὰ βέλη αὐτῆς τὴν ψυχήν σου περιλαμβάνουσι, τότε νόμιζε

🗏🗐

2.20

καὶ ἐμπρήσῃ ἅλωνα σῆς ψυχῆς · ὥσπερ γὰρ σπινθὴρ ἐν

🗏🗐

3.6

γηΐνῳ δεσμῷ προσέδησε τὴν ψυχήν.

🗏🗐

3.7

τὰ παρόντα, ἀποδίδωσι τὴν ψυχὴν, καὶ τὸν ὀφθαλμὸν οὐκ

🗏🗐

4.1

ἐξίστησιν εὐχερῶς, θηριοῖ τὴν ψυχὴν, καὶ πᾶσαν συντυχίαν ἐκκλίνειν

🗏🗐

4.2

οὐ κινήσει πύργον, καὶ ψυχὴν ἀόργητον οὐ συναρπάζει θυμός

🗏🗐

4.11

παρὰ Θεῷ, καὶ ἀόργητος ψυχὴ ναὸς γίνεται τοῦ ἁγίου

🗏🗐

4.13

Ἀλώπεκες κατοικοῦσιν ἐν μνησικάκῳ ψυχῇ, καὶ θηρία ἐμφωλεύουσιν ἐν

🗏🗐

4.16

λογισμοὺς ὀργῆς ἀπὸ σῆς ψυχῆς, καὶ θυμὸς μὴ αὐλιζέσθω

🗏🗐

5.1

λύπη δέ ἐστι κατήφεια ψυχῆς, καὶ συνίσταται ἀπὸ λογισμῶν

🗏🗐

5.23

δὲ καὶ τούτῳ λυπουμένη ψυχή.

🗏🗐

5.25

γεύσεως ἀφαιρεῖται ἴκτερος, καὶ ψυχῆς αἴσθησιν ἀφαιρεῖται λύπη. Ὁ

🗏🗐

6.1

Ἀκηδία ἐστὶν ἀτονία ψυχῆς, ἀτονία δὲ ψυχῆς οὐκ

🗏🗐

6.1

ἀτονία ψυχῆς, ἀτονία δὲ ψυχῆς οὐκ ἔχουσα τὸ κατὰ

🗏🗐

6.1

τοῦτό ἐστι πειρασμὸς γενναίᾳ ψυχῇ.

🗏🗐

6.2

καὶ πειρασμοὶ βεβαιοῦσι καρτερίαν ψυχῆς.

🗏🗐

6.4

λόγος πνευματικὸς ὑψοῖ κατάστασιν ψυχῆς.

🗏🗐

6.9

ἀκηδία οὐκ ἔκαμψεν ἐρηρεισμένην ψυχήν.

🗏🗐

6.15

λοιπὸν διεγείρει αὐτοῦ τὴν ψυχὴν, καὶ τὰς ἑαυτῆς φροντίσεις

🗏🗐

6.16

τοὺς τόνους ἐκλέλυται τῆς ψυχῆς.

🗏🗐

7.17

ἀρετῆς πόνος ἐν κενοδόξῳ ψυχῇ.

🗏🗐

7.20

Ἀκηδία ἐκλύει τόνον ψυχῆς, κενοδοξία δὲ νευροῖ νοῦν

🗏🗐

8.1

Ὑπερηφανία ἐστὶν οἴδημα ψυχῆς ἰχῶρος πεπληρωμένον · ἐὰν πεπανθῇ

🗏🗐

8.3

ὕψος μέγα ἀναβαίνει ὑπερηφάνου ψυχὴ, κακεῖθεν αὐτὸν εἰς βυθὸν

🗏🗐

8.9

καὶ φόβος Θεοῦ ἐνάρετον ψυχήν. Ὥσπερ βάρος καρποῦ καταράσσει

🗏🗐

8.9

οὕτω ὑπερηφανία ἐνάρετον καταβάλλει ψυχήν.

🗏🗐

8.10

Μὴ δῷς ὑπερηφανίᾳ σὴν ψυχὴν, καὶ οὐ μὴ ἴδῃς

🗏🗐

8.10

μὴ ἴδῃς φαντασίας φρικτάς. Ψυχὴ γὰρ ὑπερηφάνου ἐγκαταλιμπάνεται ὑπὸ

🗏🗐

8.10

ἦχος κατέκλασεν αὐτοῦ τὴν ψυχήν. Ὁ γὰρ πρὸ μικροῦ

🗏🗐

8.18

Λόγος ταπεινοῦ μάλαγμα ψυχῆς, ὁ δὲ τοῦ ὑπερηφάνου

🗏🗐

On Prayer

2

Καθαρθεῖσα ψυχὴ διὰ τῆς τῶν ἀρετῶν

🗏🗐

2 PG

Καθαρθεῖσα ψυχὴ διὰ τῆς τῶν ἀρετῶν

🗏🗐

5

μαλάξαι τὴν ἐνυπάρχουσαν τῇ ψυχῇ σου ἀγριότητα, καὶ ἐξαγορεύσας

🗏🗐

5 PG

τὴν ὑπάρχουσαν ἐν τῇ ψυχῇ σου ἀγριότητα, καὶ ἐξαγορεύσας

🗏🗐

20 (2 vers.)

ὡς δεῖ, μὴ λυπήσῃς ψυχὴν · εἰ δὲ μήγε, εἰς

🗏🗐

31

ἀγαθὸν καὶ συμφέρον τῇ ψυχῇ σου · σὺ δὲ οὐ

🗏🗐

31 PG

ἀγαθὸν, καὶ συμφέρον τῇ ψυχῇ, σὺ δὲ οὐ πάντως

🗏🗐

43 (2 vers.)

καὶ κατανύξεως καὶ ὀδύνης ψυχῆς ἐν ἐξαγορεύσει πταισμάτων μετὰ

🗏🗐

92

μήτε ὅλως καταπίπτειν τῇ ψυχῇ. Ἀλλὰ στῆθι ὁμολογῶν τὴν

🗏🗐

92 PG

μηδόλως καταπίπτειν σου τὴν ψυχὴν, ἀλλὰ στῆθι ὁμολογῶν τὴν

🗏🗐

96

ἐπήρεια δαιμόνων καθάψηται τῆς ψυχῆς · καὶ μάστιξ οὐκ ἐγγιεῖ

🗏🗐

96 PG

δαιμόνων ἐπήρεια καθάψηται τῆς ψυχῆς, καὶ μάστιξ οὐκ ἐγγιεῖ

🗏🗐

101

καὶ ἡ ἀρετὴ τῇ ψυχῇ, οὕτω καὶ τοῦ̂ νοῦ

🗏🗐

101 PG

σώματι, καὶ ἀρετὴ τῇ ψυχῇ, οὕτω καὶ τοῦ νοῦ

🗏🗐

110 (2 vers.)

τὴν σάρκα καὶ τὴν ψυχήν, κατὰ νοῦν ζῆθι.

🗏🗐

145

γάρ, φησίν, ἡ τοιαύτη ψυχὴ κατὰ κεφαλῆς ἔχειν ἐξουσίαν

🗏🗐

Exhortations to Monks

1.7

Πολυλογία ταράσσει ψυχὴν, νυσταγμὸς δὲ ἀμέτρητος παχύνει

🗏🗐

1.13

δὲ δάκρυα ἀποσμήχει τὴν ψυχὴν ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν, ὃν

🗏🗐

2.1

τέμνει τὸν ἀέρα, οὕτως ψυχὴ ὑψοῦται πτερωθεῖσα ταῖς ἀρεταῖς

🗏🗐

2.2

σβέννυσι τὸ φέγγος τῆς ψυχῆς.

🗏🗐

2.5

διορθωσάμενος καὶ ἐκκαθάρας τὴν ψυχὴν τῶν ὑλικῶν παθημάτων.

🗏🗐

2.11

θλίψις δικαιοσύνην αὔξει ἐν ψυχῇ δικαίου.

🗏🗐

2.22

οὐ κατοικήσει Χριστὸς ἐν ψυχῇ ῥερυπωμένῃ ἀπὸ ἁμαρτίας.

🗏🗐

2.23

δι' ἐπιμελοῦς φιλεργίας, οὕτως ψυχὴ ἀγριωθεῖσα ταῖς ἁμαρτίαις ἡμεροῦται

🗏🗐

Sch Ps

1.sch2

μακαριότης δὲ ψυχῆς ἀπάθεια μετὰ γνώσεως τῶν

🗏

1.sch3

καθέδρα λοιμῶν ἐστι λογικῆς ψυχῆς ἕξις χειρίστη, καθ' ἣν

🗏

1.sch6

Ἔστι δὲ φύλλα γνωρίσματα ψυχῆς ἀγαθῆς διὰ σώματος ἐκτελούμενα

🗏

2.sch4

τὸ παθητικὸν μέρος τῆς ψυχῆς ἐκκαθαίρουσα.

🗏

4.sch5

Θυσία δικαιοσύνης ἐστὶν ἀπάθεια ψυχῆς λογικῆς προσφερομένη θεῷ · ἐλπὶς

🗏

6.sch1

ἐστιν ὁρμὴ ἐπιθυμίας ἡμέρου ψυχῆς, κατ' ἐξοχὴν ἀμύνης.

🗏

7.sch6

νοητὴ λόγος πνευματικὸς χωρίζων ψυχὴν ἀπὸ σώματος ἢ κακίας

🗏

7.sch7b

αἱ τὸν θάνατον ἔχουσαι ψυχαί, σκεύη ζωῆς εἰσιν αἱ

🗏

7.sch7b

αἱ τὴν ζωὴν ἔχουσαι ψυχαί · οὔτε γὰρ καὶ Παῦλος

🗏

9.sch12c

οἱ μὲν προσάγονται τῇ ψυχῇ, οἱ δὲ τῷ σώματι

🗏

9.sch12c

Καὶ οἱ μὲν τῇ ψυχῇ προσαγόμενοι λογισμοὶ ἀκάθαρτοι λέγονται

🗏

9.sch16

σατανᾶς ἐργαζόμενος παραδίδωσι τὰς ψυχὰς εἰς κόλασιν τῷ κριτῇ

🗏

9.sch18

εἶπεν τὴν πονηρὰ κατεργασαμένην ψυχήν.

🗏

9.sch22

ἐπιθυμητὸν παράσχῃ τῇ ἐπιθυμησάσῃ ψυχῇ.

🗏

10.sch3

Σκοτόμηνά ἐστιν ἄγνοια ψυχῆς λογικῆς.

🗏

10.sch5

ἀδικίαν μισεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, ὁ μισῶν δηλονότι τὴν

🗏

10.sch5

ἀδικίαν ἀγαπᾷ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν.

🗏

16.sch2

ἐν ᾗ σκοτοῦται πιεζομένη ψυχὴ λογική.

🗏

17.sch12

Καθαριότης χειρῶν ἐστιν ἀπάθεια ψυχῆς ἐκ χάριτος, προσγινομένη θεοῦ

🗏

17.sch19

πολιτεία γὰρ ὀρθὴ ἀνίστησι ψυχήν, γνῶσις δὲ ἀληθὴς πλατύνει

🗏

17.sch23

ἐμπαθεῖς ἐμβαλεῖν δυνάμενοι τῇ ψυχῇ.

🗏

21.sch7

Οὐκ ἐγκατελείφθη γὰρ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς τὸν ᾅδην

🗏

21.sch9

σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία. Ῥομφαία τοίνυν

🗏

21.sch9

ἀπιστίαν Θεοῦ προσκαλούμενος τὴν ψυχὴν ἢ γνῶσις ψευδώνυμος ἢ

🗏

21.sch9

εἰς ἁμαρτίαν ἐφελκόμενος τὴν ψυχήν, ὅπερ συμβαίνει τοῖς τὴν

🗏

21.sch11

τῷ κυρίῳ ἐπαινεθήσεται ἡ ψυχή μου, τουτέστιν οὐκ ἐν

🗏

21.sch16

Μόνη ἡ ψυχὴ τοῦ Χριστοῦ ζῇ τῷ

🗏

24.sch3

μάχην τὴν ἐν τῇ ψυχῇ καταπεπαυκότες θυμοῦ καὶ ἐπιθυμίας

🗏

24.sch7

ἕνεκεν τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς διαπαντὸς ἔχει πρὸς κύριον

🗏

25.sch1

τοῦ παθητικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς, τουτέστι θυμοῦ καὶ ἐπιθυμίας

🗏

25.sch5

Ὁ τὴν τῆς ψυχῆς ἀπάθειαν προθύμως διαφυλάττων ταῦτα

🗏

25.sch6

Τόπος κυρίου εἰρήνη ψυχῆς · Ἐγενήθη γάρ, φησίν, ἐν

🗏

26.sch5

ὁ συντρίψας τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν κύκλον αὐτὴν πεποίηκε, σχῆμα

🗏

27.sch1

λεγούσης τό ἰδοὺ πάρειμι · ψυχῆς δὲ ἡ κακία.

🗏

27.sch2

καὶ ὑψοῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν διὰ τῶν ἀρετῶν.

🗏

27.sch5

Σάρκα νῦν ὠνόμασε τὴν ψυχὴν διὰ τὸ κεκολλῆσθαι αὐτὴν

🗏

28.sch6

κυρίου. Ἔρημος δέ ἐστι ψυχὴ λογικὴ ἐστερημένη θεοῦ.

🗏

30.sch6

θεωρούμενοι εὐρυχωρίαν παρέχουσι τῇ ψυχῇ.

🗏

30.sch8

γνώσεως · νεκρὸς δὲ ἀπὸ ψυχῆς ὁ ἐστερημένος ἀρετῶν.

🗏

30.sch9

Διὰ τῆς ψυχῆς τὴν καρδίαν λαμβάνουσιν · διὰ

🗏

30.sch13

τοῦ θεοῦ κρύπτει τὴν ψυχὴν ἀπὸ ταραχῆς ἀνθρώπων, ἀπάθειαν

🗏

30.sch14

Ψυχὴ ἀπαθὴς πόλις ἐστὶ περιοχῆς

🗏

31.sch2

οὐ παλαιοῦνται αἱ τῆς ψυχῆς δυνάμεις αἱ τῆς ψυχῆς

🗏

31.sch2

ψυχῆς δυνάμεις αἱ τῆς ψυχῆς, ἀλλ' ἀεὶ ἀνακαινοῦνται ἡμέρᾳ

🗏

31.sch4

Τὴν ἄλογον κίνησιν τῆς ψυχῆς ἵππον καὶ ἡμίονον ὀνομάζει

🗏

32.sch2

Κιθάρα ἐστὶ ψυχὴ πρακτικὴ ὑπὸ τῶν ἐντολῶν

🗏

32.sch7

Σάλος ἐστὶν ἐπαινετὸς ψυχῆς λογικῆς ἀπὸ κακίας καὶ

🗏

33.sch1

δὲ νῦν τὸ τῆς ψυχῆς λέγει κατάστημα · ἄλλως γὰρ

🗏

33.sch12

λέγει τὰς δυνάμεις τῆς ψυχῆς ἢ τὰ δόγματα τὰ

🗏

33.sch12

συνέχοντα τὴν ζωὴν τῆς ψυχῆς.

🗏

33.sch15

θάνατον τὴν κόλασιν χωρίζουσαν ψυχὴν ἀπὸ κακίας.

🗏

34.sch3

Αὐτὸ τοῦτο σωτηρία ἐστὶ ψυχῆς τὸ εἰπεῖν αὐτῇ τὸν

🗏

34.sch9

Ἄτεκνός ἐστι ψυχὴ ἡ μηδὲν γεννήσασα ἀγαθὸν

🗏

34.sch10

Οὐδὲν οὕτω ταπεινοῖ τὴν ψυχὴν ὡς νηστεία.

🗏

36.sch7

ἐστιν ὀργὴ ἐπιθυμίας ἡμέρου ψυχῆς κατ' ἐξοχὴν ἀμύνης.

🗏

36.sch11

δὲ εἰρήνης ἐστὶ ἀπάθεια ψυχῆς μετὰ γνώσεως τῶν ὄντων

🗏

36.sch14

Τὰς τῆς ψυχῆς ἡμέρας αἵτινες γίνονται ὑπὸ

🗏

36.sch19

Ὁδὸς κυρίου ψυχὴ καθαρά.

🗏

36.sch21

ὁ καταβαλλόμενος ἐν ταῖς ψυχαῖς τῶν ἀκουόντων.

🗏

36.sch22

Ὁ δανείζων λόγους καθαίροντας ψυχὴν εὐλογηθήσεται · ὁ δὲ μὴ

🗏

37.sch6

τοῦ ἐπιθυμητικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς τὸ ἐφίεσθαι τοῦ θεοῦ

🗏

38.sch1

ἡμῶν καὶ σιωπᾷ ἡ ψυχὴ ἀπ' αὐτῶν · ἐκεῖνα γὰρ

🗏

38.sch1

αὐτῶν · ἐκεῖνα γὰρ φθέγγεται ψυχὴ ἃ γινώσκει κἀκεῖνα σιωπᾷ

🗏

38.sch10

δὲ θεοῦ ἐστιν ἀπάθεια ψυχῆς μετὰ γνώσεως τῶν ὄντων

🗏

39.sch7b

Ὁλοκαυτοῦται ψυχὴ τῷ πυρὶ τῷ ἁγίῳ

🗏

41.sch2

ἐστι κλαυθμὸς ὁ τρέφων ψυχήν · Μακάριοι γὰρ οἱ κλαίοντες

🗏

41.sch6

καιρῷ λύπης ἐπᾳδόμενα τῇ ψυχῇ.

🗏

43.sch4

Κέρας ψυχῆς νοῦς καθαρός. Καὶ διὰ

🗏

43.sch15

σφοδροτέρων λογισμῶν ἐν τῇ ψυχῇ γινομένων, ὀργῆς ἢ ἀδικίας

🗏

44.sch3

Αὕτη ἡ ῥομφαία χωρίζει ψυχὴν ἀπὸ κακίας καὶ νοῦν

🗏

44.sch8

αὐτῶν γεννώμεναι κατ' ἀρετὴν ψυχαὶ θυγατέρες λέγονται βασιλέων. Πᾶσαι

🗏

44.sch8

Πᾶσαι δὲ αὗται αἱ ψυχαὶ κατὰ τὴν πίστιν καὶ

🗏

45.sch3

ἐκκλησία αὐτοῦ ἢ λογικὴ ψυχή. Ποταμοῦ δὲ ὁρμήματα λέγει

🗏

45.sch4

Ἐὰν ἀκούσῃ φωνὴν κυρίου, ψυχὴ λογικὴ σαλεύεται μεταβαίνουσα ἀπὸ

🗏

48.sch1

εὐθυμία δέ ἐστιν ἀπάθεια ψυχῆς λογικῆς.

🗏

48.sch6

Τάφος νοῦ ἀκάθαρτος ψυχή · τάφος δὲ ψυχῆς σῶμα

🗏

48.sch6

ἀκάθαρτος ψυχή · τάφος δὲ ψυχῆς σῶμα. [Τὰ δὲ λοιπὰ

🗏

49.sch11

Ἁρπάζεται ψυχὴ παντελῶς ἐκπεσοῦσα θεοῦ.

🗏

50.sch6

τὴν ἀπάθειαν σημαίνει τῆς ψυχῆς, ἥντινα διαφθείραντες οἱ δαίμονες

🗏

54.sch5

Θάνατος ὁ διαιρῶν ψυχὴν ἀπὸ κακίας.

🗏

56.sch3

ὧν κατεσθίουσιν ἡμῶν τὴν ψυχήν.

🗏

56.sch5

νῷ, ὅπερ ἐστὶν ἡ ψυχή, κιθάρα.

🗏

56.sch5b

μέσῳ κιθάραν, τουτέστι τὴν ψυχήν.]

🗏

57.sch2

Θυμοῦ μὲν ἐπικρατήσαντος ἀποθηριοῦται ψυχή · τοῦ δὲ ἐπιθυμητικοῦ ἐπικρατήσαντος

🗏

57.sch3

Πᾶσα ψυχὴ μὴ ἀκούουσα λόγον σωζόντων

🗏

57.sch4

ἐπισυμβαίνει κηρός, οὕτως κακία ψυχῇ λογικῇ.

🗏

58.sch1

Θηρεύουσι τὴν ψυχὴν διὰ τῶν πονηρῶν λογισμῶν

🗏

59.sch1

τὸ χεῖρον ῥοπή · περὶ ψυχὴν δὲ λογικὴν συμβαίνουσιν αὗται

🗏

61.sch2

Τιμὴ ψυχῆς λογικῆς ἀρετὴ καὶ γνῶσις

🗏

63.sch2

λόγος ἐστὶ δαιμονιώδης χωρίζων ψυχὴν ἀρετῆς καὶ γνώσεως θεοῦ

🗏

63.sch7

ἐπαινεῖ κύριος · διεστραμμένην δὲ ψυχὴν ἀπώσεται ἀπ' αὐτοῦ.

🗏

64.sch3b

δαίμων δὲ πονηρὸς ταράσσει ψυχήν.

🗏

64.sch3c

Ψυχὴ ἀδίκου κυμαίνεται πολλά · καρδία

🗏

65.sch1

δυνάμεις δὲ αὐτοῦ ἐπιστρέφουσι ψυχήν.

🗏

65.sch3

διάνοιαν ἀεὶ τοῦτο συμβαίνει, ψυχὰς τεταραγμένας ὑπὸ τῶν ἁλμυρῶν

🗏

67.sch5

Τόπος θεοῦ ψυχὴ καθαρά · διὸ καὶ ἐπιφέρει

🗏

67.sch12

Ἅρμα θεοῦ ψυχαὶ καθαραὶ ἐφ' ἃς ἐπιβαίνει

🗏

67.sch14

δαιμόνων ἐπισυμβαίνοντα νοήματα τῇ ψυχῇ.

🗏

68.sch1

τοὺς εἰσερχομένους εἰς τὴν ψυχήν.

🗏

68.sch7

Κάλυμμα τῆς ψυχῆς ἡ νηστεία κρύπτουσα τὰ

🗏

68.sch10

ἐν ᾧ πολλαὶ τῶν ψυχῶν ἐμπεπτώκασιν.

🗏

68.sch23

Ψυχὰς λογικὰς λέγει πόλεις τῆς

🗏

69.sch1

Οὗτοι ζητοῦσιν ἡμῶν τὴν ψυχὴν οἱ πρὸς κακίαν καὶ

🗏

70.sch3

δύναται · στόμα γὰρ τῆς ψυχῆς τὸν νοῦν ὠνόμασεν, δόξαν

🗏

70.sch9

Σκεῦος ψαλμοῦ ψυχὴ καθαρά.

🗏

72.sch15

ὁ δὲ τὴν τῆς ψυχῆς ἀπάθειαν κεκτημένος πέμπτος ἂν

🗏

74.sch1

Τῆξις δέ ἐστιν χωρισμὸς ψυχῆς ἀπὸ κακίας · πῦρ δέ

🗏

75.sch1

Τόπος θεοῦ ψυχὴ πρακτική.

🗏

76.sch2

Οὐδὲν οὕτω παρακαλεῖ ψυχὴν ὡς μνήμη θεοῦ.

🗏

76.sch3

Μνήμη θεοῦ εὐφραίνει ψυχήν · ὁ δὲ ἐπιλαθόμενος αὐτοῦ

🗏

76.sch14

τὴν καθαρὰν καὶ αἰώνιον ψυχήν, εἴπερ ἡ κακία παρὰ

🗏

77.sch7

οὖσαν τὸ πρότερον τὴν ψυχὴν Ματθαίου τοῦ τελώνου ὁ

🗏

77.sch7

διὰ τοῦ εὐαγγελίου τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων.

🗏

77.sch25

Ἁμαρτάνουσα ψυχὴ παραπικραίνει γνῶσιν, ἡ δὲ

🗏

77.sch26

Τόξον στρεβλὸν ψυχὴ διεστραμμένη, βέλη δὲ αὐτῆς

🗏

77.sch29b

Κληρονομία θεοῦ ψυχαὶ λογικαί.

🗏

78.sch4

Νοῦν μὲν δεσμεῖ ἀγνωσία, ψυχὴν δὲ κακία. Ψυχὴν δέ

🗏

78.sch4

ἀγνωσία, ψυχὴν δὲ κακία. Ψυχὴν δέ φημι θυμὸν καὶ

🗏

82.sch1

οἱ δαίμονες ἐπ' ἀπωλείᾳ ψυχῆς.

🗏

82.sch3

Ψυχὴ ἀκάθαρτος κλῆρος δαιμόνων · ψυχὴ

🗏

82.sch3

Ψυχὴ ἀκάθαρτος κλῆρος δαιμόνων · ψυχὴ δὲ καθαρὰ κλῆρος θεοῦ

🗏

85.sch2

τοῦ θεοῦ σωτηρία ἐστὶ ψυχῆς.

🗏

85.sch4

πρὸς κύριον τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ὁ διὰ πράξεως καὶ

🗏

85.sch10

Παράκλησίς ἐστιν ἀνάκτησις ψυχῆς ἀπὸ κόπων.

🗏

86.sch2

μὲν τίκτεσθαι ἐν τῇ ψυχῇ, σοφίαν δὲ γεννᾶσθαι ἐν

🗏

87.sch2

οὗτος καὶ νεκρός ἐστι — ψυχὴ γὰρ ἡ ἁμαρτάνουσα αὐτὴ

🗏

87.sch8

Γῆ ἐπιλελησμένη ἐστὶν ψυχὴ λογικὴ τῶν τοῦ ἁγίου

🗏

88.sch7

νοῦς Βορρᾶν καὶ ἑαυτὴν ψυχὴ ποιεῖ θάλασσαν · οὐχὶ οὖν

🗏

88.sch16

θεοῦ · Εἰς γὰρ κακότεχνον ψυχὴν οὐκ εἰσελεύσεται σοφία οὐδὲ

🗏

88.sch19

τοῦ Χριστοῦ αἱ λογικαὶ ψυχαί.

🗏

88.sch23

δὲ καὶ ἀγνωσία θάνατος ψυχῆς λογικῆς, ζωὴ δὲ ἀρετὴ

🗏

88.sch24

Κόλπον νῦν τὴν ψυχὴν ὀνομάζει διὰ τὸ καὶ

🗏

90.sch7

Ὁ ποὺς μὲν τὴν ψυχὴν σημαίνει · ὁ δὲ λίθος

🗏

91.sch2

γνώσεως · κιθάρα δέ ἐστι ψυχὴ πρακτικὴ ὑπὸ τῶν ἐντολῶν

🗏

91.sch6

καὶ νεότης αὐτοῦ ἀπάθεια ψυχῆς.

🗏

92.sch3

Θαυμαστὴ γίνεται ψυχὴ ἀρθεῖσα μετάρσιος καὶ χωρισθεῖσα

🗏

92.sch4

Οἶκος κυρίου ψυχὴ καθαρὰ · Ἐνοικήσω γάρ, φησίν

🗏

93.sch3

Χήραν ψυχὴν καὶ προσήλυτον νοῦν ἀποκτείνει

🗏

93.sch9b

νοῦ γνῶσις, ἔλεος δὲ ψυχῆς ἀπάθεια.

🗏

93.sch10

Παράκλησίς ἐστιν ἀνάκτησις ψυχῆς ἀπὸ πόνων.

🗏

95.sch6

Σαλεύεται ψυχὴ ἀπὸ γνώσεως θεοῦ εἰς

🗏

100.sch7

κυρίου λέγει τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἐν ᾗ πάντας ἀπέκτεινε

🗏

102.sch2

νόσους ὡς ἰατρὸς τῶν ψυχῶν.

🗏

102.sch10

Μετὰ τὸν θάνατον ἡ ψυχὴ οὐχ ὑπάρχει ἐν τῷ

🗏

104.sch7

Χαναναῖοι κατεῖχον ἡμῶν τὰς ψυχὰς, μὴ ἐῶντες ἡμᾶς καρποὺς

🗏

105.sch3

τῷ κυρίῳ ἐπαινηθήσεται ἡ ψυχή μου, τουτέστιν ἐν δικαιοσύνῃ

🗏

105.sch3

ἐν δικαιοσύνῃ ἐπαινηθήσεται ἡ ψυχή μου, καὶ ἐν σοφίᾳ

🗏

105.sch20

Πορνεύει ψυχὴ σπέρματα λαμβάνουσα παρὰ τῆς

🗏

105.sch21

Κληρονομία κυρίου ψυχαὶ λογικαί.

🗏

105.sch22

ἡμᾶς καὶ θλίβοντες τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

🗏

106.sch3

Ψυχὴ κενή ἐστιν ἡ ἀρετῶν

🗏

106.sch16

Λιμὴν μὲν ψυχῆς ἡ ἀπάθεια · λιμὴν δὲ

🗏

107.sch2

τὸ ψαλτήριον, τῆς δὲ ψυχῆς ἡ κιθάρα. Καὶ νοῦς

🗏

107.sch2

μὲν ἐγείρεται ἀποβάλλων ἄγνοιαν, ψυχὴ δὲ κακίαν · ψυχὴν δὲ

🗏

107.sch2

ἄγνοιαν, ψυχὴ δὲ κακίαν · ψυχὴν δὲ λέγω τὸ παθητικὸν

🗏

107.sch2

τὸ παθητικὸν μέρος τῆς ψυχῆς, ὅπερ ἐστὶ τὸ θυμικὸν

🗏

108.sch6

τὸν σατανᾶν · χήρα δὲ ψυχὴ ἡ μηκέτι λαμβάνουσα σπέρματα

🗏

108.sch15

λαλοῦντες πονηρὰ κατὰ τῆς ψυχῆς τοῦ σωτῆρος, οἱ δὲ

🗏

108.sch15

λαλοῦντες πονηρὰ κατὰ τῆς ψυχῆς τοῦ Χριστοῦ, ἀναιροῦντες αὐτήν

🗏

110.sch5

ποιοῦσιν · ὑπισχνοῦνται δὲ κάθαρσιν ψυχῆς λογικῆς τοῖς φυλάττουσιν αὐτάς

🗏

112.sch1

δὲ αἱ τῶν ἀνθρώπων ψυχαὶ ἐν αἷς ἔδυ ποτὲ

🗏

112.sch3

Ψυχὴν μὲν ἐγείρει ἀπὸ κακίας

🗏

112.sch4

ἐγκαταλιπόντος τοῦ θεοῦ γίνεται ψυχή, μήτηρ δὲ ἐνεργοῦντος.

🗏

113.sch1

ἐξομολογουμένη ἑρμηνεύεται, πᾶσα ἐξομολογουμένη ψυχὴ ἁγίασμά ἐστι τοῦ θεοῦ

🗏

114.sch3

ὑγίειαν, οὕτω καὶ ἡ ψυχὴ εἰς τὴν ἀνάπαυσιν αὐτῆς

🗏

114.sch3

τῇ ἀναπαύσει αὐτῆς ἡ ψυχή · Καὶ γὰρ ὁ νοσήσας

🗏

115.sch1

Πίστις ἐστὶ ψυχῆς αὐτεξουσίου λογικὴ συγκατάθεσις.

🗏

118.sch12

Τῶν ἁμαρτωλῶν αἱ ψυχαὶ τῷ ἐδάφει κολλῶνται τὰ

🗏

118.sch13

μὴ παρόντων. Νυσταγμός ἐστι ψυχῆς λογικῆς ἀμέλεια τῶν ἀρετῶν

🗏

118.sch13

τοῦ θεοῦ. Ὕπνος ἐστὶ ψυχῆς λογικῆς χωρισμὸς ἑκούσιος ἀπὸ

🗏

118.sch20

Τὰς χεῖρας ἐπαίρομεν τῆς ψυχῆς διὰ τῶν ἐντολῶν τοῦ

🗏

118.sch21

τοῖς πειρασμοῖς παρακαλεῖν τὴν ψυχὴν, προσδοκίαν ἀγαθῶν παρέχουσα.

🗏

118.sch25

δαιμόνων ἐστὶ περιπλεκόμενα τῇ ψυχῇ καὶ μὴ συγχωροῦντα αὐτῇ

🗏

118.sch29

τῇ γευστικῇ δυνάμει τῆς ψυχῆς ὑποπίπτει · Γεύσασθε γάρ, φησί

🗏

118.sch29

δέ ἐστιν ἡ ἀπάθεια ψυχῆς λογικῆς διὰ τοῦ πνευματικοῦ

🗏

118.sch31

παρὰ θεῷ εἰς ὠφέλειαν ψυχῆς.

🗏

118.sch32

Πεποίηται μὲν ἡ ψυχή, πέπλασται δὲ τὸ σῶμα

🗏

118.sch36

Παράκλησίς ἐστιν ἀνάκτησις ψυχῆς ἀπὸ πόνων.

🗏

118.sch41

λογισμοὺς πονηροὺς ἔχουσα ἡ ψυχὴ, ἀφ' ὧν οὐδὲν ἕτερον

🗏

118.sch41

θεοῦ πλατύνουσι καθαίροντες τὴν ψυχήν.

🗏

118.sch48

Ζητήσεις πῶς ἡ ψυχὴ τοῦ Δαυὶδ διαπαντὸς ἐν

🗏

118.sch54

ἀδικοῦσιν αὐτόν; Ἢ τὴν ψυχὴν αὐτοῖς οὐ βούλεται παραδίδοσθαι

🗏

118.sch69

σωτηρία · Εἰς γὰρ κακότεχνον ψυχὴν οὐκ εἰσελεύσεται σοφία.

🗏

118.sch79

Εὐθυμία τοίνυν ἐστὶν ἀπάθεια ψυχῆς ἀπὸ τῶν ἐντολῶν τοῦ

🗏

118.sch82

Πρῶτον μὲν τὴν πλανηθεῖσαν ψυχὴν ὡς δικαιοσύνη ἐπιστρέφει ὁ

🗏

118.sch82

σοφία, εἴπερ πλάνη ἐστὶ ψυχῆς κακία καὶ ἀγνωσία.

🗏

119.sch4

οἱ λογισμοὶ διαστρέφουσι τὴν ψυχήν. Διὸ καλῶς λέγει ἐν

🗏

123.sch2

πειρασμοὺς τοὺς καταποντίζοντας τὴν ψυχήν · οἱ δὲ αὐτοὶ πειρασμοὶ

🗏

126.sch2

ὅσον οἶκός ἐστιν ἡ ψυχή, ὡς οἰκοδεσπότην ἔχει ἐν

🗏

126.sch3e

ἡ γνῶσις τρέφει τὴν ψυχὴν τοὺς τῆς πρακτικῆς αὐτὴν

🗏

131.sch5

τὴν λογικὴν καὶ ἁγίαν ψυχὴν τὴν μετὰ τοῦ θεοῦ

🗏

134.sch4

ἐστιν διδασκαλία πνευματικὴ λογικὰς ψυχὰς ἀπὸ κακίας ἐπ' ἀρετὴν

🗏

134.sch5

λεγόμενοι ἄνεμοι τοὺς τῆς ψυχῆς στάχυς ἐκ τῶν καλύκων

🗏

135.sch3

γῆν λέγει τὰς λογικὰς ψυχὰς καὶ ὕδωρ τὴν γνῶσιν

🗏

136.sch1

Ὅσαι ψυχαὶ κάθηνται ἐν κακίᾳ καὶ

🗏

136.sch4

ἀρχῆς καταβεβλημένον ἐν τῇ ψυχῇ, ἵνα παντάπασιν ὁ νοῦς

🗏

136.sch5

φαῦλα νοήματα διαφθείρουσι τῆς ψυχῆς, οὗτοι τὰ νήπια τῆς

🗏

138.sch1

ἐστὶν ἕξις ἀρίστη λογικῆς ψυχῆς καθ' ἣν δυσκίνητος γίνεται

🗏

138.sch6

Ὀστοῦν τὴν ψυχὴν ὠνόμασε νῦν ἣν ἐποίησεν

🗏

138.sch7

Ἀκατέργαστός ἐστι ψυχὴ ἡ μήπω δι' ἀρετῆς

🗏

138.sch10

Χριστός · διὸ ἔγερσίς ἐστι ψυχῆς ἡ ἀπὸ κακίας ἐπ

🗏

138.sch11

Αἱ λογικαὶ ψυχαὶ πόλεις εἰσὶ τοῦ θεοῦ

🗏

138.sch13

τοῦ πυρὸς δοκιμάζει τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων.

🗏

140.sch4

Τὰς δυνάμεις τῆς ψυχῆς ὀστᾶ τῆς ψυχῆς ὀνομάζει

🗏

140.sch4

τῆς ψυχῆς ὀστᾶ τῆς ψυχῆς ὀνομάζει, ἅπερ διασκορπίζεται κακίας

🗏

141.sch5

ἔκβαλλε ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου, εἰ μὴ τῶν

🗏

142.sch4

Γῆ ἄνυδρός ἐστι ψυχὴ καθαρὰ πνευματικὴν γνῶσιν ἐπιζητοῦσα

🗏

143.sch1

λογιστικοῦ μέρους γίνονται τῆς ψυχῆς κινουμένης τῆς μνήμης, οἱ

🗏

143.sch2

ἐστὶν ἕξις χειρίστη λογικῆς ψυχῆς, καθ' ἣν τὰς φθαρτὰς

🗏

143.sch3

ἐναποκείμενον καπνὸν ταῖς λογικαῖς ψυχαῖς ἐξελαύνουσα.

🗏

143.sch5

τοῦ παθητικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς ἐγγινόμενος καὶ κατέχων τὸν

🗏

143.sch8

Μακαριότης δικαίων ἐστὶν ἀπάθεια ψυχῆς μετὰ γνώσεως θεοῦ.

🗏

144.sch6

Ὡς ἰατρὸς τῶν ψυχῶν ὁ Χριστὸς ἐν εὐκαιρίᾳ

🗏

144.sch7

ἁμαρτωλοῦ ἐστι χωρισμὸς λογικῆς ψυχῆς ἀπὸ τῆς ἐπισυμβάσης αὐτῇ

🗏

144.sch8

Πλὰξ τοίνυν σαρκίνη ἐστὶν ψυχὴ λογικὴ εὐκόλως ὑποδεχομένη τὸν

🗏

145.sch2

ταῦτα; Ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν οὔτε τὰ πράγματα διαφθείρει

🗏

147.sch1

ἡ μὲν Ἱερουσαλὴμ τὴν ψυχὴν σημαίνει, ἡ δὲ Σιὼν

🗏

147.sch2

εἶναι τὴν ἀπάθειαν τῆς ψυχῆς.

🗏

149.sch2

νοητὴ λόγος πνευματικὸς ἐκκόπτων ψυχὴν ἀπὸ κακίας καὶ ἀγνωσίας

🗏

149.sch3

Δεσμός ἐστι νοητὸς ἀπάθεια ψυχῆς λογικῆς. Δεσμός ἐστι νοητὸς

🗏

150.sch3

Κιθάρα ἐστὶ ψυχὴ πρακτικὴ ὑπὸ τῶν ἐντολῶν

🗏

150.sch5

Χορὸς ἐστι συμφωνία ψυχῶν λογικῶν τὸ αὐτὸ λεγουσῶν

🗏

150.sch7

πρακτικῶν καὶ θεωρητικῶν συνεστῶσα ψυχῶν.

🗏

150.sch8

Κύμβαλόν ἐστιν εὔηχον ψυχὴ πρακτικὴ τῷ πόθῳ προσηλουμένη

🗏

Comm par et Prov

2

γραφαῖς τὸ ἐπιθυμητικὸν τῆς ψυχῆς λέγεται.

🗏

14

Φίλος ὡς πρὸς τὴν ψυχὴν πολλάκις τὸ σῶμα ἐκλήθη

🗏

Sch Iob

7.128

τῷ σώματί μου ἡ ψυχή μου. »

🗏

9.31

ψυχαὶ δικαίων ἐν χειρὶ θεοῦ

🗏

Sch Prov

3

παθητικὸν ἢ ἄλογον τῆς ψυχῆς μέρος θεωρουμένη.

🗏

11

κριτοῦ ταῖς ἀκαθάρτοις προσαγομένη ψυχαῖς ἐπ' ἀπωλείᾳ τῶν κακῶς

🗏

12

νῦν ὀνομάζει τὴν ἐξελθοῦσαν ψυχὴν ἀπὸ κακίας καὶ ἀγνωσίας

🗏

12

γεγονυῖα. Τὴν αὐτὴν δὲ ψυχὴν καὶ πλατεῖαν λέγει · «πλάτυνον

🗏

12

μὲν τῆς οὕτως ἐξερχομένης ψυχῆς ὑμνεῖται ἡ σοφία · ἐν

🗏

12

Ἱερουσαλήμ», τουτέστιν τῆς τοιᾶσδε ψυχῆς τὰ καταπεπτωκότα δηλονότι ἐκ

🗏

14

ἠθικὴ τὴν κακῶς οἰκοδομηθεῖσαν ψυχὴν καταστρέφουσα.

🗏

19

φωνὴν τὴν ἀπάθειαν τῆς ψυχῆς ὀνομάζει · αὕτη γὰρ πέφυκεν

🗏

29

Ὅταν αἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς ἐπιμελείας τύχωσιν, τὸ τηνικαῦτα

🗏

29

ἡ μνημονευτικὴ δύναμις τῆς ψυχῆς πάντως ἐρεῖ τὸ «ἐμνήσθην

🗏

32

εἰς γὰρ κακότεχνον, φησίν, ψυχὴν σοφία οὐκ εἰσελεύσεται.»

🗏

34

Τράχηλον τὴν ψυχὴν εἶπεν τὴν βαστάσασαν τὸν

🗏

38

Ἄγνοια κυρίου ἐν ψυχαῖς ἀσεβῶν · γνῶσις δὲ θεοῦ

🗏

38

γνῶσις δὲ θεοῦ ἐν ψυχαῖς δικαίων.

🗏

65

δὲ καὶ γνῶσις ἐλευθεροῖ ψυχὴν λογικήν, ἡ χάρις καὶ

🗏

68

ὀνομάζει τοὺς συνέχοντας τὴν ψυχὴν καὶ μὴ λανθάνοντας τὸν

🗏

69

ἀλήθειαν παραδίδωσι τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν τοῖς ἐχθροῖς τοῖς εἰωθόσι

🗏

70

Ὕπνος μέν ἐστι ψυχῆς ἡ κατ' ἐνέργειαν ἁμαρτία

🗏

70

τὸ πρῶτον ἐν τῇ ψυχῇ συνιστάμενον ἀκάθαρτον νόημα. Διὸ

🗏

72

ἀνόητοι πρὸς τὴν τῆς ψυχῆς ὑγείαν προσφέρονται. Καὶ φαίνεται

🗏

72

γλύκασμα δὲ αὐτῶν ἴασις ψυχῆς» · καὶ ὁ Δαυίδ · «ὡς

🗏

74

οὗτος μόνῃ πέφυκεν ἐπισυμβαίνειν ψυχῇ λογικῇ · σημαίνει γὰρ ἐνταῦθα

🗏

77

οὗ στερισκομένη λέγεται ἀποθνῄσκειν ψυχὴ λογική · «ψυχὴ γάρ, φησίν

🗏

77

λέγεται ἀποθνῄσκειν ψυχὴ λογική · «ψυχὴ γάρ, φησίν, ἡ ἁμαρτάνουσα

🗏

78

βέλη πεπυρωμένα τιτρώσκοντα τὴν ψυχὴν καὶ θάνατον ἐργαζόμενα.

🗏

82

ἐνέργειαν ἁμαρτίας τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἀπολλύων.

🗏

91

ἀκάθαρτον κατάστασιν ὠνόμασε τῆς ψυχῆς, καθ' ἣν ἀναπτομένη τὴν

🗏

93

λογισμῶν αὐτὴν ἐξαπατᾶν τὴν ψυχήν. Φίλημα δὲ δαιμονιῶδές ἐστιν

🗏

93

πρὸς αἰσχρὰν ἐργασίαν τὴν ψυχὴν ἐκκαλούμενον.

🗏

94

ζητεῖ τὸ πρόσωπον τῆς ψυχῆς ἡμῶν καταισχῦναι διὰ τῶν

🗏

113

καὶ ἡ αἰσχύνη πάθη ψυχῆς ἐστι φυσικά, πῶς διδακτά

🗏

119

ὀνομάζει τὴν κακὴν τῆς ψυχῆς πολιτείαν, ἥτις καὶ πλάνης

🗏

127

Ἐνταῦθα τὴν ψυχὴν ἄντικρυς προσεῖπεν σῶμα. Καὶ

🗏

127

τοῖς εὐαγγελίοις σῶμα τὴν ψυχὴν ὀνομάζει, «ὁ λύχνος, λέγων

🗏

127

καὶ ἐπιθυμητικὸν μέρος τῆς ψυχῆς, ὅπερ τινὲς μὲν ἄλογον

🗏

155

διὰ τὴν ἀκαθαρσίαν τῆς ψυχῆς αὐτοῦ. Ὅτι δὲ πλοῦτος

🗏

155

αὐτοῦ. Ὅτι δὲ πλοῦτος ψυχῆς ἡ γνῶσίς ἐστιν ἡ

🗏

176

ὁ δὲ θάνατος χωρίζει ψυχὴν ἀπὸ τῆς ὄντως ζωῆς

🗏

186

Ἐνταῦθα λέγει τὴν ψυχὴν εἶναι θανάτου καὶ ζωῆς

🗏

192

ἐμπαθεῖς λογισμοὶ ἐρεθίζουσι τὴν ψυχὴν πρὸς κακίαν.

🗏

196

Τὴν ἀκάθαρτον ψυχὴν ἑταίραν ὠνόμασεν καὶ ταύτης

🗏

200

τὴν δὲ προσθήκην τῆς ψυχῆς ἀφανισμὸν τῶν φυσικῶν περὶ

🗏

200

ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ» ἀπολέσῃ καὶ «ζημιωθῇ

🗏

203

βιοὺς κρύπτει ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ τὰς χεῖρας ἀδίκως

🗏

205

εἰσὶ κακαὶ ἐν τῇ ψυχῇ γεννώμεναι τοῦ μὴ τετηρηκότος

🗏

207

ἁμαρτάνει εἰς τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν.

🗏

216

ἀνοίγομεν τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς · διὰ δὲ τῆς σοφίας

🗏

230

Στόμα καὶ γλῶσσαν ψυχὴν καὶ νοῦν · ψυχὴν δέ

🗏

230

γλῶσσαν ψυχὴν καὶ νοῦν · ψυχὴν δέ φασιν θυμὸν καὶ

🗏

230

παθητικὸν μέρος ὀνομάζουσι τῆς ψυχῆς.

🗏

236

ἡ γῆ, τουτέστιν ἡ ψυχή. Ἀκάνθας δὲ καὶ τριβόλους

🗏

239

καὶ ἀφαιρεῖται τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἀπὸ τῶν κτησαμένων αὐτὴν

🗏

240

ὃν δεῖ ἀποδιώκειν τῆς ψυχῆς. Ἐὰν γὰρ καθίσῃ ἐν

🗏

240

καὶ ὁ ἀπόστολος τὴν ψυχὴν ἀποδείκνυσι, δι' ὧν κατηγοροῦντας

🗏

241

Ὁ διατηρῶν τὰς ψυχὰς ἡμῶν κύριος αὐτὸς καὶ

🗏

245

ἐπὶ ταπεινώσει τῶν ἡμετέρων ψυχῶν.

🗏

248

ὑπὸ τὰς πλευρὰς τῆς ψυχῆς, τουτέστιν τὴν ἀρετήν. Αὕτη

🗏

256

καὶ ἄτεκνός ἐστιν ἡ ψυχὴ ἡ μὴ ἔχουσα ταῦτα

🗏

258

τινος τῶν γερόντων τὴν ψυχὴν εἰπόντος μητέρα τοῦ νοῦ

🗏

258

φῶς προάγει τὸν νοῦν. Ψυχὴν δὲ ἔλεγεν τὸ παθητικὸν

🗏

258

τὸ παθητικὸν μέρος τῆς ψυχῆς, ὅπερ διαιρεῖται εἰς θυμὸν

🗏

265

Ὄρθρος ψυχῆς ἐστιν ἐπίγνωσις ἁμαρτίας.

🗏

272

γὰρ ὁ ἐπιχαίρων ἀπολλυμένῃ ψυχῇ ὅμοιός ἐστι τῷ διαβόλῳ

🗏

273

γάρ ἐστι γεννήματα τῆς ψυχῆς–διὰ τὸ μὴ φοβεῖσθαι

🗏

291

ἀγρὸς τοῦ συνεστῶτος ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος ἀνθρώπου ἐστίν

🗏

292

οἶκος» · «εἰς δὲ κακότεχνον ψυχὴν οὐκ εἰσελεύσεται σοφία.»

🗏

293

Φραγμός ἐστιν ἀπάθεια ψυχῆς λογικῆς ἐκ τῶν πρακτικῶν

🗏

306

σαρδίῳ, οὕτω γνῶσις θεοῦ ψυχῇ καθαρᾷ.

🗏

308

γνῶσις ἁγίων διαλύει κόπον ψυχῆς.

🗏

309

Νῦν τὴν θυμώδη ψυχὴν ὠνόμασεν μαλακήν, ἥτις συντρίβει

🗏

315

πρόσωπον ἀναιδὲς ἐρεθίζοντα τὴν ψυχήν. Πανταχοῦ δὲ ὁ Σολομὼν

🗏

317

γραφὴ κατά τε τῆς ψυχῆς καὶ τῶν νοημάτων αὐτῆς

🗏

317

εἰπεῖν, ἔστι ταῦτα · νοῦν, ψυχήν, καρδίαν, ἄνθρωπον, ἄνδρα, γυναῖκα

🗏

317

πλείονά ἐστιν ὀνόματα τῆς ψυχῆς, ἃ οὐ δυνατὸν νῦν

🗏

323

ἐνταῦθα ὅτι τὰς παχυνθείσας ψυχὰς ἀπὸ τῆς κακίας σάρκας

🗏

331

Ψυχὴ καθαρὰ κατατρυφᾷ γνώσεως · ψυχὴ

🗏

331

Ψυχὴ καθαρὰ κατατρυφᾷ γνώσεως · ψυχὴ δὲ ἀκάθαρτος καὶ τὴν

🗏

341

ἁρμόζουσα τῇ ἀλογωτέρᾳ τῶν ψυχῶν καταστάσει. Ἔθος δὲ τῇ

🗏

341

ὁ Δαυὶδ αἴρει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ «εἰς τὰ ὄρη

🗏

341

ἀρετάς, ἀφ' ὧν ἐνδύεται ψυχὴ σπλάγχνα οἰκτιρμοῦ, χρηστότητα, μακροθυμίαν

🗏

341

Δαυὶδ λέγει τὰς λογικὰς ψυχάς, ἐντεῦθεν ἔστι μαθεῖν · «καὶ

🗏

344

θεὸν ἀτιμάζει». Ἀσωτία γὰρ ψυχῆς ἐστι λογισμοὶ ἐμπαθεῖς διὰ

🗏

362

Οὗτος ἐκζητεῖ ψυχὴν δικαίου ὁ τὰ αὐτῇ

🗏

367

Νῦν τὴν κακίαν ὕβριν ψυχῆς λογικῆς ὀνομάζει.

🗏

369

ὅρκος τίθησι θεὸν ἐν ψυχῇ, οὕτω καὶ ὁ νόμος

🗏

369

νόμος εἰσάγει θεὸν εἰς ψυχήν · καὶ ὃν τρόπον πάλιν

🗏

369

ἡ ἐπιορκία θεὸν ἐκ ψυχῆς, οὕτω καὶ παρανομία ἐκβάλλει

🗏

371

ἐστὶν ἕξις ἀρίστη λογικῆς ψυχῆς, καθ' ἣν τῶν ἀντικειμένων

🗏

373

Μηρύεται ἔρια καὶ λίνον ψυχὴ τοὺς περὶ ἐμψύχων καὶ

🗏

373

μηρύεται ἔρια καὶ λίνον ψυχὴ τὴν περὶ σωμάτων καὶ

🗏

374

Τὴν ἐκ νυκτὸς ἀνισταμένην ψυχὴν ἐγρηγορυῖαν εὑρίσκει ὁ τῆς

🗏

378

οἱ λόγοι ἐνδύματά εἰσι ψυχῆς λογικῆς ἐκ βύσσου καὶ

🗏

379

θεωρίαν, ἣν ἡ καθαρὰ ψυχὴ θεωρήσασα καὶ ἄλλοις μετέδωκεν

🗏

379

τὸ παθητικὸν μέρος τῆς ψυχῆς περισφίγγοντα.

🗏

380

εὑρίσκει», καλῶς τῆς καθαρᾶς ψυχῆς στεγναὶ αἱ διατριβαὶ λέγονται

🗏

382

ἡ τυχοῦσα τῆς σοφίας ψυχὴ αἰνεῖ τὸν φόβον κυρίου

🗏

Sch Eccl

1

Ἐκκλησία ἐστὶν ψυχῶν καθαρῶν γνῶσις ἀληθὴς αἰώνων

🗏

1

τῶν ἠθικῶν θεωρημάτων καθαίρων ψυχὰς καὶ προσάγων αὐτὰς τῇ

🗏

5

σοφία» · «εἰς κακότεχνον οὖν ψυχὴν οὐκ εἰσελεύσεται σοφία.» Οὐκ

🗏

8

Οὐ λόγῳ αἰτεῖ γνῶσιν ψυχή, ἀλλὰ τῇ καθαρότητι · «οὐ

🗏

8

τοίνυν ἐστὶ νοητὴ ἀπάθεια ψυχῆς λογικῆς ἁγίαν γνῶσιν ἐπισπωμένη

🗏

8

γνῶσιν, τὴν πεφυκυῖαν ἐπισυμβαίνειν ψυχῇ συνδεδεμένῃ αἵματι καὶ σαρκί

🗏

10

Πνεῦμα τὴν ψυχὴν ὀνομάζει · ἡ γὰρ προαίρεσίς

🗏

15

ὁ θεὸς τῆς ἐμπαθοῦς ψυχῆς ἔδωκεν αὐτῇ αἰσθήσεις καὶ

🗏

21

τὸ μίαν αὐτοὺς ἔχειν ψυχὴν οὐ τῷ ἀριθμῷ, ἀλλὰ

🗏

22

Ὅτι καὶ ἡ ἄλογος ψυχὴ λέγεται πνεῦμα.

🗏

28

κακίας στερίσκων τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἀπὸ γνώσεως θεοῦ. Πατέρα

🗏

35

λέγων τὸν καθευδούσαις ταῖς ψυχαῖς ἐφιστάμενον μετὰ πλήθους πειρασμῶν

🗏

35

δαίμονα καὶ ἐκταράσσοντα τὴν ψυχήν, περὶ οὗ καὶ Ἰώβ

🗏

35

παραγινόμενον λόγων καὶ τὴν ψυχὴν ἀπατῶντα · καὶ τοῦτό ἐστι

🗏

35

ὕπνος γάρ ἐστι λογικῆς ψυχῆς ἄγνοια καὶ κακία · ὅθεν

🗏

36

δώρων τὰ μὲν ἀπὸ ψυχῆς προσφέρεται τῷ θεῷ, τὰ

🗏

36

σώματος. Καὶ ἀπὸ μὲν ψυχῆς προσφέρομεν αὐτῷ πίστιν ὀρθὴν

🗏

36

ἐπὶ δὲ τῶν τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος δώρων

🗏

45

πραγμάτων χωρίζουσα τὴν κεκαθαρμένην ψυχήν.

🗏

50

ἀκολουθοῦντα τοῖς θελήμασι τῆς ψυχῆς · ἢ ἀγαθὸν γνῶσις θεοῦ

🗏

51

ἀλλ' ὁ πορευόμενος τῇ ψυχῇ.

🗏

54

τῷ Χριστῷ διαλύειν πέφυκε ψυχὴν ἀπὸ κακίας καὶ ἀγνωσίας

🗏

54

τούτῳ τῷ θανάτῳ συνάπτει ψυχὴν κακίᾳ καὶ ἀγνωσίᾳ · διὸ

🗏

56

παραιτούμενος μήτε γέλωτας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ διαφθείροντας δίκην πυρὸς

🗏

58

κόλπον ἄντικρυς ἐνταῦθα τὴν ψυχὴν ὀνομάζει · οὐ γὰρ ἄν

🗏

63

ἀσεβής, μήποτε ἀσεβήσασα ἡ ψυχή σου ἀποθάνῃ ἐν ἀγνωσίᾳ

🗏

Sch Lu

1

ἀταξίαν · ὁ δὲ τῶν ψυχῶν ἰατρὸς καταλλήλως προστάσσει, καὶ

🗏

4

καὶ φιλόδοξον πάθος τῆς ψυχῆς οὐκ ἀποβαλόντες, ποθοῦσι μετὰ

🗏

4

συμπληρουμένων ἐξ οἰκητόρων, ἤτοι ψυχῶν ἱερῶν καὶ πνευμάτων δικαίων

🗏

4

καὶ τῶν ἀλόγων τῆς ψυχῆς παθῶν, καὶ τῶν ὁμοφύλων

🗏

5

ἐπειδὴ γὰρ ἐθεῶντο τὰς ψυχὰς ὁσημέραι ἀφισταμένας τῆς πολλῆς

🗏

5

ἔνθα αἱ σωμάτων ἀπολυθεῖσαι ψυχαὶ κατέχονται · ἵνα κἀκείνων αὐτῶν

🗏

6

τῶν ἠλιθίων καὶ σκληροτάτων ψυχῶν · ἡ ῥῆξις δὲ τοῦ

🗏

Apophthegmata

1 PG

πῶς εἰσιν ἐκεῖ αἱ ψυχαὶ, ἐν ποίᾳ δεινοτάτῃ σιωπῇ

🗏🗐

4 PG

ἔσται πλημμέλεια ἐν τῇ ψυχῇ σου.

🗏🗐

Toward an Imitation of the Song of Songs

3

ποιμὴν ὁ καλὸς ἐκθρέψαι ψυχήν μου μετὰ ἀγέλης αὐτοῦ

🗏🗐

Counsel

6

Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς οἰκοδομὴν ψυχῆς ἐν τῷ ἡγεμονικῷ προθεμελιουμένη

🗏🗐

Disc.

8

τῷ ὑγιαίνοντι, οὕτως τῇ ψυχῇ κατὰ φύσιν ἐστὶ τὸ

🗏

24

Ποῦ οὖν κατεπόθη ἡ ψυχὴ τοῦ Χριστοῦ εἰς τὴν

🗏

24

τριάδα καὶ πῶς ἐνδέχεται ψυχήν ποτε χωρὶς ἑνώσεως καθ

🗏

49

τὸ πάθος ἐν τῇ ψυχῇ, ἐξ οὗ γεννᾶται ὁ

🗏

49

ἐν τῷ νῷ τῆς ψυχῆς καὶ τὸ πάθος τὸ

🗏

49

πολύτροπα γίνεται ἐν τῇ ψυχῇ, ἅτινα χειμῶνος λόγον ἐπέχουσιν

🗏

49

Χριστὸς ὁ λόγος τῇ ψυχῇ, τῶν εἰδώλων αὐτὴν ἀπαλλάσσων

🗏

57

καὶ τῆς ἐχθρᾶς τῇ ψυχῇ, τουτέστι τῆς σαρκός · οὗτοι

🗏

57

μὲν πρᾴως παραβάλλουσι τῇ ψυχῇ καὶ πολὺ πιθανῶς καὶ

🗏

58

τοῦ ἔξω ἀνθρώπου ἡ ψυχὴ διὰ τοῦ σώματος ἐνεργοῦσα

🗏

76

τρίτος ὡς ἱκανῷ ὄντι ψυχῶν ἐπιμελεῖσθαι · ὁ δὲ ἐπὶ

🗏

93

τρεῖς δυνάμεις ἔχει ἡ ψυχή, θυμικόν, ἐπιθυμητικόν, λογιστικόν, ἐν

🗏

108

Ἡ δὲ κατάστασις τῆς ψυχῆς ἐκ τῶν ἀρετῶν · ἐπικρατούσης

🗏

113 (2 vers.)

Ψυχὴ ψυχῇ ὁμοούσιον καὶ σῶμα

🗏

119

αὗται δὲ ἐν λογικῇ ψυχῇ πεφύκασι γίνεσθαι, ἅμα δὲ

🗏

120

ἔτι ἀκαθάρτων οὐσῶν τῶν ψυχῶν, ἀπολύεσθαι τῶν σωμάτων ἐν

🗏

121

ὁ δέ γε καθαρὰν ψυχὴν τῇ γνώσει ἀρνὸν προσφέρει

🗏

130

ἔδωκεν ὁ θεὸς τῇ ψυχῇ πρὸς τὸ σῶμα · καὶ

🗏

143

σώματι καὶ τὰ τῆς ψυχῆς τῇ ψυχῇ.

🗏

143

τὰ τῆς ψυχῆς τῇ ψυχῇ.

🗏

148

Ψυχῆς ὁλοκληρία ἐστὶν ἡ κατάστασις

🗏

191

Ἀρχὴ γνώσεως ἀληθοῦς ψυχῇ ἐνθουσιασμὸς πνεύματος ἁγίου.

🗏

197

ἥτις τελείως πληροφορεῖ τὴν ψυχὴν ἐν πάσαις ταῖς θλίψεσιν

🗏

203

ἀταξίαν · ὁ δὲ τῶν ψυχῶν ἰατρὸς καταλλήλως προστάσσει, καὶ

🗏

Def

1

Ἀρετή ἐστιν ἕξις ἀρίστη ψυχῆς λογικῆς, καθ' ἣν δυσκίνητος

🗏

3

Ἀπάθειά ἐστι κατάστασις ψυχῆς λογικῆς ἐκ πραότητος καὶ

🗏

Instr

4 barb gr 51

καὶ λόγος μνησικακοῦντος ἐν ψυχῇ αὐτοῦ:-

🗏🗐

15 barb gr 51

εὐφρανθήσονται δίκαιοι · ἀδίκων δὲ ψυχαὶ πενθήσουσιν ἑαυτούς:-

🗏🗐

Prak

36

Οἱ μὲν τῶν ψυχικῶν προεστῶτες παθῶν ἄχρι θανάτου

🗏🗐

Gn.

31

τοὺς μὲν γὰρ οἱ ψυχικοί, τοὺς δὲ ἐπὶ πλεῖστον

🗏🗐

KG

5.11 PG

ἀγγελικῆς καταστάσεως καὶ ἀρχαγγελικῆς, ψυχικὴ κατάστασις γίνεται · ἐκ δὲ

🗏🗐

5.11 PG

γίνεται · ἐκ δὲ τῆς ψυχικῆς, δαιμονιώδης καὶ ἀνθρωπίνη · ἐκ

🗏🗐

Hypotyposis

9 PG

τὴν ἄπαυστον ὀδύνην, τὸ ψυχικὸν καὶ ἀπέραντον δάκρυον. Ἀλλὰ

🗏🗐

Eul

22 (2 vers.)

αὐτῶν πόνους οὔτε μὴν ψυχικὰ πρὶν ἢ τῇ καρδίᾳ

🗏🗐

22 (2 vers.)

ἡ ἐγκράτεια, τὰ δὲ ψυχικὰ ἐκ τῶν ψυχικῶν τὴν

🗏🗐

22 (2 vers.)

δὲ ψυχικὰ ἐκ τῶν ψυχικῶν τὴν κύησιν ἔχει καθ'

🗏🗐

On Prayer

132 (2 vers.)

σωματικαὶ ἀρεταὶ πρὸς τὰς ψυχικάς, καὶ αἱ ψυχικαὶ πρὸς

🗏🗐

132 (2 vers.)

τὰς ψυχικάς, καὶ αἱ ψυχικαὶ πρὸς τὰς πνευματικάς, καὶ

🗏🗐

Sch Eccl

27

τοῦ πνεύματος ὡς θέλημα ψυχικὸν ἐμπαθὲς εἶναί μοι δοκεῖ

🗏

Apophthegmata

1 PG

τὴν ἄπαυστον ὀδύνην, τὸ ψυχικὸν καὶ ἀπέραντον δάκρυον. Ἀλλὰ

🗏🗐

Disc.

54

ἔχοντι καὶ τὰ ὅμοια · ψυχικαὶ δέ εἰσι πραότης, ἀγάπη

🗏

172

ὁ πρὸς θάνατον ἁμαρτάνων · ψυχικός ἐστιν ὁ τῶν κατ

🗏

Thoughts

6 (2 vers.)

τὸν ἅγιον Παῦλον «ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι» τὸν τῆς

🗏🗐

Sch Ps

147.sch5

ἡ ὁμίχλη καὶ τὸ ψῦχος κατὰ στέρησιν τοῦ ἡλίου

🗏

Sch Prov

308

Ὥσπερ χιὼν ψύχει καύσωνα, οὕτως γνῶσις ἁγίων

🗏

KG

6.25

βαρύτατον αὐτοὺς ὕπνον καθέλκουσι · ψυχρὰ γὰρ πάντα τὰ τῶν

🗏🗐

Ep fid

38 Grib (+2)

σκληρῶν, ἢ θερμῶν καὶ ψυχρῶν. Οὐδὲ τὸν νοῦν ἐπιβάλλειν

🗏🗐

Sent alph II

17 (2 vers.)

Ῥήτωρ ἐν δικαιότητι ποτήριον ψυχροῦ ὕδατος.

🗏🗐

Thoughts

33

τῷ οἰκείῳ σώματι καταψύχοντες · ψυχρὰ γὰρ λίαν τὰ τῶν

🗏🗐

Sch Ps

88.sch7

ζέων τὸν ἐν κακίᾳ ψυχρόν · ἑαυτὸν δὲ ποιεῖ νοῦς

🗏

Thoughts

9 (2 vers.)

βαρύτατος καὶ νέκρωσις μετὰ ψυχρότητος πολλῆς τῶν βλεφάρων καὶ

🗏🗐

33

τῆς ὑγρότητος λοιπὸν καὶ ψυχρότητος χαλασθέντα τὰ βλέφαρα περιρρυῇ

🗏🗐

Sch Ps

80.sch7

Τοῦτον ψωμίζει ὁ θεὸς ὃν δι

🗏

Prak

16

ἐπ' αὐτῷ ψιλῷ τῷ ψωμῷ · κόρος γὰρ ποικίλων ἐδεσμάτων

🗏🗐

Monks

15.4 Gress

ἀλλὰ φάγε τὸν ψωμόν σου μετ' αὐτοῦ.

🗏🗐

Ad virg.

36.2 Gress

φρονίμη προσθήσει καὶ τὸν ψωμὸν αὐτῆς.

🗏🗐

ψ

ψάλλω

ψαλμός

ψαλμῳδέω

ψαλμῳδία

ψαλμῳδός

ψαλτήριον

ψάμμος

ψαμμώδης

ψαύω

ψέγω

ψεκτός

ψεκτῶς

ψέλιον

ψευδής

ψεῦδος

ψεύδω

ψευδώνυμος

ψευδῶς

ψεύστης

ψηλαφάω

ψηφίζω

ψηφίς

ψήφισμα

ψῆφος

ψιάθιον

ψιλός

ψιττακός

ψόα

ψόγος

ψόφος

ψύλλα

ψυχαγωγέω

ψυχή

ψυχικός

ψῦχος

ψυχρός

ψυχρότης

ψωμίζω

ψωμός