Guide to Evagrius Ponticus

Sch Ps

107.sch5

Λέβης ἐστὶν ὁ τῷ πνεύματι

🗏

Disc.

πάλιν ῥάβδον καρυΐνην καὶ λέβητα καὶ τὰ ἑξῆς. Θαύμασαι

🗏

Prak

pref.3

κρεῖττον ἐννοεῖν τε καὶ λέγειν

🗏🗐

pref.8

ἃ πρὸς αὐτοὺς ἀεὶ λέγουσιν οἱ Πατέρες · τὴν πίστιν

🗏🗐

ἐκείνας κατακάμπτει τὰς ἐργασίας · λέγειν τε αὐτήν τινα ῥήματα

🗏🗐

ἐστὶν ὀξύτατον · θυμοῦ γὰρ λέγεται ζέσις καὶ κίνησις κατὰ

🗏🗐

καὶ πᾶσαν τὸ δὴ λεγόμενον κινεῖ μηχανὴν ἵνα καταλελοιπὼς

🗏🗐

Ἔλεγε δὲ ὁ ἅγιος καὶ

🗏🗐

καὶ διὰ τοῦτο μεγάλη λέγεται ἡ ἀγάπη ὅτι χαλινός

🗏🗐

κἂν δυνηθῇς τὸ δὴ λεγόμενον ἥλῳ τὸν ἧλον ἐκκρούειν

🗏🗐

τέως τοῦ παλαίοντος αὐτῇ λέγεται δαίμονος.

🗏🗐

ἢ κολάσεως, ἀλλὰ ταῦτα λέγει καὶ πράττει ὁπόσα ἡ

🗏🗐

ἐφάπτονται τῆς ψυχῆς, οὗτοι λέγονται ἀντικεῖσθαι τῇ πρακτικῇ · ὅσοι

🗏🗐

τὸν λόγον πεπώληκα τὸν λέγοντά μοι · πώλησόν σου τὰ

🗏🗐

χειρῶν. Ὁ δ’ αὐτὸς ἔλεγε πάλιν μίαν μὲν εἶναι

🗏🗐

καὶ τὴν γνῶσιν ἀποδιώκοντα. Ἔλεγε δέ τις τῶν γερόντων

🗏🗐

νῦν μέν μοι τοσαῦτα λελέχθω πρὸς σὲ περὶ πρακτικῆς

🗏🗐

Gn.

ἑκάστῳ τὰ συμφέροντα ῥᾳδίως λέγειν.

🗏🗐

Οἱ διδασκόμενοι λεγέτωσάν σοι ἀεὶ τό · φίλε

🗏🗐

καὶ φρονήσεως μὲν ἔργον ἔλεγεν εἶναι τὸ θεωρεῖν τὰς

🗏🗐

Ἔλεγεν ὁ τῆς Θμουϊτῶν ἐκκλησίας

🗏🗐

1.42

Ἐκεῖ λέγεται παρεῖναι ὁ θεὸς ὅπου

🗏🗐

1.42

Ἐκεῖ λέγεται Θεὸς παρεῖναι, ἔνθα καὶ

🗏🗐

1.66 (2 vers.)

Ἔμπροσθεν ἡμῶν λέγονται εἶναι αἱ ἀρεταὶ, ὄπισθεν

🗏🗐

1.70

Μετὰ θεοῦ λέγεται εἶναι, πρῶτος μὲν ὁ

🗏🗐

1.70

Μετὰ θεοῦ λέγεται εἶναι, πρῶτος μὲν ὁ

🗏🗐

4.21 (2 vers.)

γνώσει. Διὸ καὶ μόνος λέγεται ἐν δεξιᾷ καθέζεσθαι τοῦ

🗏🗐

4.70

Οὐ πάντων ἐστὶ τὸ λέγειν · ἔκβαλλε ἐκ φυλακῆς τὴν

🗏🗐

4.70

πάντων οὖν ἐστι τὸ λέγειν · ἔκβαλλε ἐκ φυλακῆς τὴν

🗏🗐

4.70 PG

Οὐ πάντων ἐστὶ τὸ λέγειν · “Ἔκβαλε ἐκ φυλακῆς τὴν

🗏🗐

4.70 PG

πάντων δὲ ἔστιν τοῦτο λέγειν, “Ἔκβαλε ἐκ φυλακῆς τὴν

🗏🗐

4.76

Ἔλεγε καὶ Εὐάγριος ὅτι ἐμπαθής

🗏🗐

4.81

ἀσώματος · ἔνυλον δὲ πάλιν λέγουσιν καὶ ἄϋλον θεωρίαν τὴν

🗏🗐

5.30 (2 vers.)

ὑπὸ δαιμόνων κεκράτηται, καλῶς λέγονται οἱ ἀλλόφυλοι τὴν γῆν

🗏🗐

5.77 (2 vers.)

πύλας δὲ λέγει τὰς ἀρετάς ·

🗏🗐

5.77

τὰς ἀρετὰς τῶν σοφῶν λέγει ·

🗏🗐

6.16

ἡμῖν ἐπιφανείς · ὁ δὲ λέγων δύο Χριστούς, ἢ δύο

🗏🗐

6.16

υἱούς, ὅμοιός ἐστι τῷ λέγοντι τὴν σοφίαν καὶ τὸν

🗏🗐

Skemmata

7 paris gr 91

αἰσθητοῦ · δι' ὅπερ καὶ λέγει ὁ Σωτὴρ τοῖς μαθηταῖς

🗏🗐

13 barb gr 51 (+1)

ὁ νοῦς κινούμενος ἐμπαθῶς λέγει τί ἢ πράττει ἀνόμως

🗏🗐

18 paris gr 91

σώμασι · οὐσίας δὲ νῦν λέγω, τὰς συντελούσας εἰς σύστασιν

🗏🗐

18 paris gr 91

ἀσωμάτοις · εἴγε κἀκεῖνα ὁμοούσια λέγομεν τῷ τῆς αὐτῆς εἶναι

🗏🗐

Monks

134.1 Gress

Ὁ κτίσμα λέγων τὴν ἁγίαν τριάδα βλασφημεῖ

🗏🗐

18.4

Ὃ δὲ λέγω τοιοῦτόν ἐστιν ἔχω τινὰ

🗏🗐

25.6

καταλέλυται, καινότερον ἀεί τι λέγειν καὶ ἀκούειν βουλόμενος. Ἀλλ

🗏🗐

55.1

ἔλεγχον, τὸ πρᾶγμα μὲν λέγοντα, δειλίαν δὲ προσποιούμενον κατὰ

🗏🗐

56.3

πάντας τοὺς ἀνθρώπους, καλῶς λέγει τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον

🗏🗐

58.4

οἱ ἄγγελοι τοῦ θεοῦ λέγοντες · « εἰς τὸ ὄρος σῴζου

🗏🗐

Ep fid

3 Grib (+2)

ἐκλογῆς καὶ φρέαρ βαθύ, λέγω δὲ τὸ τοῦ Χριστοῦ

🗏🗐

3 Grib (+1)

κρίνοντες. Ἐν γὰρ τῷ λέγειν τι περὶ τῶν θείων

🗏🗐

3 Eras

κρίναντες. ἐν γὰρ τῷ λέγειν τὶ περὶ τῶν θείων

🗏🗐

5 Grib (+1)

ἡμῖν τὸ τρίθεον ἐκεῖνο λεγέσθω ὅτιπερ ἡμεῖς ἕνα Θεόν

🗏🗐

5 Grib (+2)

γὰρ ὃ ἓν ἀριθμῷ λέγεται τοῦτο οὐχ ἓν ὄντως

🗏🗐

5 Eras

ἡμᾶς τὸ τρίθεον, ἐκεῖνο λεγέσθω, ὅτι περ ἡμεῖς ἕνα

🗏🗐

6 Grib (+2)

Ὃ δὲ λέγω τοιοῦτόν ἐστιν. Ἓν ἀριθμῷ

🗏🗐

6 Grib (+2)

Ἕνα γὰρ ἄνθρωπον πολλάκις λέγομεν. Ἀλλ' οὐχ ἁπλοῦς τις

🗏🗐

7 Grib (+2)

οὐκ ἔστιν, ἡμεῖς δὲ λέγομεν ἕνα τῇ φύσει Θεόν

🗏🗐

8 Grib (+2)

φύσιν εἰσάγων. Περιγραπτὴν δὲ λέγω οὐ μόνον τὴν περιεχομένην

🗏🗐

9 Grib (+2)

οὔτε ὅμοιον οὔτε ἀνόμοιον λέγομεν τὸν Υἱὸν τῷ Πατρί

🗏🗐

9 Grib (+2)

ἀνόμοιον κατὰ τὰς ποιότητας λέγεται, ποιότητος δὲ τὸ θεῖον

🗏🗐

9 Grib

Θεῷ ὁμοούσιός ἐστιν, ἐπειδὴ λέγεται θεὸς καὶ ὁ ἄνθρωπος

🗏🗐

9 Garn (+1)

ὁμοούσιός ἐστιν. Ἐπεὶ δὲ λέγεται θεὸς καὶ ὁ ἄνθρωπος

🗏🗐

10 Grib (+2)

δηλῶ. Τὸ γὰρ μόνος λέγεται καὶ ἐπί τινος ἀνθρώπου

🗏🗐

10 Grib

τῆς καθόλου, ὡς ὅταν λέγῃ Δαβίδ · Ἄνθρωπος, ὡσεὶ χόρτος

🗏🗐

10 Garn (+1)

τῆς καθόλου, ὡς ὅταν λέγει Δαβίδ · Ἄνθρωπος, ὡσεὶ χόρτος

🗏🗐

11 Grib (+2)

ἢ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος λέγεται, ἀλλὰ πρὸς τοὺς μὴ

🗏🗐

15 Grib (+1)

Δύναται δὲ καὶ ζωὴν λέγειν ἣν ζῇ ὁ Χριστὸς

🗏🗐

15 Eras

δύναται δὲ καὶ ζωὴν λέγειν, ἣν ζῇ ὁ χριστὸς

🗏🗐

16 Grib (+2)

γινομένας. Ἄγγελον γὰρ ἀγγέλου λέγομεν μείζονα καὶ ἄνθρωπον ἀνθρώπου

🗏🗐

21 Grib (+2)

ἡμῶν ἀπεφήνατο, ἡμέραν μὲν λέγων πᾶσαν τὴν ἀκριβῆ κατάληψιν

🗏🗐

21 Grib (+2)

Ὑπονοῶ τοίνυν ὅτι ἐκεῖνο λέγεται περὶ ἑαυτοῦ εἰδέναι ὁ

🗏🗐

21 Grib (+1)

μὲν γὰρ καὶ σοφίαν λέγεται εἰδέναι ὁ Θεός, αὐτοδικαιοσύνη

🗏🗐

21 Eras

μὲν γὰρ καὶ σοφίαν λέγεται εἰδέναι ὁ θεός, αὐτος

🗏🗐

22 Grib (+1)

Εἰ τοίνυν ἐκεῖνο λέγεται περὶ ἑαυτοῦ εἰδέναι ὁ

🗏🗐

22 Eras

εἰ τοίνυν ἐκεῖνο λέγεται περὶ ἑαυτοῦ εἰδέναι ὁ

🗏🗐

23 Grib (+2)

τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ, ἀνάστασιν λέγων τὴν ἀπὸ τῆς ἐνύλου

🗏🗐

24 Grib (+2)

τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ, ἐξουσίαν λέγων τοὺς ἐξουσιαζομένους, ἰδίους δὲ

🗏🗐

26 Grib (+1)

Εἰ δέ τις βέλτιον λέγοι ἢ διορθοίη εὐσεβῶς τὰ

🗏🗐

26 Eras

εἰ δέ τις βελτίων λέγοι, ἢ διορθοίη εὐσεβῶς τὰ

🗏🗐

26 Grib (+2)

εὐσεβῶς τὰ ἡμέτερα, καὶ λεγέτω καὶ διορθούσθω, καὶ ὁ

🗏🗐

30 Grib (+1)

γνώσεως τοῦ Θεοῦ. Κτίσμα λέγεις τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον

🗏🗐

30 Eras

πνεῦμα τὸ ἅγιον κτίσμα λέγεις. πᾶν δὲ κτίσμα, δοῦλον

🗏🗐

32 Grib (+1)

Ἔπειτα εἰ κτίσμα λέγοι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον

🗏🗐

32 Garn

Ἔπειτα εἰ κτίσμα λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον

🗏🗐

34 Grib

τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Λέγει δὲ καὶ ναὸς Σολομῶντος

🗏🗐

34 Garn

τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον. Λέγεται δὲ καὶ ναὸς Σολομῶντος

🗏🗐

34 Eras

θεὸς τὸ ἅγιον πνεῦμα. λέγεται δὲ καὶ ναὸς σολομῶντος

🗏🗐

38 Grib

Καὶ μηδεὶς ὑποκρουέτω λέγων ὅτι τὰ ἐν ποσὶν

🗏🗐

38 Garn

Καὶ μηδεὶς ὑποκρουέτω λέγων, ὅτι τὰ ἐν ποσὶν

🗏🗐

38 Eras

καὶ μηδεὶς ὑποκρουέτω λέγων, ὅτι τὰ ἐν ποσὶν

🗏🗐

Hypotyposis

1 PG

τόπῳ τούτῳ · ὅτι τάδε λέγει Κύριος περὶ τῶν υἱῶν

🗏🗐

3 PG

σπουδάζουσαν ψυχὴν Μάρθαν, καὶ λέγοντα · Τί περὶ πολλὰ εἶ

🗏🗐

3 PG

Διὸ καὶ εὐθὺς ἐπιφέρει λέγων · Μαρία γὰρ τὴν ἀγαθὴν

🗏🗐

4 PG

γράφων, περὶ τῶν ὑστερουμένων ἔλεγε · Τὸ ὑμῶν περίσσευμα εἰς

🗏🗐

5 PG

ἀλλὰ τὸ κρεῖττον ἐννόει · λέγω δὴ τὴν πνευματικὴν ἀνάπαυσιν

🗏🗐

6 PG

διὰ πάντων κατέχων. Πλὴν λέγω σοι, ξενιτείαν ἀγάπα · ἀπαλλάττει

🗏🗐

7 PG

καὶ ὁ Κύριος ἀπεκάλει λέγων · Μήτηρ μου καὶ ἀδελφοί

🗏🗐

8 PG

μεταδιδόναι, καθάπερ καὶ παραινεῖ λέγων ὁ ἱερὸς ἀπόστολος Παῦλος

🗏🗐

Eul

ἐμπαθὴς δὲ ὁ ἀρετὴν λέγων ἀπολέμητον κεκτῆσθαι. Κατὰ παράταξιν

🗏🗐

2 PG

ἐμπαθὴς δὲ ὁ ἀρετὴν λέγων ἀπολέμητον κεκτῆσθαι · κατὰ τὴν

🗏🗐

17 PG

Ὁ πταίσας, καὶ ἑτέρους λέγειν, ἢ πταίειν μὴ ἐπιτηρείτω

🗏🗐

19 (2 vers.)

Ἀποστραφήτωσαν παραυτίκα αἰσχυνόμενοι οἱ λέγοντές μοι · εὖγε εὖγε · μὴ

🗏🗐

λοιδορίας λογισμὸν φυγαδεύσῃς, κἂν λέγειν τἀληθῆ νομίζῃ ὡς οὐκ

🗏🗐

20 PG

λοιδορίας λογισμὸν φυγαδεύσῃς, κἂν λέγῃ τἀληθῆ. Νομίζω, ὡς, οὐκ

🗏🗐

23 (2 vers.)

τῇ ψαλμῳδίᾳ · Οὐ φοβηθήσῃ, λέγων, ἀπὸ φόβου νυκτερινοῦ, ἀπὸ

🗏🗐

οὐ χρὴ πιστεύειν, κἂν λέγειν τἀληθῆ νομίζωσι · διὰ γὰρ

🗏🗐

30 PG

οὐ χρὴ πιστεύειν, κἂν λέγειν τ' ἀληθῆ νομίζωσι · διὰ

🗏🗐

ἐκακουχήθην, ἀποστομῶντες ἔτι τοῦ λέγειν · οὐκ ἐγὼ δέ, ἀλλ'

🗏🗐

32 PG

ἐκακουχήθην, ἀποστομοῦντες ἔτι τοῦτο λέγειν, Οὐκ ἐγὼ δὲ, ἀλλ

🗏🗐

Vices

pref A1 (+2)

ἣ καὶ ἀσφαλιζομένη καὶ λέγουσα. Τί γὰρ ἔχεις ὃ

🗏🗐

Thoughts

τρίτον εἰ ἀκούσει δοξασθήσεσθαι λέγων μηδὲν ἐκ τηλικούτου πτώματος

🗏🗐

1 PG

τρίτον εἰ ἀκούσοι δοξασθήσεσθαι λέγων, μηδὲν ἐκ τοῦ τηλικούτου

🗏🗐

2 (2 vers.)

τοιούτων πραγμάτων ἐκ δαιμόνων λέγω συμβαίνειν, ἐπειδὴ πέφυκε καὶ

🗏🗐

φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις · ἀμὴν, λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσι τὸν μισθὸν

🗏🗐

3 PG

φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις · ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἀπέχουσι τὸν

🗏🗐

μισθὸν αὐτῶν» · καὶ πάλιν λέγει · «Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ

🗏🗐

τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες · ἀμὴν, λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσι τὸν μισθὸν

🗏🗐

3 PG

τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες · ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν

🗏🗐

3 PG

μισθὸν αὐτῶν.» Καὶ πάλιν λέγει · «Ὅταν νηστεύητε, μὴ γίνεσθε

🗏🗐

5 (2 vers.)

οὐκ εἰδὼς, οἶμαι, ὃ ἔλεγεν, ὧν τὸ μὲν ὀργῆς

🗏🗐

ἀληθινὸς ὁ λόγος ὁ λέγων τὸν νοῦν τῷ ἰδίῳ

🗏🗐

6 PG

μερίμνης, εἴπερ ἀληθινὸς ὁ λέγων τῷ ἰδίῳ τὸν νοῦν

🗏🗐

7 (2 vers.)

ἢ ἀποδέχεται. Ὃ δὲ λέγω τοιοῦτόν ἐστιν. ἔχω τινὰ

🗏🗐

ἐπὶ τῶν ἄλλων πραγμάτων ῥηθήσεται κατὰ τὸν κανόνα τοῦτον

🗏🗐

8 PG

ἐπὶ τῶν ἄλλων πραγμάτων ῥηθήσεται, κατὰ τὸν κακόνα τοῦτον

🗏🗐

Ἔστι δαίμων πλάνος λεγόμενος καὶ ὑπὸ τὴν ἕω

🗏🗐

9 PG

Ἔστι δαίμων, πλάνος λεγόμενος, καὶ ὑπὸ τὴν ἕω

🗏🗐

διδασκομένη πρὸς τὸν κύριον λέγειν κατὰ τὸν Δαυὶδ τὸ

🗏🗐

10 PG

διδασκομένη πρὸς τὸν Κύριον λέγειν, κατὰ τὸν Δαβὶδ, τὸ

🗏🗐

ἀναισθητεῖν, τί δεῖ καὶ λέγειν; ἐγὼ γὰρ δέδοικα καὶ

🗏🗐

περὶ αὐτοῦ πλεῖόν τι λέγειν ἢ γράφειν καὶ τοὺς

🗏🗐

11 PG

περὶ αὐτοῦ πλέον τι λέγειν, ἢ γράφειν, καὶ τοὺς

🗏🗐

11 PG

ἀναισθητεῖν ποιοῦντος, τί δεῖ λέγειν; Ἐγὼ γὰρ δέδοικα καὶ

🗏🗐

12 (2 vers.)

γράφει πάλιν σπουδαίως · «Κυρώσατε, λέγων τοῖς Κορινθίοις, εἰς αὐτὸν

🗏🗐

θεῷ · «γεννήματα ἐχιδνῶν», ἐκάλει λέγων · «Τίς ὑμῖν ὑπέδειξε φυγεῖν

🗏🗐

12 (2 vers.)

μετανοίας καὶ μὴ δόξητε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς · πατέρα ἔχομεν

🗏🗐

12 (2 vers.)

πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ · λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται

🗏🗐

εἴπερ αὐτὸς ὁ κύριος λέγεται διδάσκειν τοὺς πραεῖς τὰς

🗏🗐

μνήμης ἀπεφήνατο εἶναι, «Μνήσθητι, λέγων, τοῦ Δαυὶδ καὶ πάσης

🗏🗐

ἐκέλευσε, «Μάθετε ἀπ' ἐμοῦ, λέγων, ὅτι πρᾶός εἰμι καὶ

🗏🗐

13 PG

πραότητος · «Μάθετε ἀπ' ἐμοῦ, λέγων, ὅτι, πρᾶός εἰμι, καὶ

🗏🗐

13 PG

αὐτὸς ὁ Κύριος ἡμῶν λέγεται διδάσκειν τοὺς πραεῖς τὰς

🗏🗐

13 PG

ἀπεφθέγξατο εἶναι · «Μνήσθητι Κύριε, λέγων, τοῦ Δαβὶδ, καὶ πάσης

🗏🗐

μηδὲν ἑκόντα ποιεῖν ἢ λέγειν τῶν συντελούντων πρὸς τὴν

🗏🗐

17 (2 vers.)

τὸ ὑπὸ τοῦ ἁγίου λεγόμενον Ἰακώβ · «Οὐκ ἐνήνοχά σοι

🗏🗐

18 (2 vers.)

λογικῆς καλυπτόμενα φύσεως. Διὸ λέγει καὶ τὸ πνεῦμα τὸ

🗏🗐

19 (2 vers.)

αὐτοῦ, ποίησον οὕτως ὡς λέγομεν. Δίελε κατὰ σαυτὸν τὸν

🗏🗐

19 (2 vers.)

τὸν νοῦν. Ὃ δὲ λέγω τοιοῦτόν ἐστιν · ἔστω πεμφθεὶς

🗏🗐

αἰτία γνώριμος ἐκ τῶν λεγομένων · εἰ δὲ ἐπὶ πάσης

🗏🗐

20 PG

ἡ αἰτία ἐκ τῶν λεγομένων γίνεται γνώριμος · εἰ δέ

🗏🗐

τοῖς περὶ προσευχῆς κεφαλαίοις λεχθήσεται.

🗏🗐

εἰκόνα · ὅθεν καὶ ὁμοιώματα λέγεται τὰ νοήματα τῶν πραγμάτων

🗏🗐

καὶ ταῦτα ποιεῖ καὶ λέγει ὅσα καὶ βούλεται τῷ

🗏🗐

ὁ νοῦς κινούμενος ἐμπαθῶς λέγει τι ἢ πράττει ἀνόμως

🗏🗐

τούτου γεννωμένους τηρείτω λογισμούς, λέγω δὴ τοὺς ἐξ ὑπονοίας

🗏🗐

θυρεὸν κουφίσας τῆς πίστεως, λεγέτω εἰς τὸ οἰκεῖον μετὰ

🗏🗐

ὑποδέξασθαι στέφανον, ἀπάθειαν δὲ λέγω οὐ τὴν κωλύουσαν τὰς

🗏🗐

35 PG

ὑποδέξασθαι στέφανον. Ἀπάθειαν δὲ λέγω, οὐ τὴν κατάλυσιν τῆς

🗏🗐

35 (2 vers.)

ἁμαρτίας – αὕτη γὰρ ἐγκράτεια λέγεται –, ἀλλὰ τὴν κατὰ διάνοιαν

🗏🗐

35 (2 vers.)

ἀθυμεῖ τις ἐπὶ τοῖς λεχθεῖσι, μνημονευσάτω τοῦ σκεύους τῆς

🗏🗐

πνεῦμα τὸ ἅγιον · «Καθήμενος, λέγον, κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου

🗏🗐

37 (2 vers.)

ἐναντίας ἐντραπῇ μηδὲν ἔχων λέγειν περὶ ἡμῶν φαῦλον» · ὁ

🗏🗐

μακάριος Δαυὶδ καὶ προσεύχεται λέγων · «Ῥῦσαί με ἀπὸ συκοφαντίας

🗏🗐

37 PG

μακάριος Δαβὶδ καὶ προσεύχεται λέγων · «Ῥῦσαί με ἀπὸ συκοφαντίας

🗏🗐

τὸ ὑπὸ τοῦ ἀποστόλου λεγόμενον, τὸ «εἰ συναπεθάνομεν τῷ

🗏🗐

38 PG

τὸ ὑπὸ τοῦ Παύλου λεγόμενον, τὸ, «Εἰ συναπεθάνομεν τῷ

🗏🗐

τοῦ θεοῦ · ἐκεῖ γὰρ λέγεται καθέζεσθαι ὁ θεὸς ἔνθα

🗏🗐

41 PG

τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ γὰρ λέγεται καθέζεσθαι Θεὸς, ἔνθα γινώσκεται

🗏🗐

41 (2 vers.)

γινώσκεται · διὸ καὶ θρόνος λέγεται θεοῦ νοῦς καθαρός · λέγεται

🗏🗐

λέγεται θεοῦ νοῦς καθαρός · λέγεται καὶ «θρόνος ἀτιμίας γυνὴ

🗏🗐

41 PG

λέγεται Θεοῦ νοῦς καθαρός. Λέγεται δὲ καὶ θρόνος ἀτιμίας

🗏🗐

Eight Thoughts

1.28

γαστὴρ δὲ ῥηγνυμένη, οὐ λέγει, Ἀρκεῖ.

🗏🗐

2.11

σωφρονεῖν, ὅμοιός ἐστι τῷ λέγοντι, χαλινοῦν πυρὸς ἐνέργειαν ἐν

🗏🗐

On Prayer

31 (2 vers.)

μᾶλλον καθὼς ἐδιδάχθης, προσεύχου λέγων · Γενηθήτω τὸ θέλημά σου

🗏🗐

59 (2 vers.)

εὐχομένῳ. Οὐκοῦν ἐπικαλοῦ αὐτὸν λέγων · Ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου

🗏🗐

Οὕτω γὰρ καὶ ἐδίδαξε λέγων ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ

🗏🗐

59 PG

Υἱός · οὕτω γὰρ ἐδίδαξε, λέγων, ἐν Πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ

🗏🗐

76 (2 vers.)

Τὸ λέγειν ἐν τῇ Ἀποκαλύψει κομίζεσθαι

🗏🗐

θυμιαμάτων αἱ προσευχαὶ εἶναι λέγονται τῶν ἁγίων, ἃς οἱ

🗏🗐

77 PG

θυμιαμάτων αἱ προσευχαὶ εἶναι λέγονται τῶν ἁγίων, ἃς εἰκοσιτέσσαρες

🗏🗐

Ἔλεγε δὲ αὐτοῖς καὶ παραβολήν

🗏🗐

88 PG

Ἔλεγε δὲ αὐτοῖς καὶ παραβολὴν

🗏🗐

97 (2 vers.)

οὐδὲ προδώσει τὸν λογισμόν, λέγων πρὸς τὸν θεόν · Οὐ

🗏🗐

100 (2 vers.)

ἢ οὐκ ἤκουσας τοῦ λέγοντος · Κύριον τὸν θεόν σου

🗏🗐

107

ἐν λάκκῳ ἡσυχάσαντα, Ἰωάννην λέγω τὸν μικρόν, ἤτοι ὑπερμεγέθη

🗏🗐

117

Ἐγὼ τὸ ἐμὸν λέξω ὃ καὶ νεωτέροις εἴρηκα

🗏🗐

135 (2 vers.)

παρενοχλοῦντός σοι, μέμνησο τοῦ λέγοντος · Καταδιώξω τοὺς ἐχθρούς μου

🗏🗐

Exhortations to Monks

1.5

καταπαύει ταπεινοφροσύνη ἁμέτρητος, ἡ λέγουσα · „Ἐγὼ εἰμὶ γῆ καὶ

🗏🗐

2.39

προστάγματα τοῦ Θεοῦ, μὴ λέγε πιστὸν σεαυτὸν.

🗏🗐

Sch Ps

4.sch3

Αἴγυπτον κύριος ἐπὶ νεφέλης λέγεται καθέζεσθαι κούφης. Νεφέλη δὲ

🗏

5.sch2

ὅπλα τοῦ φωτὸς ταῦτα λεγέτω τὰ ῥήματα.

🗏

7.sch2

καὶ οἱ τοιοῦτοι κάλαμοι λέγονται τρέφοντες ἐν ἑαυτοῖς τὰ

🗏

8.sch3

τὴν σελήνην ἔστι τὸ λέγειν ὅτι ὄψομαι τοὺς οὐρανούς

🗏

9.sch9

ὤν, ἔν τισι δὲ λέγεται καὶ κοιμᾶσθαι · Ἐξεγέρθητι γὰρ

🗏

9.sch12c

ψυχῇ προσαγόμενοι λογισμοὶ ἀκάθαρτοι λέγονται ἁμαρτίας γεννῶντες καὶ δόγματα

🗏

9.sch12d

κακίας προκόπτουσι, δίκαιοι δὲ λέγονται καὶ οἱ τελείαν ἕξιν

🗏

9.sch12d

τοῦ δέχεσθαι —, καλῶς οὖν λέγεται ὁ διάβολος πάντων τῶν

🗏

9.sch12d

καὶ τέλειον, οὐκ ἂν ἔλεγεν ὁ Δαυίδ · Τέλειον μῖσος

🗏

10.sch7

Δικαιοσύνας νῦν λέγει τοὺς δικαίους ἀπὸ τῆς

🗏

15.sch5

Δόξαν νῦν λέγει τὸ χάρισμα τοῦ ἁγίου

🗏

16.sch5

τῆς ἀρετῆς · διὸ καλῶς λέγεται τό ἐὰν πνεῦμα τοῦ

🗏

16.sch5

τόπον τῷ πονηρῷ, ὡσεὶ ἔλεγεν · ἐὰν πνεῦμα πορνείας ἀναβῇ

🗏

16.sch7

δύναμιν ὁ Ἰὼβ χεῖρα λέγει Θεοῦ, ἡ χείρ γὰρ

🗏

17.sch4

ὁ Χριστὸς νῦν καθέζεσθαι λέγεται ἐπὶ θρόνου Δαυὶδ τοῦ

🗏

17.sch7

οὐ πρὸς τὸ γινωσκόμενον λέγεται. Σκηνὴν δὲ αὐτοῦ τὴν

🗏

17.sch7

δρυμοῦ. Δύναται δὲ σκηνὴν λέγειν καὶ τὴν σωματικὴν φύσιν

🗏

17.sch9

Πηγὰς ὑδάτων λέγει τὰς ἀρετὰς · ἐκ γὰρ

🗏

17.sch13

αὐτὸς ὁ Δαυὶδ ὠνόμασε λέγων · Κύριε, ἄμωμος ἡ ὁδός

🗏

17.sch14

διὰ πολλὴν παρρησίαν δυναμένων λέγειν · Ἀνταπόδος τῷ δούλῳ σου

🗏

17.sch15

ὡς ἐν τῷ Δευτερονομίῳ λέγει · Ἐὰν εἰσελεύσησθε πρός με

🗏

18.sch1

νοερᾶς εἰσι φύσεως, οὐρανοὶ λεγόμενοι διὰ τὸ ἔχειν ἐν

🗏

21.sch1

Ὡσανεὶ ἔλεγεν μακράν με ποιοῦσι τῆς

🗏

21.sch5

ἀγαθόν, ὥστε καλῶς οὗτος λέγεται ἠλπικέναι ἀπὸ μαστῶν τῆς

🗏

21.sch15

Ὡσεὶ ἔλεγεν ὅτι πάντες οἱ ἄδικοι

🗏

23.sch1

Ταύτην λέγει τὴν οἰκουμένην, ἐφ' ᾗ

🗏

23.sch4

οἱ ἄρχοντες · πύλας δὲ λέγει τὰς ἀρετάς · Ἀνοίξατε γάρ

🗏

24.sch5

ἐν αὐτῇ. τούτου γὰρ λέγεται μεμνῆσθαι τοῦ ἐν ᾧ

🗏

24.sch7

ὁ πάντα πράττων καὶ λέγων τῆς τοῦ θεοῦ γνώσεως

🗏

24.sch8

καὶ αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ, λεγέτω μονογενῆ ἑαυτὸν καὶ πτωχὸν

🗏

25.sch4

ἐδίδαξεν. Δύναται δὲ θυσιαστήριον λέγειν καὶ τὴν θεωρίαν σωμάτων

🗏

25.sch5

ἀπάθειαν προθύμως διαφυλάττων ταῦτα λέγει τὰ ῥήματα.

🗏

26.sch1

ἀληθῆ δόγματα διαφθείρειν σπουδάζοντες. Λέγεται γὰρ τὸ φαγεῖν καὶ

🗏

26.sch1

Ἢ τὰς σάρκας ἡμῶν λέγονται ἐσθίειν οἱ δαίμονες ἀντὶ

🗏

26.sch6

ὅπερ οἱ ἄγγελοι διαπαντὸς λέγονται βλέπειν.

🗏

27.sch1

θεοῦ σοφίας καὶ μὴ λεγούσης τό ἰδοὺ πάρειμι · ψυχῆς

🗏

27.sch6

Κληρονομίαν νῦν λέγει τὴν κληρονομοῦσαν αὐτὸν φύσιν

🗏

29.sch2

ἐφ' αἷς οὐκ εὐφραίνεσθαι λέγονται οἱ ἐχθροί · αἱ μὲν

🗏

29.sch4

Ὥσπερ ἐκ τοῦ λεγομένου θυμοῦ κυρίου ἐξέρχεται ὀργή

🗏

29.sch4

θεωρίας ἐπισυμβαίνοντα. Καλῶς οὖν λέγεται τὸ ζωὴ καὶ θάνατος

🗏

30.sch1

ἀρετῶν.Ἢ τάχα δικαιοσύνην λέγει τὸν Χριστόν · αὐτὸς γὰρ

🗏

31.sch3

κατήγορος ἐν πρωτολογίᾳ καὶ λέγε σύ, φησί, πρῶτος τὰς

🗏

31.sch6

τῶν δικαίων πολλαὶ μάστιγες λέγονται τῶν ἁμαρτωλῶν.

🗏

32.sch10

καὶ γινώσκει · διὸ καλῶς λέγεται ὁ θεὸς μόνος καρδιογνώστης

🗏

33.sch1

νῦν τὸ τῆς ψυχῆς λέγει κατάστημα · ἄλλως γὰρ προσποιεῖται

🗏

33.sch1

πολλάκις καὶ τὸν λόγον λέγει · οὕτως καὶ ὁ ἄγγελος

🗏

33.sch9

δεῖ ποιεῖν τε καὶ λέγειν τὸν φοβούμενον τὸν θεόν

🗏

33.sch12

Ὀστᾶ νῦν λέγει τὰς δυνάμεις τῆς ψυχῆς

🗏

33.sch15

ἐπίπονος, πικρός.Ἔοικε δὲ λέγειν θάνατον τὴν κόλασιν χωρίζουσαν

🗏

34.sch6

Νομίζω περὶ τοῦ σταυροῦ λέγειν αὐτὸν εἰς ὃν ἐμπέπτωκεν

🗏

34.sch8

ἄδικοι κατὰ τοῦ σωτῆρος ἔλεγον · Οὗτος εἶπεν · λύσατε τὸν

🗏

34.sch8

αὐτὸ οὐκ ἐγίνωσκον πῶς ἔλεγον. Δύναται γὰρ τὸ ῥητὸν

🗏

34.sch8bis

δὲ γνῶσιν τὴν πεῖραν λέγω · λέγεται γὰρ καὶ ἡ

🗏

34.sch8bis

γνῶσιν τὴν πεῖραν λέγω · λέγεται γὰρ καὶ ἡ πεῖρα

🗏

35.sch7

τάχα περὶ τοῦ ζῴου λέγει τοῦ ἐνεργοῦντος τὴν ὑπερηφανίαν

🗏

36.sch1

Ἐνταῦθα ζῆλον τὴν μίμησιν λέγει.

🗏

36.sch5

ἐπὶ τὸ χεῖρον προκοπὴν λέγει, ὡς καὶ τὸ πονηροὶ

🗏

36.sch9

ἐν τόπῳ τῇ θεωρίᾳ λέγεται εἶναι ὁ νοῦς.

🗏

36.sch16

Καιρὸν πονηρὸν λέγει τὸν τῆς κρίσεως χρόνον

🗏

36.sch21

ζητεῖ ἄρτους. Ἄρτον δὲ λέγει τὴν γνῶσιν ἥτις οὐχ

🗏

36.sch26

τάχα ἡ θεία τοῦτο λέγει γραφή · ὅπου γὰρ ἂν

🗏

37.sch8

Τάχα δυνάμεις τινὰς λέγει ἁγίας ὑποχωρούσας ἐν καιρῷ

🗏

38.sch6

Μάστιγας τοὺς πειρασμοὺς λέγει.

🗏

39.sch11

Καρδίαν νῦν λέγει τὴν ποιὰν τοῦ νοῦ

🗏

40.sch4

Ἀναγκαίως λέγει τῇ κοιμήσει τὴν ἀνάστασιν

🗏

41.sch5

τὸ ποῦ ἐπὶ θεοῦ λεγόμενον, ὅπερ ἐστὶ τόπου σημαντικόν

🗏

43.sch6

Ἔμπροσθεν ἡμῶν λέγονται εἶναι αἱ ἀρεταὶ, ὄπισθεν

🗏

44.sch3

νοῦν ἀπὸ ἀγνωσίας, τὸν λεγόμενον παλαιὸν ἄνθρωπον διαφθείρουσα καὶ

🗏

44.sch7

γνώσει. Διὸ καὶ μόνος λέγεται ἐν δεξιᾷ καθέζεσθαι τοῦ

🗏

44.sch8

κατ' ἀρετὴν ψυχαὶ θυγατέρες λέγονται βασιλέων. Πᾶσαι δὲ αὗται

🗏

45.sch1

μετ' αὐτῆς πολεμοῦμεν δύναμις λέγεται.

🗏

45.sch3

ψυχή. Ποταμοῦ δὲ ὁρμήματα λέγει χαρίσματα τοῦ πνεύματος τοῦ

🗏

45.sch3

αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος · ἔλεγεν δὲ περὶ τοῦ πνεύματος

🗏

47.sch4

Θαρσεὶς θαλάσσης · λέγεται δὲ Θαρσεὶς μέρος Αἰθιοπίας

🗏

48.sch2

τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως λέγει καὶ πτέρναν τὴν ὁδὸν

🗏

48.sch7

γὰρ δίκαιοι καὶ σώφρονες λέγονται, ἀλλὰ ῥήτορες καὶ γραμματικοὶ

🗏

49.sch2

διδασκαλίαν τοῦ θεοῦ λόγου λέγει, ὅπερ πῦρ καίει μὲν

🗏

49.sch4

Ἐνταῦθα προδήλως τὸν Χριστὸν λέγει θεόν · Πᾶσαν γὰρ τὴν

🗏

49.sch5

Πάντα λέγει εἶναι ὑπὸ τὴν πρόνοιαν

🗏

51.sch3

Οὐ τοῦτο λέγει ὅτι ἀγαθωσύνην μὲν ἐμίσησας

🗏

51.sch4

ἐν ἑαυτῷ ὁ ἅγιος ἔλεγεν · ἐγὼ δὲ ὡσεὶ ἐλαία

🗏

54.sch7

δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καλῶς λέγεται ὑπάρχειν πρὸ τῶν αἰώνων

🗏

54.sch12

ἁμαρτωλοί · διὸ Δαυὶδ εὔχεται λέγων · Μὴ ἀναγάγῃς με ἐν

🗏

55.sch1

ἀναβῶσιν καλύπτουσιν ἡμᾶς. Διόπερ λέγεται περὶ αὐτῶν τὸ ὅριον

🗏

56.sch1

Πρὸς τὸ Πνεῦμα λέγει τὸ ἅγιον · τοῦτο γὰρ

🗏

56.sch5

Δόξαν λέγει τὸ χάρισμα τοῦ νοῦ

🗏

56.sch5b

[Δόξαν λέγει τὸ χάρισμα τοῦ μέσου

🗏

60.sch3

Ἰουδαίᾳ ὢν ὁ Δαυὶδ λέγει ἀπὸ τῶν περάτων τῆς

🗏

60.sch5

Κληρονομίαν λέγει γνῶσιν θεοῦ.

🗏

64.sch4b

Πλοῦτον τὴν γνῶσιν λέγει · Ἐν παντὶ γὰρ ἐπλουτίσθητε

🗏

64.sch5

Χριστῷ. Ὕδατα δὲ ἔθος λέγειν τῇ γραφῇ τὰς φύσεις

🗏

64.sch5

καὶ γὰρ ὁ Δαυὶδ λέγει αἰνεῖν τὰ ὕδατα τὰ

🗏

67.sch9

Ζῷα νῦν λέγει φύσεις λογικὰς ἀλογωτέρας οὔσης

🗏

67.sch11

θεωρίας τῶν γεγονότων τετυχηκότες. Λέγονται δὲ βασιλεῖαι καὶ αὐτὰ

🗏

67.sch11

ἁγίου, καθ' ἃ βασιλεύειν λέγονται οἱ μέτοχοι αὐτῶν.

🗏

67.sch13b

δόματα ἐν ἀνθρώποις, δόματα λέγων τὰ χαρίσματα τοῦ πνεύματος

🗏

67.sch22

Νεφέλας λέγει νῦν ἁγίας δυνάμεις · Ἐντελοῦμαι

🗏

67.sch22

Οἶμαι δὲ αὐτὸν νεφέλας λέγειν τοὺς ἀγγέλους · αὐτοὶ γάρ

🗏

68.sch1

Ὕδατα λέγει τοὺς λογισμοὺς καὶ τοὺς

🗏

68.sch4

γὰρ ἥρπαζεν, οὐκ ἂν ἔλεγεν · Δεῦτε πρός με πάντες

🗏

68.sch21

Τοὺς ἐπουρανίους καὶ ἐπιγείους λέγει ἐνταῦθα ὁμωνύμως τοῖς αὐτῶν

🗏

68.sch23

Ψυχὰς λογικὰς λέγει πόλεις τῆς Ἰουδαίας.

🗏

69.sch2

εὖγε εὖγε οἱ δαίμονες λέγουσιν ἁμαρτανόντων ἡμῶν. Ἔστιν δ

🗏

70.sch2

Τὸν σατανᾶν λέγει ἁμαρτωλὸν καὶ παράνομον καὶ

🗏

70.sch4

τέθεικεν ὡς ἀπὸ δαιμόνων λεγομένας ἐπὶ τοῖς ἐγκαταλειφθεῖσιν, αἵτινες

🗏

70.sch4

ἐγκαταλειφθεῖσιν, αἵτινες οὐκ ἂν ἐῤῥέθησαν, εἰ μὴ ἐγκατελείφθη ὁ

🗏

70.sch8

αὐτοὺς τοὺς δαίμονας ἀβύσσους λέγουσι διὰ τὸ ἀπέραντον τῆς

🗏

71.sch4

κόσμος. Δύναται δὲ σελήνην λέγειν καὶ τὴν ἀντικειμένην δύναμιν

🗏

71.sch10

Λέγοντες · Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν

🗏

71.sch11

Λίβανον λέγει πολλαχοῦ τὸ ὄρος καὶ

🗏

72.sch2

Ἀνάνευσιν λέγει τὴν μνήμην τοῦ θανάτου

🗏

72.sch14

καρδίαν μὲν λέγει τὸ διανοητικόν, νεφροὺς δὲ

🗏

72.sch15

Μετὰ θεοῦ λέγεται εἶναι, πρῶτος μὲν ὁ

🗏

72.sch16

προτιμῶντες τὰ ἐπίγεια τοῦτο λεγέτωσαν · ἐνταῦθα γὰρ εἰ καὶ

🗏

73.sch2

Ἰωσήπου περὶ τῆς ἁλώσεως λεγομένων · καιομένου δὲ τοῦ ναοῦ

🗏

73.sch6

δὲ αὐτὰ δι' ὧν ἔλεγεν · Ἐρρήθη τοῖς ἀρχαίοις · οὐ

🗏

73.sch6

αὐτὰ δι' ὧν ἔλεγεν · Ἐρρήθη τοῖς ἀρχαίοις · οὐ μοιχεύσεις

🗏

73.sch6

οὐ μοιχεύσεις · ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν · πᾶς ὁ ἐμβλέψας

🗏

73.sch6

τῇ καρδίᾳ · καὶ πάλιν · Ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις Οὐ φονεύσεις

🗏

73.sch6

Οὐ φονεύσεις · ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν · Οὐ ὀργισθήσῃ ὅλως

🗏

73.sch8b

Ὅρα δὲ μὴ οὕτως ἐρρέθη · φασὶ τοίνυν ἀντικεῖσθαι τὸ

🗏

73.sch9

Εἰ θηρία λέγεται τὰ δαιμόνια, ἐν δὲ

🗏

73.sch9

καὶ ἐν τῷ Ἰὼβ λέγει · Θῆρες ἄγριοι εἰρηνεύσουσί σοι

🗏

74.sch1

Γῆν λέγει τὴν φύσιν τὴν λογικὴν

🗏

74.sch5

Κλάσματα λέγει τὴν φθοράν τῆς ἕξεως

🗏

75.sch5

Σολομών · Μὴ δῷς ὕπνον, λέγων, σοῖς ὄμμασι μηδ' ἐπινυστάξῃ

🗏

75.sch8

δυνάμεως ἀγαθῆς ἢ πονηρᾶς · λέγεται δὲ καὶ λογισμός.

🗏

76.sch7

Ἀλλοίωσιν λέγει ἐνταῦθα τὴν ἀπὸ κακίας

🗏

76.sch15

ἱστορικὸν καὶ τὸ κυρίως λεγόμενον νομοθετικόν, ἅπερ ἂν εἴη

🗏

77.sch1

τῶν ἐν τῇ παραβολῇ λελεγμένων · ἢ λόγος ἀπό τινος

🗏

77.sch9

Θύρας οὐρανοῦ λέγει φύσεις λογικὰς πρὸς διδασκαλίαν

🗏

77.sch12

τὸ παρὰ τῷ Παύλῳ λεγόμενον τὸ ἡ ἐλπὶς οὐ

🗏

77.sch18

Οἱ Ἑβραῖοι λέγουσι κυνόμυιαν θηρία διάφορα καὶ

🗏

77.sch19

πόνων καὶ αὐτὸ πόνος λέγεται · καὶ ἐπὶ τῆς ἐλπίδος

🗏

77.sch20

τὸ ἀντικείμενον τῷ ἀγαθῷ λέγει ἡ θεία γραφή, ὡς

🗏

77.sch20

ἀγαθοὶ τυγχάνοντες · τοῦτο δὲ λέγω διὰ τὸ Μωσέα καὶ

🗏

78.sch1

ὀνομάζονται, οἱ δὲ δεύτεροι λέγοιντ' ἂν θηρία τῆς γῆς

🗏

78.sch4

θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν, ὅπερ λέγεται θυμικὸν καὶ ἐπιθυμητικόν.

🗏

79.sch5

Ἄμπελον λέγει νῦν τὰς δώδεκα φυλὰς

🗏

79.sch7

ἡμᾶς. Μονιὸν δὲ ἄγριον λέγει τὸν σατανᾶν, ὅπερ σημαίνει

🗏

79.sch8

Ἄνδρα δεξιὸν λέγει τὸν Χριστόν, ὅστις ἐστὶν

🗏

80.sch5

Στόμα νῦν λέγει τὸν νοῦν ὅστις πλατύνεται

🗏

81.sch2

Σκότος νῦν τὴν ἄγνοιαν λέγει.

🗏

83.sch6b

τοὺς παρὰ τῷ Σολομῶνι λεγομένους. Καὶ μετ' ὀλίγον ὁ

🗏

83.sch7

τὸ παρὰ τοῦ Παύλου λεγόμενον τὸ ἡ ἀγάπη οὐ

🗏

84.sch3

ἐστιν ὁ Χριστός, καλῶς λέγεται ὁ Χριστός ἐγγὺς εἶναι

🗏

87.sch2

ἁμαρτάνουσα αὐτὴ ἀποθανεῖται, καλῶς λέγεται ὁ σωτὴρ ἐν νεκροῖς

🗏

87.sch4

Χεῖρα νῦν λέγει τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ

🗏

87.sch10

Φοβερισμοὺς λέγει δυνάμεις τινὰς ἀκαθάρτους καὶ

🗏

88.sch2

πεποίηκεν ὁ θεός, καλῶς λέγεται Χριστὸς κεκαθηκέναι ἐπὶ θρόνου

🗏

93.sch6

τὰς ἡμέρας τῆς κρίσεως λέγει, ἐν αἷς ὁ παιδευόμενος

🗏

94.sch1

Χεῖρα νῦν τὴν πρόνοιαν λέγει τοῦ θεοῦ.

🗏

94.sch2b

θεωρίᾳ οὗτος τοῦ κυρίου λέγεται εἶναι ὡς μᾶλλον τῶν

🗏

94.sch7b

ἥτις καὶ αἰώνιος ζωὴ λέγεται · Αὕτη γάρ, φησίν, ἡ

🗏

95.sch8

Ποῖα ἀγαλλιάσονται ξύλα; Λεγέτωσαν οἱ τὴν ἀλληγορίαν παραιτούμενοι

🗏

96.sch4

ὁ νότος · διὸ καλῶς λέγει ἡ νύμφη ἐν τοῖς

🗏

96.sch5

τὴν φύσιν ἐστὶ προσκυνητόν, λεγέτωσαν διὰ τί μὴ πάντες

🗏

96.sch5

σημαινόμενον ὑπὸ τοῦ γλυπτοῦ λέγοιεν εἶναι προσκυνητόν, εἰπάτωσαν τί

🗏

96.sch5

φθαρτόν. Εἰ δὲ ἀσώματον λέγοιεν, πάλιν ἐρώτησον πότερον ἔχει

🗏

96.sch5

δὲ αὐτὸ γνῶσίς ἐστιν, λεγέτωσαν πῶς τὸ σχῆμα τὸ

🗏

97.sch3

πολλαχοῦ τὸ κέρας νοῦς λέγεται τοῦ ἀνθρώπου, ὡς τό

🗏

97.sch4

πνεύματος τοῦ ἁγίου ποταμοὶ λέγονται κατὰ τό ποταμοὶ ἐκ

🗏

97.sch4

ποταμῶν καὶ αὐτοὶ ποταμοὶ λέγονται. Σημειωτέον δὲ καὶ τὸ

🗏

97.sch4

ποταμούς, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγωσι πάντες καὶ μὴ ᾖ

🗏

100.sch7

Νῦν πόλιν κυρίου λέγει τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἐν

🗏

101.sch8

τὴν Σιὼν τὴν φύσιν λέγει τὴν λογικὴν τὴν πεφυκυῖαν

🗏

103.sch8

τῶν καταχθονίων δαιμόνων ταῦτα λέγεσθαί φασιν.

🗏

103.sch20

Ἔργον νῦν λέγει αὐτὴν τὴν ὕλην περὶ

🗏

104.sch3

Τοῦτο λέγει τὸ πρόσωπον ζητεῖν ἡμᾶς

🗏

104.sch6

μὲν τὰς πολλὰς αὐτὸν λέγειν γενεὰς ἐνόμισαν, οἱ δὲ

🗏

104.sch10

οἱ χριστοὶ Χριστοῦ μετέχοντες λέγονται χριστοί · ὁ δὲ Χριστὸς

🗏

104.sch10

Χριστὸς τοῦ πατρὸς μετέχων λέγεται Χριστός · Χριστὸν δέ φημι

🗏

104.sch16

θηρίων · οἱ δὲ Ἕλληνες λέγουσι κυνόμυιαν τὴν τοῦ κυνὸς

🗏

105.sch13

Χεῖρα λέγει τὰς κολαστικὰς αὐτοῦ δυνάμεις

🗏

105.sch16

Ἀνωτέρω μὲν λέγει ὅτι ἔστη Μωϋσῆς καὶ

🗏

106.sch5

οὕτω καὶ βουλὴ κυρίου λέγεται φύσις ἁγία ἡ παροξυνομένη

🗏

106.sch7

χαλκᾶς ἤτοι τὰς κακίας λέγει ἢ τοὺς ἐνεργοῦντας αὐτὰς

🗏

106.sch13

εἰς νεκροὺς ἐξαμαρτάνειν, καλῶς λέγεται τὰ κύματα ἀναβαίνειν ἕως

🗏

107.sch2

δὲ κακίαν · ψυχὴν δὲ λέγω τὸ παθητικὸν μέρος τῆς

🗏

108.sch5

καὶ πάλιν ὁ Δαυὶδ λέγει · Μὴ ἀναγάγῃς με ἐν

🗏

108.sch17

Ἰουδαῖοι τὰς κεφαλὰς αὐτῶν λέγοντες · Ἄλλους ἔσωσεν, ἑαυτὸν οὐ

🗏

109.sch1

τοῦ Χριστοῦ. Καλῶς τοίνυν λέγει ἐν τοῖς εὐαγγελίοις τό

🗏

109.sch4

εὐαγγελίοις ποτήριον ὀνομάζει, πάτερ λέγων εἰ δυνατόν, παρελθάτω τὸ

🗏

113.sch1

ὠνόμασεν. Καὶ γὰρ βασιλεία λέγεται καὶ αὐτὸ τὸ ἀξίωμα

🗏

113.sch4

Ἔνθα τὸ ποῦ λέγεται, ἐκεῖ καὶ τὸ ποτέ

🗏

113.sch4

Εἰ δὲ χρόνος οὐ λέγεται ἐπὶ θεοῦ, ποιητὴς γὰρ

🗏

113.sch4

οὐκοῦν οὐδὲ τὸ ποῦ ῥηθήσεται ἐπ' αὐτοῦ, δημιουργὸς γὰρ

🗏

114.sch3

τοιοῦτο καὶ ὁ ἀπόστολος λέγει τὸ θέλω ἀναλῦσαι καὶ

🗏

115.sch2

ψεύστης ἐστίν, ψεύστης ἐστὶν λέγων ἑαυτὸν ψεύστην. Εἰ δὲ

🗏

115.sch2

Εἰ δὲ ψεύστης ἐστὶν λέγων ἑαυτὸν ψεύστην, οὐκ ἔστι

🗏

115.sch2

ἀληθευτής ἐστιν, ἀληθευτής ἐστι λέγων ἑαυτὸν ψεύστην ἄνθρωπος ὢν

🗏

115.sch2

Εἰ δὲ ἀληθευτής ἐστι λέγων ἑαυτὸν ψεύστην ἄνθρωπος ὤν

🗏

117.sch1

Ἄνθρωπον λέγει ἡ γραφὴ τὸν διάβολον

🗏

117.sch7

δικαιοσύνης ἥλιος · ἡμέραν δὲ λέγει τὴν γνῶσιν τοῦ Χριστοῦ

🗏

118.sch2

ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις, καλῶς λέγει ἐν ταῖς Παροιμίαις ὁ

🗏

118.sch2

ἥτις ἐστὶν ὁ Χριστός · λέγω δὲ Χριστὸν τὸν μετὰ

🗏

118.sch5

ταύτης Σιών, ἀφ' ἧς λέγεται ἔρχεσθαι ὁ Χριστός — ἥξει

🗏

118.sch5

κυρίου ἠπίστησεν. Καλῶς τοίνυν λέγει καὶ ὁ Δαυίδ · Τὰ

🗏

118.sch6

Τὰς οὖν ἐνταῦθα ἐντολὰς λεγομένας ἐν τοῖς εὐαγγελίοις ὁ

🗏

118.sch6

αὐτὴν ποιεῖν ἡμᾶς ἁρπάζειν λέγονται.

🗏

118.sch6b

γὰρ οὐ μόνον τὸ λέγειν ψευδῆ, ἀλλὰ καὶ τἀληθῆ

🗏

118.sch8

τὴν τοῦ θεοῦ, οὗτος λεγέτω καὶ τῷ κυρίῳ τὸ

🗏

118.sch8

πρὸς Γαλάτας ἐπιστολῇ γράφων · Λέγετέ μοι, φησίν, οἱ ὑπὸ

🗏

118.sch16

τοῦ θεοῦ ἀφιλαργυρίαν διδάσκει λέγοντα · Οὐκ ἐπιθυμήσεις.

🗏

118.sch25

καινὴ τὰ κατὰ διάνοιαν · Ἐρρέθη γάρ, φησί, τοῖς ἀρχαίοις

🗏

118.sch25

Οὐ φονεύσεις · ἐγὼ δὲ λέγω · Οὐκ ὀργισθήσῃ.

🗏

118.sch40

τὸ ἐν ταῖς Παροιμίαις λεγόμενον ὅτι ἐκεῖνος νόμον μὴ

🗏

118.sch40

τροφήν.Ὁ θεὸς γὰρ λέγεται δεσπότης διττῶς ἢ ὡς

🗏

118.sch40

τῆς δουλείας. Καλῶς οὖν λέγεται ὁ μύρμηξ μὴ εἶναι

🗏

118.sch43

πανουργότερος γίνεται τῶν δαιμόνων, λέγων πολλάκις τὸ τοῦ Παύλου

🗏

118.sch47

καὶ τὰ προειρημένα, οὗτος λεγέτω · τὰ ἑκούσια τοῦ στόματός

🗏

118.sch47

τοῦ νόμου τινὰ τοῦτο λέγειν οὐχ ἕξει παρρησίαν.

🗏

118.sch50

Δύναται δὲ παρανόμους ἐνταῦθα λέγειν λόγους καὶ νόμους οὓς

🗏

118.sch60

κατὰ διάνοιαν ἁμαρτάνοντος κυριεύειν λέγεται ἡ ἀνομία, τοῦ δὲ

🗏

118.sch62

Παροιμίαις ὁ σοφὸς Σολομὼν λέγων · Ἀπὸ ὕδατος ἀλλοτρίου ἀπόσχου

🗏

118.sch64

θλίψεων καὶ τῶν ἀναγκῶν, λέγει τὸ εὕροσάν με. Ἢ

🗏

118.sch64

τάχα θλίψεις οἱ θλίβοντες λέγονται καὶ ἀνάγκαι οἱ τὰς

🗏

118.sch69

καθαραῖς καρδίαις ἐγγίνεται, καλῶς λέγεται τὸ μακρὰν ἀπὸ ἁμαρτωλῶν

🗏

118.sch73

θεοῦ · ἀρχὴν δὲ ἐνταῦθα λέγει ὡς αἴτιον. Πάλιν · εἰ

🗏

118.sch74

Ἄρχοντας λέγει τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους

🗏

118.sch74

εὑρίσκει οὐδέν. Κόσμον δὲ λέγει οὐ τὸ ἐξ οὐρανοῦ

🗏

118.sch79

ἀγγέλων, ἀλλ' ὑμνούντων καὶ λεγόντων · Δόξα ἐν ὑψίστοις θεῷ

🗏

119.sch3

Οὐκ ἔστι τοῦ αὐτοῦ λέγειν τὸ μὴ ἀναγάγῃς με

🗏

119.sch3

Ἢ τάχα ἡμέρας ἐκεῖ λέγει ἃς ὁ φόβος τοῦ

🗏

119.sch4

τὴν ψυχήν. Διὸ καλῶς λέγει ἐν ταῖς Παροιμίαις τὸ

🗏

123.sch2

Ὕδωρ τροπικῶς λέγει τοὺς πειρασμοὺς τοὺς καταποντίζοντας

🗏

123.sch2

καλοῦνται. Χειμάρρουν δὲ πάλιν λέγει τοὺς λογισμοὺς διὰ τὸ

🗏

126.sch3d

θερμαίνειν, καλῶς ἡ γνῶσις λέγεται ὕπνος · πάντας γὰρ τοὺς

🗏

127.sch2

σοφοὺς καὶ δόγματα ὀρθά. Λέγει δὲ αὐτὴν καὶ ἀδελφὴν

🗏

129.sch3

Ἕνεκεν, ὡσεὶ ἔλεγεν, τῆς γνώσεώς σου ὑπέμεινά

🗏

131.sch4

Περὶ τῆς σοφίας λέγει προφητικῶς ἥτις ἐστὶν ὁ

🗏

134.sch2

ὥσπερ ἐν ταῖς τροπικῶς λεγομέναις θαλάσσαις οἰκοῦσιν οἱ ἀντικείμενοι

🗏

134.sch2

καὶ ἐν ταῖς ἀλληγορικῶς λεγομέναις ἀβύσσοις οἱ καταχθόνιοι δαίμονες

🗏

134.sch5

Οἱ τροπικῶς νῦν λεγόμενοι ἄνεμοι τοὺς τῆς ψυχῆς

🗏

134.sch6

ἡ τοῦ θεοῦ, πῶς λέγονται κατέχειν ταύτην οἱ ἀντικείμενοι

🗏

134.sch6

ἀντικείμενοι; Καὶ ζητήσεις μήποτε λέγονται κατέχειν αὑτήν, οὐχ ὡς

🗏

134.sch6b

ὑπὸ δαιμόνων κεκράτηται, καλῶς λέγονται οἱ ἀλλόφυλοι τὴν γῆν

🗏

135.sch3

καὶ ὁ Ἰὼβ ἀληθεύει λέγων τὸ κρεμάσας τὴν γῆν

🗏

135.sch3

εὐαγγελίοις ὁ κύριος γῆν λέγει τὰς λογικὰς ψυχὰς καὶ

🗏

136.sch2

ἐγὼ καὶ δαίμονας ἀναγκάζοντας λέγειν ψαλμοὺς καὶ ᾠδὰς πνευματικὰς

🗏

136.sch2

ἵν' ἀκούσαντες καταγελάσωσιν ὡς λεγόντων ἡμῶν καὶ μὴ ποιούντων

🗏

136.sch2

ποιούντων. Διὸ καὶ Δαυὶδ λέγει · Μὴ καταγελασάτωσάν μου ὑπερήφανοι

🗏

136.sch3

ἐστὶν ἀπὸ κακίας τὸ λέγειν · ᾌσωμεν τῷ κυρίῳ · ἐνδόξως

🗏

136.sch4

ὡς παρὰ τῶν ἐχθρῶν λεγόμενον τέθειται · δηλοῖ δὲ τοὺς

🗏

137.sch3

γὰρ ἐφορᾶν καὶ γινώσκειν λέγεται ὁ θεὸς τοὺς ἐν

🗏

137.sch4

ἡ τοῦ θεοῦ, ἥτις λέγεται ἡμῶν εἶναι ζωή, καλῶς

🗏

138.sch5

νεφροὺς κτᾶται ὁ κύριος, λεγέτω τὸ κύριε, ἐναντίον σου

🗏

139.sch1

δι' ὧν γίνεται ὁ λεγόμενος πεπλεγμένος λογισμός, ἀλλ' οὗτος

🗏

139.sch2

λογισμὸν ἠκονημένον ὡς ὄφεως λέγει. Τοιοῦτος δέ ἐστι καὶ

🗏

140.sch1

νοῦν διασῴζουσα · ἀτύπωτον δὲ λέγω νοῦν τὸν μηδὲν σωματικὸν

🗏

140.sch3

Ἔλαιον λέγει ἁμαρτωλοῦ τὴν εὐποιΐαν τὴν

🗏

141.sch2

φυγὴν ταύτην οὐ δύναται λέγειν τὸ ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς

🗏

141.sch5

Οὐ πάντων ἐστὶ τὸ λέγειν · ἔκβαλλε ἐκ φυλακῆς τὴν

🗏

142.sch5

γραφῇ · τοῦτο γὰρ ἀκούειν λέγεται νοῦς ὃ γινώσκει καὶ

🗏

144.sch4

ἔργα τὰς λογικὰς φύσεις λέγει · αὗται γὰρ πεφύκασιν ἐξομολογεῖσθαι

🗏

144.sch5

γενεὰ ἐν τοῖς αἰῶσιν λέγεται, τῶν μὲν διδασκόντων, τῶν

🗏

144.sch5

γενεὰ καὶ γενεὰ οὐ ῥηθήσεται, πάντων γεγονότων ἐν θεῷ

🗏

144.sch5

προσευχὴν τοῦ κυρίου τὴν λέγουσαν · Δὸς αὐτοῖς ἵνα καὶ

🗏

144.sch6

εὐαγγελίοις ὑπὸ τοῦ σωτῆρος λεγόμενον τὸ τί ἐμοὶ καὶ

🗏

146.sch2

πάλιν ὁ Σολομὼν πολλοὺς λέγει τοὺς τετρωμένους ὑπὸ τῆς

🗏

146.sch3

θεὸν ἢ κόρακας νῦν λέγει φύσεις λογικὰς νοητῶς τρέφειν

🗏

147.sch4

Διττῶς λέγεται διδόναι θεὸς ἢ ἐνεργῶν

🗏

147.sch4

περὶ τοῦ ἡλίου τις ἔλεγεν ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ

🗏

148.sch4

οὐρανῶν, ὅπερ νῦν αἰνεῖν λέγεται τὸ ὄνομα κυρίου. Ταῦτα

🗏

148.sch4

ὀνόμασιν ἑτέροις δεδήλωκεν θρόνους λέγων καὶ κυριότητας καὶ ἀρχὰς

🗏

150.sch5

ψυχῶν λογικῶν τὸ αὐτὸ λεγουσῶν καὶ μὴ ἐχουσῶν σχίσματα

🗏

Comm par et Prov

τὸ ἐπιθυμητικὸν τῆς ψυχῆς λέγεται.

🗏

καὶ κατὰ τοῦ ἐναντίου λέγεται.

🗏

Sch Iob

1.41

ὧν ἓν μὲν Ἀδωναῒ λέγεται, ὅ ἐστιν · "κύριος", ἕτερον

🗏

2.132

ὁ δικαίως κτησάμενος λεγέτω · ὁ κύριος ἔδωκεν.

🗏

2.151

ἤτοι νῦν ἐν μέσῳ λέγεται εἶναι τῶν ἀγγέλων ὁ

🗏

2.156

ψεύδεται οὖν ἐν παντὶ λέγων ἐνηργηκέναι ὁ διάβολος · τῶν

🗏

11.48

τὸ ἐπιθυμητικὸν λέγει, εἶτα τὸ θυμοειδές, ἅπερ

🗏

19.102

νομίζω περὶ τοῦ Χριστοῦ λέγειν αὐτόν.

🗏

28.37

σεμνῶς ἐνταῦθα τὴν πορνείαν λέγει καὶ πᾶσαν αἰσχρὰν ἡδονήν

🗏

Sch Prov

καὶ ῥημάτων καὶ τῶν λεγομένων, νοῦς δὲ τῶν νοητῶν

🗏

δὲ ψυχὴν καὶ πλατεῖαν λέγει · «πλάτυνον γάρ, φησίν, τὸ

🗏

αὐτῆς τὴν ἄκραν ἀπάθειαν λέγει, εἴπερ «οἱ ἀγαπῶντες τὸν

🗏

εὔχεται καὶ ὁ Δαυὶδ λέγων · «οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ

🗏

τὰς ἀρετὰς τῶν σοφῶν λέγει · «ἀνοίξατε γάρ μοι, φησίν

🗏

αὐτὴν ποιεῖν ἡμᾶς ἁρπάζειν λέγονται.

🗏

Οὕτω καὶ ὁ Δαυὶδ λέγει · «φωνῇ μου πρὸς κύριον

🗏

Ἄξονας λέγει τὰς ἐντολὰς τοῦ θεοῦ

🗏

γὰρ νῦν τὸν διάβολον λέγει, εἴγε ἄνθρωπος πονηρὸς ἐπέσπειρε

🗏

κακὴν βουλὴν τὸν διάβολον λέγει. Οὗτος γὰρ κακῶς ἐβουλεύσατο

🗏

τὴν τοῦ θεοῦ ἐνταῦθα λέγει σοφίαν καὶ οὐ τὴν

🗏

καὶ τοὺς ἐνταῦθα οὐρανοὺς λεγομένους ὕψος ἐκεῖνος ἐν τῇ

🗏

Ἐφεσίους καλεῖ καὶ τὰς λεγομένας τροπικῶς ἀβύσσους ὀνομάζει βάθος

🗏

δῶρα ἄδικα τὰ προστάγματα λέγει τοῦ πονηροῦ, ἅπερ ὁ

🗏

Πηγὰς λέγει τὰς ἀρετάς, ἀφ' ὧν

🗏

δὲ ἐπιδέξιος καλεῖται», βορέαν λέγων συμβολικῶς τὸν πονηρόν, ἀφ

🗏

ᾅδην προσεύχεται ὁ Δαυὶδ λέγων · «καταβήτωσαν εἰς ᾅδου ζῶντες

🗏

διδασκαλίαν ὁ Σολομὼν νεότητος λέγει · «υἱὲ γάρ, φησί, μή

🗏

βουλὴ κακή»–τὸν διάβολον λέγων ὡς κακῶς βουλευσάμενον– , «ἡ

🗏

αὐτὴ γνῶσις καὶ μήτηρ λέγεται καὶ γυνὴ καὶ ἀδελφή

🗏

τῆς ἔξωθεν σοφίας νομίσουσι λέγεσθαι, πρὸς ἣν χρονίζειν οὐκ

🗏

φίλον σου ὃν ἐνεγυήσω» λέγων · «φύλαξόν με, κύριε, ἐκ

🗏

λόγος τὸν ὕπνον κωλύει · «ἐρρέθη γάρ, φησί, τοῖς ἀρχαίοις

🗏

οὐ φονεύσεις · ἐγὼ δὲ λέγω · οὐκ ὀργισθήσῃ.» Καὶ ἐνταῦθα

🗏

ὁ σοφώτερος σοφοῦ σοφώτερος λέγεται. Πῶς δὲ καὶ οὐκ

🗏

μήποτε ὁ θεὸς δεσπότης λέγεται διχῶς, ὡς δημιουργὸς καὶ

🗏

δουλείας ἐλεύθερος, καλῶς οὖν λέγεται μὴ εἶναι ὑπὸ δεσπότην

🗏

ἡμῶν Χριστοῦ, περὶ ὧν λέγει ὁ Σολομών · «κηρία μέλιτος

🗏

αἷμα δίκαιον, οὗ στερισκομένη λέγεται ἀποθνῄσκειν ψυχὴ λογική · «ψυχὴ

🗏

Γυναῖκα ὕπανδρον τὴν κακίαν λέγει · ταύτης γὰρ ἀνὴρ ὁ

🗏

ἐντραπῇ μηδὲν ἔχων τι λέγειν περὶ ἡμῶν φαῦλον.»

🗏

πεποίηκεν. Σοφίαν δὲ ἐνταῦθα λέγει οὐ τὸν υἱὸν τοῦ

🗏

101

Τὸ δ' αὐτὸ τοῦτο λέγεται καὶ πνεῦμα υἱοθεσίας.

🗏

102

καὶ ὑβριστὴν καὶ ὑπερήφανον λέγει, ἀπὸ τῆς χειρίστης ἕξεως

🗏

103

ἄφρονες ὡς ἄρτων αὐτῆς λέγονται μεταλαμβάνειν καὶ ὡς οἴνου

🗏

113

θεοῦ φόβον διδακτὸν εἶναι λέγει · «δεῦτε γάρ, φησίν, τέκνα

🗏

113

ἐστιν; Ἢ τάχα φόβον λέγει κυρίου τὴν διδασκαλίαν τὴν

🗏

120

Ἔχθραν τὴν κακίαν λέγει · διὰ γὰρ ταύτης ἐχθροὶ

🗏

122

εὔχεται καὶ ὁ Δαυὶδ λέγων · «μὴ ἀναγάγῃς με ἐν

🗏

127

ψυχὴν ὀνομάζει, «ὁ λύχνος, λέγων, τοῦ σώματός ἐστιν ὁ

🗏

130

ἡμῶν ἐν τοῖς εὐαγγελίοις λεγόμενον · «οὐδεὶς λύχνον ἅψας τίθησιν

🗏

142

Ὁδοὺς ζωῆς λέγει τὰς πρακτικὰς ἀρετὰς τὰς

🗏

147

Ἐλέγχους λέγει τὰς ἐντολὰς τοῦ θεοῦ

🗏

150

δεδήλωκε, σκολιὸν μὲν ἄνδρα λέγων τὸν σατανᾶν, πυρσευομένους δὲ

🗏

154

αὐτούς, οἷς ὁ δίκαιος λέγεται μὴ προσέχειν, τουτέστιν μὴ

🗏

155

εἶναι ταύτης τῆς παροιμίας, λεγέτω ποῦ ηὐπόρησαν χρημάτων οἱ

🗏

155

ἀπίστων περιβεβλημένος πλοῦτον, πολλῶν λέγω δὴ βασιλέων καὶ ἀρχόντων

🗏

157

συμπολῖταί τινες τῶν ἁγίων λέγονται γεγονέναι καὶ οἰκεῖοι τῆς

🗏

160

Ὅμοιός ἐστιν τούτῳ ὁ λέγων τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ

🗏

172

σοφίας · διὸ καὶ φρονιμώτερος λέγεται εἶναι ὁ πρότερος τοῦ

🗏

173

Προφάσεις λέγει τὰς ἁμαρτίας · «τοῦ προφασίζεσθαι

🗏

182

εἶδον οἱ ὀφθαλμοί σου, λέγε.»

🗏

183

κύριος ἡμῶν πάρδαλις ἀπορουμένη λέγεται γίνεσθαι πρὸς τοὺς πλημμελοῦντας

🗏

183

ἁμαρτάνουσιν. Δύναται δὲ ὀλιγόψυχον λέγειν καὶ τὸν πονηρὸν καὶ

🗏

186

Ἐνταῦθα λέγει τὴν ψυχὴν εἶναι θανάτου

🗏

189

τὸν Σαούλ», πνεῦμα κυρίου λέγων τὸν ἄγγελον · «ὁ ποιῶν

🗏

189

εὐαγγελίοις ὁ κύριος · «ὁρᾶτε, λέγων, μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν

🗏

197

γὰρ ἐνταῦθα τὴν σοφίαν λέγει · «ἐράσθητι γάρ, φησί, τῆς

🗏

198

γῆς ἐδόθησαν, αἱ ἐντολαὶ λέγονται μαρτύρια · διὸ καὶ ὁ

🗏

202

σοφία. Ἀλλ' ὁ Χριστὸς λέγει · «ἐγώ εἰμι ἡ ζωή

🗏

213

Τὸν παρά τισι θρασύδειλον λεγόμενον στάθμιον μέγα καὶ μικρὸν

🗏

214

πειθόμενος τῇ ἐντολῇ τῇ λεγούσῃ · «πάντα ὅσα θέλετε ἵνα

🗏

217

Ζυγὸν δόλιον λέγει τὸν νοῦν πεφυκότα μὲν

🗏

232

Ἵππον λέγει τὸν νοῦν · «ἐπιβήσῃ γάρ

🗏

236

Ἀκάνθας δὲ καὶ τριβόλους λέγει τὰς ἁμαρτίας, ἀφ' ὧν

🗏

240

λοιμὸν καὶ τὸν διάβολον λέγειν, ὃν δεῖ ἀποδιώκειν τῆς

🗏

241

βασιλεὺς ὢν ὁ Χριστὸς λέγεται διὰ τῆς συγκαταβάσεως ποιμαίνειν

🗏

245

πλουσίῳ ἐν κακίᾳ διδόαμεν. Ἔλεγεν δέ τις τῶν γερόντων

🗏

248

τῇ δικαιοσύνῃ νοῦ ἱμάτιον λέγεται · τοῦ δὲ λοιπὸν πεσόντος

🗏

253

Μηδὲν λέγε συνετόν, τουτέστιν βαθὺ καὶ

🗏

258

τὸν νοῦν. Ψυχὴν δὲ ἔλεγεν τὸ παθητικὸν μέρος τῆς

🗏

287#2

τοῖς ἀνθρώποις φανῶ, τοιαῦτα λέγων ὁποῖα μὴ δύνανται γινώσκειν

🗏

288

ἀποστόλων λαμβάνοντες θεωρήματα οὐ λέγονται κλέπται ἀλλοτρίων θεωρημάτων, ἀλλὰ

🗏

298

Πένητα λέγει τὸν ἐστερημένον τῆς γνώσεως

🗏

299

Ἢ τάχα δόξαν θεοῦ λέγει τὸν δοξάζοντα τὸν θεὸν

🗏

299

ἵν' ᾖ τοιοῦτον τὸ λεγόμενον · ὁ δοξάζων τὸν θεὸν

🗏

300

τὸν ἑαυτοῦ νοῦν, ὅστις λέγεται εἶναι θρόνος θεοῦ. Οὐδαμοῦ

🗏

301

ὑψίστῳ.» Κρεῖσσον γὰρ τὸ ῥηθῆναι περὶ σοῦ τὸ «διὸ

🗏

303

σοι Χοραζίν, οὐαί σοι λέγων Βηθσαϊδά».

🗏

309

τὰ ὀστᾶ τὰ πεφυκότα λέγειν · «κύριε, τίς ὅμοιός σοι

🗏

310

εἴπωμέν τι τῶν οὐ λεγομένων ἐπὶ θεοῦ καὶ ὡς

🗏

315

Σολομὼν γλῶσσαν τὸν νοῦν λέγει. Τοῦτο οὖν τὸ πρόσωπον

🗏

317

τὰ μὲν πτώματα αὐτοῦ λέγεται, τὰ δὲ ἐγέρσεις, τὰ

🗏

337

τὸ ἐν τῷ εὐαγγελίῳ λεγόμενον τὸ «καὶ ἀπὸ τοῦ

🗏

340

δεχομένης. Ὅτι δὲ γενεὰς λέγει τὰς ἀρετὰς καὶ τὰς

🗏

341

Πεδίον λέγει τὸν νοῦν, χλωρὰ δὲ

🗏

341

πεδία καὶ ὁ Δαυὶδ λέγει τὰς λογικὰς ψυχάς, ἐντεῦθεν

🗏

344

Ποιμένα λέγει τὸν νοῦν, πρόβατα δὲ

🗏

350

δὲ καὶ τὸ εὐαγγέλιον λέγει ὡς διὰ φόνον καὶ

🗏

358#2

ἐρίφους δὲ καὶ πρόβατα λέγει τοὺς κεκτημένους ἐρίφους καὶ

🗏

358#2

τὸ παρὰ τῷ Παύλῳ λεγόμενον τὸ «ἡ ἀγάπη οὐ

🗏

365

νοήσοι ποτέ. Τοῦτο δὲ λέγω διὰ τὸν Φαραὼ σκληρυνθέντα

🗏

369

τῆς καρδίας μου» · καὶ «λέγε σὺ πρῶτος τὰς ἀνομίας

🗏

373

καὶ φυσικῆς ἐξετάζουσα λόγους. Ἔλεγε δέ τις ὅτι μηρύεται

🗏

380

ψυχῆς στεγναὶ αἱ διατριβαὶ λέγονται εἶναι.

🗏

Sch Eccl

Πονηρὸν τὸ ἐπίπονον λέγει, οὐ τὸ τῷ ἀγαθῷ

🗏

ὑπάρχων, πλὴν εἰ μὴ λέγεται διδόναι ὡς συγχωρῶν κατὰ

🗏

τὸν νοῦν τὸν ἀκάθαρτον λέγει · «διεστραμμένη γάρ, φησί, καρδία

🗏

ταῖς Παροιμίαις ὠνόμασεν, ἔνθα λέγει · «κόσμος νεανίαις σοφία» · «εἰς

🗏

Σολομὼν περὶ τῆς κακίας λέγει · «πολλοὺς γὰρ τρώσασα καταβέβληκε

🗏

πεφόνευκε.» Τὸ οὖν ἐνταῦθα λεγόμενον ὑστέρημα καὶ οἱ πεφονευμένοι

🗏

πνευματικῷ ἀριθμῷ. Εἰ δὲ λέγει ὁ Δαυὶδ καὶ τῆς

🗏

γὰρ τὸ ἀόρατον διχῶς λέγεται, καὶ τὸ μὴ πεφυκὸς

🗏

καὶ τὸ ἀναρίθμητον διχῶς λέγεται, καὶ τὸ μὴ πεφυκὸς

🗏

οὐ γὰρ πᾶς ὁ λέγων μοι · κύριε, κύριε, εἰσελεύσεται

🗏

ἑαυτὸν δεκτικόν · πᾶσαν δὲ λέγω γνῶσιν, τὴν πεφυκυῖαν ἐπισυμβαίνειν

🗏

ἐστι τῇ παροιμίᾳ τῇ λεγούσῃ · «ὁ πληθύνων τὸν πλοῦτον

🗏

δὲ αὐτῶν τὴν καλλονὴν λέγει καὶ οὐκ ἀΐδιον · μετὰ

🗏

τῶν γεγονότων. Τοῦτον γὰρ λέγεται ζητεῖν ὁ θεὸς ὃν

🗏

Συνάντημα λέγει τὰ κοινῶς συμβαίνοντα πᾶσιν

🗏

τὸν ἀσεβῆ. Κοινὸν δὲ λέγει αὐτῶν καὶ τὸ ἀπὸ

🗏

καὶ ἡ ἄλογος ψυχὴ λέγεται πνεῦμα.

🗏

Συκοφαντίας λέγει τοὺς ἀντικειμένους ἡμῖν · «ἔκδεξαι

🗏

παρακαλῶν, ὁποῖος ἦν ὁ λέγων ταῦτα · «παρακαλῶ ὑμᾶς ἐγὼ

🗏

πονηρόν · τοῦτον γὰρ καὶ λέγει ἀνδρεῖον ἐν ἀσεβείαις συκοφαντοῦντα

🗏

πληρωθῆναι τὴν εὐχὴν τὴν λέγουσαν · «δὸς αὐτοῖς ἵνα καὶ

🗏

μόσχων μετὰ ἔχθρας», ὡσεὶ ἔλεγέ τις · κρεῖσσον μαθεῖν θεώρημα

🗏

θεοῦ. Πατέρα δὲ ἐνταῦθα λέγω καὶ ἀδελφὸν κατὰ τὴν

🗏

ταῦτα κατὰ τῶν ἀνθρώπων λεγόμενα.

🗏

νῦν οὐ τοῦτο βούλεται λέγειν, προστάσσει δὲ μὴ ἀπερισκέπτως

🗏

ἐν πλήθει λόγων», ἐνύπνιον λέγων τὸν καθευδούσαις ταῖς ψυχαῖς

🗏

ἐχθρὸν παρακαλεῖ τὸν κύριον λέγων · «φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου

🗏

ὥσπερ ὄρνεον ἐκ παγίδος.» Λέγει δὲ αὐτὸν καὶ φωνὴν

🗏

τοὺς οὕτω καθεύδοντας διυπνίζει λέγων · «ἔγειρε, ὁ καθεύδων, καὶ

🗏

ὑποσχόμενος πίστιν ὀρθὴν καὶ λέγων κτίσμα ἕν τι τῶν

🗏

ὁ κύριος, δείκνυσι Μωσῆς λέγων · «ὅτε διεμέριζεν ὁ ὕψιστος

🗏

ἐν τοῖς εὐαγγελίοις ὠνόμασε λέγων · «ἀγρός ἐστιν ὁ κόσμος

🗏

τῆς γῆς τὴν γνῶσιν λέγει τῶν ἐπὶ γῆς, εἴγε

🗏

γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ λέγεται τοῦ νοῦ καὶ βρῶσις

🗏

Ἐν τούτῳ τῷ κεφαλαίῳ λέγει περὶ τῶν ἀπαθείας καταξιωθέντων

🗏

καὶ ξένον καὶ ἀλλότριον λέγει τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ

🗏

θεοῦ. Τὸ δὲ φαγεῖν λέγεται καὶ ἐπὶ τῆς βρώσεως

🗏

μὴ ἐφαρμόζειν. Τοῦτο δὲ λέγω διὰ τὸ μὴ παντὶ

🗏

αὐτοῦ ὄνομα. Μὴ τοίνυν λεγέτω, φησίν, ὁ ἄνθρωπος · τίνος

🗏

τιθέμενα δὲ πράγμασιν ἀγαθοῖς λέγεται ἀγαθὰ καὶ πονηροῖς πονηρά

🗏

δὲ τῶν γεγονότων ἀγαθὸν λέγει ὁ Σολομὼν εἰ μὴ

🗏

γὰρ ἀγαθὸν τῇ φύσει λέγεται εἶναι ἀγαθὸν ὡς ἡ

🗏

παραλαμβάνεται, παρίστησιν ὁ Δαυὶδ λέγων περὶ τῶν ἀνθρώπων ὅτι

🗏

ψεκτός. Ἐνταῦθα τοίνυν ὃ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν, ὅτι ὁ

🗏

πρῶτοι λόγοι τῆς διδασκαλίας λέγονται λόγοι, οἱ δὲ ἔσχατοι

🗏

καλὰ ἔργα καλοὶ λόγοι λέγονται εἶναι.

🗏

Ἀπώλεια λέγεται καὶ ἡ διὰ δοκιμὴν

🗏

Νῦν ἀγαθὸν τὴν γνῶσιν λέγει τὴν τοῦ θεοῦ.

🗏

Νῦν πονηρίαν τὴν πορνείαν λέγει καὶ τὴν γαστριμαργίαν.

🗏

Sch Lu

τὸν ἡμιθνῆτα, ὃς οὐδὲ λέγει ὡς ὁ προφητικὸς λόγος

🗏

τὴν λογικὴν φύσιν, ἰατρὸς λέγεται · ἐὰν πρόβατον, ποιμήν · ἀνθρώπων

🗏

διὰ τὸν Χριστοῦ λόγον, λέγοντα · πᾶς ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν

🗏

θεοῦ ζῶντος, περὶ ἧς λέγεται ἐν ψαλμοῖς ὑπὸ τῶν

🗏

ἐδικαίωσε · καὶ δυνάμενος τῷ λεγομένῳ ἰδίῳ τέλει χρήσασθαι, ἤ

🗏

αὐτοῦ τὴν ἀνάστασιν βουλόμενοι, λέγοντες μηδόλως αὐτὸν τεθνάναι, ἀλλὰ

🗏

αὖθις εἰς μέσον ἥκοντα, λέγειν ἐκ νεκρῶν ἐγηγέρθαι καὶ

🗏

τὸ εὐαγγέλιον σπουδάζοντες, πειρῶνται λέγειν · ὑπὸ γὰρ τῆς προσούσης

🗏

Apophthegmata

6 PG

Εἶπε πάλιν, ὅτι Ἔλεγέ τις τῶν Πατέρων · Ἡ

🗏🗐

7 PG

ἐλάλησεν ὁ ἀββᾶς Εὐάγριος. Λέγει αὐτῷ ὁ πρεσβύτερος · Οἴδαμεν

🗏🗐

7 PG

ἀλλὰ κινήσας τὴν κεφαλὴν, λέγει αὐτῷ · Ἀληθῶς ἐστι, Πάτερ

🗏🗐

Toward an Imitation of the Song of Songs

Ἀποκρίνεται ὁ νυμφίος καὶ λέγει μοι · εἴσελθε εἰς κῆπόν

🗏🗐

Admonition on the Marks of Serenity

καταλαλούντων · ἵνα μή, καθὼς λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον

🗏🗐

Disc.

καὶ μὴ ἐνεργῶν δὲ λέγεται πρῶτον ἀπ' αὐτῆς · πρῶτον

🗏

Ὅσα λέγεται εἶναι τὸν θεόν, τούτων

🗏

τὰ δὲ κατ’ ἐνέργειαν λέγεται εἶναι, ὡς μὲν πρὸς

🗏

μηδὲν ποιεῖν αἰσχρὸν μηδὲ λέγειν, δεύτερον μὴ μνησικακῆσαι τῷ

🗏

μνησικακῆσαι τῷ κακῶς αὐτὸν λέγοντι, καὶ τέταρτον εἰ χωρὶς

🗏

παρὰ φύσιν πρὸς ἑαυτὸ λεγόμενον, οἷον ὡς τὸ ἕκτον

🗏

ἐνέργειαν οὖν τοῦ λογικοῦ ἔλεγε μόνην εἶναι τὸ τοὺς

🗏

τούτου καταφρονήσαντες μάρτυρές εἰσιν. Ἔλεγεν οὖν ὅτι διὰ τοῦτο

🗏

τῶν νοημάτων, τρεῖς ὑποστάσεις λέγομεν. Μονογενὴς οὖν ἐστιν ὁ

🗏

δημιουργεῖν · καὶ οὕτως πατὴρ λέγεται τῶν μετεχόντων τῆς γνώσεως

🗏

καθ' ἑαυτὴν οὐσιώδη γνῶσιν λέγεσθαι; πόσῳ μᾶλλον ἐπιπλεῖον τὸ

🗏

ἀφθόνως παρέχων. Εἰ οὖν λέγει τις · ποῦ κατεπόθη τὸ

🗏

οὕτως ἐφαίνετο. Τινὲς δὲ λέγουσιν ὅτι τὸ ἐξ ἀναστάσεως

🗏

Τρίτοι δὲ εἰσιν οἱ λέγοντες ὅτι, εἰ κατ' οἰκονομίαν

🗏

τῶν ὀνομασιῶν τρεῖς ὑποστάσεις λέγομεν, ἐνθένδ' εἴρηται καὶ τὸ

🗏

καταξιοῖ καὶ πατὴρ θέσει λέγεται τῶν λογικῶν · ὁ δὲ

🗏

Ὁ κτίσμα λέγων εἶναι τὸν υἱὸν, πρῶτον

🗏

πατήρ · οὐ γὰρ πατὴρ ἐλέγετο ὁ υἱὸς πρὸ τῶν

🗏

πράγματα, σωφρονεῖ · εἰς τοῦτον λέγει ὁ Παῦλος οἰκεῖν τὸν

🗏

ἐνέργειαν πράττων κακόν, ὡς λέγει Μωϋσῆς · «οὐ φονεύσεις» καὶ

🗏

τῷ κακῷ λογισμῷ, ὡς λέγει Σολομών · «ἀποπήδησον καὶ μὴ

🗏

γυναικὸς λαμβάνων καὶ μηδὲν λέγων κατὰ διάνοιαν μηδὲ πράττων

🗏

ἐμπαθῶς, ὡς ὁ Χριστὸς λέγει · «οὐκ ἐπιθυμήσεις» καὶ «οὐκ

🗏

ἁμαρτία αὐτοῦ ὑπερηφανία εἶναι λέγεται · οὗτος τὸν θεὸν ἀπωθεῖται

🗏

οὐδὲν τούτων, κατὰ κακίαν λέγει ὁ λέγων.

🗏

κατὰ κακίαν λέγει ὁ λέγων.

🗏

ἢ κενοδοξήσας ἢ ὀργισθεὶς λέγεται ἐμπαθής, ἀλλ' ὁ ἕξιν

🗏

νοῦς παλαίει · καλὸν δὲ λέγω ἐπὶ πάσης ἀρετῆς.

🗏

μὲν ὁ νοῦς νοεῖν λέγεται, νοήματα δὲ αἰσθητὰ λαμβάνων

🗏

δὲ αἰσθητὰ λαμβάνων βλέπειν λέγεται · ἑκάτερα δὲ νοήματά εἰσιν

🗏

ἀμελείας δὲ χείρων ἔσται. Ἔλεγε δὲ ὅτι τρεῖς εἰσι

🗏

Τοὺς δαίμονας ἔλεγε μὴ δύνασθαι τὸν θυμὸν

🗏

ἀλλὰ καὶ ὁ Χριστὸς λέγων «μὴ ἀγαπᾶτε τὸν κόσμον

🗏

ἐν κόσμῳ», οὐδὲν ἄλλο λέγει ἢ μὴ ἀγαπᾶτε τὰ

🗏

κακὸν ἡ φιλαυτία εἶναι λέγεται, ἐξ ἧς ἐστι τὰ

🗏

ἡ ἐνέργεια. Τοῖς δὲ λέγουσιν ὅτι φύσει κακός ἐστιν

🗏

ἐπιθυμία καὶ ἡ λογιστική, ἔλεγεν ὅτι, ὡς ἔχομεν ἐκ

🗏

108

ἀρετῆς, οἷον πραότητος, πραῢς λέγεται, ἀνδρείας δὲ ἀνδρεῖος, καὶ

🗏

109

Λέγεται ὁ θεὸς φοβερὸς εἶναι

🗏

117

φοβοῦνται, ὡς οἱ πατέρες λέγουσι, καὶ ὁ τὰ ἐν

🗏

123

καθ' αὐτόν · ὁ οὖν λέγων μέρος θεοῦ βλέπειν, οὗτος

🗏

124#2

ἦν ἄνθρωπος, οὐκ ἂν ἔλεγεν ὁ ἀπόστολος · ἵνα γένησθε

🗏

139

ὁ νοῦς, ταῦτα ἀπαθῆ λέγονται · ὅσα δὲ ἐνοχλούμενος ἐκ

🗏

139

τοῦ σώματος, ταῦτα ἐμπαθῆ λέγονται ὡς πρὸς τὸν νοῦν

🗏

139

σώματος, [καὶ] ταῦτα ἐμπαθῆ λέγονται καὶ κακίαι τοῦ νοῦ

🗏

155

Ἔλεγέ τις ὅτι μόνῳ τῷ

🗏

157

διάνοιαν τελεσθῆναι ἁμαρτίαν, δύο ἔλεγεν εἶναι τεκμήρια καὶ οἱονεὶ

🗏

161

Εὐκατορθωτότερον <δὲ> τὴν σωφροσύνην ἔλεγεν εἶναι τοῦ <ἐγκρατῆ γενέσθαι

🗏

163

οἱ ἐξ ὑποψίας λογισμοί. Ἔλεγε δὲ μέγα εἶναι καὶ

🗏

181

τοῦ ῥητοῦ, τοῦ Πέτρου λέγοντος πρὸς τὸν κύριον καὶ

🗏

184

Οὐδὲν ἄλλο λέγουσιν οἱ δαίμονες πλὴν φάγετε

🗏

193

λειτουργοὶ θεοῦ δίκαιοι ὁσίως λέγονται · καὶ γὰρ «δίκαιος καὶ

🗏

196

βοήσωμεν πρὸς τὸν κύριον λέγοντες · ὁ καταξιώσας ἡμᾶς γενέσθαι

🗏

200

τὸν ἡμιθνῆτα, ὃς οὐδὲ λέγει ὡς ὁ προφητικὸς λόγος

🗏

202

τὴν λογικὴν φύσιν, ἰατρὸς λέγεται · ἐὰν πρόβατον, ποιμήν · ἀνθρώπων

🗏

210

τοῦ θεοῦ, πρὸς ὃν λέγεται · «ἰδοὺ ὁ ἄνθρωπος ὃς

🗏

Assorted Chapters

4 (2 vers.)

Λεία ὁδὸς ὑπὸ ἐλεημοσύνης γίνεται

🗏🗐

On Prayer

pref.1 PG

χάριν, καὶ λαβὼν τὴν Λείαν, ζητεῖς καὶ τὴν ποθουμένην

🗏🗐

Sch Prov

317

γλυκέα καὶ πικρὰ καὶ λεῖα καὶ ὀρθὰ καὶ σκολιά

🗏

329

γαργαλίζων ἡμᾶς καὶ τῷ λείῳ τῆς ἡδονῆς ἐπισπώμενος, ποτὲ

🗏

1.36

καὶ ἀτμοὶ καὶ χυμοί, λειότης, τραχύτης καὶ τὰ τοιαῦτα

🗏🗐

Prak

πέφυκε γίνεσθαι · οὐδὲν δὲ λειποτάκτην οὕτως ἄλλο τὸν νοῦν

🗏🗐

Ad virg.

17.2 Gress

καὶ οὐ λείψει ἔλαιον ἐν τῇ λαμπάδι

🗏🗐

55.12 Gress

καὶ ἔλαιον οὐ λείψει ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῆς

🗏🗐

Disc.

αὐτῷ · τὸ δὲ δεύτερον † λειπὸν τῷ λογισμῷ † ἤδη ἀπωθεῖται

🗏

Counsel

ἧς ὁ Θεὸς οὐ λειτουργεῖταί ποτε

🗏🗐

Disc.

196

ἐν καθαρότητι καὶ ἁγιασμῷ λειτουργήσωμέν σοι ὡς ἠγάπησας.

🗏

On Prayer

ἀλλὰ καταφρονοῦντες τῆς ἑαυτῶν λειτουργίας καὶ τὸν τούτων δεσπότην

🗏🗐

81 PG

ἀλλὰ καταφρονοῦντες τῆς αὐτῶν λειτουργίας, καὶ τὸν τούτων Θεὸν

🗏🗐

Sch Prov

189

αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πῦρ φλέγον.» Ὅτι

🗏

Disc.

μὲν γὰρ ἀγαθῶν εἰσι λειτουργοί, οἱ δὲ πονηρῶν.

🗏

193

ἀθετοῦμεν ἁμαρτάνοντες · οἱ γὰρ λειτουργοὶ θεοῦ δίκαιοι ὁσίως λέγονται

🗏

Thoughts

15 (2 vers.)

ἀρρώστων μιμεῖσθαι, οἵτινες ἔτι λείψανα τῆς ἀσθενείας ἐν ἑαυτοῖς

🗏🗐

Sch Prov

337

οἶμαι, τὰ κατὰ διάνοιαν λείψανα τῶν ἀρετῶν καὶ τῆς

🗏

Ep fid

38 Grib (+2)

Ἅμα δὲ καὶ τοῦτο λεκτέον ὅτι τὰ φυσικὰ κριτήρια

🗏🗐

Eul

ψαλμὸν ἐν τῇ νήψει λεκτέον, πῇ δὲ ἐνδελεχεῖν ἐν

🗏🗐

7 PG

ψαλμὸν ἐν τῇ νήψει λεκτέον, πὴ δὲ ἀδολεσχεῖν ἐν

🗏🗐

24 (2 vers.)

τὰ γὰρ πρακτέα τῶν λεκτέων ἐστὶ φιλοσοφώτερα, καθάπερ καὶ

🗏🗐

Sch Ps

14.sch4

Τοῦτο λεκτέον πρὸς τοὺς τοκιστὰς ὡς

🗏

24.sch1

Ἐν καιρῷ μαρτυρίου λεκτέον τούτους τοὺς λόγους

🗏

25.sch3

Λεκτέον ταῦτα πρὸς τοὺς θεωροῦντας

🗏

26.sch8

Ἐν καιρῷ συκοφαντίας ταῦτα λεκτέον.

🗏

37.sch5

Λεκτέον τοῦτο πρὸς τοὺς γελῶντας

🗏

38.sch5

Τοῦτο λεκτέον πρὸς τοὺς ἄπαιδας πλουσίους

🗏

43.sch10

Τοῦτο λεκτέον πρὸς τοὺς ἐν τοῖς

🗏

61.sch6

Τοῦτο λεκτέον πρὸς τοὺς πλεονεκτοῦντας.

🗏

89.sch8

Τοῦτο λεκτέον ἐπὶ τῶν μετανοησάντων καὶ

🗏

105.sch2

τὸ ἐν παντὶ καιρῷ λεκτέον ποιοῦντες σωφροσύνην, ποιοῦντες ἀνδρείαν

🗏

118.sch27

Λεκτέον τοῦτο πρὸς τοὺς ἀμελοῦντας

🗏

Sch Iob

1.41

τοῦ κυρίου παρασημείωσιν ταῦτα λεκτέον · δέκα ὀνόμασι παρ' Ἑβραίοις

🗏

20.52

τοῦτο λεκτέον πρὸς τοὺς ἀπερισκέπτως ἀποφαινομένους

🗏

Sch Prov

215

μελῶν τοῦ σώματος ὡσαύτως λεκτέον. Χρήσῃ δὲ τῷ ῥητῷ

🗏

363

πρὸς μὲν τοὺς ἁπλουστέρους λεκτέον τὸ πρότερον, πρὸς δὲ

🗏

Eul

25 (2 vers.)

Μὴ τὴν ἄκαιρον γλῶσσαν λεξιθήρει, ἵνα μὴ τὸ αὐτὸ

🗏🗐

Eul

ποτὲ δὲ μελῳδεῖσθαι τὰς λέξεις ἐρεθίζουσι τῆς αὐταρεσκίας τῇ

🗏🗐

7 PG

περιεχούσης, ποτὲ μελῳδεῖσθαι τὰς λέξεις ἐρεθίζουσι,

🗏🗐

On Prayer

135 (2 vers.)

ἑξῆς · ταῦτα δὲ εὐκαίρως λέξεις, ταπεινοφροσύνῃ ἑαυτὸν ὁπλίζων κατὰ

🗏🗐

Sch Ps

77.sch1

ἄγων τὸν συνιέντα · ἢ λέξις δι' ἑτέρων τὰ κυρίως

🗏

Sch Prov

δὲ καὶ ἡ ὀπτικὴ λέξει τὸ «κατενόησα τὰ ἔργα

🗏

ζῴου τοῦ κέπφου τὴν λέξιν πεποιηκέναι τοῦ πειθουμένου τῇ

🗏

Sch Prov

338

ὁ γὰρ καρπὸς αὐτῆς λέπραν θεραπεύει.

🗏

Disc.

132

δὲ λογισμὸς ἐγγένηται, ἁφὴ λέπρας ἐστὶν ἐν τῷ λίθῳ

🗏

160

τοῦτο ἔχων νοῦς οἶδε λέπραν ἄλλου νοῦ καθαρίσαι.

🗏

Thoughts

τυφλῶν καὶ χωλῶν καὶ λεπρῶν ἥρπασε τροφὰς καὶ τὴν

🗏🗐

Prak

Ὁ τῆς κενοδοξίας λογισμὸς λεπτότατός τίς ἐστι καὶ παρυφίσταται

🗏🗐

Hypotyposis

4 PG

χήραν, διὰ δύο μόνων λεπτῶν τὴν τῶν πλουσίων ὑπερβεβηκυῖαν

🗏🗐

On Prayer

pref.4 (2 vers.)

τὰ δύο τῆς χήρας λεπτὰ μὴ ἀποβεβληκότος, ἀλλὰ καὶ

🗏🗐

Monks

48.2 Gress

ἀγρυπνία δὲ ἀγαθὴ λεπτύνει αὐτήν.

🗏🗐

Eul

21 (2 vers.)

τούτων σὺν θεῷ περιγενέσθαι, λεπτυνέτω τὴν σάρκα κατὰ τῆς

🗏🗐

Thoughts

καὶ διατεταμένας χάσμας ποιοῦσι λεπτύνοντες ἑαυτοὺς καὶ τῶν ἔνδον

🗏🗐

Sch Iob

28.68

τὸ Ἑβραϊκὸν ἐν ἀμφοτέροις Λευϊαθὰν περιέχει οὐχ οὕτως τῶν

🗏

28.68

ἀναφερομένου δράκοντος ἰδίως ὄνομα Λευϊαθὰν κέκληται ὥσπερ κυρίαν ταύτην

🗏

Gn.

μέμνησο τοῦ Ἀβενὴρ τοῦ λευίτου ὃς τὴν κιβωτὸν ὑποδεξάμενος

🗏🗐

Monks

55.3 Gress

τρόπον γὰρ εἴ τις λευκάνοι ἄργυρον,

🗏🗐

Sch Ps

50.sch3

διὰ δὲ τῆς γνώσεως λευκαινόμεθα.

🗏

Sch Prov

τε κέπφος καὶ ὁ λευκὸς καὶ ὁ ἀστερίας καλούμενος

🗏

33 Chapters

Σκύμνος λέοντός ἐστιν ἄνθρωπος ἀπαθὴς τῶν

🗏🗐

Thoughts

17 (2 vers.)

ἐκ τοῦ στόματος τοῦ λέοντος καὶ τῆς ἄρκτου. Γίνεται

🗏🗐

Eight Thoughts

4.7

Λέων ἐν ζωγρείῳ ὢν κινεῖ

🗏🗐

5.2

λύπη στόμα ἐστὶ λέοντος, καὶ τὸν λυπούμενον καταπίνει

🗏🗐

On Prayer

106

τὰς χεῖρας, ἐκεῖνον εἰς λέοντα μετασχηματισθῆαι καὶ ἀνεγείροντα εἰς

🗏🗐

106 PG

τὰς χεῖρας, ἐκεῖνον εἰς λέοντα μετασχηματίζεσθαι, καὶ ἀνεγείρειν εἰς

🗏🗐

Sch Ps

16.sch6

ἡμῶν ὁ ἀντικείμενος ἡμῖν λέων.

🗏

90.sch8

πρακτικῇ · σκεπάζει δὲ ἀπὸ λέοντος καὶ δράκοντος τῶν ἀντικειμένων

🗏

Sch Prov

195

πῦρ μὲν καταναλίσκον καὶ λέων ὀργιζόμενος γίνεται πρὸς τοὺς

🗏

242

ἐχθρὸς ἡμῶν διάβολος ὡς λέων περιέρχεται ζητῶν τίνα καταπίῃ

🗏

348

καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην», λέοντες καὶ λύκοι εἰσὶν οἱ

🗏

Disc.

124

εἰκόνα βασιλέως ἢ εἰκόνα λέοντος · οὕτως καὶ ὁ νοῦς

🗏

188

καὶ ὑπομένων, ὅτι ὡς λέων οὗτος ἔσται τῶν θηρίων

🗏

Guide to Evagrius Ponticus

edited by Joel Kalvesmaki

λε

λέβης

λεγεών

λέγω

λεῖος

λειότης

λειποτάκτης

λείπω

λειτουργέω

λειτουργία

λειτουργός

λείψανον

λεκτέος

λεξιθηρέω

λέξις

λέπρα

λεπρός

λεπτός

λεπτύνω

Λευϊάθαν

Λευΐτης

λευκαίνω

λευκός

λέων