διὰ τὴν Ἑβραϊκὴν ἐπὶ τοῦ κυρίου παρασημείωσιν ταῦτα λεκτέον· δέκα ὀνόμασι παρ' Ἑβραίοις ὀνομάζεται ὁ θεός, ὧν ἓν μὲν Ἀδωναῒ λέγεται, ὅ ἐστιν· "κύριος", ἕτερον δὲ Ἰά, ὃ καὶ αὐτὸ ἐν τῷ Ἑλληνικῷ εἰς τὸ "κύριος" μετελήφθη, ἕτερον δέ τι παρὰ ταῦτά ἐστι τὸ τετραγράμματον ἀνεκφώνητον ὂν καὶ παρ' Ἑβραί­οις, ὃ καταχρηστικῶς παρὰ μὲν αὐτοῖς Ἀδωναῒ καλεῖται, παρὰ δὲ ἡμῖν "κύριος". τοῦτο δέ φασιν ἐπὶ τῷ πετάλῳ τῷ χρυσῷ τῷ ἐπὶ τοῦ μετώπου τοῦ ἀρχιερέως γεγράφθαι κατὰ τὸ ἐν τῷ νό­μῳ εἰρημένον· ἐκτύπωμα σφραγῖδος ἁγίασμα τῷ κυρίῳ, יהוה. τὰ δὲ λοιπὰ ὀνόματά ἐστι ταῦτα· Ἤλ, Ἐλωείμ, Ἀδών, Σαβαώθ, Σαδδαΐ, Ἰαΐε, Ἐσεριέ, καὶ τὰ προγεγραμμένα τρία, ὧν ἐστι τὸ τετρα­γράμματον τούτοις γραφόμενον τοῖς στοιχείοις· Ἰωθ, Ἠπ, Οὐαυ, Ἰηπ, יהוה ὁ θεός.

οὗτοί εἰσιν οἱ ἄγγελοι οἱ διοικοῦντες τὸν ἐπίγειον κόσμον καὶ γνῶσιν πάντων ἔχοντες τῶν ἐπὶ τῆς γῆς.

δωρεὰν ὁ μήτε διὰ κολάσεις μήτε δι' ἐπαγγελίας.

ὁ Ἰὼβ ὡς δίκαιος γυμνὸς ἄπεισι κακίας καὶ ἁμαρτίας.

ὁ δικαίως κτησάμενος λεγέτω· ὁ κύριος ἔδωκεν.

ἤτοι νῦν ἐν μέσῳ λέγεται εἶναι τῶν ἀγγέλων ὁ διάβολος ὡς διακόψας αὐτῶν τὴν πρόνοιαν τὴν ἐπὶ τοῦ Ἰὼβ διὰ τῆς ἐξαιτήσεως.

διὰ τοῦτο οὐκ ἐμπεριπατεῖ τῷ Ἰὼβ ὁ διάβολος, ἐπειδὴ οὐκ ἦν ὑπουράνιος τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς κεκτημένος. ψεύδεται οὖν ἐν παντὶ λέγων ἐνηργηκέναι ὁ διάβολος· τῶν γὰρ φιλοθέων οὐχ ἅπτεται.

ἀντὶ τοῦ· τὸν νοῦν ἐμπλήσει γνώσεως.

« οὐ γὰρ συγκάμνει τῷ σώματί μου ἡ ψυχή μου. »

μή με ἀσεβεῖν δίδασκε, ἀντὶ τοῦ· "ἀπόστησον λόγους ἀσεβείας ἀπ' ἐμοῦ". οὐδένα γὰρ ὁ κύριος ἀσεβεῖν διδάσκει.

ἤτοι τὸ δημιουργικὸν καὶ προνοητικὸν καὶ κριτικόν.

διπλοῦν εἴρηκε τό τε καταληπτὸν τῆς σοφίας αὐτοῦ καὶ τὸ ἀκατάληπτον· ἢ ὅτι οὐ μόνον ἐν τοῖς αἰσθητοῖς. ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς νοητοῖς αὐτοῦ ἔργοις θεωρεῖται ἡ σοφία αὐτοῦ.

ψυχαὶ δικαίων ἐν χειρὶ θεοῦ.

ὥσπερ γὰρ ἐλάβομεν λάρυγγα πρὸς διάκρισιν βρωμάτων, καὶ νοῦν εἰς γνῶσιν θεοῦ.

νοῦς μὲν γὰρ τὰ νοητά, αἴσθησις δὲ τὰ αἰσθητὰ διακρίνει.

« καὶ πείρᾳ καὶ διδαχῇ παρείληφα ταῦτα. »

ἐξαγορεύσω τὰ πάθη μου τῷ στόματί μου.

τὸ ἐπιθυμητικὸν λέγει, εἶτα τὸ θυμοειδές, ἅπερ ὡσανεὶ σῶμά ἐστι τοῦ ἔσω ἀνθρώπου.

ἐνταῦθα τὸν νοῦν εἶπε τὸν βλέποντα ἐπὶ πρᾶξιν καὶ θεωρίαν.

παράτασις ζωῆς ἢ ὑπέρθεσις τιμωρίας.

οἱ μὲν καταχθόνιοι εἶπον· οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν σοφία, οἱ δὲ ἐπίγειοι· οὐκ ἔστι μεθ' ἡμῶν.

νομίζω περὶ τοῦ Χριστοῦ λέγειν αὐτόν.

ὁ μὲν οὖν ὀφθαλμὸς ἐπὶ τῆς νοητικῆς ὁδηγίας, ὁ δὲ ποὺς ἐπὶ τῆς ἠθικῆς.

τοῦτο λεκτέον πρὸς τοὺς ἀπερισκέπτως ἀποφαινομένους καὶ κατακρίνοντας.

τὸ χειρώσασθαι οὐκ ἔκειτο ἐν τῷ Τετρασελίδῳ, οὔτε παρὰ τοῖς Ο οὔτε παρὰ τοῖς λοιποῖς. ὧν καὶ τὰς ἐκδόσεις παρεθέμεθα. δύναται δὲ ἠθικῶς παραλελεῖφθαι κατ' ἀρχαίαν συνήθειαν. τοῦτο δὲ γίνεται, ἡνίκα λύπη τις ἢ αἰδὼς ἢ ἄλλο τι πάθος ἀτελεῖς προφέρειν ποιοῖτο τοὺς λόγους.

ἐντεῦθεν γινώσκομεν, ὅτι φεύγειν δεῖ τοὺς γελοιαστάς.

πρὶν ἐφάψασθαι τῆς κακίας ἐπὶ τὴν ἀρετὴν ὡδήγει τοὺς νέους. οὕτω γὰρ ἀληθὲς ἔσται τὸ ἀπὸ γαστρὸς ὁδηγεῖσθαί τινα.

ὅτι ἡ πρόνοια ἐφ' ἕκαστον φθάνει καὶ ἑκάστου ἔργον.

ἐνταῦθα τῆς ἐγκαταλείψεως τὴν αἰτίαν δεδήλωκεν.

ἢ σεμνῶς ἐνταῦθα τὴν πορνείαν λέγει καὶ πᾶσαν αἰσχρὰν ἡδονήν.

οἶμαι τὸ προειρημένον κῆτος καὶ τὸν ἐνταῦθα δράκοντα ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν εἶναι. ἐπεὶ τὸ Ἑβραϊκὸν ἐν ἀμφοτέροις Λευϊαθὰν περιέχει οὐχ οὕτως τῶν ἄλλων δρακόντων παρ' Ἑβραίοις ὀνομαζομένων. ἀλλ' ἐχόντων τὸ οἰκεῖον ὄνομα τοῦ γένους αὐτῶν· τοῦ γε μὴν εἰς τὸν ἄρχοντα τῶν ἀντικειμένων δυνάμεων ἀναφερομένου δράκοντος ἰδίως ὄνομα Λευϊαθὰν κέκληται ὥσπερ κυρίαν ταύτην κεκτημένου προσηγορίαν.

ἀφ' ἧς ἐξέρχονται τὰ πεπυρωμένα βέλη.

οὐδὲν μὲν τούτων τιτρώσκει τὸν Σατανᾶν, ἐγκράτεια δὲ καὶ ἀγάπη ἀναιρεῖ αὐτόν.

μετὰ τὸν πειρασμὸν ἀκριβέστερον τοὺς λόγους τῶν γεγονότων μεμάθηκεν.

ἐντεῦθεν γινώσκομεν, ὅτι προσευχὴ δικαίου περιαιρεῖ ἁμαρτίας.

τοῦ Ἐλιφὰζ ἦν υἱὸς Σωφὰρ καὶ Ἀμαλὴκ ἐκ παλλακίδος αὐτῷ γεννηθείς. ὁ οὖν Ἐλιφὰζ καὶ ὁ Σωφὰρ γεγόνασι μαθηταὶ τοῦ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ, καὶ ὁ Ἀμαλὴκ τοῦ Ἡσαῦ.