Guide to Evagrius Ponticus

Monks

117.2 Gress

καὶ δένδρον οὐκ ἀνθήσει ἄνευ ποτοῦ.

🗏🗐

Ep

31

ῥίζα σου ἐφ' ὕδατος ἀνθήσει · τὸν στάχυν σου μὴ

🗏🗐

Eight Thoughts

3.1

ξηρανθῆναι τὰ ἐξ αὐτῆς ἀνθήσαντα.

🗏🗐

Thoughts

33

τῶν ὑγιαινόντων τὰς ὄψεις ἀνθηρὰς ἀπεργάζεται, ὡς ἔστι καὶ

🗏🗐

Eul

13 (2 vers.)

πρᾶξιν τῇ ἑκάστῃ πονηρίᾳ ἀνθιστῶν τῇ συνετῇ τῶν ἀρετῶν

🗏🗐

Prak

10

Καὶ ὅταν αὐτὴν μὴ ἀνθισταμένην ἀλλ’ ἐπακολουθοῦσαν θεάσωνται καὶ

🗏🗐

73

χωρὶς φρονήσεως · αὕτη γὰρ ἀνθίστασθαι τῷ θυμῷ τῶν δαιμόνων

🗏🗐

80

λογισμοῖς ἡμῖν ἐμβαλλομένοις δυνατὸν ἀντιστῆναι, πάντας δὲ τοὺς ὑπὸ

🗏🗐

KG

5.68

γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὀδεύουσιν ἀνθιστάμενος

🗏🗐

Monks

114.2 Gress

ἀνθιστάμενον δὲ ἱερεῖ καταπίεται γῆ

🗏🗐

On Prayer

106 (2 vers.)

τῶν ἁγίων προσευχομένῳ τοσοῦτον ἀνθίστατο ὁ πονηρὸς ὡς ἅμα

🗏🗐

Exhortations to Monks

1.5

βδελυκτὸν ἐνώπιον Κυρίου, ᾗ ἀνθίσταται καὶ ὁ Θεὸς, καταπαύει

🗏🗐

Sch Ps

34.sch1

Οὐδὲν οὕτως ἀνθίσταται τοῖς δαίμοσιν ὡς δικαιοσύνη

🗏

Disc.

21

ἡ κίνησις τοῦ ἀνέμου ἀντέστη τῇ ἠρεμίᾳ τοῦ ὕδατος

🗏

Prak

81

ἀγάπη · ἀπάθεια δέ ἐστιν ἄνθος τῆς πρακτικῆς · πρακτικὴν δὲ

🗏🗐

Ad virg.

18.3 Gress

ὅτι δόξα ἀνθρώπων ὡς ἄνθος χόρτου,

🗏🗐

Eul

18 (2 vers.)

Ὁ τῆς σαρκὸς τὸ ἄνθος τῇ ἀσκήσει μαραίνων καθ

🗏🗐

Eight Thoughts

1.1

Ἀρχὴ καρποφορίας, ἄνθος, καὶ ἀρχὴ πρακτικῆς, ἐγκράτεια

🗏🗐

Toward an Imitation of the Song of Songs

7

νυμφίε, παράδεισος πατρός σου · ἄνθη αὐτοῦ ὡς [ἄνθη τοῦ

🗏🗐

7

σου · ἄνθη αὐτοῦ ὡς [ἄνθη τοῦ πεδίου] καὶ κέδροι

🗏🗐

Eul

20 (2 vers.)

δὲ ἀμνησικάκων δροσίζονται πνευματικῶς. Ἄνθρακες πυρὸς σπινθῆρας ἐρεύγονται · οὕτως

🗏🗐

Sch Ps

119.sch2

τοῦ πονηροῦ καὶ οἱ ἄνθρακες οἱ καταναλίσκοντες ξύλα, χόρτον

🗏

139.sch6

τὸ πῦρ μετὰ τῶν ἀνθράκων κατακαίει ξύλα, χόρτον, καλάμην

🗏

Sch Prov

82

Καὶ οὗτος ἐπὶ τῶν ἀνθράκων περιπατεῖ, ὁ διὰ τῆς

🗏

Eul

2 PG

κακῶν. Ἀρχὴ γοῦν τιμῆς ἀνθρωπαρέσκεια, τὸ δὲ τέλος ταύτης

🗏🗐

Eul

14

τὴν ἐπίδειξιν μήπως ἐγκλήματι ἀνθρωπαρέσκῳ κομίσῃ τὸν τῆς ψυχῆς

🗏🗐

14 PG

ἐπίδειξιν, μή πως ἔγκλημα ἀνθρωπάρεσκον κομίσῃ τὸν τῆς ψυχῆς

🗏🗐

Eight Thoughts

7.8

εἰς οὐρανὸν, καὶ προσευχὴ ἀνθρωπαρέσκου οὐκ ἀναβήσεται πρὸς Θεόν

🗏🗐

Prak

58

σου ὁ νοῦς λογισμοῖς ἀνθρωπίνοις λογισμοὺς ἀφανίσαι δαιμόνων. Τὸ

🗏🗐

KG

5.11 PG

τῆς ψυχικῆς, δαιμονιώδης καὶ ἀνθρωπίνη · ἐκ δὲ τῆς ἀνθρωπίνης

🗏🗐

5.11 PG

ἀνθρωπίνη · ἐκ δὲ τῆς ἀνθρωπίνης, ἄγγελοι πάλιν καὶ δαίμονες

🗏🗐

Ep

18.1

καὶ ὁ ἐκ τῆς ἀνθρωπίνης ἀναδιδόμενος φύσεως, καθ' ὃν

🗏🗐

Hypotyposis

5 PG

τούτων περιστάσει, καὶ δουλεύσει ἀνθρωπίναις ἐπιταγαῖς, λαλιαῖς τε ματαίαις

🗏🗐

Thoughts

8

τῶν ἀγγελικῶν καὶ τῶν ἀνθρωπίνων καὶ τῶν ἐκ δαιμόνων

🗏🗐

8 PG

ἀγγελικῶν λογισμῶν, καὶ τῶν ἀνθρωπίνων καὶ τῶν ἐκ δαιμόνων

🗏🗐

8 (2 vers.)

ἐσομένην προλέγει · Ὁ δὲ ἀνθρώπινος λογισμὸς οὐδὲ τὴν κτῆσιν

🗏🗐

18 (2 vers.)

ἅγιον πρὸς μὲν τοὺς ἀνθρωπίνοις περιπίπτοντας λογισμοῖς · «Ἐγὼ εἶπα

🗏🗐

23

προσευχῆς αὖθις εἰς τὸν ἀνθρώπινον ἐπανήγαγον βίον · τινὲς δὲ

🗏🗐

23

μετέωρος γίνεται καὶ τῆς ἀνθρωπίνης ἀπὸ τοῦ φόβου ἐπιλανθάνεται

🗏🗐

31

καὶ ὁ ἐκ τῆς ἀνθρωπίνης ἀναδιδόμενος φύσεως, καθ' ὃν

🗏🗐

Eight Thoughts

5.12

ἀμύνης, οὐδὲ ταπεινόφρων, στερηθεὶς ἀνθρωπίνης τιμῆς, οὐδὲ ἀφιλάργυρος, ζημίᾳ

🗏🗐

7.21

πωλήσῃς τοὺς πόνους δόξαις ἀνθρωπίναις, μηδὲ τὴν μέλλουσαν δόξαν

🗏🗐

7.21

δι' εὐφημίαν. Δόξα γὰρ ἀνθρωπίνη εἰς χοῦν κατασκηνοῖ, καὶ

🗏🗐

On Prayer

41

προσευχῇ σου ἢ ἐπαίνῳ ἀνθρωπίνῳ ἡττᾶσαι καὶ τοῦτον θηρᾶν

🗏🗐

Sch Ps

43.sch12

τὸ σῶμά ἐστι τὸ ἀνθρώπινον καὶ ὁ τούτου συγγενὴς

🗏

44.sch2

σοφίᾳ κοσμικῇ καὶ λόγῳ ἀνθρωπίνῳ.

🗏

44.sch10

ἢ πάντες οἱ τῆς ἀνθρωπίνης καταστάσεως ὄντες ἢ οἱ

🗏

72.sch7

κύριος καὶ ἐφορᾷ τὰ ἀνθρώπινα.

🗏

83.sch5

κλαυθμῶνός ἐστιν ἤτοι τὸ ἀνθρώπινον σῶμα ἢ ὁ συγγενὴς

🗏

83.sch6

ἁγίας γνώσεως πρὸς γνῶσιν ἀνθρωπίνην.

🗏

Sch Prov

28

σοφίαν καὶ οὐ τὴν ἀνθρωπίνην, δι' ὧν ἐπιφέρει δείκνυσι

🗏

153

ὑπάρχοντας καὶ ἐκφεύγοντας τὴν ἀνθρωπίνην κατάστασιν. Οὕτω καὶ Ἰησοῦς

🗏

280

εἶπεν κατὰ στέρησιν τῆς ἀνθρωπίνης φρονήσεως.

🗏

340

γνῶσιν ὑγιῶς μεταβαίνουσιν, τῆς ἀνθρωπίνης καταστάσεως τοῦτο ῥᾳδίως μὴ

🗏

Sch Lu

4

γὰρ ἔτι ἐν τῇ ἀνθρωπίνῃ ζωῇ ὄντες, ἀκηκοότες περὶ

🗏

4

οἴεσθαι σατραπείας καὶ δυναστείας ἀνθρωπίνας ἐν τῇ ἐπιγείῳ Ἱερουσαλὴμ

🗏

5

καὶ κεκρυφέναι ἀπὸ τῶν ἀνθρωπίνων ὄψεων, εἶτ' αὖθις εἰς

🗏

Disc.

27

κατ' οἰκονομίαν λαβεῖν τὸ ἀνθρώπινον μόνον σῶμα τὸν κύριον

🗏

48

Οἱ μὲν διὰ φόβον ἀνθρώπινον, οἱ δὲ διά τι

🗏

105

εἰσὶ μέτρα τινὰ τῆς ἀνθρωπίνης καταστάσεως πρὸς τὸ γνῶναι

🗏

105

καίπερ <μὴ> πεφυκότα ὑπὸ ἀνθρωπίνης καταστάσεως καταλαμβάνεσθαι.

🗏

129

οὐκ ἐποίουν ἡμῖν κακόν · ἀνθρωπίνου γὰρ ὀργάνου ἐστερημένοι, διδάσκουσιν

🗏

140

Ἀνθρώπινος λογισμὸς ὁ ἀπαθὴς ὡς

🗏

195

ὁ νομοθετῶν μὴ τὰ ἀνθρώπινα μόνα, ἀλλὰ καὶ τὰ

🗏

Sch Prov

85

καὶ ἀπ' ἀρχῆς γεγονότος ἀνθρωποκτόνου.

🗏

Prak

pref.1

τὰ λοιπὰ σχήματα τῶν ἀνθρώπων · φέρε, ὅσα παρὰ τῶν

🗏🗐

pref.3

δόξας τὰς παρὰ τῶν ἀνθρώπων θηρεύουσα καὶ τὴν πίστιν

🗏🗐

pref.5

καὶ τοῦτο παραγγέλλει · καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.

🗏🗐

5

εὑρεῖν ἐπὶ τῆς γῆς ἀνθρώπους πικροτέρους δαιμόνων ἢ πᾶσαν

🗏🗐

13

καὶ τὰς παρὰ τῶν ἀνθρώπων δόξας θηρώμενος, δαίμονάς τε

🗏🗐

24

παρὰ φύσιν μάχεσθαι τοῖς ἀνθρώποις βιάζονται, ἵνα σκοτισθεὶς ὁ

🗏🗐

35

ψυχῆς πάθη ἐκ τῶν ἀνθρώπων ἔχει τὰς ἀφορμάς · τὰ

🗏🗐

93

δήποτε μνησικακοῦντες μὲν τοῖς ἀνθρώποις τὴν μνημονευτικὴν δύναμιν τῆς

🗏🗐

ep

αὐτοῦ τὸν εὐφραίνοντα καρδίαν ἀνθρώπου, εὐχαῖς καὶ πρεσβείαις τοῦ

🗏🗐

Gn.

22

δὲ μὴ βουλομένου πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν

🗏🗐

33

διὰ τὸν Κύριον τοὺς ἀνθρώπους ἰώμενος · ὃ γὰρ προσάγει

🗏🗐

45

Βασίλειος · τὴν μὲν ἀπὸ ἀνθρώπων, φησίν, ἐπισυμβαίνουσαν γνῶσιν, προσεχὴς

🗏🗐

KG

1.73

Ἡ μὲν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἡ ἁγία γνῶσις ὑπάρχει

🗏🗐

1.73 PG

Ἡ μὲν τοῦ ἀνθρώπου ζωὴ ἡ ἁγία γνῶσις

🗏🗐

1.79

Χριστοῦ καὶ σπουδῇ τοῦ ἀνθρώπου προσγινομένη ·

🗏🗐

1.79

Θεοῦ καὶ σπουδῇ τοῦ ἀνθρώπου προσγινομένη ·

🗏🗐

1.80 (2 vers.)

τῶν πεφυκότων ἐμφανίζεσθαι τοῖς ἀνθρώποις κατ’ ἀναλογίαν τῆς καταστάσεως

🗏🗐

4.38

τῷ μέλλοντι αἰῶνι θυμώδης ἄνθρωπος ἀγγέλοις οὐ συναριθμηθήσεται οὐδὲ

🗏🗐

4.46

διάφορα ζῶα τῆς τῶν ἀνθρώπων καταστάσεώς ἐστι σύμβολα.

🗏🗐

4.75

πράξει καὶ δόγμασι χρηματίζειν ἄνθρωπος

🗏🗐

4.76

γενέσθαι τὴν ἔξοδον, ἔοικεν ἀνθρώπῳ παρακαλοῦντι τὸν τέκτονα ταχέως

🗏🗐

5.44

ὁ θυμός, ἀκολάστους τοὺς ἀνθρώπους ποιῶν, καὶ ὑβριστικὸν ἡ

🗏🗐

5.44

θυμός, ἀκολάστους ποιῶν τοὺς ἀνθρώπους, καὶ ὑβριστικὸν ἡ ὀργή

🗏🗐

5.86

ἀπαθείας θέλων ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων δοξάζεσθαι ἐπὶ τοῖς πεφυκόσι

🗏🗐

6.39

ἀναγέννησις τοῦ ἔσω ἡμῶν ἀνθρώπου, ὃν ὁ Χριστὸς ὡς

🗏🗐

6.40

νέκρωσις τοῦ παλαιοῦ ἡμῶν ἀνθρώπου, ἢ καὶ λύσις τῆς

🗏🗐

Skemmata

13 barb gr 51 (+1)

ἐστὶν εἰκὼν τοῦ αἰσθητοῦ ἀνθρώπου, συνισταμένη κατὰ διάνοιαν, μεθ

🗏🗐

15 barb gr 51 (+1)

Ἄνθρωπός ἐστι πρακτικὸς, ὁ τοῖς

🗏🗐

21 barb gr 51 (+2)

δὲ ὀδύνας σωματικὰς τοῖς ἀνθρώποις προσάγουσιν:-

🗏🗐

40 barb gr 51 (+1)

ἐπισυμβαίνουσιν · οἱ δὲ, ὡς ἀνθρώποις · καὶ ὡς ζώοις μὲν

🗏🗐

40 barb gr 51 (+1)

εἰσὶ καὶ θυμοῦ · ὡς ἀνθρώποις δὲ, ὅσοι ἀπὸ λύπης

🗏🗐

40 barb gr 51 (+1)

ὡς ζώοις καὶ ὡς ἀνθρώποις μικτοὶ ὄντες:-

🗏🗐

45 Sink

κατ' ἐνέργειαν ἁμαρτίας τὸν ἄνθρωπον βλάπτουσιν · καὶ ἐκ τοῦ

🗏🗐

Monks

39.4 Gress

οὐδὲ τὸ πλῆσαι ἄνθρωπον κοιλίαν αὐτοῦ.

🗏🗐

Ad virg.

18.2 Gress

καὶ μὴ ζήτει παρὰ ἀνθρώπων δόξαν,

🗏🗐

18.3 Gress

ὅτι δόξα ἀνθρώπων ὡς ἄνθος χόρτου,

🗏🗐

Ep

7.1

δὲ ψυχῇ συναναστρέφεσθαι τοῖς ἀνθρώποις οὐ παύομαι.

🗏🗐

8.3

Ὁ μὲν Μωϋσῆς τὸν ἄνθρωπον ἐκ τῆς κατ' ἐνέργειαν

🗏🗐

17.2

πρὸς τὸ φανῆναι τοῖς ἀνθρώποις ὑποβάλλουσι γίνεσθαι, οὗτοι πάντες

🗏🗐

18.4

λογισμὸν πρὸς τὸ τοῖς ἀνθρώποις φανῆναι, ἀλλὰ καὶ οὗτος

🗏🗐

18.4

ἀπευθύνοντος καὶ μὴ δι’ ἀνθρώπους ταῦτα πράττειν ἡμᾶς καταναγκάζοντος

🗏🗐

18.5

ἕξομεν τὸν μισθόν, διότι ἄνθρωποι ὄντες καὶ παλαίοντες δαίμοσιν

🗏🗐

18.5

λοιπὸν τὸν λογισμὸν ὁ ἄνθρωπος κινούμενος ἐνεργήσει.

🗏🗐

27.2

πραῢς παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους.

🗏🗐

39.5

ὁ νοῦς τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀποδυσάμενος, τὸν ἐκ χάριτος

🗏🗐

56.3

Μωϋσῆς παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους, καλῶς λέγει τὸ πνεῦμα

🗏🗐

56.4

εἶναι δαίμονα ἢ θυμούμενον ἄνθρωπον, ἐκφυγόντα τὴν αἴσθησιν.

🗏🗐

Ep fid

3 Grib (+1)

τοιούτων τὴν ἀπάτην τοῖς ἀνθρώποις προσμηχανώμενος, ἀλλὰ τὴν συντυχίαν

🗏🗐

3 Eras

τοιούτων τὴν ἀπάτην τοῖς ἀνθρώποις προσμηχανόμενος. ἀλλὰ τὴν συντυχίαν

🗏🗐

6 Grib (+2)

καὶ γῆν. Πάλιν ὁ ἄνθρωπος εἷς ἀριθμῷ ὀνομάζεται. Ἕνα

🗏🗐

6 Grib (+2)

ἀριθμῷ ὀνομάζεται. Ἕνα γὰρ ἄνθρωπον πολλάκις λέγομεν. Ἀλλ' οὐχ

🗏🗐

9 Grib (+1)

λέγεται θεὸς καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὡς τὸ Ἐγὼ εἶπα

🗏🗐

9 Eras

δὲ λέγεται θεὸς καὶ ἄνθρωπος. ὡς τὸ ἐγὼ εἶπα

🗏🗐

10 Grib (+2)

λέγεται καὶ ἐπί τινος ἀνθρώπου καὶ ἐπὶ φύσεως ἁπλῶς

🗏🗐

10 Grib (+2)

ῥήματα ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. Ἐπὶ φύσεως δὲ

🗏🗐

10 Grib

ὡς ὅταν λέγῃ Δαβίδ · Ἄνθρωπος, ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι

🗏🗐

10 Garn (+1)

ὡς ὅταν λέγει Δαβίδ · Ἄνθρωπος, ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι

🗏🗐

10 Grib (+2)

γὰρ οὐ τόν τινα ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὴν καθόλου φύσιν

🗏🗐

10 Grib (+2)

φύσιν δηλοῖ. Πᾶς γὰρ ἄνθρωπος πρόσκαιρος καὶ θνητός. Οὕτω

🗏🗐

14 Grib (+2)

ἐπιδεδήμηκε τῷ βίῳ τῶν ἀνθρώπων, καὶ οὐκ εἶπεν · Ἐγὼ

🗏🗐

16 Grib (+2)

ἀγγέλου λέγομεν μείζονα καὶ ἄνθρωπον ἀνθρώπου δικαιότερον καὶ πτηνὸν

🗏🗐

16 Grib (+2)

λέγομεν μείζονα καὶ ἄνθρωπον ἀνθρώπου δικαιότερον καὶ πτηνὸν πτηνοῦ

🗏🗐

17 Grib (+1)

τὴν δόξαν ἐλάττων καὶ ἀνθρώπων κατὰ τὸ εἶδος; Ἠλάττωσας

🗏🗐

17 Eras

τὴν δόξαν ἐλάττων. καὶ ἀνθρώπων κατὰ τὸ εἶδος. ἠλάττωσε

🗏🗐

17 Grib (+1)

αὐτοῦ ἐκλεῖπον παρὰ πάντας ἀνθρώπους.

🗏🗐

17 Eras

ἐκλείπων παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους.

🗏🗐

19 Grib

ἐγένετο. Οὐδεὶς δὲ οὐδὲ ἀνθρώπων πώποτε ὃ πεποίηκεν ἀγνοεῖ

🗏🗐

19 Garn (+1)

αὐτῆς ἐγένετο. Οὐδεὶς δὲ ἀνθρώπων πώποτε ὃ πεποίηκεν ἀγνοεῖ

🗏🗐

21 Grib (+2)

ἐπέκεινα θεωρίας, ὡς ἔνι ἀνθρώποις, ἐλθόντες καὶ καθαρθέντες ἀπὸ

🗏🗐

26 Grib (+2)

τῶν λιθοκαρδίων καὶ ἀπεριτμήτων ἀνθρώπων τῶν ἐκ τῆς μωρᾶς

🗏🗐

28 Grib (+2)

τὰ πάντα. Οὐ φοβῇ, ἄνθρωπε, τὸν Θεὸν ἀνυπότακτον ὀνομαζόμενον

🗏🗐

33 Grib (+2)

ἡ δύναμις αὐτῶν. Πάλιν ἄνθρωπος διὰ βαπτίσματος κτίζεται. Εἴ

🗏🗐

37 Grib

περὶ δὲ τὸν ἐντὸς ἄνθρωπον οὐδέν ἐστιν ᾗ θεωρία

🗏🗐

37 Garn (+1)

Περὶ δὲ τὸν ἐντὸς ἄνθρωπον οὐδέν ἕτερον ἢ θεωρία

🗏🗐

Hypotyposis

1 PG

τὸν Ἀπόστολον, ὁ γαμήσας ἄνθρωπος μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου

🗏🗐

5 PG

Μὴ ἀγαπήσῃς οἰκῆσαι μετὰ ἀνθρώπων ὑλικῶν καὶ ἐμπεριστάτων · ἢ

🗏🗐

5 PG

σου. Ὁ γὰρ μετὰ ἀνθρώπων ὑλικῶν καὶ ἐμπεριστάτων οἰκῶν

🗏🗐

9 PG

ἀρχαγγέλων, ἐξουσιῶν, καὶ πάντων ἀνθρώπων · τά τε κολαστήρια πάντα

🗏🗐

10 PG

τὸ στόμα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον. Τὸ οὖν ἀπέχεσθαι βρωμάτων

🗏🗐

11 PG

καὶ ἐγρηγορότως διατελῆται. Εἶτα ἀνθρώπῳ μὲν βασιλεῖ προσερχόμενός τις

🗏🗐

33 Chapters

17

Μύρμηξ ἐστὶν ἄνθρωπος πρακτικὸς τὴν ἑαυτοῦ τροφὴν

🗏🗐

21

Σκύμνος λέοντός ἐστιν ἄνθρωπος ἀπαθὴς τῶν ἐν αὐτῷ

🗏🗐

22

Ἀλεκτρυών ἐστιν ἄνθρωπος πνευματικὸς πληρούμενος γνώσεως καὶ

🗏🗐

23#2

Βασιλεύς ἐστιν ἄνθρωπος καταξιωθεὶς τῆς βασιλείας τῶν

🗏🗐

Sent alph II

9 (2 vers.)

Ἱερὸν θεοῦ ἄνθρωπος ἀνεπίληπτος.

🗏🗐

Eul

2

κέκτησαι. Ἀρετὴ τὰς παρ' ἀνθρώπων εὐφημίας οὐ ζητεῖ · οὐ

🗏🗐

2 PG

κέκληται. Ἀρετὴ τὰς παρ' ἀνθρώπων εὐφημίας οὐ ζητεῖ, οὐ

🗏🗐

4 (2 vers.)

μακροθύμως ὑπενέγκῃς. Τὸν τῶν ἀνθρώπων ἔπαινον ἐκ τῶν ἐντὸς

🗏🗐

5 (2 vers.)

υἱός. Ἀλλ' οὐκ ἐπ' ἀνθρώπων μόνον ζητητέος ὁ τῆς

🗏🗐

8 (2 vers.)

Ὥσπερ ὁ ἐκτὸς ἡμῶν ἄνθρωπος χερσὶν ἐργάζεται πρὸς τὸ

🗏🗐

13

ἀπέφερον. Ὁπηνίκα ταῖς παρ' ἀνθρώπων τιμαῖς οἱ πονικώτατοι πλουτήσωσι

🗏🗐

13 PG

ἀπέφερον. Ὁπηνίκα ταῖς παρὰ ἀνθρώπων τιμαῖς οἱ πονικώτατοι πλουτήσουσι

🗏🗐

14 (2 vers.)

παρέχοντες. Ὥσπερ ἐκ τῶν ἀνθρώπων κρύπτεις σου τὰς ἁμαρτίας

🗏🗐

14 (2 vers.)

τῆς αἰσχύνης παραπτώματα, μὴ ἀνθρώποις ἔκφαινε τὰ κατ' αὐτῶν

🗏🗐

17 (2 vers.)

ἐφάπτῃ, οὐ θεῷ ἀλλ' ἀνθρώποις ἐργάζῃ. Μὴ παρρησίαν ἄγε

🗏🗐

18 (2 vers.)

λάμποντες τὸν παρὰ τῶν ἀνθρώπων ἔπαινον καὶ πρὶν ἐλθεῖν

🗏🗐

19

ἔμπυρον λόγον τὸν διδάσκοντα ἄνθρωπον γνῶσιν · ὁ δ' αὐτὸς

🗏🗐

19 PG

ἔμπειρον λόγον, τὸν διδάσκοντα ἄνθρωπον γνῶσιν. Ὁ δ' αὐτὸς

🗏🗐

20

ὁ γὰρ δαίμοσι μνησικακῶν ἀνθρώποις ἀμνησικακεῖ, εἰρηνεύει δὲ μετὰ

🗏🗐

20 PG

Ὁ γὰρ δαίμοσι μνησικακῶν, ἀνθρώποις οὐ μνησικακεῖ · εἰρηνεύει δὲ

🗏🗐

22 (2 vers.)

δὲ ὦ τῆς ἐγκρατείας ἄνθρωπε, μὴ προφάσει πάλιν μετανοίας

🗏🗐

22 (2 vers.)

δεθέντες. Τί γὰρ οἴδας, ἄνθρωπε, εἰ ζήσεις ἵνα καὶ

🗏🗐

23

ὅπως μὴ τὸν ἐξ ἀνθρώπων ἔπαινον, ἀλλὰ τὸν ἐκ

🗏🗐

23 PG

ἵνα μὴ τὸν ἐξ ἀνθρώπων ἔπαινον, ἀλλὰ τὸν ἐκ

🗏🗐

23 PG

ψυχὴν δειλοκοποῦσιν, ἵνα οἱ ἄνθρωποι τοὺς ἀσθενεῖς, καὶ ἀδυνάτους

🗏🗐

31

ἀλήθεια λαμπαδουχοῦσα φαιδρύνει τὸν ἄνθρωπον · ἵνα οὖν τὸν τῆς

🗏🗐

31 PG

ἀλήθεια λαμπαδουχοῦσα φαιδρύνει τὸν ἄνθρωπον. Ἕνα οὖν τῆς ἀληθείας

🗏🗐

Vices

8

κακίας ἀναίρεσις, ἐπαίνων πρώτη, ἀνθρώπων κτῆμα παρὰ θεοῦ, ψυχῆς

🗏🗐

Thoughts

1 (2 vers.)

οἱ πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων δόξαν ἡμᾶς ἐκκαλούμενοι · οἱ

🗏🗐

1 (2 vers.)

συλλήβδην εἰπεῖν, οὐκ ἔστιν ἄνθρωπον περιπεσεῖν δαίμονι, μὴ πρότερον

🗏🗐

2 (2 vers.)

νοῦς κινούμενος ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου τῶν γεγονότων ἀναφέρειν τὰς

🗏🗐

3 (2 vers.)

τὰς ἐμπαθεῖς μνήμας ὁ ἄνθρωπος, μὴ ἐπιθυμίας καὶ θυμοῦ

🗏🗐

3

πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις ποιήσωμεν, ἐπεὶ ἀπέχομεν τὸν

🗏🗐

3 PG

πρὸς τὸ θεαθεῖναι τοῖς ἀνθρώποις ποιήσωμεν · ἐπεὶ ἀπέχομεν τὸν

🗏🗐

3

μὴ ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὸ θεαθῆναι αὐτοῖς

🗏🗐

3 PG

μὴ ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὸ θεαθεῖναι αὐτοῖς

🗏🗐

3

προσεύχεσθαι ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις · ἀμὴν, λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσι

🗏🗐

3 PG

προσεύχεσθαι, ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις · ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι

🗏🗐

3 (2 vers.)

αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες · ἀμὴν, λέγω ὑμῖν

🗏🗐

3 (2 vers.)

ὧν συνίσταται ὁ νέος ἄνθρωπος ὁ ἀνακαινούμενος «κατ' εἰκόνα

🗏🗐

5 (2 vers.)

οὗτος ὑλακτεῖ καὶ τοῖς ἀνθρώποις ἐπέρχεται, πρόδηλός ἐστιν ἔνδον

🗏🗐

5 (2 vers.)

μανθάνομεν ἀπὸ τῆς τῶν ἀνθρώπων μυστικῆς καὶ παλαιᾶς συνηθείας

🗏🗐

7 (2 vers.)

λογισμὸν πρὸς τὸ τοῖς ἀνθρώποις φανῆναι, ἀλλὰ καὶ οὗτος

🗏🗐

7

ἀπευθύνοντος καὶ μὴ δι' ἀνθρώπους ταῦτα πράττειν ἡμᾶς καταναγκάζοντος

🗏🗐

7 PG

ἀπευθύνοντος, καὶ μὴ δι' ἀνθρώπους ταῦτα πράττειν ἡμᾶς ἀναγκάζοντος

🗏🗐

7

ἕξομεν τὸν μισθὸν, διότι ἄνθρωποι ὄντες καὶ παλαίοντες δαίμοσιν

🗏🗐

7 PG

ἕξομεν τοὺς μισθοὺς, διότι ἄνθρωποι ὄντες, καὶ παλαίοντες δαίμοσιν

🗏🗐

7 (2 vers.)

λοιπὸν τὸν λογισμὸν ὁ ἄνθρωπος κινούμενος ἐνεργήσει.

🗏🗐

11 (2 vers.)

αὐτῇ τὸ παρὰ τῶν ἀνθρώπων προσφέρεις, καὶ οὐ λογίζεται

🗏🗐

11 (2 vers.)

ἢ γράφειν καὶ τοὺς ἀνθρώπους αἰσχύνομαι.

🗏🗐

11 PG

λογίζεται τὴν παρὰ τοῖς ἀνθρώποις αἰσχύνην, καὶ αὕτη ὅλως

🗏🗐

12

οἶδε τοῦτο θλίβον τοὺς ἀνθρώπους τὸ πνεῦμα καὶ μετανοίας

🗏🗐

12 PG

οἶδε τοῦτο θλίβον τοὺς ἀνθρώπου τὸ πνεῦμα καὶ μετανοίας

🗏🗐

13 (2 vers.)

πραῢς παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους» κληθείς · καὶ ὁ ἅγιος

🗏🗐

13 (2 vers.)

ἐνδεικνύμενον πραότητα πρὸς πάντας ἀνθρώπους.

🗏🗐

17 (2 vers.)

τῷ ἀγαθῷ ποιμένι τῷ ἀνθρώπῳ παρέδωκε · «Καὶ γάρ, φησὶν

🗏🗐

18 (2 vers.)

δαιμόνων οἱ μὲν τὸν ἄνθρωπον ὡς ἄνθρωπον ἐκπειράζουσιν, οἱ

🗏🗐

18 (2 vers.)

μὲν τὸν ἄνθρωπον ὡς ἄνθρωπον ἐκπειράζουσιν, οἱ δὲ τὸν

🗏🗐

18 (2 vers.)

ἐκπειράζουσιν, οἱ δὲ τὸν ἄνθρωπον ὡς ζῷον ἄλογον ἐκταράσσουσι

🗏🗐

18 (2 vers.)

πάντες · ὑμεῖς δὲ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνῄσκετε καὶ ὡς εἷς

🗏🗐

18 (2 vers.)

πρόδηλον ὅτι οἱ μὲν ἄνθρωποι ὡς ἄνθρωποι ἀποθνῄσκοντες ὑπὸ

🗏🗐

18 (2 vers.)

οἱ μὲν ἄνθρωποι ὡς ἄνθρωποι ἀποθνῄσκοντες ὑπὸ ἀνθρώπων ταφήσονται

🗏🗐

18 (2 vers.)

ὡς ἄνθρωποι ἀποθνῄσκοντες ὑπὸ ἀνθρώπων ταφήσονται, οἱ δὲ ὡς

🗏🗐

21 (2 vers.)

μὲν μὴ καταδεξαμένοις τῶν ἀνθρώπων διαμάχεται, τοῖς δὲ τοῦτο

🗏🗐

25

Ὅσοι τῶν ἀνθρώπων τινὰ τῶν ἐν ταῖς

🗏🗐

25

ἐστὶν εἰκὼν τοῦ αἰσθητοῦ ἀνθρώπου συνισταμένη κατὰ διάνοιαν, ἀτελής

🗏🗐

26

Χριστοῦ καὶ σπουδῇ τοῦ ἀνθρώπου προσγινομένη · τρίτη δὲ ἀπόταξις

🗏🗐

26

τῶν πεφυκότων ἐμφανίζεσθαι τοῖς ἀνθρώποις κατ' ἀναλογίαν τῆς καταστάσεως

🗏🗐

30

πρὸς τὸ φανῆναι τοῖς ἀνθρώποις ὑποβάλλουσι γίνεσθαι, οὗτοι πάντες

🗏🗐

37

δαίμονες ὥς τινες τῶν ἀνθρώπων νομίζουσι · κύριος γὰρ μόνος

🗏🗐

37 PG

δαίμονες, ὥς τινες τῶν ἀνθρώπων νομίζουσι · καὶ γὰρ μόνος

🗏🗐

37 (2 vers.)

ἐπιστάμενος τὸν νοῦν τῶν ἀνθρώπων» καὶ «πλάσας κατὰ μόνας

🗏🗐

37 (2 vers.)

Ῥῦσαί με ἀπὸ συκοφαντίας ἀνθρώπων», ἀνθρώπους καὶ τοὺς δαίμονας

🗏🗐

37 (2 vers.)

με ἀπὸ συκοφαντίας ἀνθρώπων», ἀνθρώπους καὶ τοὺς δαίμονας ὀνομάζων

🗏🗐

37 (2 vers.)

ἐν τοῖς Εὐαγγελίοις ἐχθρὸν ἄνθρωπον εἶπε τὸν σπείραντα ἡμῖν

🗏🗐

39 (2 vers.)

ὁ νοῦς τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀποδυσάμενος τὸν ἐκ χάριτος

🗏🗐

app_1 (2 vers.)

οἱ πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων δόξαν ἡμᾶς ἐκκαλούμενοι.

🗏🗐

app_2

οἱ πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων δόξαν ἡμᾶς ἐκκαλούμενοι πρῶτοι

🗏🗐

app_2

λογισμῶν τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων ἐκκαλοῦνται πρὸς τὴν κακίαν

🗏🗐

Eight Thoughts

5.23

ἡδὺ πᾶσιν ἀνθρώποις ἀνατολὴ ἡλίου, δυσαρεστεῖται δὲ

🗏🗐

8.11

ἐπὶ γῆς. Ταπεινοφροσύνη δὲ, ἄνθρωπον ἀνάγει εἰς οὐρανὸν, καὶ

🗏🗐

8.12

Τί μετεωρίζῃ, ἄνθρωπε, πηλὸς ὢν, καὶ σαπρία

🗏🗐

8.12

μετ' ὀλίγον σηπόμενον; Μέγα ἄνθρωπος βοηθούμενος παρὰ Θεοῦ · ἐγκατελείφθη

🗏🗐

On Prayer

41 PG

προσευχῇ σου, ἢ ἐπαίνῳ ἀνθρώπων ἡττᾶσαι, καὶ τούτων θηρᾷν

🗏🗐

47 (2 vers.)

Λίαν βασκαίνει ὁ δαίμων ἀνθρώπῳ προσευχομένῳ καὶ πάσῃ χρᾶται

🗏🗐

88 (2 vers.)

θεὸν οὐ φοβοῦμαι καὶ ἄνθρωπον οὐκ ἐντρέπομαι, ἀλλά γε

🗏🗐

122

ἐστι μοναχὸς ὁ πάντας ἀνθρώπους ὡς θεὸν μετὰ θεὸν

🗏🗐

123 PG

ἐστι μοναχὸς, ὁ πάντας ἀνθρώπους ὡς Θεὸν μετὰ Θεὸν

🗏🗐

139 (2 vers.)

καὶ μεθ' ἡμέραν δι' ἀνθρώπων, περιστάσεσι καὶ συκοφαντίαις καὶ

🗏🗐

Exhortations to Monks

2.7

τὴν ἀνδρείαν · οὕτως καὶ ἄνθρωπος οὐ ποιήσει καρπὸν δικαιοσύνης

🗏🗐

2.29

Ὡς ἀμήχανον μὴ βλαβῆναι ἄνθρωπον κρουσθέντα ὑπὸ βέλους, οὕτως

🗏🗐

2.30

ποῦ πορεύεται, οὕτω καὶ ἄνθρωπος πλανᾶται μὴ πιστεύων εἰς

🗏🗐

2.32

τὴν φύσιν, οὕτω καὶ ἄνθρωπος οὐ δυνήσεται ἐξευρεῖν Θεοῦ

🗏🗐

2.40

Θεοῦ πειθαρχεῖ, ὁ δὲ ἄνθρωπος μόνος ἀπειθεῖ, δι' ὃν

🗏🗐

Sch Ps

1.sch1

προσδεσμῶν. [Οὐκ εἶπε δὲ, ἄνθρωπος, ἀλλ' ἀνήρ, ὅτι πρὸς

🗏

4.sch6

τοῦ θεοῦ, οἱ δὲ ἄνθρωποι τὸ φῶς τοῦ προσώπου

🗏

5.sch3

τὸ ψεῦδος, πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης κατὰ τὸν Δαυίδ

🗏

5.sch3

Δαυίδ, πάντας ἄρα τοὺς ἀνθρώπους κατὰ τὸν λόγον τοῦτον

🗏

5.sch3

ἵν' ἀποθέμενοι τὸ εἶναι ἄνθρωποι γένωνται θεοί, ἐπειδὴ καὶ

🗏

5.sch3

ὑψίστου γεγόνασιν πάντες γεγόνασιν ἄνθρωποι.

🗏

6.sch5

διαπαντὸς ἐργάζεσθαι τὴν ἀνομίαν, ἀνθρώπων δὲ τὸ μὴ διαπαντός

🗏

9.sch6

τῶν κριμάτων ποδηγούμενος ὁ ἄνθρωπος ἐπιγινώσκει τὸν κύριον.

🗏

16.sch7

ἀντίκεινται δαίμονες, βουλόμενοι πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν

🗏

17.sch6

ἐν μὲν τοῖς ἁγίοις ἀνθρώποις ἐνοικεῖ καὶ ἐμπεριπατεῖ, ἵπταται

🗏

17.sch12

θεοῦ καὶ σπουδῆς τοῦ ἀνθρώπου.

🗏

17.sch15

οἱ ἁπλούστεροι ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων πολλάκις λαμβάνουσιν. Οὕτω δὲ

🗏

17.sch24

ἰγνύαις ὑμῶν; Τρίβοι δὲ ἀνθρώπων πρᾶξις καὶ θεωρία.

🗏

19.sch2

Οἱ μὲν ἄνθρωποι ἐν πλούτῳ ἀγαλλιῶσιν ἢ

🗏

21.sch4

ὁ θεὸς, τῶν ἄλλων ἀνθρώπων οὐκ ἐκσπωμένων ἀλλ' ἐξερχομένων

🗏

21.sch5

τῆς μητρός · πάντες γὰρ ἄνθρωποι γεννώμενοι πρότερον τῇ κακίᾳ

🗏

21.sch5

Οὐκ ἔστιν γάρ, φησίν, ἄνθρωπος ὃς ζήσεται καὶ οὐχ

🗏

22.sch1

ὕδατι, οὕτω καὶ ὁ ἄνθρωπος ζωοποιεῖται πράξει τε καὶ

🗏

23.sch3

τὸ πρόσωπον καὶ οἱ ἄνθρωποι ζητοῦσιν ἰδεῖν, ἄρα καὶ

🗏

23.sch3

ἰδεῖν, ἄρα καὶ οἱ ἄνθρωποι γνῶσιν ἐπιζητοῦσιν, εἴγε δυνατὸν

🗏

23.sch3

ἀγγέλων φαγεῖν καὶ τὸν ἄνθρωπον.

🗏

24.sch5

Ἄνθρωποι μὲν μνημονεύοντές τινων τὰς

🗏

28.sch7

ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ εἶχεν ποῦ τὴν

🗏

30.sch10

Κλῆροι τῶν δικαίων ἀνθρώπων εἰσὶν αἱ ὑπὸ τῶν

🗏

30.sch13

τὴν ψυχὴν ἀπὸ ταραχῆς ἀνθρώπων, ἀπάθειαν διὰ τῆς πρακτικῆς

🗏

31.sch2

παλαιοῦνται τὸν παλαιὸν ἀναλαμβάνουσαι ἄνθρωπον τὸν φθειρόμενον κατὰ τὰς

🗏

32.sch9

θελήματι αὐτοῦ τοῦ πάντας ἀνθρώπους θέλοντος σωθῆναι καὶ εἰς

🗏

33.sch1

ἄλλως ἀποσταλεῖσα. Πρόσωπον δὲ ἀνθρώπου ἡ γραφὴ πολλάκις καὶ

🗏

34.sch8bis

Ἀφ' ἑαυτῶν μὲν οἱ ἄνθρωποι οὐ γινώσκουσι τὴν κακίαν

🗏

34.sch9

γεννήσασα ἀγαθὸν ἢ μηδενὶ ἀνθρώπων ποιήσασα ἀγαθόν.

🗏

34.sch16

διαπαντὸς μεγαλύνειν τὸν κύριον, ἀνθρώπων δὲ τὸ μὴ διαπαντός

🗏

36.sch5

καὶ τὸ πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ

🗏

41.sch3

δὲ ἐνεργείᾳ, καὶ ἐν ἀνθρώποις ὑπάρχει θεός. Τὸ γὰρ

🗏

41.sch3

δὲ μὴ ἐνεργεῖν ὀρθῶς ἀνθρώπων ἐστίν.

🗏

43.sch9

διάνοιαν ἁμαρτάνοντες, τοὺς δὲ ἀνθρώπους κατ' ἐνέργειαν πλημμελοῦντες.

🗏

44.sch3

ἀγνωσίας, τὸν λεγόμενον παλαιὸν ἄνθρωπον διαφθείρουσα καὶ ποιοῦσα καινὸν

🗏

44.sch9

ἡμῶν ἐν τῷ ἔσω ἀνθρώπῳ ἐστὶ κατ' ἀρετὴν καὶ

🗏

46.sch1

Ἐπὶ ταῖς νίκαις οἱ ἄνθρωποι πεφύκασιν τὰς χεῖρας κροτεῖν

🗏

48.sch3

Ἐπαπορητικῶς ἀναγνωστέον τὸ λυτρώσεται ἄνθρωπος.

🗏

48.sch9

Ἀγγέλους μὲν ποιμαίνει ζωὴ, ἀνθρώπους δὲ θάνατος καὶ ζωή

🗏

50.sch1

Κατ' ἐνέργειαν ἁμαρτάνοντες καὶ ἀνθρώποις καὶ θεῷ ἁμαρτάνομεν · κατὰ

🗏

51.sch3

κείμενον τό ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι τὸ σκότος μᾶλλον ἢ

🗏

58.sch3

Τίς ἄρα ἀνθρώπων ἱκανὸς εἰπεῖν τῷ θεῷ

🗏

62.sch2

Ἡ μὲν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἡ ἁγία γνῶσις ὑπάρχει

🗏

63.sch6

Ἄφρων ἐλπίζει εἰς ἄνθρωπον · ὁ δὲ φρόνιμος ἐπὶ

🗏

64.sch1

Ἀντὶ τοῦ πᾶς ἄνθρωπος.

🗏

65.sch6

μέχρι νῦν οἱ ἀκάθαρτοι ἄνθρωποι, δειλιῶντες καὶ θρασυνόμενοι, πολύθεοι

🗏

67.sch13b

καὶ ἔδωκεν δόματα ἐν ἀνθρώποις, δόματα λέγων τὰ χαρίσματα

🗏

67.sch15

Χριστοῦ ὁ ἐκ Μαρίας ἄνθρωπος γεννηθείς, ὅστις διὰ τοῦ

🗏

68.sch4

Οὐδένα τῶν ἀνθρώπων ἄκοντα ἁρπάζει θεός · εἰ

🗏

70.sch4

εἰ μὴ ἐγκατελείφθη ὁ ἄνθρωπος · ἔχομεν γὰρ ἐν ταῖς

🗏

72.sch4

φησί, βλασφημεῖν μὲν θεὸν, ἀνθρώπους δὲ ἀδικεῖν.

🗏

72.sch13

τοῦ ἁμαρτωλοῦ ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος ὁ φθειρόμενος κατὰ τὰς

🗏

75.sch7

ἵπποι δὲ καὶ ἡμίονοι ἄνθρωποί εἰσιν ἐμπαθεῖς, ἐφ' ἃ

🗏

75.sch8

τὸ ἐνθύμιον αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐστίν, μὴ ἐφαπτομένης ἔξωθεν

🗏

77.sch7

εὐαγγελίου τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων.

🗏

77.sch10

ἄγγελοι, νυνὶ δὲ καὶ ἄνθρωποι. Τὸ δὲ ἐσθίειν ἐνταῦθα

🗏

77.sch14

Ὅταν τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ὁ θεὸς ἀποκτείνῃ τὸν

🗏

77.sch20

ὡς τὸ ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ

🗏

77.sch20

θεὸς τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων, ἀντὶ τοῦ ἐπίπονον. Ἐνταῦθα

🗏

79.sch8

ὅστις ἐστὶν καὶ υἱὸς ἀνθρώπου.

🗏

82.sch5

πρόσωπόν ἐστι τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου τοῦ φθειρομένου κατὰ τὰς

🗏

83.sch2

ῥητῷ πρὸς τοὺς ἀκαθάρτους ἀνθρώπους καὶ διδάσκειν ἐπιχειροῦντας.

🗏

84.sch5

ἀφ' ἧς καὶ οἱ ἄνθρωποι δίκαιοι ὀνομάζονται.

🗏

86.sch2

ἐν Βηθλεέμ, ὁ δὲ ἄνθρωπος ἐν Σιών, διὰ τὸ

🗏

87.sch1

ὁ θάνατος διαφθείρει ζωὴν ἀνθρώπου. ᾅδην δὲ νῦν ὀνομάζει

🗏

87.sch5

κατὰ πάντων ὁρμήσαντα τῶν ἀνθρώπων, διότι πάντες ἐξέκλιναν ἅμα

🗏

88.sch1

Τὸ μὲν ἔλεος τοὺς ἀνθρώπους οἰκοδομεῖ · ἡ δὲ ἀλήθεια

🗏

88.sch25

Χριστοῦ τάχα ὁ κυριακὸς ἄνθρωπός ἐστιν.

🗏

89.sch1

Τότε ἀποστρέφει θεὸς ἄνθρωπον εἰς ταπείνωσιν, ὅταν διὰ

🗏

91.sch8

ἐν ταῖς ἐκκλησίαις ἐξανθήσουσιν ἀνθρώπους διὰ τῆς πνευματικῆς διδασκαλίας

🗏

93.sch9

αὐτοῦ σημαίνει, δι' ἣν ἄνθρωπος βοηθεῖται ἤτοι καὶ ἐγκαταλείπεται

🗏

93.sch9

μὲν ἐνεργούσης αὐτῆς ὁ ἄνθρωπος, ἐγκαταλείπεται δὲ ὑποχωρούσης αὐτῆς

🗏

93.sch11b

προστάγματα τοῦ θεοῦ ποιοῦσιν ἀνθρώποις.

🗏

95.sch1

Ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος ὁ φθειρόμενος κατὰ τὰς

🗏

95.sch1

καινόν · τοῦ γὰρ καινοῦ ἀνθρώπου ἐστὶν τὸ ᾆσμα τὸ

🗏

96.sch3

ἐντέλλεται κύριος ὀργιζόμενος τοῖς ἀνθρώποις μὴ βρέξαι ἐπ' αὐτοὺς

🗏

97.sch3

κέρας νοῦς λέγεται τοῦ ἀνθρώπου, ὡς τό ὑψωθήσεται ὡς

🗏

101.sch9

Τουτέστι τοὺς χοϊκοὺς αὐτῆς ἀνθρώπους.

🗏

101.sch12

Οἱ ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποί εἰσιν υἱοὶ τῶν τεθανατωμένων

🗏

102.sch1

Τὰ ἐντὸς τοῦ ἔσω ἀνθρώπου ἐστὶν ἡ νοητικὴ δύναμις

🗏

102.sch6

ἀετὸς ὡς καὶ ὁ ἄνθρωπος τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀποδύεται

🗏

102.sch6

ὁ ἄνθρωπος τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀποδύεται τὸν φθειρόμενον κατὰ

🗏

102.sch9

Ἐνταῦθα ὁ ἄνθρωπος τὴν καθόλου φύσιν δηλοῖ

🗏

102.sch9

φύσιν δηλοῖ · πᾶς γὰρ ἄνθρωπος πρόσκαιρος καὶ θνητός,

🗏

103.sch22

Τῶν ἑρπετῶν ἀνθρώπων διὰ τὴν κακίαν οὐκ

🗏

104.sch9

ὅτι οἱ ἀδικούμενοι ὑπὸ ἀνθρώπων κατ' ἐγκατάλειψιν ἀδικοῦνται θεοῦ

🗏

105.sch9

θεοῦ ἐν ὁμοιώματι φθαρτοῦ ἀνθρώπου, καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων

🗏

107.sch6

ἐπεδήμησεν τῷ βίῳ τῶν ἀνθρώπων.

🗏

107.sch8

ὅτι ἡ παρὰ τῶν ἀνθρώπων σωτηρία ματαία ἐστίν.

🗏

109.sch3

Πληροῖ πτώματα τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου τοῦ φθειρομένου κατὰ τῆς

🗏

111.sch2

καθὸ δὲ παρασκευάζει τοὺς ἀνθρώπους δοξάζειν τὸν κεκτημένον αὐτήν

🗏

111.sch4

φησιν · Οὕτως ἡμᾶς λογιζέσθω ἄνθρωπος ὡς ὑπηρέτας Χριστοῦ καὶ

🗏

112.sch1

δυσμαὶ δὲ αἱ τῶν ἀνθρώπων ψυχαὶ ἐν αἷς ἔδυ

🗏

112.sch2

προνοεῖται δὲ τῶν ταπεινῶν ἀνθρώπων, ἵνα γένηται τὸ θέλημα

🗏

113.sch8

τὸν δὲ κύριον ὡς ἄνθρωπον γινώσκουσι καὶ οἱ ἄνθρωποι

🗏

113.sch8

ἄνθρωπον γινώσκουσι καὶ οἱ ἄνθρωποι.

🗏

115.sch2

Εἰ ἄνθρωπός ἐστι καὶ ὁ Δαυίδ

🗏

115.sch2

ἐστι λέγων ἑαυτὸν ψεύστην ἄνθρωπος ὢν. Εἰ δὲ ἀληθευτής

🗏

115.sch2

ἐστι λέγων ἑαυτὸν ψεύστην ἄνθρωπος ὤν, ψεύστης ἐστίν. Περιεγράφη

🗏

115.sch2

εἶναι αὐτὸν ἀληθευτὴν ἐὰν ἄνθρωπος ᾖ, καὶ εἰς τὸ

🗏

115.sch2b

Ἐφ ὅσον ἄνθρωπός τίς ἐστι, ψεύστης ἐστίν

🗏

115.sch2b

δὲ ἀποθῆται τὸ εἶναι ἄνθρωπος, οὐκέτι ψεύστης, ἀλλὰ ἀληθευτής

🗏

115.sch2b

ἀληθευτής ἐστι. Τὸ γὰρ ἄνθρωπος ὄνομα ποτὲ μὲν οὐσίαν

🗏

115.sch2b

δὲ χειρίστην κατάστασιν, οἶον · Ἄνθρωπός τις ἦν ἐν χώρᾳ

🗏

115.sch2b

πάντες, ὑμεῖς δὲ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνῄσκετε καὶ ὡς εἷς

🗏

117.sch1

Ἄνθρωπον λέγει ἡ γραφὴ τὸν

🗏

117.sch1

τὸν διάβολον, ὅτι ἐχθρὸς ἄνθρωπος ἐπέσπειρε τὰ ζιζάνια.

🗏

118.sch1

διὰ τὴν ἀμωμότητα μακάριος ἄνθρωπος ὀνομάζεται, ἀλλὰ διὰ τὴν

🗏

118.sch5

ἔδωκε τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων καὶ τίς ὁ λόγος

🗏

118.sch5

τί μὴ οὗτοι γεγόνασιν ἄνθρωποι, τίς τε ἡ αἰτία

🗏

118.sch5

τίνος χάριν μὴ πάντες ἄνθρωποι ἐκλήθημεν ἀπαρχῆς τὸν τοῦ

🗏

118.sch32

σῶμα · Ποιήσωμεν γάρ, φησίν, ἄνθρωπον κατ' εἰκόνα ἡμετέραν · καὶ

🗏

118.sch48

τουτέστι τὴν θεωρίαν αὐτοῦ, ἀνθρώπων δὲ τὸ δύνασθαι διαπαντὸς

🗏

118.sch79

Ἀλλὰ τὸ μὲν ψάλλειν ἀνθρώποις ἁρμόζει, τὸ δὲ ὑμνεῖν

🗏

118.sch79

ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία. Εὐθυμία τοίνυν ἐστὶν

🗏

125.sch2

γῆς ὤφθη, καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη.

🗏

129.sch2

γνώσεως αὐτὸν ἀφιστῶσιν, οὐδεὶς ἀνθρώπων καταξιωθήσεται γνώσεως · Τίς γὰρ

🗏

131.sch5

ἐπιδημήσασαν τῷ βίῳ τῶν ἀνθρώπων · μόνη γὰρ σὰρξ οὐ

🗏

131.sch8

τῆς ἐπαγγελίας ὅρκον ὠνόμασεν. Ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ

🗏

134.sch2

καὶ ἡ γῆ τῶν ἀνθρώπων · Ὁ οὐρανὸς γάρ, φησί

🗏

134.sch2

ἔδωκε τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ὥσπερ ἐν ταῖς

🗏

138.sch13

δοκιμάζει τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων.

🗏

140.sch3

δόξαν τὴν παρὰ τῶν ἀνθρώπων. Τοῦτο γάρ ἐστιν καὶ

🗏

141.sch1

νηστείᾳ τὸ διὰ τοὺς ἀνθρώπους νηστεύειν. Καὶ ταῦτα μὲν

🗏

144.sch8

πνεῦμα μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις διὰ τὸ εἶναι

🗏

145.sch2

τῇ σωτηρίᾳ τῇ τῶν ἀνθρώπων, ἀλλ' ἡ πορνεία καὶ

🗏

146.sch4

Ματαία, φησί, δύναμις ἀνθρώπου καὶ τάχος ποδῶν · Φόβος

🗏

149.sch1

καινὸν ὁ τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀποθέμενος τὸν φθειρόμενον κατὰ

🗏

150.sch10

Σολομῶντα, ἡ πνοὴ τῶν ἀνθρώπων ἐστίν, πᾶσα λογικὴ φύσις

🗏

Sch Iob

11.48

σῶμά ἐστι τοῦ ἔσω ἀνθρώπου.

🗏

Sch Prov

16

οὕτως καὶ πάντες οἱ ἄνθρωποι μεταξὺ ἀγγέλων τε καὶ

🗏

22

ἄγγελοι πάντα λαλοῦσι πιστά · ἄνθρωποι δὲ τὰ μὲν πιστά

🗏

22

τὸν διάβολον λέγει, εἴγε ἄνθρωπος πονηρὸς ἐπέσπειρε τὰ ζιζάνια

🗏

68

οὕτως, ὅτι οὐ δυνατὸν ἄνθρωπον ὄντα παντάπασιν ἀπέχεσθαι πονηρῶν

🗏

69

τοῖς εἰωθόσι πολεμεῖν τοῖς ἀνθρώποις διὰ τὴν πρὸς τὸν

🗏

90

Τὴν σάρκα τοῦ ἀνθρώπου θυρίδα νῦν ὀνομάζει · διὰ

🗏

90

πονηρὸς τὰς ἀπάτας τοῖς ἀνθρώποις ἐργάζεται τοῖς βουλομένοις ὁδεύειν

🗏

90

ὅτι οὐχ αὕτη τὸν ἄνθρωπον ἐν ἀρχαῖς ἐπὶ τὴν

🗏

103

τὸ «ἄρτον ἀγγέλων ἔφαγεν ἄνθρωπος»;

🗏

163

δὲ καὶ οἱ δίκαιοι ἄνθρωποι Χριστοῦ εἰσιν υἱοί, οἱ

🗏

163

ἄρα καὶ οἱ ἅγιοι ἄνθρωποι ἀλλήλων εἰσὶν ἀδελφοί, τῷ

🗏

164

ὑπὸ τῆς σοφίας, ἵνα ἀνθρώπους ὁδηγήσωσιν ἀπὸ κακίας ἐπ

🗏

184

ὀρθὸν νῦν εἶπεν δόμα ἀνθρώπου, ὅστις αὐτὸν πλατύνει καὶ

🗏

189

δυνάμεσιν, εἴγε οἱ μετανοοῦντες ἄνθρωποι χαρᾶς αἴτιοι γίνονται τοῖς

🗏

189

δὲ καὶ ἄγγελοι τοὺς ἀνθρώπους πεπίστευνται, διδάσκει ἐν τοῖς

🗏

200

εὐαγγελίοις φησίν · «τί ὠφεληθήσεται ἄνθρωπος, ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον

🗏

206

ὁ θυμός, ἀκολάστους τοὺς ἀνθρώπους ποιῶν, καὶ ὑβριστικὸν ἡ

🗏

214

ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, ταῦτα καὶ ὑμεῖς ὁμοίως

🗏

221

κυρίου ἡ πνοὴ τῶν ἀνθρώπων ἐστίν, ἡ ἄρα γνῶσις

🗏

221

κυρίου ἡ πνοὴ τῶν ἀνθρώπων ἐστίν. Τὸν δὲ ἐν

🗏

227

μὴ ἔχουσα τοὺς παλαιοὺς ἀνθρώπους οἰκοῦντας τοὺς φθειρομένους κατὰ

🗏

231

ἐπιθυμεῖν ποτε ἐπιθυμίας κακάς · ἀνθρώπων δὲ τό ποτε μὲν

🗏

239

Δῶρα τοῦ ἀνθρώπου τὰς ἀρετὰς ὀνομάζει, δι

🗏

240

σοφὸς Σολομὼν ἐκβάλλεσθαι τὸν ἄνθρωπον βούλεται διὰ πνευματικῆς διδασκαλίας

🗏

272

τῷ μὴ θέλοντι πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν

🗏

272

ἐλθεῖν. Σημειωτέον δὲ ὅτι ἄνθρωπον ἐνταῦθα εἴρηκε τὸν ἐχθρόν

🗏

277

Τοὺς παλαιοὺς ἀνθρώπους τοὺς φθειρομένους κατὰ τὰς

🗏

277

ἵν' ἀποθέμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἐνδύσωνται τὸν νέον τὸν

🗏

281

μὴ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ

🗏

287#2

ἀπροσίτου γνώσεως ψεύστης τοῖς ἀνθρώποις φανῶ, τοιαῦτα λέγων ὁποῖα

🗏

291

ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος ἀνθρώπου ἐστίν · αἰσθητὸς γάρ ἐστιν

🗏

300

λόγῳ πνευματικῷ τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀποκτέννων τὸν φθειρόμενον κατὰ

🗏

317

ταῦτα · νοῦν, ψυχήν, καρδίαν, ἄνθρωπον, ἄνδρα, γυναῖκα, δοῦλον, οἰκέτην

🗏

323

πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις διὰ τὸ εἶναι

🗏

332

γνῶσις, ἀφ' ὧν ἀποξενωθεὶς ἄνθρωπος ἐμπίπτει εἰς κακίαν καὶ

🗏

337

τῶν κακῶς αὐτοῖς χρησαμένων ἀνθρώπων.

🗏

340

αὐταῖς ἰσχύουσιν ἐπίσης οἱ ἄνθρωποι οὐδὲ ἀπὸ ἀρετῆς ἐπ

🗏

361

γελάσονται καὶ ἐροῦσιν · ἰδοὺ ἄνθρωπος ὃς οὐκ ἔθετο τὸν

🗏

369

ἁμαρτίας, «φοβηθέντες καὶ αἰσχυνθέντες ἀνθρώπους ὑποσκελισθήσονται». Οὕτω φησὶ καὶ

🗏

379

τὰ διάφορα ἤθη τῶν ἀνθρώπων ἐδήλου καθαρισθέντα τῷ σταυρῷ

🗏

Sch Eccl

6

Δαυὶδ περὶ τῶν ἑρπόντων ἀνθρώπων καὶ ταῖς ἡδοναῖς δουλευόντων

🗏

15

περισπῶντα τὴν διάνοιαν τοῦ ἀνθρώπου, ἅπερ ἔδωκεν ὁ θεὸς

🗏

15

πρὸ τῆς καθάρσεως τοῖς ἀνθρώποις ἵν' ἐν αὐτοῖς περισπῶνται

🗏

15

παθῶν οὐχ εὑρίσκεται τοῖς ἀνθρώποις. Ἔγνων οὖν, φησίν, ὅτι

🗏

18

ὁ θεὸς ἵνα οἱ ἄνθρωποι ἐφιέμενοι τῆς γνώσεως παύσωνται

🗏

20

Λαλιὰν νῦν τοῦ ἀνθρώπου τὸν βίον αὐτοῦ ὠνόμασεν

🗏

21

τὰ κοινῶς συμβαίνοντα πᾶσιν ἀνθρώποις καὶ δικαίοις καὶ ἀδίκοις

🗏

21

δὲ νῦν εἶπε τὸν ἄνθρωπον τὸν γενόμενον ἐν τιμῇ

🗏

21

καὶ ταῖς ἀρεταῖς τοῦ ἀνθρώπου πέφυκεν γίνεσθαι · ταύτης γὰρ

🗏

23

τοῦ Χριστοῦ ἦσαν οἱ ἄνθρωποι οἷς οὐχ ὑπῆρχεν ὁ

🗏

25

ἣν κέκτηται πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ματαίαν οὖσαν καὶ πληροφοροῦσαν

🗏

28

ῥήματα ταῦτα κατὰ τῶν ἀνθρώπων λεγόμενα.

🗏

30

οἱ δύο, ὅ τε ἄνθρωπος καὶ ὁ ἄγγελος τοῦ

🗏

30

τὸν διάβολον νικήσας ὁ ἄνθρωπος καταξιωθῇ γνώσεως θεοῦ καὶ

🗏

35

εὐαγγελίοις προστάσσει ἀγρυπνεῖν τὸν ἄνθρωπον καὶ προσεύχεσθαι, ἵνα μὴ

🗏

37

καὶ λόγων» ψευδῶν γίνεται ἄνθρωπος, διαφθαρέντων αὐτοῦ τῶν ἔργων

🗏

38

ἴδῃς, φησίν, ἐν τοῖς ἀνθρώποις τοὺς μὲν συκοφαντουμένους, τοὺς

🗏

44

Ὅταν ἄνθρωπος παρὰ θεοῦ δέξηται γνῶσιν

🗏

48

Πᾶσα κακία τοῦ ἀνθρώπου μένει ἐν τῇ καρδίᾳ

🗏

52

ἔλαβε δὲ καὶ ὁ ἄνθρωπος τὸ οἰκεῖον τῆς καταστάσεως

🗏

52

τοίνυν λεγέτω, φησίν, ὁ ἄνθρωπος · τίνος χάριν τοιούτῳ σώματι

🗏

53

Δαυὶδ λέγων περὶ τῶν ἀνθρώπων ὅτι «ἀπὸ καρποῦ σίτου

🗏

55

Τέλος τοῦ ἀνθρώπου ἡ μακαριότης ἐστίν. Εἰ

🗏

55

ὁ Σολομὼν τέλος τοῦ ἀνθρώπου φησίν, ὅπερ τοὺς ἐν

🗏

56

φθαρτῶν πραγμάτων διαμάχηται τοῖς ἀνθρώποις, γίνεται ψεκτός. Ἐνταῦθα τοίνυν

🗏

60

ἔπειτα δὲ καὶ ἔοικεν ἀνθρώπῳ σκιὰν ἀργυρίου κατεσχηκότι, ἀργύριον

🗏

68

Ὁ μὲν ἄνθρωπος προσάγει τῇ καρδίᾳ τὰ

🗏

68

πάντα ὅσα κυκλοῖ ὁ ἄνθρωπος καὶ γινώσκει ἡ καρδία

🗏

Sch Lu

1

Ὁ μὲν Μωϋσῆς τὸν ἄνθρωπον ἐκ τῆς κατ' ἐνέργειαν

🗏

1

δαίμονες · νοσούντοων δὲ, οἱ ἄνθρωποι, πρὸς οὓς καὶ ὁ

🗏

1

λέγεται · ἐὰν πρόβατον, ποιμήν · ἀνθρώπων δὲ, βασιλεύς · τριά γε

🗏

4

καὶ οἱ τῆς θεοσεβείας ἄνθρωποι, πρότερον αὐτῶν δι' ἐγκρατείας

🗏

5

ἄχραντον αὐτοῦ πολιτείαν, ἣν ἄνθρωπος ὢν ἀνεδέξατο, προθεὶς ἑαυτὸν

🗏

5

ἐνόμισαν ἐμποδίζειν τὴν τῶν ἀνθρώπων σωτηρίαν, διὰ τοῦ ὑποβαλεῖν

🗏

6

πάσης κτίσεως, ἡμέρας μεσούσης, ἀνθρώποις τὸ φῶς οὐκ ἔδωκε

🗏

6

κοινὸν δεσπότην πρὸς εὐτελῶν ἀνθρώπων ὁρῶντος ὑβριζόμενον · καὶ αὗται

🗏

6

καὶ τὴν ἀναχώρησιν τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τῆς πολυθέου πλάνης

🗏

6

μαντικοὶ δαίμονες πάλαι τοὺς ἀνθρώπους θέλγοντες λόγοις ἀπατηλοῖς, σιωπὴν

🗏

6

καὶ κρατοῦντος τοῦ τῶν ἀνθρώπων γένους · ἡ σχίσις δὲ

🗏

Apophthegmata

1 PG

καὶ ἀρχαγγέλων καὶ πάντων ἀνθρώπων, τουτέστι κολαστήρια, πῦρ αἰώνιον

🗏🗐

Admonition on the Marks of Serenity

9

τι πρὸς τὸ τοῖς ἀνθρώποις ἀρέσκειν · ἵνα μὴ ζημιωθῇς

🗏🗐

9

τί ποτε πρὸς τὸ ἀνθρώποις ἀρέσκειν · ἵνα μὴ ζημιωθῇς

🗏🗐

Counsel

12

αὐτοῦ ζωὴ πάντων τῶν ἀνθρώπων

🗏🗐

Disc.

7

καὶ γὰρ τὸν ἔσω ἄνθρωπον καθαρίζει, τὰς κατὰ διάνοιαν

🗏

11

καὶ περιστερῶν εἶναι τοὺς ἀνθρώπους εἶπε · καὶ γὰρ κτηνῶν

🗏

11

δαιμόνων καὶ ἀγγέλων οἱ ἄνθρωποι μέσοι. Τρώγοντες μὲν οὖν

🗏

13

δὲ τὸ ἐν νυκτί, ἀνθρώπων δὲ τὸ ἐν νυχθημέρῳ

🗏

15

ὗλαι πράγματα πέντε, σῶμα, ἄνθρωποι, βρώματα, χρήματα, κτήματα · πάντων

🗏

16

οὕτως λόγος ἕκαστος τῶν ἀνθρώπων δώσει · πᾶσι γὰρ ἐνεπίστευσεν

🗏

23

προσώπου ἡμῶν · οἱ δ' ἄνθρωποι διὰ τῶν ἀρετῶν κατ

🗏

42

Ἡ ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων εἰς τρία μερίζεται πρόσωπα

🗏

50

μὴ συγκαταθῆται αὐτοῖς ὁ ἄνθρωπος, τοὺς μὴ κατορθώσαντας ἀδελφοὺς

🗏

58

Ὥσπερ ἐπὶ τοῦ ἔξω ἀνθρώπου ἡ ψυχὴ διὰ τοῦ

🗏

58

οὕτως καὶ ὁ ἔσω ἄνθρωπος, τουτέστιν ὁ νοῦς, διὰ

🗏

58

Καὶ ὥσπερ ὁ ἔξω ἄνθρωπος ἀποθνῄσκων χωρίζεται τοῦ κόσμου

🗏

58

οὕτως καὶ ὁ ἔσω ἄνθρωπος ἀποθνῄσκων κατὰ διάνοιαν χωρίζεται

🗏

59

καὶ μήτε διὰ φόβον ἀνθρώπων μήτε διὰ τὴν μέλλουσαν

🗏

76

μοναχὸς κενοδοξεῖ, ἀλλ' ὡς ἄνθρωπος.

🗏

105

βοηθείας, ὄψεται τὰ ὑπὲρ ἄνθρωπον, καίπερ <μὴ> πεφυκότα ὑπὸ

🗏

106

τὴν μὲν κατ' ἐνέργειαν ἀνθρώποις χρεωστοῦμεν, τὴν δὲ κατὰ

🗏

109

ὡς θανασίμου θηρίου ἢ ἀνθρώπου ὠμοῦ φόβον ἔχει · ὁ

🗏

116

Ὁ ἔξω ἄνθρωπος μοναχὸς ὢν οὐ μοιχεύει

🗏

116

τοῦ ἔξω εὑρεθῇ, ὑπὸ ἀνθρώπων καταλαμβάνεται · οἱ δὲ ἄγγελοι

🗏

124#2

κατ' εἰκόνα θεοῦ ἦν ἄνθρωπος, οὐκ ἂν ἔλεγεν ὁ

🗏

128

ἑξῆς. Πιστεύομεν γοῦν καὶ ἀνθρώποις καὶ ἐλπίζομέν τινα, καὶ

🗏

137

πᾶσαν πραΰτητα πρὸς πάντας ἀνθρώπους» ὀργισθῆναι παρὰ φύσιν ἐστίν

🗏

154

Οὐκ ἔστιν ἀνθρώπῳ θεοῦ, Χριστοῦ δὲ μαθητῇ

🗏

161

ἐγκρατευσάμενος, σώφρων γίνεται ὁ ἄνθρωπος · θυμοῦ δὲ ἵνα ἐγκρατὴς

🗏

163

ὑπεράνω, ἀλλ' ὅταν πάντας ἀνθρώπους ὡς ἀγγέλους θεοῦ βλέπῃς

🗏

171

σπερμάτων πρὸς πάντας τοὺς ἀνθρώπους ἐνέργεια.

🗏

173

Τὸ ὠφελῆσαι ἄνθρωπον καὶ ὠφεληθῆναι διττόν ἐστιν

🗏

174

πάθη ἡμῶν κινοῦσιν ἢ ἄνθρωποι ἢ δαίμονες · ὁ οὖν

🗏

174

οὐδέποτε ἡττηθήσεται, κἂν πάντες ἄνθρωποι ἐρεθίσωσι πρὸς ὀργὴν.

🗏

177

λογισμῶν ἐκ τοῦ λογικοῦ ἀνθρώπου, τουτέστιν ἀκηδία, κενοδοξία καὶ

🗏

199

Ὁ μὲν Μωϋσῆς τὸν ἄνθρωπον ἐκ τῆς κατ’ ἐνέργειαν

🗏

201

δαίμονες, νοσούντων δὲ οἱ ἄνθρωποι πρὸς οὓς καὶ ὁ

🗏

202

λέγεται · ἐὰν πρόβατον, ποιμήν · ἀνθρώπων δὲ βασιλεύς.

🗏

208

ἐστιν ὁ διὰ δόξαν ἀνθρώπων ζητῶν τὸν μισθὸν καὶ

🗏

210

ὃν λέγεται · «ἰδοὺ ὁ ἄνθρωπος ὃς οὐκ ἔθετο τὸν

🗏

Def

8

ἐστιν ὑπόσχεσις τῶν ἐξ ἀνθρώπων θεῷ κατʼ ἐπαγγελίαν προσαγομένων

🗏

Eul

4

Καὶ σὺ ὑβριζόμενος μὴ ἀντύβριζε, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐκδικοῦντά

🗏🗐

4 PG

Καὶ σὺ ὑβριζόμενος μὴ ἀνθύβριζε, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐκδικοῦντά

🗏🗐

4 (2 vers.)

δεῖνα καὶ σοῦ μὴ ἀνθυβρίσαντος. Ὁπόταν παροξυσμὸς ἐκπικράνῃ τοὺς

🗏🗐

Guide to Evagrius Ponticus

edited by Joel Kalvesmaki

ανθ

ἀνθέω

ἀνθηρός

ἀνθιστάω

ἀνθίστημι

ἄνθος

ἄνθραξ

ἀνθρωπαρέσκεια

ἀνθρωπάρεσκος

ἀνθρώπινος

ἀνθρωπόκτονος

ἄνθρωπος

ἀνθυβρίζω