Guide to Evagrius Ponticus

Sent alph II

3 (2 vers.)

Γνήσιος φίλων ὁ τὰς περιστάσεις

🗏🗐

On Prayer

pref.4

καρπὸν εἰδὼς, φυλάσσειν σοῖς γνησίοις ἀδελφοῖς, προσεύχου ὑπὲρ τοῦ

🗏🗐

pref.4 PG

καρπὸν εἰδὼς, φυλάξεις σοῖς γνησίοις ἀδελφοῖς ἐπιτρέπων προσεύχεσθαι ὑπὲρ

🗏🗐

27.3

εἰς γῆν σκοτεινὴν καὶ γνοφεράν, εἰς γῆν σκότους αἰωνίου

🗏🗐

5.16

γνόφος ἐστὶ νοητὸς θεωρία πνευματικὴ

🗏🗐

Hypotyposis

5 PG

παιδὸς χάριν προσβάλλῃ τῇ γνώμῃ, μὴ πεισθῇς αὐτῷ · οὐ

🗏🗐

Sent alph II

13 (2 vers.)

Νόσημα ψυχῆς γνώμη φιλόδοξος.

🗏🗐

Vices

pref A1 (+2)

δι' ἧς δὲ παρῄνεσα γνώμης τὴν τοῦ διδάσκεσθαι μαθητείαν

🗏🗐

2 A1 (+2)

συνεργός, καρδίας λαμπτήρ, εὐχῆς γνώμη.

🗏🗐

On Prayer

ἐξαπατηθῆναι ἐξ αὐτῶν τῇ γνώμῃ ὡς δῆθεν ἁγίων ὄντων

🗏🗐

95 PG

ἐξαπατᾶσθαι ὑπ' αὐτῶν, τῇ γνώμῃ, ὡς δῆθεν ἁγίων ὄντων

🗏🗐

Sch Ps

118.sch64

τοῦ ἀπὸ τῆς τοιᾶσδε γνώμης.

🗏

Eul

22 (2 vers.)

τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας γνωμοδοτοῦσί σοι ἔνδον, ὅτι ὅσον

🗏🗐

On Prayer

74 PG

μορφοῦντα τὸν νοῦν κοῦφον γνωμόνως πρὸς τὸν ἀναπλασμὸν τῆς

🗏🗐

Gn.

Γνώριζε καιρῶν καὶ βίων καὶ

🗏🗐

56.3

πνεῦμα τὸ ἅγιον ὅτι ἐγνώρισε τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ τῷ

🗏🗐

Sch Ps

9.sch12d

οὐ τέλειος δίκαιος καὶ γνώριζε δικαίῳ καὶ προσθήσει τοῦ

🗏

89.sch6

κολάσει, ἀλλ' ἐπὶ φιλανθρωπίᾳ γνωρισάσθω σου ἡ δεξιά.

🗏

Sch Prov

γάρ, φησίν, ὁδοῖς σου γνώριζε αὐτήν, ἵνα ὀρθοτομῇ τὰς

🗏

Prak

ἡμεῖς δὲ προστρέχωμεν, συντυχίας γνωρίμων καὶ συμπόσια συγγενῶν καὶ

🗏🗐

Eul

καὶ ὅταν μὲν ξένον γνώριμον καλῶσιν, οὐδ' ὅλως παρακαλοῦσιν

🗏🗐

Thoughts

τὰς συντυχίας ποιούμενον καὶ γνωρίμοις τισὶ συντυγχάνοντα καὶ λαλοῦντα

🗏🗐

9 PG

τὰς συντυχίας ποιούμενον, καὶ γνωρίμοις τισὶ τυγχάνοντα, καὶ λαλοῦντα

🗏🗐

φανταζόμενος · ἡ δὲ αἰτία γνώριμος ἐκ τῶν λεγομένων · εἰ

🗏🗐

20 PG

ἐκ τῶν λεγομένων γίνεται γνώριμος · εἰ δέ τις πόλεως

🗏🗐

Sch Eccl

δίκαιοι καὶ οἱ ἄδικοι γνώριμοι σαφῶς ἔσονται πρὸ τῆς

🗏

Prak

πῆξις δὲ εἰδώλων ἀρρωστίας γνώρισμα · καὶ τὰ μὲν ἀόριστα

🗏🗐

6.4

ὧν τίκτεται ἀγάπη, τὸ γνώρισμα τῶν μαθητῶν · προσεχέτω δὲ

🗏🗐

Thoughts

4 (2 vers.)

τῆς ἐκείνων κακοτεχνίας ἐστὶ γνώρισμα. Ἅμα δὲ καὶ τοῦτο

🗏🗐

Sch Ps

1.sch6

καθήκοντα. [Ἔστι δὲ φύλλα γνωρίσματα ψυχῆς ἀγαθῆς διὰ σώματος

🗏

76.sch4

Τοῦτο γνώρισμά ἐστι πολλῆς ἀγρυπνίας.

🗏

143.sch1

κακιῶν καὶ διαφορὰς λογισμῶν, γνωρίσματά τε ἀπαθείας καὶ ὅρους

🗏

Sch Prov

διαφόρων γὰρ ἐνεργειῶν εἰσι γνωρίσματα, θεοῦ τε διὰ τῶν

🗏

ὅτι παρανομοῦσιν, ὅπερ ἐστὶ γνώρισμα τῆς ἐσχάτης ἀνοίας.

🗏

Prak

pref.8

ἀγάπη, ἀγάπη δὲ θύρα γνώσεως φυσικῆς ἣν διαδέχεται θεολογία

🗏🗐

ἐστιν ἀπάθεια ψυχῆς μετὰ γνώσεως τῶν ὄντων ἀληθοῦς.

🗏🗐

Βασιλεία Θεοῦ ἐστι γνῶσις τῆς ἁγίας Τριάδος συμπαρεκτεινομένη

🗏🗐

ὁ νοῦς καὶ τῆς γνώσεως ἐκπεσὼν προδότης γένηται τῶν

🗏🗐

Ὁ γνώσεως ἐφαψάμενος καὶ τὴν ἀπ

🗏🗐

Ἐν ὅσῳ δέ ἐσμεν γνώσεως ἄγευστοι, τὴν πρακτικὴν προθύμως

🗏🗐

πάντα πράττομεν τῆς αὐτοῦ γνώσεως ἕνεκεν.

🗏🗐

ἐμποδίσει ἡμῖν πρὸς τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ Θεοῦ.

🗏🗐

ψυχῆς, τροφὴν δὲ τὴν γνῶσιν, ἥτις μόνη συνάπτειν ἡμᾶς

🗏🗐

κατορθώσας καὶ προσπελάσας τῇ γνώσει ὀλίγον ἢ οὐδ' ὅλως

🗏🗐

τῆς ψυχῆς ἐπαισθάνεται, τῆς γνώσεως αὐτὸν ἁρπαζούσης μετάρσιον καὶ

🗏🗐

Πέρας μὲν πρακτικῆς ἀγάπη · γνώσεως δὲ θεολογία · ἀρχαὶ δὲ

🗏🗐

δράγματα, ἀρετῶν δὲ ἡ γνῶσις · καὶ ὡς ἕπεται τοῖς

🗏🗐

τὸν νοῦν καὶ τὴν γνῶσιν ἀποδιώκοντα. Ἔλεγε δέ τις

🗏🗐

1.14

τὴν δὲ τοῦ ὄντως γνῶσιν ἐν πᾶσιν τούτοις εὑρήσεις

🗏🗐

1.69

Ὁ εἰς γνώσιν ἐλθὼν, ἔχει τὸν μετ

🗏🗐

1.73

τοῦ ἀνθρώπου ἡ ἁγία γνῶσις ὑπάρχει · τὸ δὲ ἔλεος

🗏🗐

1.73 PG

ἀνθρώπου ζωὴ ἡ ἁγία γνῶσις ὑπάρχει · τὸ δὲ ἔλεος

🗏🗐

1.73

αἰῶνος τούτου σοφοὶ καθυπέσχοντο γνώσεις, ἀλλὰ κρεῖσσον τὸ ἔλεος

🗏🗐

1.73 PG

τοῦ αἰῶνος τούτου καθυπέσχοντο γνώσεις · ἀλλὰ κρεῖσσον τὸ ἔλεος

🗏🗐

1.78 (2 vers.)

ἑκούσιος τῆς τοῦ θεοῦ γνώσεως ἕνεκεν ·

🗏🗐

1.81

τοῦ νοός ἐστιν ἡ γνῶσις, δόξα δὲ καὶ φῶς

🗏🗐

1.86

οὐδὲν τῆς τοῦ Θεοῦ γνώσεως προτιμᾷ

🗏🗐

1.87

τὰ γεγονότα διὰ τὴν γνῶσιν γέγονε τοῦ Θεοῦ, ἵνα

🗏🗐

1.87

ἄρα τιμιωτέρα ἐστὶν ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ.

🗏🗐

2.6

ἐκείνοις γίνεται τοῖς τῆς γνώσεως τόποις, ἐν οἷς αὐτὴν

🗏🗐

2.10

ἐπειδὴ μὴ φθάνει τὴν γνῶσιν ἡ αἴσθησις διὰ τὴν

🗏🗐

3.12

ἐστιν ὁ τὴν οὐσιώδη γνῶσιν ῥαδίως δυνάμενος ὑποδέξασθαι

🗏🗐

3.35

Νοῦν μὲν καθαίρει πνευματικὴ γνῶσις · θυμὸν δὲ θεραπεύει ἀγάπη

🗏🗐

3.36

περιέχον τῆς τοῦ Θεοῦ γνώσεως ἕνεκεν.

🗏🗐

3.36 PG

περιέχον τῆς τοῦ Θεοῦ γνώσεως ἕνεκεν. Εἰς αἰῶνα, φησὶν

🗏🗐

3.38 (2 vers.)

ἐστιν στέρησις ἀπαθείας καὶ γνώσεως θεοῦ μετ' ὀδύνης σωματικῆς

🗏🗐

4.12

ἑκούσιος τῆς τοῦ Θεοῦ γνώσεως ἕνεκεν

🗏🗐

4.21

τῆς μονάδος δηλονότι κέχρισται γνώσει. Διὸ καὶ μόνος λέγεται

🗏🗐

4.21

τῇ τῆς μονάδος κέχρισται γνώσει. Διὸ καὶ μόνος λέγεται

🗏🗐

4.50 PG

αἰώνιος ὁ τῆς ἀληθοῦς γνώσεως ἐφιέμενος

🗏🗐

4.52

πέταλόν ἐστι νοητόν γνῶσις ἀληθὴς τῆς ἁγίας τριάδος

🗏🗐

4.66

ὑποδύτης ἐστὶ νοητὸς γνῶσις άπόρρητος τῶν τοῦ Θεοῦ

🗏🗐

4.72

ἐπιθυμητικοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ γνώσεως ἕνεκεν

🗏🗐

4.80

ἐκ τῶν τεσσάρων στοιχείων γνώσεώς ἐστι δεκτικόν, γνωστὸς δὲ

🗏🗐

4.90

Ἡ τοῦ Χριστοῦ γνῶσις οὐ διαλεκτικῆς χρίζει ψυχῆς

🗏🗐

5.34

περικεφαλαία ἐστὶ νοητὴ γνῶσις πνευματικὴ τὸ λογικὸν μέρος

🗏🗐

5.45

ὧν στερηθεὶς Ναζιραῖος, τῆς γνώσεώς τε χωρίζεται καὶ δέσμιος

🗏🗐

5.70

Τόπος γνώσεως Θεοῦ · καὶ νοῦς τόπος

🗏🗐

5.70

Τόπος γνώσεως Θεοῦ καὶ νοῦς.

🗏🗐

5.70

Θεοῦ · καὶ νοῦς τόπος γνώσεως Θεοῦ.

🗏🗐

5.86

γίνεσθαι δι' ἀπάθειαν καὶ γνῶσιν τὴν τοῦ Θεοῦ

🗏🗐

6.16

ἐστιν ὁ ἐξ οὐσιώδους γνώσεως καὶ ἀσωμάτου καὶ σωματικῆς

🗏🗐

6.19 (2 vers.)

καὶ ἀπὸ ἀγνωσίας ἐπὶ γνῶσιν θεοῦ.

🗏🗐

6.22

οἱ σοφοὶ γενήσονται τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ. = E 19.

🗏🗐

6.48 (5 vers.)

καθαρὸς ὑπὸ πνευματικῆς κινούμενος γνώσεως.

🗏🗐

6.68 (2 vers.)

φύσεως λογικῆς πρὸς τὴν γνῶσιν τοῦ θεοῦ ἑκούσιος συγκατάθεσις

🗏🗐

6.68

λογικῆς ἡ πρὸς τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ Θεοῦ ἑκούσιος

🗏🗐

Skemmata

1 paris gr 91

ἐστι Χριστὸς, ἔχει τὴν γνῶσιν τὴν οὐσιώδη · ᾗ δὲ

🗏🗐

6 paris gr 105 (+1)

ἡμέρᾳ · κατὰ δὲ τὴν γνῶσιν, ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ

🗏🗐

18 paris gr 91

μόνον ὁμοουσιότης · ἐν δὲ γνώσεσιν, ἑτεροουσιότης · οὐδεμία γὰρ τῶν

🗏🗐

18 paris gr 91

τῷ τῆς αὐτῆς εἶναι γνώσεως δεκτικά.

🗏🗐

19#1 Sink

ἔξωθεν προϋπάρχουσιν τῆς ἑαυτῶν γνώσεως, οἱ δὲ ἔσωθεν μετὰ

🗏🗐

19#1 Sink

ἔσωθεν μετὰ τὴν αὐτῶν γνῶσιν ·

🗏🗐

20 paris gr 309

τούτου ἐστίν · ἐν δὲ γνώσει ὢν, ἐν θεωρίᾳ διατρίβει

🗏🗐

20 paris gr 91

κόσμου τούτου · ἐν δὲ γνώσει ὢν, ἐν θεωρίᾳ διατρίβει

🗏🗐

20 paris gr 91

ἀδήλου οὔσης τῆς οὐσιώδους γνώσεως καὶ μηδεμίαν ἐχούσης παραλλαγὴν

🗏🗐

20 paris gr 91

μηδεμίαν ἐχούσης παραλλαγὴν πρὸς γνῶσιν οὐσιώδη.

🗏🗐

39 barb gr 51 (+1)

διάνοιαν, τῆς αὐτοῦ μόνον γνώσεως ἕνεκεν:-

🗏🗐

52 barb gr 51 (+1)

ἔχουσι προτέρας τῶν ἰδίων γνώσεων · οἱ δὲ τὰς γνώσεις

🗏🗐

52 barb gr 51 (+1)

γνώσεων · οἱ δὲ τὰς γνώσεις:-

🗏🗐

Monks

3.2 Gress

τέλος δὲ ἀγάπης γνῶσις θεοῦ.

🗏🗐

13.2 Gress

δὲ τὸν νοῦν ἀπὸ γνώσεως.

🗏🗐

17.1 Gress

Οὐκ ἐπιτεύξεται πλούσιος γνώσεως

🗏🗐

18.1 Gress

φιλῶν ἀργύριον οὐκ ὄψεται γνῶσιν,

🗏🗐

24.2 Gress

καρδίαι δὲ ὁσίων πληρωθήσονται γνώσεως.

🗏🗐

26.1 Gress

Κρείσσων πενία μετὰ γνώσεως

🗏🗐

27.2 Gress

κόσμος δὲ καρδίας γνῶσις θεοῦ.

🗏🗐

28.1 Gress

Κτῆσαι γνῶσιν καὶ μὴ ἀργύριον

🗏🗐

35.1 Gress

Γνῶσιν διασκορπίζει θυμός,

🗏🗐

43.1 Gress

Ἑορτὴ θεοῦ γνῶσις ἀληθής,

🗏🗐

43.2 Gress

ὁ δὲ προσέχων γνώσει ψευδεῖ τελευτήσει αἰσχρῶς.

🗏🗐

63.1 Gress

Πολιτείαν μοναχοῦ διαφυλάττει γνῶσις,

🗏🗐

63.2 Gress

ὁ δὲ καταβαίνων ἀπὸ γνώσεως περιπεσεῖται λῃσταῖς.

🗏🗐

67.2 Gress

πρὸ δὲ γνώσεως ἀγάπη.

🗏🗐

68.1 Gress

Γνώσει προστίθεται σοφία,

🗏🗐

71.1 Gress

Κραυγὴν καὶ βλασφημίαν ἀποστρέφεται γνῶσις,

🗏🗐

72.2 Gress

γνῶσις δὲ θεοῦ γλυκυτέρα ἀμφοτέρων

🗏🗐

94.2 Gress

τηρῶν καρδίαν αὐτοῦ πλησθήσεται γνώσεως.

🗏🗐

99.1 Gress

Ἐκ πραΰτητος τίκτεται γνῶσις,

🗏🗐

109.1 Gress

Ὁ μισῶν γνῶσιν θεοῦ καὶ ἀπωθούμενος θεωρίαν

🗏🗐

110.1 Gress (+1)

Κρείσσων γνῶσις τριάδος ὑπὲρ γνῶσιν ἀσωμάτων

🗏🗐

111.2 Gress

ζωὴ δὲ αὐτῶν γνῶσις ἀληθείας.

🗏🗐

117.1 Gress

Χωρὶς γνώσεως οὐχ ὑψωθήσεται καρδία,

🗏🗐

120.1 Gress

Στῆθος κυρίου γνῶσις θεοῦ,

🗏🗐

126.4 Gress

δὲ σὴν ψυχὴν ἀπὸ γνώσεως ψευδοῦς.

🗏🗐

136.1 Gress

Γνῶσις ἀσωμάτων ἐπαίρει τὸν νοῦν

🗏🗐

4.4

λογικῆς σπευδούσης εἰς τὴν γνῶσιν τοῦ Χριστοῦ ·

🗏🗐

4.5

καὶ θειώδη καὶ μονοειδῆ γνῶσιν αὐτὸν μεταφέρουσα, ἣν συμβολικῶς

🗏🗐

27.2

κτησάσθω τὴν μητέρα τῆς γνώσεως, ἐφ' ᾗ καὶ Μωϋσῆς

🗏🗐

ἐπ’ ἐχθρούς σου, διδάσκων γνῶσιν δικαιοσύνης καὶ ἀποκαλύπτων σοφίας

🗏🗐

39.2

τούτων τῶν νοημάτων δέξασθαι γνῶσιν θεοῦ, διότι ἡ γνῶσις

🗏🗐

39.2

γνῶσιν θεοῦ, διότι ἡ γνῶσις ἐκείνη οὐδὲν τῶν τοῦ

🗏🗐

39.3

τὸν μέλλοντα νοῦν δέχεσθαι γνῶσιν θεοῦ πάντων <χωρίζεσθαι τῶν

🗏🗐

52.6

νόμιζε τὸν νηστεύοντα μόνον γνώσεως γίνεσθαι δεκτικόν · οὐκ ἔστιν

🗏🗐

52.6

νόμιζε τὸν νηστεύοντα μόνον γνώσεως γίνεσθαι δεκτόν · οὐκ ἔστιν

🗏🗐

52.6

τίκτειν ἐν ἀρετῇ καὶ γνώσει θεοῦ δυναμένην.

🗏🗐

56.2

θέα δὲ τοῦ θεοῦ γνῶσις ἀληθὴς τῆς προσκυνητῆς καὶ

🗏🗐

58.4 (2 vers.)

ἁγίας τριάδος ἐστὶ μονοειδὴς γνῶσις, οὐσιώδης γὰρ γνῶσίς ἔστι

🗏🗐

58.4

μονοειδὴς γνῶσις, οὐσιώδης γὰρ γνῶσίς ἔστι γυμνῷ <νῷ> παθῶν

🗏🗐

58.4

μονοειδὴς γνῶσις · οὐσιώδης γὰρ γνῶσίς ἐστι γυμνὴ παθῶν καὶ

🗏🗐

58.4

γάρ ἐστι τὸ νοητὸν γνῶσις τῆς ἁγίας τριάδος εἰς

🗏🗐

58.4

γάρ ἔστιν τὸ νοητὸν γνῶσις πνευματικὴ τῆς ἁγίας τριάδος

🗏🗐

Ep fid

4 Grib (+2)

καὶ τὸ καθαρὸν τῆς γνώσεως τῆς περὶ τὴν πίστιν

🗏🗐

20 Grib

κρουστέον τὴν θύραν τῆς γνώσεως, εἴπη δυνηθείην ἐξεγεῖραι τὸν

🗏🗐

20 Eras

κρουστέον τὴν θύραν τῆς γνώσιως, εἴπως δυνηθείην ἐξεγεῖραι τὸν

🗏🗐

20 Garn

κρουστέον τὴν θύραν τῆς γνώσεως, εἴ πως δυνηθείην ἐξεγεῖραι

🗏🗐

22 Grib (+2)

γὰρ καὶ τούτων ἡ γνῶσις συγκρίσει τοῦ πρόσωπον πρὸς

🗏🗐

22 Grib (+2)

εἶναι πᾶσαν τὴν ἔνυλον γνῶσιν, τοῦ δὲ Θεοῦ καὶ

🗏🗐

23 Grib (+2)

τὴν ἀπὸ τῆς ἐνύλου γνώσεως ἐπὶ τὴν ἄϋλον θεωρίαν

🗏🗐

23 Grib (+2)

ἐσχάτην δὲ ἡμέραν τὴν γνῶσιν ταύτην εἰπὼν μεθ' ἣν

🗏🗐

24 Grib (+2)

τῆς τοιαύτης βασιλείας ἡ γνῶσις. Ταύτην γὰρ τὴν θεωρίαν

🗏🗐

25 Grib (+2)

αἰσθητούς, ἀλλὰ διαστήματά τινα γνώσεως ὑπὸ τοῦ νοητοῦ ἡλίου

🗏🗐

30 Grib (+1)

διανοίας ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ. Κτίσμα λέγεις

🗏🗐

30 Eras

διανοίας ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ. τὸ πνεῦμα

🗏🗐

Assorted Chapters

12 (2 vers.)

λῃστῶν, μισεῖ δὲ ἦχον γνώσεως.

🗏🗐

Eul

λόγον τὸν διδάσκοντα ἄνθρωπον γνῶσιν · ὁ δ' αὐτὸς ἐπερωτηθεὶς

🗏🗐

19 PG

λόγον, τὸν διδάσκοντα ἄνθρωπον γνῶσιν. Ὁ δ' αὐτὸς ἐπερωθεὶς

🗏🗐

μάλιστα θαυμαστὴ πρᾶξις καὶ γνῶσις γειτνιᾷ · ἐσθ' ὅτε δὲ

🗏🗐

32 PG

μᾶλλον ἡ πρᾶξις, καὶ γνῶσις γειτνιᾷ. Ἔσθ' ὅτε δὲ

🗏🗐

Thoughts

9 (2 vers.)

γινόμενον κατ' ὀλίγον τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ καὶ τῆς

🗏🗐

15 (2 vers.)

ἀνακαινούμενοι δὲ ἐν τῇ γνώσει ποικίλων προσλαμβάνομεν πλῆθος θεωρημάτων

🗏🗐

καθαρᾶς προσευχῆς καὶ τῆς γνώσεως τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ

🗏🗐

16 PG

καθαρᾶς προσευχῆς, καὶ τῆς γνώσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ

🗏🗐

17 (2 vers.)

ἀναδραμόντες ἐπὶ τὴν τῆς γνώσεως πέτραν τῷ ψαλτηρίῳ προσομιλήσωμεν

🗏🗐

17 (2 vers.)

διὰ τῶν ἀρετῶν τῆς γνώσεως τὰς χορδάς · βοσκήσωμεν δὲ

🗏🗐

19 (2 vers.)

σου ὑπὸ ταύτης τῆς γνώσεως εἰς ὕψος ἀρθείσης. Εἰ

🗏🗐

τρισάθλιος νοῦς τὸ τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ ἄριστον παρῃτήσατο

🗏🗐

πραγμάτων χρονίζοντα διαφθείρειν τὴν γνῶσιν ἐν τοῖς περὶ προσευχῆς

🗏🗐

22 PG

πραγμάτων, χρονίζοντα διαφθείρειν τὴν γνῶσιν εἴρηται ἐν τοῖς περὶ

🗏🗐

22 PG

νοῦς, τὸ τῆς Χριστοῦ γνώσεως ἄριστον παρῃτήσατο · καὶ πάλιν

🗏🗐

τις βούλοιτο τῶν ἀναχωρητῶν γνῶσιν διακρίσεως παρὰ κυρίου λαβεῖν

🗏🗐

καιρὸν τῆς προσευχῆς «αἰτείτω» γνῶσιν «παρὰ τοῦ θεοῦ τοῦ

🗏🗐

ἔστι γὰρ πλειόνων πραγμάτων γνῶσιν λαβεῖν ἀμελοῦντα τῶν ἐγνωσμένων

🗏🗐

γένηται · καὶ μακάριον δουλεῦσαι γνώσει θεοῦ · ἐπικίνδυνον γὰρ ὄντως

🗏🗐

Οὐκ ἔστι δὲ κτήσασθαι γνῶσιν, μὴ τὴν πρώτην ἀπόταξιν

🗏🗐

ἑκούσιος τῆς τοῦ θεοῦ γνώσεως ἕνεκεν · δευτέρα δὲ ἀπόθεσις

🗏🗐

ἐκείνοις γίνεται τοῖς τῆς γνώσεως τόποις, ἐν οἷς ἂν

🗏🗐

καὶ καταπαύσει εἰς τὴν γνῶσιν τῆς προσκυνητῆς τριάδος ·

🗏🗐

Χριστοῦ ἐγείρει διὰ τῆς γνώσεως τῆς ἑαυτοῦ · καὶ τοῦτό

🗏🗐

38 PG

τοῦ Χριστοῦ, ἐγείρει διὰ γνώσεως τῆς ἑαυτοῦ. Καὶ τοῦτό

🗏🗐

καὶ σχηματίζει, τὰ δὲ γνῶσιν παρέχει μόνον μὴ τυποῦντα

🗏🗐

41 (2 vers.)

δεξαμένην ἐν ἑαυτῇ τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ θεοῦ · ἐκεῖ

🗏🗐

41 (2 vers.)

δὲ γινώσκομεν πῶς ἡ γνῶσις ἡ πνευματικὴ ἀφίστησι τὸν

🗏🗐

41 PG

καὶ σχηματίζει, τὰ δὲ γνῶσιν μόνον παρέχει μὴ τυποῦντα

🗏🗐

Eight Thoughts

1.17

ἀμβλυνθὲν κόρῳ, οὐ δέχεται γνῶσιν Θεοῦ.

🗏🗐

4.1

μανιῶδες, καὶ τοὺς ἔχοντας γνῶσιν ἐξίστησιν εὐχερῶς, θηριοῖ τὴν

🗏🗐

On Prayer

pref.3 (2 vers.)

ἑξάγωνον, ὁμοῦ μὲν εὐσεβῆ γνῶσιν τριάδος, ὁμοῦ δὲ καὶ

🗏🗐

pref.3

τοῦ αἰῶνος τὴν ἔνσοφον γνῶσιν τῷ εἰκοστῷ πέμπτῳ ἀριθμῷ

🗏🗐

pref.3 PG

τοῦ αἰῶνος τὴν ἔνσοφον γνῶσιν τῷ εἰκοστῷ πέμπτῳ ἐοικυῖαν

🗏🗐

pref.3

τὴν τῆς ἁγίας τριάδος γνῶσιν, ἀλλ' εἰ δὲ διὰ

🗏🗐

pref.3 PG

τὴν τῆς ἁγίας Τριάδος γνῶσιν. Ἄλλως · εἰ δὲ διὰ

🗏🗐

ὁ νοῦς πρὸς τὴν γνῶσιν αὐτῶν, ἀπολέσῃ τὴν ἔγκαρπον

🗏🗐

10 PG

χαυνωθεὶς ὁ νοῦς πρὸς γνῶσιν αὐτῶν ἀπολέσῃ τὴν εὔκαρπον

🗏🗐

39 (2 vers.)

τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν γνῶσιν, καὶ τὰ λοιπὰ πάντα

🗏🗐

σοι, ἀλλὰ πρὸς τὴν γνῶσιν τῆς παραστάσεώς σε κινῇ

🗏🗐

45 PG

σοι, ἀλλὰ πρὸς τὴν γνῶσιν τῆς παρατάσεώς σε κινῇ

🗏🗐

58 (2 vers.)

τῇ τῶν νοητῶν εἶναι γνώσει καὶ ποικίλλεσθαι πρὸς αὐτήν

🗏🗐

νῷ ἐπιβαίνων, ἐντίθησιν αὐτῷ γνῶσιν ὧν βούλεται καὶ διὰ

🗏🗐

64 PG

ἐπιβαίνει, καὶ ἐντιθεὶς αὐτῷ γνῶσιν, ὡς βούλεται, καὶ διὰ

🗏🗐

69 (2 vers.)

πρὸς ἄϋλον καὶ ἀνείδεον γνῶσιν ἐπειγόμενος ἀπατᾶται, καπνὸν ἀντὶ

🗏🗐

τοπασμὸν θείας καὶ οὐσιώδους γνώσεως · μὴ ὀχλούμενος δὲ ὁ

🗏🗐

74 PG

τῆς θείας καὶ οὐσιώδους γνώσεως, μὴ ὀχλούμενος δὲ ὁ

🗏🗐

76 (2 vers.)

διὰ τοῦ ἀγγέλου ἐνεργουμένην · γνῶσιν γὰρ ἐμποιεῖ τῆς ἀληθοῦς

🗏🗐

τῆς ἀΰλου καὶ ἀποικίλου γνώσεως.

🗏🗐

85 PG

τῆς ἀΰλου, καὶ ποικίλης γνώσεως.

🗏🗐

Ἡ γνῶσις, καλλίστη ἐστιν · συνεργὸς γάρ

🗏🗐

86 PG

Ἡ γνῶσις, καλλίστη ὑπάρχει, συνεργὸς γάρ

🗏🗐

86 (2 vers.)

πρὸς θεωρίαν τῆς θείας γνώσεως.

🗏🗐

132

τὴν ἄϋλον καὶ οὐσιώδη γνῶσιν.

🗏🗐

132 PG

αὗται πρὸς τὴν ἄϋλον γνῶσιν.

🗏🗐

142 (2 vers.)

ἀλλὰ πράξει ἀγγελικῇ καὶ γνώσει θειοτέρᾳ.

🗏🗐

145 (2 vers.)

τολμῶν ἀναιδῶς ἐκτείνεσθαι πρὸς γνῶσιν θειοτέρων πραγμάτων ἢ καὶ

🗏🗐

Exhortations to Monks

2.15

καὶ φροντίδος σωματικῆς καθαρὰν γνῶσιν εὑρίσκει καὶ γλυκὺν πόθον

🗏🗐

2.25

φάρμακον, οὕτως καὶ ἡ γνῶσις του Θεοῦ συντηρουμένη διδάσκει

🗏🗐

Sch Ps

1.sch2

δὲ ψυχῆς ἀπάθεια μετὰ γνώσεως τῶν ὄντων ἀληθοῦς.

🗏

1.sch11

οὐδέν · ἀνάξια γὰρ τῆς γνώσεως αὐτοῦ.]

🗏

2.sch3

αὐτὸν ὡς σοφίαν καὶ γνῶσιν καὶ ἀλήθειαν καὶ δικαιοσύνην

🗏

4.sch3

πάσης ἀρετῆς πεπληρωμένη καὶ γνώσεως.

🗏

4.sch5

δέ ἐστιν ἀγαθὴ προσδοκία γνώσεως ἀληθοῦς.

🗏

4.sch6

προσώπου ἐστὶν ἡ μερικὴ γνῶσις τούτων αὐτῶν, εἴπερ κατὰ

🗏

5.sch11

περιέχον τῆς τοῦ θεοῦ γνώσεως ἕνεκεν.

🗏

5.sch12

Ἡ γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ ᾗ

🗏

5.sch12

ὀνομάζεται. Τέμνεται δὲ ἡ γνῶσις ἡ τοῦ Θεοῦ εἰς

🗏

9.sch1

Κρύφιά ἐστιν γνῶσις ἀπόρρητος τῶν περὶ Χριστοῦ

🗏

9.sch8

ἡ γὰρ λήθη δευτέρα γνώσεως · οὐκοῦν ἐντεῦθεν σαφὲς καὶ

🗏

9.sch13

τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν γνῶσιν αἱ ἅγιαι δυνάμεις ἐπαναπαύονται

🗏

12.sch2

Φωτίσατε ἑαυτοῖς φῶς γνώσεως.

🗏

13.sch7

Αἰχμαλωσία ἐστὶν ἡ ἀπὸ γνώσεως καὶ ἀρετῆς ἐπὶ κακίαν

🗏

14.sch1

Ὄρος ἅγιόν ἐστιν ἡ γνῶσις τοῦ Χριστοῦ, ἥτις ἐστὶ

🗏

15.sch1

δὲ ἀρετῶν χρῄζει ἡ γνῶσις, τῶν ἀγαθῶν ἄρα πάντων

🗏

15.sch1

ἄρα πάντων χρῄζει ἡ γνῶσις. Καὶ μήποτε ἀγαθὰ εἴρηκεν

🗏

15.sch2

δὲ Χριστοῦ ἐστιν ἡ γνῶσις ἡ τοῦ Θεοῦ.

🗏

15.sch3

μέτρον οὐ πρὸς τὴν γνῶσιν αὐτὴν ὀνομάζεται, ἀλλ' πρὸς

🗏

15.sch3

μὴ εἶναι αὐτὸν μείζονος γνώσεως δεκτικόν · καὶ γὰρ αὐτὸς

🗏

17.sch8

ἀστραπὰς τὴν ἀπ' αὐτῶν γνῶσιν ἐκφαίνοντες.

🗏

17.sch9

ἐκ γὰρ τούτων ἐξέρχεται γνῶσις · Μακάριοι γὰρ, φησίν, οἱ

🗏

17.sch16

ἐστι φωτὸς δεκτικός, τουτέστι γνώσεως · Φωτίσατε γάρ, φησίν, ἑαυτοῖς

🗏

17.sch16

γάρ, φησίν, ἑαυτοῖς φῶς γνώσεως · σῶμα δὲ θυμὸν καὶ

🗏

17.sch16

θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν, ἅπερ γνώσεώς εἰσιν ἀνεπίδεκται.

🗏

17.sch19

γὰρ ὀρθὴ ἀνίστησι ψυχήν, γνῶσις δὲ ἀληθὴς πλατύνει αὐτήν

🗏

19.sch1

ἁγίου πυρὸς κάθαρσιν καταξιοῦται γνώσεως.

🗏

19.sch4

δὲ μετὰ τῆς Χριστοῦ γνώσεως αὐτοῖς ἀπαντῶμεν.

🗏

20.sch2

εὑρίσκομεν αὐτόν, διὰ δὲ γνώσεως εὑρισκόμεθα ὑπ' αὐτοῦ, ἐχθροὶ

🗏

21.sch9

προσκαλούμενος τὴν ψυχὴν ἢ γνῶσις ψευδώνυμος ἢ λογισμὸς ἀκάθαρτος

🗏

21.sch13

Μετὰ τὴν γνῶσιν ἡ λήθη καὶ μετὰ

🗏

21.sch16

ζῇ τῷ θεῷ, τὴν γνῶσιν ἔχουσα οὐ μόνον τῶν

🗏

22.sch1

ζωοποιεῖται πράξει τε καὶ γνώσει.

🗏

22.sch3

βακτηρία ἀναπαύει, οὕτω καὶ γνῶσις εὐφραίνει.

🗏

22.sch4

φόβος θεοῦ, φίλον δὲ γνῶσις μυστηρίων.

🗏

23.sch3

ἄρα καὶ οἱ ἄνθρωποι γνῶσιν ἐπιζητοῦσιν, εἴγε δυνατὸν ἄρτον

🗏

23.sch4

δι' ὧν εἰσέρχεσθαι πέφυκε γνῶσις θεοῦ.

🗏

24.sch5

οὐχὶ φαντασίας αὐτῆς λαμβάνει — γνῶσις γάρ ἐστιν ὁ θεὸς

🗏

24.sch5

δὲ καὶ διὰ τῆς γνώσεως τῆς ἑαυτοῦ.

🗏

24.sch7

λέγων τῆς τοῦ θεοῦ γνώσεως ἕνεκεν τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς

🗏

24.sch8

ἐστερημένον τοῦ πλούτου τῆς γνώσεως. Οἶμαι δὲ τὸν Δαυὶδ

🗏

24.sch11

αἱ ἀρεταὶ αἷς ἕπεται γνῶσις θεοῦ.

🗏

26.sch2

ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ.

🗏

29.sch1

ὀρθός · ἐγκαινίζει δὲ τοῦτον γνῶσις θεοῦ.

🗏

29.sch2

τὰ ψευδῆ δόγματα διελέγχει γνῶσις οὖσα Θεοῦ πνευματική.

🗏

29.sch4

εἰ ἡ ζωὴ τὴν γνῶσιν σημαίνει — ἐγὼ γάρ εἰμι

🗏

29.sch5

ἀγαλλιάσεως καὶ χαρᾶς ἐπιφαίνεται γνῶσις.

🗏

29.sch9

χαρά, οὕτω καὶ πρακτικὴν γνῶσις θεοῦ.

🗏

30.sch2

Οἶκος καταφυγῆς γνῶσις τοῦ Θεοῦ.

🗏

30.sch3

τρέφει δὲ διὰ τῆς γνώσεως αὐτοῦ.

🗏

30.sch8

καρδίας ἐστὶν ὁ ἐστερημένος γνώσεως · νεκρὸς δὲ ἀπὸ ψυχῆς

🗏

30.sch13

νοῦν διὰ τῆς ἀληθοῦς γνώσεως φυλάττει ἀπὸ λόγων ἐναντίων

🗏

30.sch15

ἐμπλήσει γέλωτος, ἀντὶ τοῦ γνώσεως.

🗏

32.sch3

καθαρὸς ὑπὸ πνευματικῆς κινούμενος γνώσεως.

🗏

32.sch7

ἀγνωσίας ἐπ' ἀρετὴν καὶ γνῶσιν μετάθεσις.

🗏

32.sch11

ὁ κύριος, διὰ δὲ γνώσεως τρέφει.

🗏

32.sch12

ἀλλ' ἐν δικαιοσύνῃ καὶ γνώσει καὶ σοφίᾳ.

🗏

33.sch4

ὀρθῆς προσερχόμεθα · διὰ δὲ γνώσεως φωτιζόμεθα · Φωτίσατε γὰρ, φησίν

🗏

33.sch4

γὰρ, φησίν, ἑαυτοῖς φῶς γνώσεως.

🗏

33.sch5

ἀλλὰ τῶν διὰ τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ θεοῦ.

🗏

33.sch7

εἰ χρηστός, διὰ τῆς γνώσεώς ἐστι χρηστός.

🗏

33.sch8

οὐ μὴν καὶ ἐν γνώσει.

🗏

34.sch1

δαίμοσιν ὡς δικαιοσύνη καὶ γνῶσις.

🗏

34.sch8bis

διὰ τῶν λογισμῶν εἰς γνῶσιν ἔρχονται τῆς κακίας. Νῦν

🗏

34.sch8bis

τῆς κακίας. Νῦν δὲ γνῶσιν τὴν πεῖραν λέγω · λέγεται

🗏

34.sch8bis

γὰρ καὶ ἡ πεῖρα γνῶσις · Ἔγνω, φησίν, Ἀδὰμ Εὔαν

🗏

35.sch6

Χριστόν. Ἢ ἐν τῇ γνώσει τῇ τοῦ Χριστοῦ ὀψόμεθα

🗏

36.sch3

Φῶς δικαιοσύνης γνῶσις ἐπειδὴ καὶ δικαιοσύνη κανών

🗏

36.sch4

φύσεως λογικῆς πρὸς τὴν γνῶσιν τοῦ θεοῦ ἑκούσιος συγκατάθεσις

🗏

36.sch9

Ἡ γῆ νῦν γνῶσιν σημαίνει · ὡς γὰρ ἐν

🗏

36.sch11

ἐστὶ ἀπάθεια ψυχῆς μετὰ γνώσεως τῶν ὄντων ἀληθοῦς.

🗏

36.sch12

Κρεῖσσον ὀλίγη γνῶσις πνευματικὴ ὑπὲρ πλῆθος σοφίας

🗏

36.sch15

τῆς λογικῆς φύσεως ἡ γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ.

🗏

36.sch21

Ἄρτον δὲ λέγει τὴν γνῶσιν ἥτις οὐχ ὑστερεῖ ἐν

🗏

36.sch21b

Σπέρμα δικαίων πλησθήσεται γνώσεως · σπέρμα δὲ πονηρῶν ἐν

🗏

36.sch26

ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ.

🗏

38.sch1

τὰς ἀρετὰς καὶ τὰς γνώσεις αἵτινες ἐν καιρῷ πειρασμοῦ

🗏

38.sch3

τῆς λογικῆς φύσεως ἡ γνῶσις τῆς ἁγίας τριάδος.

🗏

38.sch10

ἐστιν ἀπάθεια ψυχῆς μετὰ γνώσεως τῶν ὄντων ἀληθοῦς.

🗏

39.sch12

τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς γνώσεως αὐτὴν ἐξαίρουσιν.

🗏

43.sch2

θεὸς, ἀρετὴν δὲ καὶ γνῶσιν καταφυτεύει · Πᾶσα γὰρ φυτεία

🗏

43.sch3

θεοῦ, τὸ δὲ καταξιωθῆναι γνώσεως πνευματικῆς οὐκ ἔστιν τῶν

🗏

43.sch4

κερατίζει, διὰ δὲ τῆς γνώσεως τοὺς ἐπανισταμένους αὐτῷ καὶ

🗏

43.sch5

συνέστηκεν ἀπὸ ἀπαθείας καὶ γνώσεως θεοῦ.

🗏

43.sch13

Εἴ τις οὐκ ἔστι γνῶσις οὐσιώδης ἢ ταύτην τὴν

🗏

43.sch13

οὐσιώδης ἢ ταύτην τὴν γνῶσιν οὐκ ἔχει ἐν ἑαυτῷ

🗏

43.sch15

δικαιοσύνην, σωφροσύνην, ἐγκράτειαν, ταπεινοφροσύνην, γνῶσιν, σοφίαν.

🗏

44.sch1

ἐστιν ὁ ἀρετὴν ἢ γνῶσιν σημαίνων θεοῦ.

🗏

44.sch7

τῆς μονάδος δηλονότι κέχρισται γνώσει. Διὸ καὶ μόνος λέγεται

🗏

44.sch9

ἐστὶ κατ' ἀρετὴν καὶ γνῶσιν ποικίλην θεωρουμένη.

🗏

44.sch11

καταξιωθέντες τῆς αὐτῆς ἐκείνοις γνώσεως · αὕτη γάρ ἐστιν ἡ

🗏

44.sch11

τῆς λογικῆς φύσεως ἡ γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ.

🗏

45.sch2

καὶ ἐπαιρομένας κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ.

🗏

45.sch4

καὶ ἀπὸ ἀγνωσίας ἐπὶ γνῶσιν θεοῦ.

🗏

46.sch3

ἠγάπησεν καλλονὴν Ἰακὼβ ἡ γνῶσίς ἐστιν τοῦ θεοῦ.

🗏

46.sch6

τοῦ Ἀβραάμ, οὗτοι τὴν γνῶσιν ἔχουσι τοῦ Ἀβραάμ.

🗏

48.sch4

εἰς τέλος διὰ τῆς γνώσεως.

🗏

49.sch9

Μερὶς ἡμῶν ἐστιν ἡ γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ · ταύτην

🗏

50.sch3

ἀπαθείας καὶ ἡ πλύσις γνῶσιν σημαίνει. Καὶ διὰ μὲν

🗏

50.sch3

καθαριζόμεθα · διὰ δὲ τῆς γνώσεως λευκαινόμεθα.

🗏

53.sch1

τῆς λογικῆς φύσεως ἡ γνῶσίς ἐστιν ἡ τοῦ θεοῦ

🗏

53.sch1

τοῦ θεοῦ νῦν τὴν γνῶσιν σημαίνει τὴν τοῦ θεοῦ

🗏

54.sch2

ὁ νοῦς καταπαύει εἰς γνῶσιν τῆς ἁγίας τριάδος.

🗏

54.sch12

Ἀτελεῖς εἰσιν ἐν τῇ γνώσει οἱ ἁμαρτωλοί · διὸ Δαυὶδ

🗏

55.sch5

Φῶς ζώντων ἐστιν ἡ γνῶσις ἡ τῶν ἀγγέλων.

🗏

60.sch5

Κληρονομίαν λέγει γνῶσιν θεοῦ.

🗏

61.sch2

ψυχῆς λογικῆς ἀρετὴ καὶ γνῶσις θεοῦ.

🗏

62.sch2

τοῦ ἀνθρώπου ἡ ἁγία γνῶσις ὑπάρχει · τὸ δὲ ἔλεος

🗏

62.sch2

αἰῶνος τούτου σοφοί καθυπέσχοντο γνώσεις, ἀλλὰ κρεῖσσον τὸ ἔλεος

🗏

63.sch2

χωρίζων ψυχὴν ἀρετῆς καὶ γνώσεως θεοῦ.

🗏

63.sch4

τοῦ πλούτου καὶ τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ.

🗏

63.sch5

φθαρτός, τὸν δὲ δίκαιον γνῶσις θεοῦ.

🗏

64.sch2

Αὐλὴ κυρίου γνῶσις θεοῦ · ὁ δὲ κατοικῶν

🗏

64.sch4b

Πλοῦτον τὴν γνῶσιν λέγει · Ἐν παντὶ γὰρ

🗏

64.sch4b

γὰρ ἐπλουτίσθητε, ἐν πάσῃ γνώσει, φησὶν ὁ ἀπόστολος.

🗏

64.sch5

Ἡ γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ ἐπληρώθη

🗏

65.sch3

διδασκαλίας ἐπ' ἀρετὴν καὶ γνῶσιν μεταστρέφοντος τοῦ θεοῦ.

🗏

67.sch10

καὶ θεωρίαν, ἄλλοι δὲ γνῶσιν σωμάτων καὶ ἀσωμάτων, ἕτεροι

🗏

67.sch10

καὶ ἀσωμάτων, ἕτεροι δὲ γνῶσιν θεοῦ καὶ τοῦ ἀποσταλέντος

🗏

67.sch13

ἀγνωσίας ἐπ' ἀρετὴν καὶ γνῶσιν ἐπάνοδος.

🗏

68.sch17

Βίβλος ζώντων ἡ γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ ἀφ

🗏

68.sch17

δὲ ἰδεῖν θεὸν τὸ γνώσεως τῆς αὐτοῦ ἐστι καταξιωθῆναι

🗏

70.sch2

ἀποστερεῖν αὐτὸν ἡμᾶς τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ.

🗏

70.sch5

πέρας τῆς ἐλπίδος ἡ γνῶσις τῆς ἁγίας τριάδος · ὁ

🗏

70.sch5

αὕτη γὰρ μόνη ἡ γνῶσίς ἐστιν ἀπέραντος.

🗏

72.sch7

Τὸ εἰ ἔστι γνῶσις ἐν τῷ ὑψίστῳ ἀντὶ

🗏

72.sch13

ἐξουδενεῖ διὰ τῆς αὐτοῦ γνώσεως.

🗏

72.sch17

τοῦ δικαίου ἐστὶν ἡ γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ.

🗏

73.sch11

ἀνομιῶν · σκότος γὰρ περὶ γνῶσιν καὶ ἀνομία περὶ πρᾶξιν

🗏

76.sch7

ἀγνωσίας ἐπ' ἀρετὴν καὶ γνῶσιν ἐπάνοδον.

🗏

77.sch6

χαλεπὸν τὸ μετὰ τὴν γνῶσιν ἁμαρτάνειν.

🗏

77.sch12

ἐλπίδος, ὅπερ ἐστὶν ἡ γνῶσις τοῦ θεοῦ, ἐλπίδα ὠνόμασεν

🗏

77.sch23

Ὄρος ἁγιάσματός ἐστιν ἡ γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ.

🗏

77.sch25

Ἁμαρτάνουσα ψυχὴ παραπικραίνει γνῶσιν, ἡ δὲ κατορθοῦσα γλυκαίνει

🗏

78.sch2

Τόπος γνώσεως θεοῦ · καὶ νοῦς τόπος

🗏

78.sch2

θεοῦ · καὶ νοῦς τόπος γνώσεως θεοῦ.

🗏

78.sch3

Στερηθέντες τοῦ πλούτου τῆς γνώσεως ἐπτωχεύσαμεν.

🗏

82.sch2

Εἰς αὐτὴν ἁμαρτάνει τὴν γνῶσιν ὁ τὸν πεφυκότα νοῦν

🗏

82.sch2

πεφυκότα νοῦν ὁρᾶν τὴν γνῶσιν ἁμαρτάνειν καταναγκάζων.

🗏

83.sch5

Αἱ ἀναβάσεις αὗται τῶν γνώσεων τῇ καρδίᾳ ἐπισυμβαίνουσιν ἐκ

🗏

83.sch6 (2 vers.)

Σύγκρισις ἁγίας γνώσεως πρὸς γνῶσιν ἀνθρωπίνην.

🗏

83.sch6b

Σύγκρισιν ποιησάμενος τῆς γνώσεως τῆς τῶν ἔξωθεν σοφῶν

🗏

85.sch2

Ἡ γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ σωτηρία

🗏

86.sch3

Πάντες οἱ εὐφραινόμενοι ἐπὶ γνώσει κατοικοῦσιν ἐν τῇ σοφίᾳ

🗏

86.sch3

ὡς σοφία εὐφραίνονται ἐπὶ γνώσει.

🗏

87.sch4

Χεῖρα νῦν λέγει τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ θεοῦ ἥτις

🗏

88.sch5

ὁ Χριστὸς κυκλοῖ τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ πατρὸς, ἀλλ

🗏

88.sch9

ὑψοῦται δὲ νοῦς διὰ γνώσεως του θεοῦ.

🗏

88.sch11

ἔλαιον τὴν τοῦ θεοῦ γνῶσιν σημαίνει, μᾶλλον δὲ τὴν

🗏

88.sch11

μᾶλλον δὲ τὴν οὐσιώδη γνῶσιν δηλοῖ.

🗏

88.sch13

Μόνος ἐν τῇ γνώσει τοῦ πατρὸς ὑψοῦται Χριστός

🗏

88.sch18

καὶ μείωσιν κατὰ τὴν γνῶσιν λαμβάνοντες, κατηρτισμένοι δὲ ἀεὶ

🗏

88.sch20

κληρονόμους καὶ ἁρπάζει τὴν γνῶσιν ὁ ποιῶν ἀκαθάρτους τοὺς

🗏

88.sch22

αἱ ἀρεταὶ καὶ αἱ γνώσεις ἡμῶν · αὗται γάρ εἰσιν

🗏

88.sch23

τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς γνώσεως ἐκ τῆς κατὰ μικρὸν

🗏

88.sch23

ζωὴ δὲ ἀρετὴ καὶ γνῶσις.

🗏

88.sch24

διὰ τὸ καὶ τὴν γνῶσιν τοῦ θεοῦ ἀγαθὰ ὀνομάζεσθαι

🗏

89.sch2

Οὐ περὶ τὴν γνῶσιν οὔτε περὶ τὸ γινῶσκον

🗏

89.sch7

κακίας μετανοήσαντας καὶ καταξιωθέντας γνώσεως.

🗏

89.sch8

ἐπὶ τῶν μετανοησάντων καὶ γνώσεως καταξιωθέντων.

🗏

89.sch9

Λαμπρότης ἐστὶν γνῶσις θεοῦ · καὶ γὰρ οἱ

🗏

89.sch10

ἡ ἐκ τούτων ἐπισυμβαίνουσα γνῶσις.

🗏

90.sch2

Ὅπλον Χριστοῦ γνῶσις ἀληθὴς καὶ ὁ κυκλούμενος

🗏

91.sch2

καθαρὸς ὑπὸ πνευματικῆς κινούμενος γνώσεως · κιθάρα δέ ἐστι ψυχὴ

🗏

91.sch6

Γῆρας δικαίου γνῶσις ἀληθὴς καὶ νεότης αὐτοῦ

🗏

91.sch8

δίκαιοι φυτευθέντες ἐν τῇ γνώσει τῇ τοῦ κυρίου πολλοὺς

🗏

93.sch6

ἀπὸ παθῶν, ἀπολαύσει τῆς γνώσεως ἀτάραχος διαμένων.

🗏

93.sch9b

Ἔλεος μὲν νοῦ γνῶσις, ἔλεος δὲ ψυχῆς ἀπάθεια

🗏

93.sch13b

ἄγνοιαν ὡς σοφία καὶ γνῶσις.

🗏

94.sch7

Κατάπαυσις κυρίου γνῶσις αὐτοῦ · ὁ δὲ εἰσελθὼν

🗏

94.sch7b

Κατάπαυσις κυρίου ἡ γνῶσις αὐτοῦ ἥτις καὶ αἰώνιος

🗏

95.sch5

ἀγνοοῦσιν ὅτι κεκράτηκεν ἡ γνῶσις θεοῦ.

🗏

95.sch6

Σαλεύεται ψυχὴ ἀπὸ γνώσεως θεοῦ εἰς πολύθεον πλάνην

🗏

96.sch5

πάλιν ἐρώτησον πότερον ἔχει γνῶσιν ἢ οὐκ ἔχει · καὶ

🗏

96.sch5

καὶ εἰ μὲν ἔχει γνῶσιν, πεποίωται καὶ διπλοῦν ἐστιν

🗏

96.sch5

εἰ δὲ οὐκ ἔχει γνῶσιν, τυφλόν ἐστι μηδὲν ἐπιστάμενον

🗏

96.sch5

ἐπιστάμενον · εἰ δὲ αὐτὸ γνῶσίς ἐστιν, λεγέτωσαν πῶς τὸ

🗏

96.sch5

λίθῳ σύμβολόν ἐστι τῆς γνώσεως.

🗏

96.sch6

Τουτέστιν οἱ ἀγαπῶντες τὴν γνῶσιν, μισεῖτε πονηρά.

🗏

102.sch14

δεσπόζει · ἡ δὲ κατὰ γνῶσιν βασιλεία οὐ πάντων τῶν

🗏

103.sch1

Ἱμάτιον κυρίου γνῶσις ἀληθής · ὁ δὲ ἐνδυόμενος

🗏

103.sch5

Τὸ ἀκατάληπτον τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ διὰ τῆς

🗏

103.sch6

ἀγνοίᾳ ὄντων στήσεται ἡ γνῶσις.

🗏

103.sch9

Ὁ διδοὺς γνῶσιν τοῖς κενωθεῖσιν ὑπὸ τῆς

🗏

104.sch1

Ὁ κτησάμενοι πᾶσαν τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ θεοῦ, οὗτοι

🗏

104.sch12

ὁ σῖτος ὡς ἔοικεν γνῶσιν σημαίνει καὶ ὁ λιμὸς

🗏

104.sch13

Χωρὶς ἀρετῆς καὶ γνώσεως θεοῦ οὐκ ἄν τις

🗏

105.sch3

ἐν σοφίᾳ, καὶ ἐν γνώσει καὶ ἐν ἀγάπῃ · Ταῦτα

🗏

105.sch4

ἡμᾶς ὁ κύριος, ἵνα γνῶσιν ἡμῖν τῆς δυναστείας αὐτοῦ

🗏

106.sch2

Πόλις κατοικητηρίου ἐστὶν ἡ γνῶσις τοῦ θεοῦ.

🗏

106.sch3

ἐστιν ἡ ἀρετῶν καὶ γνώσεων ἐστερημένη.

🗏

106.sch8

οὕτως οἱ ἀκάθαρτοι πᾶσαν γνῶσιν ἀπωθοῦνται.

🗏

106.sch16

ἀπάθεια · λιμὴν δὲ νοῦ γνῶσις σωμάτων καὶ ἀσωμάτων.

🗏

107.sch8

τῆς λογικῆς φύσεως πνευματικὴ γνῶσίς ἐστι · διὸ καλῶς γέγραπται

🗏

108.sch2

περιπεσόντες ἐκκρουσθῶμεν ἀπὸ τῆς γνώσεως.

🗏

110.sch4

ἰσχὺς δὲ εἴρηται ἡ γνῶσις διὰ τὸ ἰσχὺν ἐντιθέναι

🗏

111.sch6

ὡς νοῦν ὑψωθέντα ἐν γνώσει θεοῦ.

🗏

112.sch3

δὲ ἀπὸ ἀγνωσίας εἰς γνῶσιν προτρέπεται.

🗏

113.sch2

καὶ ἀπὸ ἀγνωσίας ἐπὶ γνῶσιν θεοῦ.

🗏

117.sch5

εὑρήσομεν τὴν πύλην τῆς γνώσεως, ἥτις ἐστὶν ἡ θεωρία

🗏

117.sch7

ἡμέραν δὲ λέγει τὴν γνῶσιν τοῦ Χριστοῦ.

🗏

118.sch1

ὀνομάζεται, ἀλλὰ διὰ τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ θεοῦ ἣν

🗏

118.sch5

βάθος πλούτου σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ · ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ

🗏

118.sch8

τὰ συντελοῦντα πρὸς τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ θεοῦ, οὗτος

🗏

118.sch13

τῶν ἀρετῶν καὶ τῆς γνώσεως τῆς τοῦ θεοῦ. Ὕπνος

🗏

118.sch18

ἐκ τῆς καρδίας μου γνῶσιν ἀληθῆ.

🗏

118.sch22

καιρῷ πειρασμοῦ μνησθῆναι τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ · ὁ γὰρ

🗏

118.sch29

προσγινομένη · χρηστότης δέ ἐστιν γνῶσις ἀληθὴς τῶν γεγονότων ὑπὸ

🗏

118.sch29

παιδεία δὲ μετριοπάθεια παθῶν · γνῶσις δέ ἐστι ἡ θεωρία

🗏

118.sch37

τῆς ἔξωθεν σοφίας περὶ γνώσεως θεοῦ ἐπαγγελλομένους διδάσκειν.

🗏

118.sch40

ἔχων τὸν καταναγκάζοντα μήτε γνώσεως μέτοχος ὤν, ἑτοιμάζεται θέρους

🗏

118.sch40

δηλονότι κατὰ ἀρετὴν καὶ γνῶσιν, ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν

🗏

118.sch43

Νοῦς παθῶν γυμνωθεὶς καὶ γνώσεως μέτοχος γεγονὼς πανουργότερος γίνεται

🗏

118.sch44

νομίζοντας εἶναι πρόξενον τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ.

🗏

118.sch45

καὶ τρεφόμενος ἐπὶ τῇ γνώσει νοῦς ὀνομάζεται στόμα.

🗏

118.sch48

δικαιοσύνῃ ἢ ὡς ἐν γνώσει. Καὶ τάχα τὸ πρότερον

🗏

118.sch49

ἀντάμειψις τῶν δικαιωμάτων ἡ γνῶσις αὐτῶν ἐστιν.

🗏

118.sch51

προξένους ἡμῖν γίνεσθαι τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ.

🗏

118.sch61

σημειωτέον ὅτι τῆς ἀγγελικῆς γνώσεώς ἐστιν ἡ θεωρία τῶν

🗏

118.sch65

σύνεσις προτέρα ἐστὶ τῆς γνώσεως ὡς εἶναι τὸν γνωστικὸν

🗏

118.sch67

διάθεσις ἕξεως ἐπὶ τὴν γνῶσιν σπουδάζουσα.

🗏

118.sch68

πεφυκότος δικαιοπραγεῖν καὶ ἡ γνῶσις τοῦ πεφυκότος γινώσκειν · πολλῷ

🗏

118.sch68

ἐνέργειαν κτησαμένων δικαιοσύνην καὶ γνῶσιν.

🗏

118.sch69

λογικῆς φύσεώς ἐστιν ἡ γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ, αὕτη

🗏

119.sch1

Τῶν δι' ἀρετὴν καὶ γνῶσιν θλιβομένων ἐπακούει ὁ κύριος

🗏

120.sch2

τῆς ἀρετῆς εἰς τὴν γνῶσιν τοῦ θεοῦ.

🗏

121.sch1

τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ θεοῦ · πρότερον

🗏

121.sch1

τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ.

🗏

122.sch1

νοητοῖς ὡς δικαιοσύνη καὶ γνώσις καὶ σοφία.

🗏

124.sch2

κλῆρος δικαίων ἐστὶν ἡ γνῶσις τοῦ θεοῦ, οὐκ ἀφήσει

🗏

125.sch1

λογικῆς ἀπὸ ἀρετῆς καὶ γνώσεως ἐπὶ κακίαν καὶ ἀγνωσίαν

🗏

125.sch3

σπείρουσιν · οἱ δὲ τῆς γνώσεως ἀπόνως μεταλαμβάνοντες ἐν ἀγαλλιάσει

🗏

126.sch3c

ὁ δὲ ὕπνος τῆς γνώσεως, καλῶς μετὰ τὴν βρῶσιν

🗏

126.sch3c

ὕπνος · μόνη γὰρ ἡ γνῶσις τοῦ θεοῦ πέφυκε λύειν

🗏

126.sch3d

σῶμα θερμαίνειν, καλῶς ἡ γνῶσις λέγεται ὕπνος · πάντας γὰρ

🗏

126.sch3e

σῶμα, οὕτω καὶ ἡ γνῶσις τρέφει τὴν ψυχὴν τοὺς

🗏

129.sch2

ποιοῦσαι τῆς τοῦ θεοῦ γνώσεως αὐτὸν ἀφιστῶσιν, οὐδεὶς ἀνθρώπων

🗏

129.sch2

ἀφιστῶσιν, οὐδεὶς ἀνθρώπων καταξιωθήσεται γνώσεως · Τίς γὰρ καυχήσεται ἁγνὴν

🗏

129.sch3

Ἕνεκεν, ὡσεὶ ἔλεγεν, τῆς γνώσεώς σου ὑπέμεινά σε, κύριε

🗏

129.sch5

διάνοιαν ἁμαρτιῶν, ὁπηνίκα ἂν γνώσεως καταξιωθῇ · ἡ γὰρ πρακτικὴ

🗏

129.sch5

ἐμπαθῆ νοήματα · ἡ δὲ γνῶσις καὶ τὰ νοήματα περικόπτει

🗏

130.sch2

ἐὰν μὴ ἀπάθειαν κτήσησθε, γνώσεως οὐ καταξιωθήσεσθε.

🗏

131.sch5

ἐκ τῶν τεσσάρων στοιχείων γνώσεώς ἐστι δεκτικόν, γνωστὸς δὲ

🗏

132.sch4

οὐράνιον μύρον, ὅ ἐστιν γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ.

🗏

134.sch1

Γνώσεως χρεία πρὸς τὸ θεωρῆσαι

🗏

134.sch2

τῶν διαφόρων σωμάτων ἀκριβεστέρα γνῶσις ἐν τοῖς περὶ κρίσεως

🗏

134.sch5b

νοῦν ἐπὶ τὴν τῆς γνώσεως μεταφέρουσα τελειότητα.

🗏

134.sch6

ἡ κληρονομία ἡμῶν ἡ γνῶσίς ἐστιν ἡ τοῦ θεοῦ

🗏

135.sch3

λογικὴν ἐπὶ τῆς ἀληθοῦς γνώσεως. Ὅτι δὲ ἐν τοῖς

🗏

135.sch3

ψυχὰς καὶ ὕδωρ τὴν γνῶσιν ἐκ τοῦ σπόρου τοῦ

🗏

135.sch3

ἥντινά φασὶν εἶναι τὴν γνῶσιν τοῦ θεοῦ.

🗏

137.sch2

αἱ φέρουσαι ἐπὶ τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ θεοῦ.

🗏

137.sch4

τῆς ἐλπίδος ἐστὶν ἡ γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ, ἥτις

🗏

138.sch3

ἔνθα μή ἐστιν ἡ γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ καὶ

🗏

138.sch3

τὴν ἁγίαν τριάδα, ἥτις γνῶσίς ἐστιν ἀπέραντος καὶ οὐσιώδης

🗏

138.sch4

ὅστις ἡμῶν τὴν ἐν γνώσει τρυφὴν προαιρεῖται σκοτίζειν, τοῦ

🗏

138.sch4

ἐπεκτησάμεθα, οὕτω καὶ τὴν γνῶσιν διὰ τῆς ἀρετῆς προσελάβομεν

🗏

138.sch7

δι' ἀρετῆς μορφωθεῖσα καὶ γνώσεως .

🗏

138.sch8

ᾧ πέφυκε διὰ τῆς γνώσεως γράφεσθαι νοῦς καθαρός · ἐν

🗏

138.sch8

πρὸς ἀρετὴν ἡμῖν καὶ γνῶσιν · κριτὴς δὲ πάλιν διὰ

🗏

138.sch9

Ἐν γνώσει πλασθήσονται καὶ οὐδεὶς ἔσται

🗏

138.sch9

πλασθήσονται καὶ οὐδεὶς ἔσται γνώσεως ἐκτός, ὅπως γένηται ὁ

🗏

140.sch3

τὴν μὴ διὰ τὴν γνῶσιν τοῦ θεοῦ γινομένην, ἀλλὰ

🗏

141.sch4

διώκουσι τὸν νοῦν ἀπὸ γνώσεως.

🗏

142.sch4

ἐστι ψυχὴ καθαρὰ πνευματικὴν γνῶσιν ἐπιζητοῦσα.

🗏

143.sch5

θεωρητικῶν ἐστιν ἡ χεὶρ γνῶσις ψευδὴς αὐτῶν τῶν πραγμάτων

🗏

143.sch8

ἐστὶν ἀπάθεια ψυχῆς μετὰ γνώσεως θεοῦ.

🗏

144.sch2

τῆς ἁγίας τριάδος ἡ γνῶσίς ἐστιν ἀπέραντος · οὐσιώδης γάρ

🗏

144.sch3

τῶν κατ' ἀρετὴν καὶ γνῶσιν γεννωμένων συνίσταται.

🗏

145.sch3

Τυφλότης ἐστὶ στέρησις γνώσεως.

🗏

146.sch2

αὐτοῖς διαφόρους καὶ πνευματικὰς γνώσεις σημαίνει. Περὶ δὲ τῶν

🗏

146.sch4

Φόβος γὰρ κυρίου προστίθησι γνῶσιν καὶ ἀγαθὴ ἐλπὶς δωρεῖται

🗏

147.sch3

τῷ ἀγρῷ, ὅπερ πνευματικὴν γνῶσιν σημαίνει.

🗏

149.sch3

πνευματικὴ μηδὲν προτιμῶσα τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ. Δεσμός ἐστι

🗏

Sch Iob

2.24

τὸν ἐπίγειον κόσμον καὶ γνῶσιν πάντων ἔχοντες τῶν ἐπὶ

🗏

6.59

τοῦ · τὸν νοῦν ἐμπλήσει γνώσεως.

🗏

9.32

βρωμάτων, καὶ νοῦν εἰς γνῶσιν θεοῦ.

🗏

Sch Prov

Βασιλεία Ἰσραήλ ἐστιν γνῶσις πνευματικὴ τοὺς περὶ θεοῦ

🗏

Καὶ σοφία μέν ἐστιν γνῶσις σωμάτων καὶ ἀσωμάτων καὶ

🗏

κλοιὸς ἐνταῦθα σημαίνει τὴν γνῶσιν. Αὕτη γὰρ ἡ συνήθεια

🗏

τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν γνῶσιν καὶ τὴν κακίαν καὶ

🗏

αὕτη γὰρ πέφυκεν ἐπικαλεῖσθαι γνῶσιν θεοῦ. Οὕτω καὶ ὁ

🗏

πῶς τῆς τοῦ θεοῦ γνώσεως γίνεται πρόξενος. Προϋπάρξαι δὲ

🗏

ἀγούσας ἡμᾶς ἐπὶ τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ θεοῦ. Καὶ

🗏

δὲ καὶ τῆς θείας γνώσεως καταλιπὼν τὴν διδασκαλίαν τῆς

🗏

γῇ, τουτέστιν ἐν τῇ γνώσει · οἱ δὲ διὰ κακίαν

🗏

λογικῆς λογισμὸς ἀκάθαρτος ἢ γνῶσις ψευδής.

🗏

κυρίου ἐν ψυχαῖς ἀσεβῶν · γνῶσις δὲ θεοῦ ἐν ψυχαῖς

🗏

Γνῶσιν σοφοὶ κληρονομήσουσιν · οἱ δὲ

🗏

ἀρετάς, αἵτινες ὑψοῦσι τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ θεοῦ.

🗏

καὶ στέφανος τρυφῆς ἡ γνῶσίς ἐστιν ἡ τοῦ θεοῦ

🗏

ἐμπαθῆ καὶ πᾶσαν ἀπωθουμένη γνῶσιν ψευδῆ.

🗏

τὰς φερούσας ἐπὶ τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ Χριστοῦ.

🗏

κακία καὶ ἡ ψευδώνυμος γνῶσις.

🗏

ζῶν, ὅπερ ἐστὶν ἡ γνῶσις ἡ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ

🗏

Ἡ γνῶσις καὶ φρέαρ ἐστὶ καὶ

🗏

ἐνταῦθα τὴν τοῦ θεοῦ γνῶσιν σημαίνει, αὕτη δὲ ἐκ

🗏

νεότητος ἡμῖν ἐδόθη, ἡ γνῶσις ἄρα τοῦ θεοῦ ἀπ

🗏

Λήθη δὲ καὶ ἀπόλειψις γνώσεως καὶ κτήσεως δεύτεραι, ὥσπερ

🗏

ἰστέον ὅτιπερ ἡ αὐτὴ γνῶσις καὶ μήτηρ λέγεται καὶ

🗏

ἐλευθεροῖ», ἀρετὴ δὲ καὶ γνῶσις ἐλευθεροῖ ψυχὴν λογικήν, ἡ

🗏

ἡ φιλία ἀρετὴ καὶ γνῶσίς ἐστιν. Εἰ δὲ ἡ

🗏

ἡ δὲ ἐκ τῆς γνώσεως γίνεσθαι πέφυκεν.

🗏

ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ.

🗏

φιλία γάρ ἐστιν πνευματικὴ γνῶσις θεοῦ, καθ' ἣν καὶ

🗏

δηλονότι κατ' ἀρετὴν καὶ γνῶσιν, «ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν

🗏

Πενία ἐστὶ στέρησις γνώσεως · ἔνδεια δὲ σπάνις τῶν

🗏

φῶς, ὅπερ ἐστὶ ἡ γνῶσις αὐτοῦ τοῦ θεοῦ.

🗏

Ἐὰν δὲ ἁλῷ ὑπὸ γνώσεως ἀληθοῦς, ἀποθήσεται πᾶσαν γνῶσιν

🗏

γνώσεως ἀληθοῦς, ἀποθήσεται πᾶσαν γνῶσιν ψευδῆ ὁ πρότερον δι

🗏

ὁ πρότερον δι' ἔνδειαν γνώσεως κλέπτων ἀπὸ τῆς μωρανθείσης

🗏

ἡ φρόνησις καὶ ἡ γνῶσις καὶ ἡ παιδεία καὶ

🗏

101

τῆς παιδείας καὶ τῆς γνώσεως · παιδείαν γὰρ καὶ γνῶσιν

🗏

101

γνώσεως · παιδείαν γὰρ καὶ γνῶσιν προτάξας, ἐπάγει · «κρεῖσσον γὰρ

🗏

101

τῆς παιδείας καὶ τῆς γνώσεως περιεχομένης ἐν τῇ σοφίᾳ

🗏

104

Κρατήρ ἐστιν γνῶσις πνευματικὴ τοὺς περὶ ἀσωμάτων

🗏

106

μόνον ἐστὶν ὑψηλὸν τόπους γνώσεως κηρῦσσον θεοῦ.

🗏

109

τὸν νόμον, εἴπερ ἡ γνῶσις μετὰ τὴν κάθαρσιν προσγίνεσθαι

🗏

116

θεοῦ πηγὴ ἀρετῆς καὶ γνώσεώς ἐστιν πηγή, ἡ τοῦ

🗏

120

ἀρετή ἐστιν καὶ ἡ γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ, δι

🗏

127

νοῦν–αὐτὸς γάρ ἐστιν γνώσεως δεκτικός–, σῶμα δὲ τὸ

🗏

128

περὶ ἀρετῶν καὶ θεοῦ γνώσεως προϊέμενος λόγους.

🗏

142

τὰς φερούσας ἐπὶ τὴν γνῶσιν.

🗏

146

Γνῶσις σοφίας ὑπὲρ χρυσίον · γνῶσις

🗏

146

Γνῶσις σοφίας ὑπὲρ χρυσίον · γνῶσις δὲ φρονήσεως ὑπὲρ ἀργύριον

🗏

149

Τὴν γνῶσιν ἐπιγνωμοσύνην εἶπεν παρὰ τὸ

🗏

150

χωρίζειν αὐτοὺς ἀπὸ τῆς γνώσεως, ἥτις πέφυκε συνάπτειν αὐτοὺς

🗏

150

ἁγίους τοὺς διὰ τῆς γνώσεως συναπτομένους ἀλλήλοις.

🗏

152

τὸν νοῦν ἢ τὴν γνῶσιν σημαίνει. Εἰ δ' ἐστὶ

🗏

153

ἑκάστῳ τῶν ἀδελφῶν διδοὺς γνῶσιν πνευματικὴν καὶ τὸν μὲν

🗏

153

τῶν ὑπ' αὐτοῦ γεγονότων γνώσεως σύμβολον. Πλὴν τοῦτο ἰστέον

🗏

153

αὐτοῦ ἐν τῇ Ἰούδα γνώσει ἐναπόκεινται · ἐν γὰρ τῷ

🗏

155

δὲ πλοῦτος ψυχῆς ἡ γνῶσίς ἐστιν ἡ τοῦ θεοῦ

🗏

155

παντὶ ἐπλουτίσθητε ἐν πάσῃ γνώσει καὶ πάσῃ σοφίᾳ». Εἰ

🗏

157

φιλίαν, ἥτις τὴν ἁγίαν γνῶσιν σημαίνει. Καὶ παρὰ τῷ

🗏

159

Δικαιοσύνῃ ἕπεται γνῶσις · προηγεῖται δὲ τῆς ἀγνοίας

🗏

164

καὶ ἀπὸ ἀγνωσίας ἐπὶ γνῶσιν θεοῦ, εἴγε «καὶ αὐτὴ

🗏

180

κυρίου τὴν τοῦ θεοῦ γνῶσιν σημαίνει. Καὶ διὰ μὲν

🗏

182

τοὺς μὴ λαβόντας μὲν γνῶσιν παρὰ θεοῦ, διδάσκειν δὲ

🗏

183

δαίμονα ἀρετῆς ἐκπεπτωκότα καὶ γνώσεως.

🗏

185

Ἄνοιαν παύει γνῶσις · αὕτη γάρ ἐστιν ὁ

🗏

189

Πλοῦτος γνώσεως καὶ σοφίας προστίθησιν ἡμῖν

🗏

189

φιλία ἐστὶν ἀρετὴ καὶ γνῶσις θεοῦ, δι' ὧν συναπτόμεθα

🗏

189

καὶ Ἀβραὰμ πλουτήσας ἐν γνώσει τὴν μυστικὴν ἐκείνην παρατίθησι

🗏

191

Τὴν τοῦ θεοῦ γνῶσιν νῦν ὠνόμασεν ἔννοιαν καὶ

🗏

194

ἡ σοφία καὶ ἡ γνῶσις αὐτοῦ, ἐπέρχεται τοῖς παρανόμοις

🗏

197

υἱοὺς περὶ ἀρετῆς καὶ γνώσεως θεοῦ τῶν πατέρων ἐστίν

🗏

199

τῆς ἀπαθείας ἡμῶν καταξιούμεθα γνώσεως.

🗏

201

ὀρθὴν πολιτείαν ἐστὶν ἡ γνῶσις. Τὸ γὰρ ἐπ' ἐσχάτων

🗏

221

φῶς τοῦ κυρίου ἡ γνῶσις τοῦ κυρίου ἐστί, τὸ

🗏

221

ἀνθρώπων ἐστίν, ἡ ἄρα γνῶσις τοῦ κυρίου ἡ πνοὴ

🗏

229

ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ».

🗏

237

παντὶ πλουτισθέντες ἐν πάσῃ γνώσει καὶ πάσῃ σοφίᾳ ἄρξουσιν

🗏

238

ὁ κύριος καὶ τῆς γνώσεως συντελεῖ.

🗏

241

καὶ διὰ τῆς πνευματικῆς γνώσεως ποιμαίνει ἡμᾶς, ἥντινα γνῶσιν

🗏

241

γνώσεως ποιμαίνει ἡμᾶς, ἥντινα γνῶσιν φαυλίζει ὁ παραβαίνων τὸν

🗏

251

κατὰ τὴν ἱστορίαν αἰσθητὴ γνῶσις οὐκ ἔστιν ἀληθής.

🗏

252

γὰρ αἱ κακίαι λυμαίνονται γνῶσιν πνευματικήν.

🗏

258

σωφροσύνης κτώμεθα σοφίαν καὶ γνῶσιν θεοῦ. Ἀνδρεία δὲ καὶ

🗏

269

ῥητῷ πρὸς τοὺς καταξιωθέντας γνώσεως καὶ ἀμελοῦντας τῆς διδασκαλίας

🗏

275

ἐστιν στέρησις ἀπαθείας καὶ γνώσεως θεοῦ μετ' ὀδύνης σωματικῆς

🗏

282#1

καὶ θαλάσσης» ἐν τῇ γνώσει τῇ τοῦ θεοῦ καὶ

🗏

282#2

Τίς διὰ τῆς ἀληθοῦς γνώσεως ἔκρυψε γνῶσιν ψευδῆ;

🗏

282#2

τῆς ἀληθοῦς γνώσεως ἔκρυψε γνῶσιν ψευδῆ;

🗏

283

Τίς ἀληθῆ γνῶσιν ἐναπέθετο ταῖς ἀρεταῖς;

🗏

286

Ψευδώνυμον γνῶσιν μακράν μου ποίησον.

🗏

287#1

Ἵνα μή, φησί, πλησθεὶς γνώσεως ἀκροτάτης ὑπερήφανος γένωμαι καὶ

🗏

287#2

Ἵνα μὴ πλησθεὶς ἀπροσίτου γνώσεως ψεύστης τοῖς ἀνθρώποις φανῶ

🗏

287#2

δὲ ἐργαζέσθω δικαιοσύνην, ἵνα γνῶσιν κτησάμενος μεταδῷ καὶ τῷ

🗏

288

Οὗτος κλέπτει γνῶσιν οὐχ ὁ τὴν τοῦ

🗏

288

ἐκ τῆς ψευδωνύμου ὑφαιρούμενος γνώσεως. Καὶ γὰρ πάντες οἱ

🗏

294

τὴν γεννῶσαν αὐτοὺς ἀρχαίαν γνῶσιν ἠτίμασαν. Καὶ τοὺς μὲν

🗏

298

λέγει τὸν ἐστερημένον τῆς γνώσεως, ἀσθενῆ δὲ τὸν ἀκάθαρτον

🗏

300

ἀλλαχοῦ καθέζεσθαι σοφία καὶ γνῶσις καὶ δικαιοσύνη εἰ μὴ

🗏

304

πάντες οἱ ἔχοντες τὴν γνῶσιν τοῦ Χριστοῦ φίλοι ἀλλήλων

🗏

306

χρύσεον ἁρμόζει σαρδίῳ, οὕτω γνῶσις θεοῦ ψυχῇ καθαρᾷ.

🗏

308

χιὼν ψύχει καύσωνα, οὕτως γνῶσις ἁγίων διαλύει κόπον ψυχῆς

🗏

310

ἀσεβοῦντες τῆς πνευματικῆς ἐκπέσωμεν γνώσεως, τοῦ νοῦ δι' οἰκείαν

🗏

313

ἐπαινετὴ στέρησις ἀρετῶν καὶ γνώσεως θεοῦ.

🗏

316

Οὕτως γνῶσις θεοῦ ἐκ γῆς πραέων

🗏

317

τοῦτο τὸ πτῶμα περιέχει γνῶσιν ἀληθῆ καὶ λογισμοὺς καθαρούς

🗏

321

ἄφρονος ὁδὸν κακὴν καὶ γνῶσιν ψευδῆ μακρὰν ποίησον ἀπ

🗏

322

Οὐχ ἁρμόσει ἄφρονι γνῶσις καὶ λίθος ἄτιμος ἐν

🗏

331

Ψυχὴ καθαρὰ κατατρυφᾷ γνώσεως · ψυχὴ δὲ ἀκάθαρτος καὶ

🗏

331

ἀκάθαρτος καὶ τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν ἀληθῆ γνῶσιν νομίζει.

🗏

331

τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν ἀληθῆ γνῶσιν νομίζει.

🗏

332

καρδίας ἐστὶν ἀρετὴ καὶ γνῶσις, ἀφ' ὧν ἀποξενωθεὶς ἄνθρωπος

🗏

336

μοι διὰ τῆς ἀληθοῦς γνώσεως ὑπὲρ τὸν συναπτόμενόν μοι

🗏

337

τῶν ἀρετῶν καὶ τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ λαμβανόμενα ἀπὸ

🗏

340

ἐπ' ἀρετὴν ἢ ἀπὸ γνώσεως ἐπὶ γνῶσιν ὑγιῶς μεταβαίνουσιν

🗏

340

ἢ ἀπὸ γνώσεως ἐπὶ γνῶσιν ὑγιῶς μεταβαίνουσιν, τῆς ἀνθρωπίνης

🗏

340

τὰς ἀρετὰς καὶ τὰς γνώσεις, καθ' ἃς γεννῶνται οἱ

🗏

341

πόαν, σύμβολον οὖσαν τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ, ἣν καὶ

🗏

341

χόρτος γάρ ἐστιν ὀρεινὸς γνῶσις ἁγίων δυνάμεων ἁρμόζουσα τῇ

🗏

341

Διὸ καὶ μόνη ἡ γνῶσις τῶν ἁγίων ἀγγέλων τρέφει

🗏

343

νόμον ἀπάθειαν κτᾶται καὶ γνῶσιν θεοῦ. Εἰ δὲ «οἱ

🗏

343

ἀπάθειαν σημαίνει καὶ τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ θεοῦ, ἅπερ

🗏

352

Ὁ καθαίρων ἑαυτὸν πλησθήσεται γνώσεως · ὁ δὲ ἀκάθαρτος πλησθήσεται

🗏

354

ἐν ᾧ νοῦς καθέζεται, γνῶσις πνευματικὴ τοὺς πλανηθέντας ἀπὸ

🗏

358#1

δὲ ἐκτρέφων κακίας ἀπολεῖ γνῶσιν.

🗏

382

γέγονεν αὐτῇ τῆς τοιαύτης γνώσεως πρόξενος.

🗏

Sch Eccl

Ἐκκλησία ἐστὶν ψυχῶν καθαρῶν γνῶσις ἀληθὴς αἰώνων καὶ κόσμων

🗏

ἐστιν ὁ ταύτης τῆς γνώσεως γεννήτωρ Χριστός · ἢ Ἐκκλησιαστής

🗏

ἐστὶ ματαιοτήτων ἐνώπιον τῆς γνώσεως αὐτοῦ τοῦ θεοῦ. Ὥσπερ

🗏

φάρμακα, οὕτω μετὰ τὴν γνῶσιν τῆς ἁγίας τριάδος μάταιοι

🗏

Οὐ λόγῳ αἰτεῖ γνῶσιν ψυχή, ἀλλὰ τῇ καθαρότητι

🗏

τῆς καταστάσεως καὶ τὴν γνῶσιν δεχόμεθα, εἴγε ᾧ μέτρῳ

🗏

ἀπάθεια ψυχῆς λογικῆς ἁγίαν γνῶσιν ἐπισπωμένη. Οὕτως οὖν οὐδὲν

🗏

ὀφθαλμῶν ὁ πάσης τῆς γνώσεως παρέχων ἑαυτὸν δεκτικόν · πᾶσαν

🗏

δεκτικόν · πᾶσαν δὲ λέγω γνῶσιν, τὴν πεφυκυῖαν ἐπισυμβαίνειν ψυχῇ

🗏

ἀρετῶν σύμβολά ἐστι καὶ γνώσεως;

🗏

ἀλλ' αὕτη μὲν ἡ γνῶσις καθαροῖς μόνον ἐπισυμβαίνει, ἡ

🗏

νοῦν ὡς ἀρετὴ καὶ γνῶσις θεοῦ.

🗏

οἱ ἄνθρωποι ἐφιέμενοι τῆς γνώσεως παύσωνται τῆς κακίας · «τῷ

🗏

θεὸς ὃν φωτίζει τῇ γνώσει καὶ τοῦτον μὴ ζητεῖν

🗏

ὃν μὴ φωτίζει τῇ γνώσει · «ἐπλανήθην, φησὶν ὁ Δαυίδ

🗏

τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἀπὸ γνώσεως θεοῦ. Πατέρα δὲ ἐνταῦθα

🗏

νικήσας ὁ ἄνθρωπος καταξιωθῇ γνώσεως θεοῦ καὶ γένηται ἔντριτον

🗏

νοῦς ἀπαθὴς πνευματικῆς πληρούμενος γνώσεως ἢ νοῦς σοφὸς ἄγγελον

🗏

ἁγίων ἀγγέλων περισσευομένων ἐν γνώσει τῶν ἐπὶ γῆς. Βασιλεὺς

🗏

βίου τούτου προτιμήσασι τῆς γνώσεως τοῦ Χριστοῦ, τοῖς δὲ

🗏

τῇ δικαιοσύνῃ δουλεύσασι δώσει γνῶσιν θεοῦ καὶ γλυκεῖαν ἀνάπαυσιν

🗏

περισσείαν τῆς γῆς τὴν γνῶσιν λέγει τῶν ἐπὶ γῆς

🗏

τῆς λογικῆς πλὴν τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ; Ὑψηλοὺς δὲ

🗏

Ἡ γνῶσις ἡ τοῦ θεοῦ λέγεται

🗏

ἕτερα ὀνόματα τίθησι τῇ γνώσει τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον

🗏

μὲν πλοῦτον σοφίας καὶ γνώσεως, οὐ μὴν δὲ διαφυλαξάντων

🗏

ἄνθρωπος παρὰ θεοῦ δέξηται γνῶσιν πνευματικήν, ὀλιγάκις μέμνηται τούτου

🗏

Περισπασμὸς θεοῦ ἐστι γνῶσις ἀληθὴς ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν

🗏

τῶν ἀπαθείας καταξιωθέντων καὶ γνώσεως καὶ πάλιν ἐκπεπτωκότων φθόνῳ

🗏

τὸν πλουτισθέντα ἐν πάσῃ γνώσει καὶ πάσῃ σοφίᾳ ὁ

🗏

καὶ ἀλλότριον λέγει τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ. Τὸ δὲ

🗏

Ἀγαθὸς ὁ ἀκολουθῶν γνώσει θεοῦ ὑπὲρ τὸν ἀκολουθοῦντα

🗏

τῆς ψυχῆς · ἢ ἀγαθὸν γνῶσις θεοῦ ὑπὲρ ἡδονὴν φθαρτήν

🗏

πρὸς ἀρετὴν καὶ καταξιωθῆναι γνώσεως τῆς ποιούσης αὐτὸν ἄγγελον

🗏

συντελοῦντα πρὸς ἀρετὴν καὶ γνῶσιν ποιείτω, ἐφ' ὅσον ἐστὶν

🗏

εἰ μὴ ἀρετὴν καὶ γνῶσιν θεοῦ. Τὸ δὲ ἔλαιον

🗏

ἀπολαύειν τῶν τῆς ἁγίας γνώσεως ἡμερῶν. Τὸ δὲ νομίζειν

🗏

καὶ τὰ πρωτεῖα τῆς γνώσεως δίδοσθαι οὐ σοφῶν · οὐδὲ

🗏

συνοῦσα ζωοποιεῖν διὰ τῆς γνώσεως τὸν κεκτημένον αὐτήν.

🗏

Νῦν ἀγαθὸν τὴν γνῶσιν λέγει τὴν τοῦ θεοῦ

🗏

Disc.

ἄναρχος γὰρ ὑπάρχει, οὐσιώδης γνῶσις ὑπάρχων, ὡς τὸ «ὁ

🗏

τῆς ἀπαθείας καὶ τῆς γνώσεως τεκμήριον.

🗏

δικαιοσύνη δὲ καὶ ἀδικία, γνῶσις καὶ ἀγνωσία πρὸς τὸ

🗏

τοὺς πειρασμοὺς τῆς ψευδωνύμου γνώσεως, ἡμέραν δὲ τὴν κατάληψιν

🗏

ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ γνῶσίς ἐστιν · αἰχμάλωτος δὲ γίνεται

🗏

διὰ τὴν τῶν ὄντων γνῶσιν, ταύτην δὲ διὰ τὴν

🗏

διὰ τὴν τοῦ θεοῦ γνῶσιν.

🗏

τοῖς πράγμασιν, ἡ δὲ γνῶσις τοῦ θεοῦ ἐν τῇ

🗏

καὶ] τῶν ὄντων ἐστὶ γνῶσις · ἡ δὲ τοῦ θεοῦ

🗏

19 (2 vers.)

ἡ δὲ τοῦ θεοῦ γνῶσις μονοειδὴς γνῶσίς ἐστιν. Εἰ

🗏

μονοειδὴς ἡ τοῦ θεοῦ γνῶσις, ἀλλὰ σύνθετος · εἰ δὲ

🗏

γνωσόμεθα μονοειδῶς, οὐσιώδης γὰρ γνῶσίς ἐστι, καὶ οὐκ ἔστι

🗏

λέγεται τῶν μετεχόντων τῆς γνώσεως αὐτῆς, τάχα δὲ τῶν

🗏

ἑνώσεως καθ' ἑαυτὴν οὐσιώδη γνῶσιν λέγεσθαι; πόσῳ μᾶλλον ἐπιπλεῖον

🗏

τὸ σῶμα; οὐδὲ γὰρ γνώσεως δεκτικόν ἐστι τὸ σῶμα

🗏

σῶμα, ἀλλὰ μᾶλλον παιδαγωγεῖον γνώσεως, παιδίων κοινωνησάντων σαρκὸς καὶ

🗏

τούτους, καθὸ προαιρέσει τῆς γνώσεως αὐτῆς μεταλαμβάνουσιν, υἱοθεσίας καταξιοῖ

🗏

μὲν οὖν θεὸς οὐσιώδης γνῶσίς ἐστιν · ὡς πατὴρ ὢν

🗏

πνεῦμα. Τὰ δὲ λογικὰ γνώσεώς εἰσι δεκτικά, ἡ δὲ

🗏

ἡ δὲ σωματικὴ κτίσις γνώσεώς ἐστιν ἀνεπίδεκτος, ἡ δὲ

🗏

ἵνα μὴ ᾖ ἀνεπίδεκτος γνώσεως καὶ φθαρτός, ἀλλ' οὐδὲ

🗏

τοῖς κτίσμασιν αὕτη –, οὐδὲ γνώσεως δεκτικός, ἵνα μὴ ᾖ

🗏

ᾖ σύνθετος · οὐκοῦν οὐσιώδης γνῶσίς ἐστι, τῆς αὐτῆς οὐσίας

🗏

γάρ ἐστι μεταξὺ οὐσιώδης γνῶσις ἀλλ' <ἢ> ἡ οὐσία

🗏

Ἡ γνῶσις ὑφέστηκεν, οἷον ὁ θεὸς

🗏

χρησάμενος καὶ αὕτη ἡ γνῶσις ἐν τοῖς πράγμασίν ἐστιν

🗏

ἐν τοῖς οὖσιν ἀληθοῦς γνώσεως.

🗏

τὰ νοήματα, ἡ δὲ γνῶσις καὶ ἡ θεωρία ἀνείδεον

🗏

ἐν τῇ τῆς θεωρίας γνώσει.

🗏

δογμάτων, ἔπειτα μισθὸν τὴν γνῶσιν λήψεται, δι' ἧς ἀπερισπάστως

🗏

τὰ μειοῦντα αὐτό · ἐπὶ γνώσεως ὁμοίως.

🗏

τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς γνώσεως γένηται, ἐν τῇ τῶν

🗏

ἐπὰν δὲ ἀρετὰς μετὰ γνώσεως ἔχῃ, ἐν Βηθλεέμ ἐστι

🗏

γνωσθῆναι · ἀρετὴν δὲ καὶ γνῶσιν οὐδεὶς κρύπτει · οὐδὲ γὰρ

🗏

Ἡ γνῶσις τοῦ θεοῦ οὐ μόνον

🗏

τῶν ἀδελφῶν παραπτώμασιν, οὗτος γνώσεως κατηξιώθη.

🗏

ἐνέργειαν ἁμάρτῃ καὶ κατὰ γνῶσιν μετανοήσῃ, ἔχει συγχώρησιν · ἐὰν

🗏

προκόπτων δὲ ἐν τῇ γνώσει, ποικίλα ἕξει τὰ θεωρήματα

🗏

ἑξῆς · ἡ δέ γε γνῶσις ὑπὸ τῶν ἐχόντων αὐτὴν

🗏

ἐπὶ τῶν συντελούντων πρὸς γνῶσιν θέλων δοξασθῆναι, καὶ ὅμοιός

🗏

ἐναποκειμένην ἐν αὐτοῖς ἀληθῆ γνῶσιν · ὁ δὲ κακῶς, ψευδῶς

🗏

102

καὶ ἀπὸ ἀρετῆς ἐπὶ γνῶσιν, καὶ ἀπὸ τῆς γνώσεως

🗏

102

γνῶσιν, καὶ ἀπὸ τῆς γνώσεως ἐπὶ τὴν εὐχήν.

🗏

112

γυναῖκα ἀγάπη ἀλλοτρίους τῆς γνώσεως ἡμᾶς ποιεῖ. Οἱ οὖν

🗏

114

ἀλλὰ καθὸ κατὰ τὴν γνῶσιν πεποίωται τοῦ θεοῦ · κατὰ

🗏

114

θεοῦ · κατὰ γὰρ τὴν γνῶσιν εἴωθε μόνον ἀλλήλοις συνάπτεσθαι

🗏

121

γε καθαρὰν ψυχὴν τῇ γνώσει ἀρνὸν προσφέρει.

🗏

122

ἕνεκα τῆς τοῦ θεοῦ γνώσεως ἀποζεύγνυται, οἷον γυνὴ ἀπὸ

🗏

124

νοῦς διὰ πράξεως καὶ γνώσεως γίνεται «κατ' εἰκόνα τοῦ

🗏

129

αὐτὰ τῆς τοῦ θεοῦ γνώσεως · τὸν οὖν πατέρα ἢ

🗏

129

κύριον τῆς τοῦ θεοῦ γνώσεως προτιμᾶν συμβουλεύουσι · καὶ πρῶτον

🗏

133

θεὸς οὐ χαρίζεται ἡμῖν γνῶσιν, ὁρῶν ἀμελεστέρους ὄντας πρὸς

🗏

147

ἀγνωσίας ἐπ' ἀρετὴν καὶ γνῶσιν, καὶ ἀπὸ ἐμπαθῶν λογισμῶν

🗏

148

ἡ] θεωροῦσα τὰ τῆς γνώσεως μυστήρια καὶ τῆς τοιαύτης

🗏

173

διὰ προκοπῆς · καὶ ἐπὶ γνώσεως ὡσαύτως · στήκει δ' ἡ

🗏

173

ὡσαύτως · στήκει δ' ἡ γνῶσις τοῦ μὴ προσλαμβάνοντος θεωρήματα

🗏

191

Ἀρχὴ γνώσεως ἀληθοῦς ψυχῇ ἐνθουσιασμὸς πνεύματος

🗏

198

ἁγίας τριάδος ἐν δυνάμει γνῶσις καὶ ἁγίας μονάδος αὐτῆς

🗏

209

Κενοδοξίας [δέ] τις καταφρονεῖ γνώσεως τυχὼν τῆς πάντων ἡδυτάτης

🗏

Instr

1 barb gr 51

Οὐχ ἁρμόσει ἄφρονι γνῶσις · καὶ λίθος ἄτιμος ἐν

🗏🗐

5 barb gr 51

ἔτη πολλὰ οὐ δωρεῖται γνῶσιν:-

🗏🗐

Prak

pref.9

τε πρακτικοῦ καὶ τοῦ γνωστικοῦ νυνὶ διηγούμεθα, οὐχ ὅσα

🗏🗐

pref.9

πρὸς τοῖς ἑξακοσίοις τὰ γνωστικὰ συντετμημένως διελόντες · καὶ τὰ

🗏🗐

γὰρ χαλεπαίνουσιν ἐπὶ τοῖς γνωστικώτερον τὴν πρακτικὴν μετιοῦσι, βουλόμενοι

🗏🗐

μοναχὸς τῆς παρεμβολῆς τῶν γνωστικῶν ὁ δοκιμώτατος · ὅστις ἀπεφήνατο

🗏🗐

Gn.

Πρακτικοὶ λόγους νοήσουσι πρακτικούς, γνωστικοὶ δὲ ὄψονται γνωστικά.

🗏🗐

πρακτικούς, γνωστικοὶ δὲ ὄψονται γνωστικά.

🗏🗐

Γνωστικὸς δὲ ὁ ἁλὸς μὲν

🗏🗐

Πᾶσαι τῷ γνωστικῷ ὁδοποιοῦσιν αἱ ἀρεταί · ὑπὲρ

🗏🗐

ἐν ταῖς συγκαταβάσεσιν ὁ γνωστικός, μήποτε λάθῃ αὐτὸν ἕξις

🗏🗐

Αἰσχρὸν γνωστικῷ τὸ δικάζεσθαι καὶ ἀδικουμένῳ

🗏🗐

μὴ σκυθρωπὸν εἶναι τὸν γνωστικὸν μηδὲ δυσπρόσιτον · τὸ μὲν

🗏🗐

ἐκ δαιμόνων · τὸν γὰρ γνωστικὸν ἐλεύθερον εἶναι δεῖ μίσους

🗏🗐

γὰρ προσάγει φάρμακον ὁ γνωστικός, τὸν μὲν πλησίον ἐνδεχομένως

🗏🗐

Πειρασμὸς γνωστικοῦ ἐστιν ὑπόληψις ψευδὴς περὶ

🗏🗐

στῆσαι προστάσσεται · γινωσκέτωσαν οἱ γνωστικοὶ τίς ὁ πνέων ἐστὶ

🗏🗐

φησὶν ὁ μέγας καὶ γνωστικὸς διδάσκαλος Δίδυμος, καὶ τούτων

🗏🗐

Skemmata

32 barb gr 51 (+1)

Γνωστικός ἐστιν αὐθημερινὸς μίσθιος:-

🗏🗐

Monks

121.1 Gress

Γνωστικὸς καὶ πρακτικὸς ὑπήντησαν ἀλλήλοις

🗏🗐

Eul

15 (2 vers.)

ὁ τῇ πρακτικῇ τὴν γνωστικὴν συζεύξας, ἵνα ἐξ ἀμφοτέρων

🗏🗐

15 (2 vers.)

ἀρετήν. Ἡ μὲν γὰρ γνωστικὴ πτεροῖ τὴν νοερὰν οὐσίαν

🗏🗐

15 (2 vers.)

Μὴ ἀπαναίνου νουθετούμενος, κἂν γνωστικὸς ὑπάρχῃς · ἐὰν γὰρ τὸ

🗏🗐

15 (2 vers.)

γὰρ τὸ πρακτικὸν τῆς γνωστικῆς ἀποζευχθῇ, χρεία τοῦ ζευγνύντος

🗏🗐

24 (2 vers.)

ἐν τούτῳ τῷ μέρει γνωστικῆς ἡ πεῖρα καθέστηκεν. Αἰτία

🗏🗐

24 (2 vers.)

ἐκ πρακτικῆς ἐκδημίας καὶ γνωστικῆς ἐνδημίας τῶν λογισμῶν τὴν

🗏🗐

24 (2 vers.)

εἰς ἔνδειξιν δόξης τὴν γνωστικὴν κομπάζῃ · εἰ δὲ λογισμὸς

🗏🗐

Τὶς τῶν γνωστικωτέρων τὴν πρακτικὴν μετιόντων οὕτως

🗏🗐

26 PG

Τὶς τῶν γνωστικώτερον τὴν ἀρετὴν μετιόντων οὕτως

🗏🗐

τῶν μεγαλοπόνων τε καὶ γνωστικῶν ἔχειν ἐκφημισθῇ · ζηλοῦν δὲ

🗏🗐

32 PG

τῶν μεγαλοπόνων τε καὶ γνωστικῶν ἔχειν εὐφημισθῇ. Ζηλοῦν δὲ

🗏🗐

On Prayer

73 PG

δὲ, ἔφρασε θαυμαστὸς καὶ γνωστικὸς ἀνὴρ, ὑπὸ τοῦ τῆς

🗏🗐

Sch Ps

13.sch7

κτησάμενος, εὐφραίνεται δὲ ὁ γνωστικὸς θεωρίας καταξιωθείς.

🗏

118.sch33

Εὐφραίνονται πρακτικοὶ ἀκούοντες γνωστικῶν.

🗏

118.sch65

γνώσεως ὡς εἶναι τὸν γνωστικὸν καὶ συνετόν, τὸν δὲ

🗏

118.sch65

συνετὸν οὐ πάντως καὶ γνωστικόν.

🗏

Disc.

Ὁ γνωστικὸς ἑαυτὸν δοκιμαζέτω, εἰ ἔστι

🗏

104

πρακτικῶν μὲν βασιλεύς ἐστι, γνωστικῶν δὲ ἱερεύς. Ὁ Χριστὸς

🗏

158

θεωρητικοῦ τὰ ἐμπαθῆ νοήματα, γνωστικοῦ δὲ τὰ ψιλὰ νοήματα

🗏

4.80

στοιχείων γνώσεώς ἐστι δεκτικόν, γνωστὸς δὲ ἡμῶν ὁ θεός

🗏🗐

Sch Ps

131.sch5

στοιχείων γνώσεώς ἐστι δεκτικόν, γνωστὸς δὲ ἡμῶν ὁ θεός

🗏

Guide to Evagrius Ponticus

edited by Joel Kalvesmaki

γν

γνήσιος

γνησιότης

γνησίως

γνοφερός

γνόφος

γνοφώδης

γνώμη

γνωμοδοτέω

γνωμόνως

γνωρίζω

γνώριμος

γνώρισμα

γνῶσις

γνωστικός

γνωστός