ο κυριος ημων Ι. Χ. ο παραδους παντα ως εις την σωτηριαν ημων αυτος
εδωκεν ημιν περιπατειν επι οφεων και σκορπιων και επι πασης δυναμεως του πονη
ρου· και μετα πασης της διδασκαλιας αυτου παρεδωκεν ημιν ο αυτος εποιησεν υπο
του σατανα πειρασθεις, ινα καιρωι πολεμου των δαιμονων ημιν μαχομενων και τα βελη
εις ημας βαλλοντων απο των αγιων γραφων αυτοις αντιλεγωμεν του μη εμμενοντας εν
ημιν τους μιαρους λογισμους καταδουλωσαι την ψυχην αμαρτιαι εργωι γενομενηι και
σπιλωσαι αυτην τε και καταδυσαι εις θανατον αμαρτιας· η γαρ ψυχη φησι η αμαρ
τανουσα αποθανειται
. οταν γαρ μη ενηι εν τη διανοιαι λογισμος
ορθος δυνατος αντιλεγειν προς τον πονηρον ευχερως και ταχεως η αμαρτια κατερ
γαζεται· και τουτο σοφως εδειξεν ημιν ο εκκλησιαστης λεγων· ουκ εστι γινομενη
αντιρρησις απο των ποιουντων το πονηρον ταχυ
και παλιν Σολ. λεγει εν ταις
παροιμιαις αυτου· μη αποκρινου αφρονι κατα την αφροσυνην αυτου ινα μη ομοιος
γενηι αυτωι, αλλα αποκρινου αυτωι κατα την σοφιαν σου ινα μη φαινηται σοφος
παρ’ αυτωι
. Ο γαρ ποιων εργον αφροσυνης και οργιζομενος κατα του
αδελφου αυτου απεκριθη εργωι τωι αφρονι κατα την αφροσυνην αυτου και ωμοιωθη
τοις δαιμοσιν ων δη ο θυμος θυμος ασπιδων
. ο δε μακροθυμων
και λεγων οτι γεγραπται παυσαι απο οργης και εγκαταλιπε θυμον
, ουτος
απεκριθη των αφρονι κατα της αφροσυνης αυτου και κατηλεγξε του δαιμονος την
αφροσυνην και εδειξεν αυτωι οτι εναντιον τι τεχναζει κατα των γραφων.