title
title
EVAGRII MONACHI CAPITULA XXXIII, Per gradus quosdam disposita consequentiæ.
ch
1
1
Morbus arquatus seu regius, est habitus pessimus animæ rationalis, per quem tum Deum, tum rerum factarum contemplationem erronee intuetur.
ch
2
2
Convulsio in scapulas, est vitium naturæ rationalis, per quod fit inflexibilis ad virtutem Deique cognitionem.
ch
3
3
Mortificatio partis inflammatæ seu gangrænæ initium, est fervor et motus iracundiæ, perturbans partem animæ rationalem.
ch
4
4
Cæcitas, est ignorantia mentis, quæ ad activas virtutes rerumque creatarum contemplationem quasi collimando non tendit.
ch
5
5
Paralysis seu nervorum dissolutio, est difficultas motus animæ rationalis ad virtutes activas
ch
6
6
Gonorrhoea seu fluxus seminis, est desidia animæ rationalis, per quam abjicere spiritualis doctrinæ sermones consuevit.
ch
7
7
Crebrius iterata sessio, est impotentia animæ rationalis, per quam virtutes assolet rejicere, quae conferunt ad formationem Christi (in corde).
ch
8
8
Lepra, est infidelitas animæ rationalis, per quam non plene persuasum habet, dum contrectat ac perscrutatur sermones.
ch
9
9
Mentis emotio, est animæ rationalis iterata proclivitas ad malitiam post virtutem Deique cognitionem.
ch
10
10
Contusio, est pessimus habitus animæ rationalis, per quem virtutes sectatur non propter ipsam honestatem.
ch
11
11
Truncatio naris, est privatio virtutis, quæ Christi odorem percipiebat.
ch
12
12
Aurium mutilatio, est durities animæ rationalis, quæ spirituali doctrinæ quasi contra trahendo resistit.
ch
13
13
Vitium faciei asperæ, est delapsus a contemplatione, aut speculationis rerum creatarum intelligentia minime vera.
ch
14
14
Linguæ hæsitantia, est passio partis rationalis animæ, per quam eadem rationalitas, scandalum passa in his quæ facit, non potest pro omni re gratias agere Deo.
ch
15
15
Claudicatio, est impotentia naturæ rationalis ad operationem virtutis.
ch
16
16
Hydrops sive aqua intercus, est irrationalis declinatio animæ, per quam, exstinctis virtutibus, malitia et ignorantia dominantur.
ch
17
17
Formica, est homo practicus, seu in agendo positus, in isto sæculo sibi alimentum præparans.
ch
18
18
Choerogrylii seu porci grunnientes, sunt gentes impurae, quae susceperunt praecepta Salvatoris nostri Christi.
ch
19
19
Locustae regem non habentes, sunt animae rationales, quas mors non concutit quaeque a seminibus aluntur.
ch
20
20
Stellio sive animalculum simile lacertae domorum parietes perreptans, est mens activa innixa virtutibus, inque coelestium potestatum cognitionibus inhabitans.
ch
21
21
Catulus leonis, est homo absque passionibus, qui regnavit super feras in suam redactas potestatem.
ch
22
22
Gallus, est homo spiritualis cognitione plenus atque aliis animabus annuntians eum qui ab intellectuali sole gignitur diem.
ch
23
23
Hircus, est vir activus qui recte regit inordinatas, quae in se ipso sunt, cogitationes.
ch
24
24
Hirudo sive sanguisuga, est natura impura emungens justum sanguinem ab animabus rationalibus.
ch
25
25
Infernus, est ignorantia naturae rationalis per privationem contemplationis Dei superveniens.
ch
26
26
Mulier, est dementia rationales animas ad impuritatem provocans.
ch
27
27
Terra, est habitus pessimus ex impietate atque injustitia collectus.
ch
28
28
Ignis, est malitia naturæ rationalis virtutum Dei corruptrix.
ch
29
29
Aqua, est falsa notitia exstinctiva veræ cognitionis.
ch
30
30
Oculus deridens, est natura impura Dei cognitionem irridens nulloque habens honore seu aspernans sapientiam in his quæ facta sunt.
ch
31
31
Corvi, sunt potestates sanctæ, vitiorum peremptrices.
ch
32
32
Barathra, sunt animæ rationales excavatæ a malitia et ignorantia.
ch
33
33
Aquilarum pulli, sunt potestates sanctæ quæ præsunt ad depellendos impuros.
